Fréttatíminn - 01.10.2010, Qupperneq 50

Bækur sem Börnin elska. Bættu þeim í safnið. www.forlagid.is
fjórir nýir herramenn mættir á svæðið!
hvolfi, klaufi, þögull og klár!
50 viðhorf Helgin 1.-3. október 2010
Konum dettur í hug að endurnýja rúm
fremur en körlum. Það er kostur, ella svæfu
þeir fram eftir öllum aldri í rúmunum sem
þeir fengu í fermingargjöf. Vegna þessarar
fyrirhyggju höfum við hjónin átt nokkur
hjónarúm. Þegar börnum fjölgar þarf að
huga vel að þessu því þau hafa tilhneigingu
til að skríða upp í hjá foreldrum sínum.
Á meðan við vorum yngri taldi ég að við
þyrftum ekki annað húsgagn en téð rúm.
Þangað mættu hvort eð var allir, sem
endaði með því að foreldrarnir sváfu upp á
rönd og vöknuðu með líflausa útlimi sem
eigi mátti hræra uns blóð náði að renna
fram í fingur eða tær á nýjan leik.
Úr heimsóknunum dró þegar börnin
stálpuðust og þær hættu að vonum
löngu áður en þau fluttu að heiman. Við
hjónakornin eignuðumst því rúmið að nýju
og gátum legið á þeirri hlið sem hentaði og
hreyft útlimi að vild svo þeir lömuðust ekki.
Ég sá ekkert athugavert við ágætt rúm
okkar og ekki hvarflaði að mér að þörf væri
á endurnýjun þegar konan hafði orð á því.
Sjálfsagt hef ég þumbast við, vitandi þó að
ég hefði ekkert með þessa ákvörðun að
gera. „Rúmið okkar lagar sig ekki nógu vel
að líkamanum,“ sagði konan og benti á þau
augljósu sannindi að mannskepnan eyddi um
þriðjungi ævi sinnar í rúminu. Við fórum því
og skoðuðum í rúmabúðum, lögðum okkur
í sýningarrúm verslananna sem auðvitað er
nauðsynlegt þótt ankannalegt sé að liggja og
bylta sér í rúmi innan um viðskiptavini sem
eru að skoða koddaver og lök.
Við enduðum með eitt rafvætt, með
tólf stigum nudds auk þess sem lyfta má
höfðagafli í hæstu hæðir og sama gildir
um þann hluta sem til fóta er. Dýnan
er víst sérhönnuð til þess að laga sig að
skrokknum. Þegar ég nefndi að þetta væri
nánast eins og sjúkrarúm, nema hvað það
vantaði verndargrindur til hliðanna, sussaði
konan á mig og ítrekaði nauðsyn þess að
vel færi um okkur næturlangt. Mér fannst
rúmið í dýrari kantinum og svolítið 2007, ef
svo má segja, með öllum rafgræjunum. Á
þeirri athugasemd var heldur
ekki tekið mark. „Gott
rúm er ekki lúxus
heldur nauðsyn,“
sagði konan.
Rúmið hefur
staðið undir væntingum, skrokkurinn
hvílist vel og útlimir eru ódofnir að
morgni. Rafbúnað rúmsins læt ég þó að
mestu ósnertan. Fyrir mér eru stillingar
rúmsins líkt og rafspeglar á bíl. Menn
borga umtalsvert í upphafi fyrir þær
græjur, stilla þær og hreyfa lítt eða ekki
síðan. Rafstillingar rúmsins eiga sér
hins vegar aðdáendur sem við áttuðum
okkur ekki á þegar efnt var til kaupanna;
aðdáendur sem sjá til þess að litlar líkur
eru til þess að búnaðurinn gefi sig af
notkunarleysi. Þótt börnin okkar séu
löngu flogin úr hreiðrinu og þar með
hjónarúmi hússins er ekki öll sagan sögð.
Barnabörnin okkar hafa yndi af því að
heimsækja ömmu og afa, sem betur fer, og
vilja stundum gista. Að hætti barna skríða
þau upp í með kaldar tær, ekkert síður en
foreldrar þeirra gerðu á sínum tíma. Nýja
rúmið er því orðið sami samkomustaðurinn
og þau gömlu voru, að minnsta kosti suma
helgarmorgna þegar ekki þarf að mæta í
leikskólann eða ef foreldrarnir bregða sér
af bæ og amma og afi taka að sér gæslu á
meðan.
Afinn var hins vegar tekinn í bólinu,
í bókstaflegri merkingu, þegar í fyrstu
næturvist barnabarns eftir rúmkaupin,
fjögurra ára stúlku. Sá gamli gerði sér enga
grein fyrir fjarstýringarkunnáttu barna
á þessum aldri en slík tól leika í höndum
þeirra enda hafa foreldrarnir kennt þeim að
ná í barnaefni, hvort heldur er í sjónvarpi
eða af diski. Með því má kaupa sér frið um
stund. Stúlkan er árrisul og gerir öngvan
mun á virkum dögum og helgum. Amma og
afi voru því í fastasvefni þegar hún læddist
á köldum tánum inn, svona rétt til þess að
fá yl í þær. Áður fannst henni samt eðlilegt
að grípa í fyrstu fjarstýringuna sem hún sá,
þ.e. afamegin. Leiðarvísir var óþarfur, hún
ýtti samtímis á marga takka í senn sem
varð til þess að steinsofandi afinn lyftist
jafnt til höfuðs og fóta og endaði hreinlega í
vaffi, kl. 6.39 að morgni þessa laugardags.
Það sem bjargaði afanum var að hann lá
á bakinu. Hefði hann snúið öðruvísi í nýja
rúminu, t.d. legið á maganum, má gera ráð
fyrir að hann hefði ekki endað í V-i heldur
M-i – sem er mun óþægilegri stelling fyrir
menn á virðulegum aldri.
Barnið skríkti af einskærri gleði og
gleymdi tákuldanum. Amma vaknaði við
hávaðann og hreinlega missti sig þar sem
hún sá bónda sinn nánast ósjálfbjarga í
vaffi nýja rafrúmsins; hné námu við höfuð
eins og á afreksmanni í fimleikum.
„Ég setti afa í kleinu,“ hrópaði barnið,
„sjáð‘ann amma.“
Saman horfðu þær á, nutu augnabliksins
hvor með sínum hætti. Gleði annarrar var
barnsleg. Erfiðara er að leggja mat á hlátur
hinnar, rétt nývaknaðrar.
Vaknað í vaffi
Jónas
Haraldsson
jonas@
frettatiminn.is
B ankahrunið, efnahagskrepp-an og ónýting krónunnar eru einhverjar mestu hamfarir af
mannavöldum sem dunið hafa yfir
íslenska þjóð. Fjölmargar stofnanir
og einstaklingar hafa unnið að því að
gera upp orsakir hrunsins en Alþingi
Íslendinga hefur með sögulegum
hætti dæmt sjálft sig úr leik. Rann-
sóknarnefnd Alþingis vann mikið og
gott starf þótt ekki séu allar niður-
stöður nefndarinnar óumdeildar. Við
niðurstöðum rannsóknarnefndar
Alþingis tók sérstök nefnd Alþingis
sem vinna skyldi upp úr niðurstöð-
um rannsóknarnefndarinnar; gera
tillögur um úrbætur í stjórnsýslunni
og störfum þingsins sem og að gera
tillögur fyrir þingið um hvort og þá
hverja ráðherra skyldi ákæra fyrir
brot á lögum um ráðherraábyrgð og
draga fyrir landsdóm. Nefnd þessi
var undir forsæti Atla Gíslasonar.
Bæði honum og öðrum nefnd-
armönnum hefur örugglega verið
það ljóst frá öndverðu að sama
hvaða tillögur kæmu
frá nefndinni um
saksókn myndu ein-
hverjir myndu túlka
niðurstöðurnar sem
pólitískar refsiað-
gerðir; ekki væri um
lögfræði að ræða
heldur pólitík.
Annað hvort
hefur Atli Gíslason
verið rekinn áfram
af pólitískum hefnd-
arþorsta og viljað
tryggja að pólitískir andstæðingar
sínir yrðu dregnir fyrir landsdóm
eða að hann hefur haft oftrú á eigin
getu og reynslu sem skipaður sak-
sóknari í nokkrum málum og að
hann gæti þar með sannfært þing-
heim um lögfræðilegan þátt málsins.
Það er með öllu óskiljanlegt að
þingmannanefndin skuli ekki hafa
borið sig að með öðrum hætti.
Þannig hefði nefndin t.a.m. getað
tilnefnt reyndan og hlutlausan sak-
sóknara og fengið hann til þess að
gera tillögur fyrir nefndina um hvort
og þá hverja ætti að ákæra og draga
fyrir landsdóm. Nefndin hefði mun
líklegar náð samstöðu um slíka til-
lögu og meiri líkur hefðu verið til
þess að á Alþingi hefði verið meiri
samhljómur.
Þess í stað klúðraði Atli málinu
gersamlega. Tillögur þingmanna-
nefndarinnar og atkvæðagreiðslan
um þær, þar sem Samfylkingin pass-
aði upp á að ráðherrar hennar væru
stikkfrí, hefur leitt til þess að Alþingi
er gersamlega óstarf-
hæft og almenningur í
landinu í eitt skipti fyrir
öll búinn að missa trúna
á þingmönnum. Í sög-
unni mun þetta lands-
dómsmál verða kallað
Atlaklúðrið.
Atlaklúðrið
Sveinn Andri Sveinsson
Lögmaður
Þú getur nálgast Fréttatímann frítt á
þjónustustöðvum N1 um land allt
HELGARBLAÐ