Kjarninn - 13.02.2014, Blaðsíða 57

07/07 pistill
dag eftir dag …
… heyrði ég sama orðið bergmála í hausnum þegar ég
dröslaðist heim með kerruna. Það var orðið: glænepjulegt.
Miðbærinn var glænepjulegur. Að mestu leyti túrista-
miðaður og flest allt á uppsprengdu verði. Að vísu lifnaði yfir
miðborginni á laugardögum þegar Laugavegurinn var opinn
fyrir gangandi umferð, þá hætti fjölskyldufólk sér út úr húsi
– en meira þarf ef duga skal.
Kosturinn við ríkulega barnamenningu er að það sem er
skemmtilegt fyrir barnið reynist oft líka skemmtilegt fyrir
foreldrið. Og ef það er ekki pláss í sjálfum miðbænum fyrir
foreldra og börn þurfa borgaryfirvöld að styðja við borgar-
búa svo þeir geti skapað lífvænlega barnamenningu í nær-
liggjandi hverfum – helst öllum hverfum.
Slík uppbygging þarf ekki að vera dýr. Hugmyndaauðgi
getur fleytt fólki langt, ef það er reiðubúið að bregða á leik.
Á sjómannadaginn var til dæmis reistur leikvöllur úr litríku
spýtnabraki og gömlum dekkjum fyrir aftan Sjóminjasafnið
og hann fékk að vera áfram, krökkunum til ómældrar
ánægju. Það eina sem barnaborg krefst er að fullorðna fólkið
leyfi barnamenningu að þrífast.
Inshallah!
Ef borgarbúar leyfa ...
Ég sigldi inn í svefninn …
… með hugann við drenginn minn og öll börnin á Íslandi og
líka litlu stúlkuna í hinu horninu. Ég hugsaði líka um börnin á
barnaspítalanum og öll börnin í heiminum og fann að það var
svo rétt sem einhver sagði: Það eina sem getur breytt heiminum
til hins betra er bætt barnamenning og því ætti að kenna öllum
börnum heimspeki. Kannski eru Þjóðverjar meðvitaðri um þetta
en ýmsar aðrar þjóðir í ljósi sögu síðustu aldar.
Og kannski voru það órar í mér að frjálslegur
heimsóknar tíminn á spítalanum hefði eitthvað með barna-
menninguna í Berlín að gera. Ef svo er afsaka ég mig með
því að ég var byrjuð að fá eina af þessum barnaflensum sem
ganga á barnaspítölum.