Kjarninn - 20.02.2014, Blaðsíða 84

03/07 menning
Í kjölfarið var ég beðinn um að gera svokallað assembly, ber-
strípaða samsetningu af myndinni, bara allar senurnar í röð
eftir handriti. Þaðan vatt mín þátttaka bara upp á sig.
Hvenær er ákvörðun tekin um að bjóða þér starf sem klippari?
Það var eiginlega ekki tekin konkret ákvörðun fyrr en
þeir þurftu að skrifa kreditrúlluna.
Unnuð þið Benni (Benedikt Erlingsson, leikstjóri og handrits-
höfundur) saman í klippiherberginu?
Já. Ég held að klipping sé í eðli sínu tveggja manna tal.
Það er hægt að gaufast þetta einn, sérstaklega í tæknilegri
smáatriðum, en allt gengur fimmtán sinnum hraðar fyrir sig
í samtali. Svipað og í heimspekinni.
Hollt að sitja svona lengi yfir myndinni
Hefði myndin verið klippt á annan hátt af reyndari klippara?
Reyndur klippari hefði ekki þurft að eltast jafn lengi við
slæmar hugmyndir, ekki þurft að standa í sömu tilrauna-
starfsemi, eins lengi og raunin var hjá okkur Benna. En hvort
lokaniðurstaðan hefði orðið einhver önnur veit ég ekki. Við
Benni erum báðir hálfgerðir nýliðar, og fengum að uppgvöta
ferlið saman, hægt og bítandi. Það hefði líklega ekki gengið
svoleiðis fyrir sig með stjörnuklippara á vikutaxta. En það
var allt skorið við nögl í budgetinu á myndinni, við höfðum
ekki efni á að ráða t.d. Elísabeti Ronaldsdóttur eða Valdísi
Óskars í vinnu í heila níu mánuði.
Ég held að það hafi bara verið hollt fyrir myndina að við
Benni sátum svona lengi yfir henni. Hún maríneraði enda-
laust hjá okkur.
Oft er talað um að klippari beri mikla ábyrgð á að móta per-
formans leikara í klippingunni. Hvernig mótar maður leik hests?
Það var erfitt og vandasamt. Við vorum ekki að gera Babe.
Maður heyrir enga hesta hugsa eða tala í myndinni. Svo eru
hestar með sérstaklega hörð og illlesanleg andlit. Fólk eins
og Benni, sem skilur hvernig hestum líður, skynjar hestinn í
heild sinni, það les í líkamstjáninguna. Slíka skynjun er erfitt
að færa yfir í kvikmyndaform, auk þess sem maður kennir
áhorfandanum ekki að lesa líkamstjáningu hesta á áttatíu