Nýtt S.O.S. - 01.01.1961, Qupperneq 29

Vitfirringurinn á eyjunni
— sem gleymdist.
Jafnvel hinn hugmyndaríkasfi rifrhöfundur gæfri fræplega úfrmólað eins
hræðilega þær ógnir, sem dundu yfir fómennan hóp, manna kvenna og
barna, sem gleymdusfr ó lífrilli eyju í Kyrrahafi, í fyrri heimssfryrjöld-
inni, — og raunveruleikinn sjólfur. — Mafrarlaus, og klæðlaus bersfr þessi
hópur fyrir lífi sínu við nófrfrúruöflin og brjólaðan risavaxinn negra, sem
æfrlar sér að kúga alla fril undirgefni. - Þessi frósögn er sannieikur
fró orði fril orðs, byggð ó opinberum heimildum mexikanskra sfrjórnar-
valda og skrýslu, sem gefin var af bandaríska sjóliðsforingjanum R. E.
KERR af herskipinu „Yorkfrown", er
Þokan sveif köld og rök frá Kyrrahafinu inn
yfir litlu eyjuna og umlukti hana í kaldri greip
sinni . . . Ungu konunum tveim var kalt. Þær
voru alls naktar, og þær hjúfruðu sig hvor upp
að annarri skjálfandi bak við hrörlegan tré-
skúr, sem kominn var að hruni á norðurströnd
eyjarinnar ...
En þær skulfu ekki einungis vegna kulda.
Þær skulfu líka af ótta. Þær voru vopnaðar
öxi, hníf og sverri trékylfu, og þær störðu upp-
glenntum augum inn í hvítt þokumyrkrið. Þær
voru ekki á veiðum eftir dýri. — Þær höfðu á-
kveðið . . . morð!
— Hvernig fer nú, ef hann skyldi ekki koma
þessa leið? hvíslaði yngri konan, Jrað var hin
19 ára gamla Tirza Randon frá Mexico City.
Hún var há og grönn og myndi liafa verið fall-
eg, ef hár hennar hefði ekki verið flókið og úf-
ið, og ef hrukkurnar í andliti hennar hefðu
ekki verið svo margar og djúpar — og það var
myrkur svipur á laglegu andlitinu. — Hvernig
fer, ef hann skyldi fara aðra leið?
bjargaði hinum effrirlifandi.
Hin konan svaraði henni án þess að snúa
höfðinu. Hún var tæplega eins há og Tirza,
en sterklegar byggð, og það var eittthvað skip-
andi yfir svip hennar. Nafn hennar var Alicia
de Arnaud, og hún var 26 ára.
— Hann kemur þessa leið, sagði hún ákveðið
en rólega. — Hann gengur alltaf þennan veg.
. . . og í dag skal hann deyja, jafnvel þó að?
það komi til með að kosta okkur einnig lífið.
Sólin var ekki enn kornin upp. Þokan lagð-
ist eins og köld dýna yfir þær, og neðan frá
stöndinni gátu þær heyrt þungan nið, þegar
öldur Kyrrahafsins komu æðandi að litlu eynni
og brotnuðu.
Þær voru staddar á Clipperton Island, (Clipp-
erton-eynni) í Kyrrahafinu, um það bil 3000
kíómetra leið frá Panama-skurðinum, en þær
hefðu alveg eins getað verið á öðrum hnetti.
Ákvörðun þeirra var ekki svo furðuleg . . . er
tekið var til athugunar hvernig líf þeirra og
tilvera hafði þróazt undanfarna marga, marga
mánuði.
NÝTT SOS
29