Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.07.1938, Blaðsíða 40

140
I> J Ó Ð I N
úð, en einkum var það ein þeirra,
sem brást vel við erindum hennar
með því að hún var sjálf listhneigð.
og var forslöðukona i skóla einum.
þar sem saumaskapur var aðallega
kendur ungum stúlkum, en út-
saumur frá Lothringen er víðfræg-
ur. Anna hitti hana næstum dag-
lega, og fvrir milligöngu hennai
kyntist hún fríðum, frönskum liðs-
foringja, Dunois að nafni. Hann var
giftur og fjölskyldufaðir, en konu
lians leiddist úti á landinu og kaus
heldur að húa í París. Hún treysti
manni sinum fvllilega, enda var
hann orðinn miðaldra rnaður, en
hafði aldrei brugðist trausti hennar
Á síðari árunr hafa ýmsir kven-
njósnarár ritað endurminningar sin-
ar og þær eru ósköp sakleysislegar.
þannig að þessar konur þvkjast
hafa kynst ýrnsum liðsforingjum
og stjórnmálamönnum og veitl upp
úr þeim hernaðarleg leyndarmál.
án þess að verða þeim „þægar og
góðar“ á nokkurn hátt. Anna gerði
sér engar grillur út af aðferðunum
og lagði ekki sérlega rika áherslu á
hreinlifið. Þegar Karl dó, varð henni
sama um siðferðishugmyndir sam-
borgaranna, og þegar Dunois liðs-
foringi tók að sýna henni ástleitni,
þá færðist hún síst undan þvi,
enda var þetta það tælcifæri, sem
hún hafði beðið eftir, og henni stóð
nákvæmlega á sama, livaða liðs-
foringja hún komst í kynni við, að
eins ef hún gæti náð tangarhaldi
á honum og notað hann til þess að
gefa sér þær upplýsingar, sem hún
þurfti að afla sér. Henni fórst leik-
urinn vel úr hendi, og litla, saklausa
skólastúlkan var mjög ástfangin af
þessurn liðsforingja, sem vel gal
verið faðir hennar aldursins vegna.
Þegar sá tími nálgaðist, að her-
æfingarnar skyldu hvrja, ók liann
henni i vagni sínum til Gerardmer.
Þar ætluðu þau að dvelja unr nótt-
ina og lrann leigði eitt herbergi
handa þeinr á gistihúsinu. Eftir mið-
degisverðinn gengu þau um skóg-
ana og meðfram vötnunum og hann
lék við hvern sinn fingur af ánægju
yfir þessu ágæta ævintýri.
Þegar þau komu aftur til gisti-
lrússins, varð liann nrjög innilegur
við hana, kallaði hana litlu vinu
sína, klappaði lrenni og hað hana
um að vera þæga og góða stúlku,
og Anna lék hlutverk sitt með prýði
sem fyr. Hún sýndi kvenlega feimni
eða hræðslu og grét, og sagðist allt-
af liafa haldið, að hann væri svo
góður og siðsamur maður. Þetta
traust hennar kom honum óþægi-
lega, en um morguninn var allt fall-
ið í ljúfa löð. í lok vikunnar þurfti
hann að vfirgefa hana, því að æf-
ingarnar stóðu fyrir dyrum. En lum
grátbað hann um að leyfa sér að
vera i nálægð hans, lrvert sem hann
færi. Daginn eftir að hann fór, fékk
hún hréf frá honuni, þar sem hann
skýrði henni frá, lrvar hann myndi
verða hverju sinni, og Anna ákvað
að fylgja elskhuga sínum.
Heræfingarnar hófust, en þýski
hermálasérfræðingurinn sá aðeins
æfingar þriggja herfylkja, sem
sýndu enga sérslaka getu, og hon-
um var sagt, að suður í Vogesafjöll-
um hefðu nokkrar herdeildir æf-
ingar. Anna hefði getað skýrt hon-