Heimilispósturinn - 12.12.1960, Blaðsíða 25

Gleðileg jól!
Bókhlöðustíg’ 31
Gleðileg jól!
// lenmng
Skólavörðustíg
bókabúð,
Gleðileg jól!
WKEVFILl
Gleðileg jól!
J/Ubert C^uÁmuncb.
heildverzlun.
Smiðjustíg 4
HEIMILISPÚSTURINN

ist vera á stað í grenndinni við
Pork Trail.
— Þeir eru báðir Englending-
ar. Ross er lágvaxinn og þrek-
inn með afar langa handleggi.
Miller er fyrir þeim, um þrítugt,
líklega um 1.77 m. á hæð og
mjög hrokafullur.
— Gæti hugsazt að hann
myndi fremja morð, ef svo
stæði á?
— Það er víst því miður ekki
útilokað. Hann vantar fremsta
köggulinn á vinstri litlafingur,
og ég þori að veðja, að hann
hefur misst hann í slagsmálum,

Slóð glæpamannanna.
Snemma næsta morgun óku
Ryan og sleðamaður hans til
tjaldsins í rjóðrinu. Þeir sáu, að
enginn hafði verið þar um nótt-
ina, og í grárri morgunskím-
unni leit tjaldið ennþá óhugn-
anlegar og óskiljanlegar út.
Þeir kveiktu upp í litlu hit-
unartæki, sem þama var og
rannsökuðu nánar tjaldið. Þarna
var tvöfalt rúmstæði með tepp-
um og riffill hékk á tjaldsúl-
unni! Undir poka í einu hom-
inu lágu nokkrar niðursuðu-
dósir, og þar fann Ryan einnig
naglbít.
— Hamingjan góða, varð hon-
um að orði. — Ole Olsen átti
líka svona naglbít!
Hann athugaði niðursuðudós-
irnar og komst að þeirri niður-
stöðu, að þær hlytu að vera frá
birgðageymslu McKay bræðr-
anna, sem var í aðeins kílómet-
ert fjarlægð frá staðnum. Marg-
ir prammar með vörum höfðu
frosið fastir í ísnum og vam-
ingnum því verið komið fyrir
til bráðabirgða í grafhýsi í ár-
bakkanum. Þótt lögreglan hefði
eftirlit með staðnum var samt
sem áður sífellt verið að stela
þaðan vamingi. 1 Fort Selkirk,
næstu lögreglustöð fyrir norðan
Minto, vann Alex Pennycuick að
málinu, og Ryan sendi honum
strax símskeyti. Einn af sam-
starfsmönnum Olsens hafði þeg-
ar gert við bilanirnar á línunni.
Pennycuick var fyrrverandi
stórskotaliðsforingi, hávaxinn,
grannur og fámæltur maður,
sem sjaldan brosti. Augu hans
voru grá og köld, og hann gekk
alltaf með höfuðið dálítið beygt
niður, eins og hann væri að leita
að einhverju. Hann kvaðst aldrei
vera ánægðari heldur en þegar
hann væri að vinna að máli, sem
ógerningur virtist að leysa.
Hinn 4. janúar rannsakaði
Pennycuick tjaldið ásamt Ryan.
— Eg hef séð þetta hitunar-
tæki fyrr, sagði Pennycuick ró-
lega. — Það á að vera borað
aukagat á það af því það trekkti
ekki nógu vel. Eg sá það fyrir
þrem vikum siðan í tjaldbúðum
í grennd við stöðina mína hjá
tveimur mönnum, sem kölluðu
sig Miller og Ross, og með þeim
var stór, gulur St. Bernharðs-
hundur. Þeir voru að selja vör-
ur til krárinnar þama og þegar
ég leit yfir pappíra mína, sá ég
brátt, að þetta voru vömr, sem
stolið hafði verið úr birgða-
geymslunni. Þegar ég kom til
baka með handtökuskipun, vom
þeir horfnir.
— Hvernig litu þeir út ? spurði
Ryan.