Sagnir - 01.06.1995, Síða 15

LAUGARAS
Sími 32075 og 38150.
Engin sýning í dag, 17. júní
\meet> l\Aiss Mischíef 1
of1962!
Ný, amerisk stórmynd í lit-
um og CinemaScope. Myndin
gerist á hinni fögru Sikiley
í Miðjarðarhafi.
Sýnd á föstudag kl. 5,7 og 9
Siðasta sinr
IEXTI
Miðasala frá kl. 4.
Síiui 11182
Engin sýnin.g í dag 17. júní
í »11
(The Pink Pantlier)
Heimsfræg og snilldarvel gerð
ný, amerísk gamanmynd í lit-
um og Technirama. Hin stór-
snjalla kvikmyndasaga hefur
verið framhaldssaga í Vísi að
undanförnu. Myndin hefur
hvarvetna hlotið metaðsókn.
David Niven
Peter Sellers
Claudia Cardinale.
Sýnd kl. 5 og 9.
— Hækkað verð.
Þegar íslenskur texti kom til sögutmar
auglýstu kvikmyndahúsin hann oftast
með stóru letri.
um byggingu kvikmyndahúss í Laugar-
ásnum í tengslum við dvalarheimili fyrir
aldraða sjómenn sem þá var nýrisið og
var húsið opnað vorið 1960 og nefnt
Laugarásbíó. Það var þá nánast í útjaðri
Reykjavíkur. Ari fyrr hafði verið opnað
bíó i félagsheimili Kópavogs. Um svipað
leyti og bygging Laugarásbíós hófst fóru
forráðamenn Tjarnarbíós að hugsa sér til
hreyfings og huga að nýbyggingu á veg-
um Háskólans og endurbótum á kvik-
myndahúsarekstri sinum. Því starfi lauk
haustið 1961 þegar Háskólabíó var tekið í
notkun en það var langstærsta bíóhús
landsins, rúmaði tæplega eitt þúsund
manns í sæti. Við þessar breytingar var
Tjarnarbíó lagt niður. Hið sama var gert
við Trípólíbíó enda sýnt að braggar
stæðu ekki til eilífðamóns. Tónlistarfé-
lagið i Reykjavík rak bíóið og rúmum
tíu árum eftir að kvikmyndasýningar þess
byijuðu hófst félagið handa um bygg-
ingu nýs kvikmyndahúss í Skipholti sem
hlaut nafnið Tónabió og var opnað vorið
1962. Trípólíbragginn var síðan rifinn
um 1970.29 Ný og fullkomin tæki voru
keypt í ný kvikmyndahús og yfirleitt
einnig þegar þau eldri fluttu í ný hús.
Vélakostur annarra bíóa var jafnframt
endurnýjaður smám saman. Þegar þessar
breytingar höfðu gengið yfir áttu Reyk-
víkingar aðgang að tæplega 4.700 sætum
i kvikmyndahúsum höfuðstaðarins og
um eitt þúsund sætum i Kópavogi og
Hafnarfirði en tvö bíó störfuðu í Hafnar-
firði og eitt i Kópavogi.311
Þannig sýndist markaðurinn stöðugur,
hafði staðið undir nýbyggingum, aukn-
um tækjakosti og bættri aðstöðu bíógesta
og virtist ört vaxandi, vítt og breitt um
landið voru rekin bíóhús og þangað var
hægt að dreifa myndum til sýningar eftir
að þær höfðu „gengið“ i Reykjavík, eig-
endur kvikmyndahúsa á höfuðborgar-
svæðinu höfðu aukið samstarf sín á milli,
tækninni hafði fleygt fram og hðtækir
menn með þekkingu á þeirri tækni sem
þurfti til textunar voru komnir til starfa.
Allt hjálpaðist þetta hklega að við að gera
gamla drauminn um textun erlendra
kvikmynda að veruleika. Fleira hefur þó
eflaust átt þátt i þessari breytingu um
miðjan sjöunda áratuginn.
Arið 1965 var ljóst að íslenskt sjónvarp
hæfi göngu sína innan tíðar en hugmyndir
um það höfðu verið nokkur ár í deigl-
unni.31 Kvikmyndahúsin sáu fram á harða
samkeppni við „imbakassanri' um athygh
fólks og textun kvikmynda hefiir ugglaust
þótt styrkja stöðu þeirra við breytt skilyrði.
Að vísu hafði verið boðið upp á sjónvarp á
íslandi þá þegar í nokkur ár en þar var á
ferðinni bandarískt sjónvarp á veguin vam-
arliðsins á Keflavíkurflugvelh. Arið 1955
hafði verið reist þar htil sjónvarpsstöð en
hún var stækkuð árið 1961 og þá sáust
sendingar stöðvarinnar vel í Reykjavík og
nágrenni. Sjónvarpstæki tóku nú að
streyma til landsins.32 Dagskrá „Kanasjónv-
arpsins", eins og það var oft kallað, var öll á
ensku likt og þorri kvikmyndanna í bíó-
húsum borgarinnar. Reykvíkingar áttu til-
tölulega greiðan aðgang að þessu banda-
ríska sjónvarpi og fjölmargir fylgdust með
útsendingum þess.33
Ekki vom þó allir sáttir við rekstur er-
lends sjónvarps á Islandi, sist af öllu á
vegum hers. Málflutningur svokahaðra
„60-menninga“ árið 1964 var skýrt dæmi
um það en þar vom á ferðinni sextíu
landsþekktir menningarfrömuðir sem
SAGNIR 13