Sagnir - 01.06.1995, Side 49

Sagnir - 01.06.1995, Side 49
Góði Jónas minn! Eg fékk á dögunum svo ágætt bréf frá þér (auk tveggja annarra minni) að ég hefi nærri haft það að daglegri skemmtan síðan . . . Þegar Tómas hefur skrifað í nokkum tíma kemur Sigríður fram ganginn og staðnæmist i stofugættinni. „Guðveriþérnáðugur Tómas, hvað í ósköpunum gengur þér til að glænepjast svona um nætur, eins og þú ert á þig kominn?" Tómas svarar engu en bendir rólega á hálfskrifað bréfið. „Þessir Kaupmannahafnarpiltar munu ganga að þér dauðum Tómas minn, sagði ekki læknirinn að þú ættir að skrifa liggj- andi ef þú þarft nauðsynlega að senda þessi bréf?“ „Æ blessuð góða Sigríður,“ hvíslaði Tómas hásum rómi, „taktu nú ekki frá mér mína einustu gleði í þessum harða heinri. Annars veit ég ekki til hvurs Guð lætur mig lifa svo lengi ef æfi mín á ekki að vera til neins annars nema rétt með mæðu og óþægð að hafa fyrir lífinu." „Er nú ekki heldur seint fyrir þig að bjarga þessu eyðilandi eins og fyrir þér er komið?“ „Ekki ætla ég mér nú að bjarga landinu, enda hvorki hæfileikar né heilsa mín til þess vænleg, en umfram allt vildi ég, góða Sigríður, fara undir græna torfu með þá vitund að ég hafi látið mér mest annt um af öllu að vera til nytsemi. Það sem er fagurt og það sem nyt má hafa að, þetta voru eitt sinn leiðarstjörnur Fjöln- is.“ Allt í einu beygir Tómas sig í keng og herpist í sárri hóstahviðu og gengur upp nokkuð blóð. Það líður nokkur tími uns hann hefur jafnað sig og þá styður Sigríður mann sinn til baðstofunnar á ný. „Taktu nú með ritföng mín og litla lampann svo að Jónas fái nú krafsið mitt,“ stynur Tómas. Þegar Tómas kemur aftur í rúmið hefur stytt upp og fyrsta sólarglenna dagsins glampar á litla glugganum yfir rúminu. Sigríður býr eins vel um hann og hægt er og hann tekur undir eins til við bréfið. „Sárt er mér að þeyta þér fram og aftur góða mín, en gætirðu dekrað við mig karlægan og fundið það sem ég nótaði um Alþingi, svo ég geti sent það með bréfinu til Jónasar," segir Tómas með þessum undarlega hása róm. Þegar Sigríður kemur aftur eftir nokk- urn tíma með greinina um Alþingi og nýlagað kaffi er Tómas sofnaður. Hún leggur frá sér bakkann, tekur pennann úr hendi manns síns og sest á rúnrstokkinn með bréfið. Hún lítur yfir það og les niðurlag þess: . . . vera kann að þetta slái sér upp í tæringu; þó hef ég enn meiri von, að það moltni úr, þegar fer að hitna í veðrinu. Læknirinn hefir reynt alt, sem hann getur, við mig, en eina meðalið, sem dugir er ekki fáanlegt en það eru blóðsugumar. Eg er orðinn dauðþreyttur við þetta pár, þvi í mánuð hefi nú ég ekki tekið penna í hönd. Skrifaðu mér rækilega, einkurn þegar skipin koma. Þinn einlægur elskandi T. Sæ- mundsson. Sigríður dregur fyrir litla gluggann fyrir ofan rúmið og gengur þögul fram með lampann og kalt kaffið. Heimildir BréfTómasar Sæmundssonar gefm út á 100 ára afmæli hans 7. júní 1907. Búið hefur til prentunarjón Helgason. Rv. Sigurður Kristjánsson 1907. SAGNIR 47

x

Sagnir

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sagnir
https://timarit.is/publication/1025

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.