Sagnir - 01.06.1995, Qupperneq 73

Kassahjólið frá Mjólkursamsölunni.
Hjólað með
vörur
Fyrstu hjólin bárust
til landsins skömmu
eftir 1890 og var hið
fyrsta í eigu Guð-
mundar Finnboga-
sonar verslunarstjóra.
Knud Zimsen minn-
ist þess í endurminn-
ingum en hann fékk
það oft lánað á
námsárum sínum þó
að í byijun hafi hann
ekki notað það mik-
ið: „Eg gerði heldur
ekki víðreist á því,
hjólaði aftur og fram
um Aðalstræti og
renndi mér á því
niður Fischersund".2
Síðar jókst notkunin
hjá Knud og var
hann meðal annarra
stofnfélagi að Fljólmannafélagi lkeykja-
vikur og síðar flutti hann inn hjól. Reið-
hjól eða hjólhestar eins og þau voru köll-
uð unnu fljótt á sem nýjung í samgöngu-
málum. Voru þau töluvert notuð til
ýmissa erinda og mæltu íslenskir læknar
sérstaklega með kostum þeirra enda voru
þeir dyggir notendur
framan af þessari öld.
Eru til frásögur af
þvi hvernig Guð-
rnundur Björnsson
héraðslæknir, síðar
landlæknir, fór í vitj-
anir suður í Hafna-
fjörð um síðustu
aldamót á hjólhesti
sínum. Hjólhestur-
inn varð sífellt vin-
sælli eftir því sem
fleiri höfðu efni á
því að eignast þessa
nýjung. Um 1920
höfðu yfir 885 reið-
hjól verið flutt til
landsins og fjöldinn
jókst stöðugt eftir
það.3
Skilyrði til hjól-
reiða voru nokkuð
frumstæð fram að
seinni heimsstyrjöld.
Þungfærir vegir og há slysatíðni ein-
kenndu umferðina sem bitnaði á sendi-
sveinum sem eyddu stórum hluta vinnu-
dagsins við að þræða götur borgarinnar.
Urðu holóttar malargötur oft æði þung-
stigar fyrir unga sendisveina á þungt
hlöðnum hjólum því þegar rigndi, varð
allt að foraði. Malbikun hafði náð
skammt, árið 1928 var einungis búið að
malbika 4,3 km af götum Reykjavíkur.4
Sendisveinahjól fóru að sjást á götum
borgarinnar skömmu eftir endalok fyrri
heimsstyrjaldarinnar. Þeir sem nýttu sér
krafta sendisveinanna voru öll helstu fyr-
Margeir Sigurjónsson frá 1920. Takið eftir smœð drengsins i hlutfalli við fyriferðamikið þríhjólið.
SAGNIR 71