Dagblaðið Vísir - DV - 07.09.2007, Síða 11

YFIRGÁFU DRAUMINN VEGNA
ÁLAGS OG LAKRA LAUNA
DV Helgarblað föstudagur 7. september 2007 11
2006 voru 33,8 milljarðar. Þessir andstæðu pólar
eru fyrir kennara eins og mig oft á tíðum mjög
súrrealískir svo ekki sé meira sagt.“
„Staðan er mjög svört,“ segir Kristín. „Sjúkra-
liðastarfið sem slíkt er mjög skemmtilegt og gef-
andi. Eflaust velst í það fólk sem hefur þjón-
ustulund. Því sem bjargað verður er vegna þess.
Kannski er meðlíðanin ekki bara með sjúkling-
unum heldur líka með ríkisvaldinu og þeirri
stofnun sem fólkið vinnur hjá. Þeir sem veljast til
þessara starfa hafa fórnarlund.“
Hækkaði yfirdráttinn
„Ég gæti ekki séð fyrir fjölskyldu á þessum
launum,“ segir Tinna Ástrún. Hún tekur dæmi
af vinkonu sinni sem er kennari og einstæð
móðir. „Hún þarf hver mánaðamót að hækka
yfirdráttinn.“ Þröstur Brynjarsson, varaformaður
Félags leikskólakennara, gagnrýnir að umræðan
um launakjör kennaramenntaðra sé aðeins í
gangi á haustin. „Þetta ástand hefur varað í mörg
ár.“ Hann beinir sjónum sínum að launaskriðinu
sem hefur átt sér stað í þjóðfélaginu og vekur
athygli á því að allar kennarastéttir séu komnar
langt aftur úr.
„Skólastjóranum fannst það mjög leitt þeg-
ar ég sagði upp. Hún skildi mig samt og sagðist
því miður ekki geta boðið betur í launum,“ segir
Tinna.
Linda segir það hafa truflað sig mikið að hún
náði ekki að sinna starfi sínu sem sjúkraliði eins
vel og hún vildi. „Hraðinn er svo mikill. Mér
fannst ég oft ekki hafa lokið starfi mínu í lok
vaktar. Ég náði ekki að gera það sem ég vildi gera
sökum anna. Það fór fyrir brjóstið á mér.“ Hún
segist gjarnan hafa viljað ná að sinna andlegri
umönnun og félagslegum samskiptum meira.
„En tíminn er naumur. Það gáfust lítil tækifæri til
að spjalla við fólkið eða fara með því í göngutúra.
Ég hefði viljað eyða meiri tíma með hverjum
skjólstæðingi.“ Bryndísi fannst sárt að hverfa
frá kennarastarfinu. „En að sama skapi er erfitt
að standa frammi fyrir því að geta ekki veitt þá
þjónustu sem maður vill.“
Eðlið seint drepið niður
Linda er afar ánægð sem hársnyrtir en hefur
lengi átt þann draum að verða hjúkrunarfræðingur.
„Mig dauðlangar en ég geri það ekki fyrir þessi
laun. Þessi svokölluðu kvennastörf hafa alltaf verið
lægra launuð. Því miður. Það vantar samstöðu í
þjóðfélaginu um að greiða fólki sómasamlega fyrir
þessi mikilvægu störf.“
„Þetta helst í hendur við launabaráttu
kynjanna,“ segir Kristín.
„Gleymum því ekki að þetta er kvennastétt og
konur eru ekki vanar að gera sömu launakröfur
og karlar í okkar þjóðfélagi.“ Bryndís vill fá fram
viðhorfsbreytingu.
„Þrátt fyrir að vera komin á stað þar sem nóg
er af peningum og viðfangsefnin eru af ólík-
um toga verð ég að segja að kennaraeðlið verð-
ur seint drepið niður,“ segir hún. „Ég stend mig
oft að því að hugsa að þetta eða hitt sem ég rekst
á í nýja starfinu væri sniðugt í kennslu. Eitt sinn
kennari – ávallt kennari!“ erla@dv.is
xxxxxx
Linda Dröfn Grétarsdóttir
Lauk sjúkraliðanámi en sneri sér
að hárgreiðslu vegna álags og
lakra launa
Álag og hraði sjúkraliðum
gefst vart tími til að veita
sjúklingum félagsskap.