Dagblaðið Vísir - DV - 07.09.2007, Síða 19

Haustið er komið. Eftir eitt
veðursælasta sumar í manna
minnum kemur Alþingi saman að
nýju 1. október. Þá hefst alvaran í
lífi nýrrar ríkisstjórnar. Með haust-
inu lýkur hveitibrauðsdögum henn-
ar. Við fáum að sjá hvernig stjórn-
arflokkunum sem hafa að baki sér
yfirgnæfandi meirihluta þingsæta
reiðir af í stormum og stórsjóum
hinna pólitísku veðra vetursins. Það
verður áhugavert. Þarna mun reyna
mjög á stjórnarandstöðuflokkana.
Minnihluti þeirra telur aðeins
20 þingmenn. Mun svo fáliðaðri
stjórnarandstöðu takast að veita
meirihluta sem er ríflega helmingi
fjölmennari, það aðhald sem er
nauðsynlegt í lýðræðisríki?
Hvernig mun
ríkisstjórnarflokkunum ganga að
vinna saman? Margt bendir til að það
samstarf geti reynst þeim erfitt þó að
meirihlutinn sé fjölmennur. Í orði að
minnsta kosti, eru Sjálfstæðisflokkur
og Samfylking mjög ólíkir
stjórnmálaflokkar. Samfylkingin var á
sínum tíma stofnuð beinlínis til höfuðs
borgaralegum stjórnmálaöflum.
Hún átti að vera hinn stóri valkostur
þjóðarinnar í barátunni við Íhaldið.
Ljóst er að þetta hefur mistekist
herfilega. Samfylkingin hefur vent
sínu kvæði í kross og er nú orðin helsti
bandalagsflokkur þeirra afla sem hún
var stofnuð gegn. Margir kjósendur
og liðsmenn Samfylkingarinnar hljóta
að spyrja sig þeirrar spurningar í dag,
hvort þetta sé það sem þau börðust
fyrir? Sennilega á þessi spurning eftir
að verða enn áleitnari eftir því sem
líður á tíma ríkisstjórnartímans við
Sjálfstæðisflokkinn.
Alger uppgjöf Samfylkingarinnar
í baráttunni við Sjálfstæðisflokkinn
verður átakanlega augljós þegar nið-
urstöður kosninganna í vor eru skoð-
aðar. Þegar búið var að telja up úr
kjörkössunum var ljóst að flokkurinn
sem átti að vera flaggskip íslenskra
vinstrimanna hafði beðið afhroð
undir forystu Ingibjargar Sólrúnar
Gísladóttur. Flokkurinn hafði misst
fylgi í öllum kjördæmum. Á landsvísu
tapaði hann 4,2 prósentum og missti
tvö þingsæti. Formaðurinn Ingibjörg
Sólrún tapaði 4,3 prósentum í sínu
kjördæmi Reykjavík suður. Svili
hennar Össur Skarphéðinsson sem
nú leiðir iðnaðarráðuneytið, bætti
um betur og tapaði 7,1 prósenti frá því
fjórum árum áður. Gunnar Svavarsson
sem nú er formaður fjárlaganefndar
leiddi lista í Kraganum sem tapaði 4,4
prósentum. Björgvin G. Sigurðsson
viðskiptaráðherra í Suðurkjördæmi
tapaði 2,9 prósentum og Kristján Möller
samgönguráðherra missti 2,6 prósent
í norðausturkjördæmi. Guðbjartur
Hannesson oddviti Samfylkingar í
norðvesturkjördæmi og formaður
félags- og tryggingamálanefndar kom
út úr ólgusjó kosningabaráttunnar
með tveggja prósenta minna fylgi en
þegar Samfylkingin bauð fram þar
undir forystu Jóhanns Ársælssonar
árið 2003. Geta allir þessir oddvitar
horft framan í félaga sína og talið
þennan árangur viðunandi? Fela
þessar tölur í sér traustsyfirlýsingu
kjósenda til Samfylkingarforystunnar
í ríkisstjórn? Svarið er nei.
Þegar tölurnar frá í vor eru
skoðaðar og bornar saman við
Sjálfstæðisflokkinn sem bætti
sig um 2,9 prósentum frá 2003
og vann á í öllum kjördæmum
nema í norðvestri er augljóst að
Samfylkingin gekk illa brotin og
beygð á vald stjórnmálaflokki sem
hafði gersigrað hana í kosningum.
Sjálfstæðisflokkurinn tók að sér
það hlutverk að verða pólitískur
lífgjafi núverandi forystu Samfylk-
ingarinnar. Kannski bjargaði Sjálf-
stæðisflokkurinn hreinlega lífi Sam-
fylkingarinnar með því að taka hana
í ríkisstjórn. Velta má því fyrir sér að
ef Samfylkingin hefði ekki komist í
ríkisstjórn í vor, hefði hinn herfilegi
kosningaósigur flokksins nú í maí,
leitt til uppgjörs og hjaðningarvíga
innan flokksins. Staða Ingjbjargar
Sólrúnar og hirðar hennar hefði orðið
mjög veik og tvísýn. Varnarleikur
hennar og lífgjöf fólst í því að kyssa
Geir H. Haarde beint á munninn
fyrir framan Þingvallabæinn í vor.
Sjálfstæðisflokkurinn hefur nú líf
Samfylkingarinnar í hendi sér. Af
hverju kaus Geir að púkka upp á
Samfylkinguna?
Við horfum nær daglega upp á
fálmkennt brölt þar sem leiðandi
stjórnarliðar úr sitt hvorum flokki
vandræðast og eru vægast sagt ósam-
stiga. Við sjáum það í mikilvægum
málaflokkum eins og utanríkismálum,
efnahagsmálum, neytendamálum,
umhverfismálum, samgöngumálum,
byggðamálum, auðlindamálum og
áfram mætti telja. Ég tel víst að hinnar
veiku Samfylkingar bíði nú sömu örlög
og Framsóknarflokksins í kæfandi
fangabrögðum við Sjálfstæðisflokkinn
á stjórnarheimilinu. Það er
áframhaldandi undanhald og
fylgishrun. Fyrir Samfylkinguna var
kossinn frægi á bökkum Öxarár koss
dauðans.
Dúfur í Grasagarðinum Blóm og jurtir eru ekki það eina sem tekur á móti gestum í Grasagarðinum í Laugardal. Þar hafast líka við dúfur eins og
þessar sem þar var að finna í gær. DV-MYND: STEFÁNmyndin
P
lús
eð
a m
ínu
s
Plúsinn að þessu sinni fær
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir
utanríkisráðherra fyrir að draga
allt herlið Íslands burt frá Írak á einu
bretti. Nokkrir þjóðarleiðtogar mættu
alveg taka Ingibjörgu til sér
fyrirmyndar.
Spurningin
„Já, en sjó-
mennskan er ekk-
ert líf,“ segir Guðni
Th. Jóhannesson,
lektor í sagnfræði
við Háskólann í
Reykjavík. Hann
sagði frá sjósund-
ferðum sínum í
blaðinu í gær. Á sumrin fer hann
vikulega í sjóinn með vinum sín-
um en sjaldnar á veturna vegna
kuldans. Guðni hefur stundað
sjósund í þrjú ár. Hann fór fyrst
eftir að vinir hans plötuðu hann í
sjóinn og hefur síðan synt reglu-
lega í söltum sjó.
Ertu sjóaður?
Sandkassinn
Það er með hreinum ólíkindum
að höfuðborgarsvæðisbúi geti
með góðri samvisku sagst vera
atvinnulaus.
Hvergi fer ég
svo að ekki
sjái ég skilti
sem á stendur
„bráðvantar
starfsfólk strax“.
Allar verslanir
eru undir-
mannaðar. Í
þorpinu sem
ég ólst upp í var aldrei neinn at-
vinnulaus. Það vantaði heldur
aldrei starfsfólk. Það lögðust ein-
faldlega allir á eitt við að ljúka því
verki sem þurfti að ljúka. Þegar
háannatími var í sláturhúsinu, var
rækjuverksmiðjunni einfaldlega
lokað á meðan.
mér finnst óÞægilegt að ganga
framhjá angistarfullu starfsfólki
verslananna. Mér rennur nefnilega
blóðið til skyldunnar og hef
oft íhugað að létta undir með
vesalings afgreiðslufólkinu sem
af skyldurækni fremur en áhuga
býður góðan dag. Það getur
ekki skroppið á klósettið nema
heyra grát og gnístran tanna
óþolinmóðra viðskiptavina sem
sumir dirfast að kvarta yfir því að
þeir fái ekki vinnu. Ég veit það, ég
vann í Bónus.
samkvæmt tölum frá
Vinnumálastofnun voru „ekki
nema“ 958 atvinnulausir á
höfuðborgarsvæðinu í lok júlí. 958
vinnufærir einstaklingar. Þetta
finnst mér í besta falli sorglegt. Nú
er ég enginn afburða starfskraftur.
Ég er einn og áttatíu á hæð,
ljóshærður en kannski örlítið
breiðari en ég kæri mig um að
vera. Ég er ekki óhóflega stundvís,
frekar þungur í gang á morgnana
og líður hvergi betur en uppi í
sófa heima hjá mér. Þrátt fyrir það
treysti ég mér hæglega til að vakna
klukkan 8 á mánudagsmorgni og
redda mér tíu störfum áður en
klukkan verður 5 síðla dags.
Já Þið lásuð rétt. 10 störfum. Ég
yrði steinhissa ef ég fengi EKKI
vinnu á þessum
stöðum á
einum degi:
Dominos, Hag-
kaup, Bónus,
Ikea, Nóatúni,
Bón og þvotti,
Krónunni,
Hrafnistu, KFC
og American
Style. Til að
sanna þessa fullyrðingu hringdi
ég í nokkra þessara staða. Vinnu-
veitendur ætluðu blátt áfram að
gleypa mig þegar ég spurðist fyrir
um starf. Einn réð mig áður en ég
náði að segja til nafns. Auðvitað
eru þetta ekki draumastörf
atvinnulausra. En „common“,
þetta er bara venjuleg vinna.“
Baldur furðar sig á atvinnuleysi
Koss dauðans
MaGNÚs Þór
HaFstEINssoN
varaformaður skrifar
„ ...Samfylkingin gekk
illa brotin og beygð á
vald stjórnmálaflokki
sem hafði gersigrað
hana í kosningum.“
DV Umræða föstudaGur 7. septemBer 2007 19
DV fyrir
25 árum
Blóðhundar bankanna