Sveitarstjórnarmál - 01.06.1997, Qupperneq 32

NÁTTÚRUHAMFARIR
getur komið aðeins seinna og tekið
við aðgerðum, því fyrstu mínútumar
eru svo dýrmætar á slíkum stund-
um. I öllum aðgerðum þarf strax að
hafa skipulag og ákveðnir aðilar
verða að hafa stjórn á að ekki séu
margir að skipa fyrir, því það geng-
ur ekki upp. Góður stjómandi á að
þekkja takmörk sín og leita aðstoðar
í þeint málum er hann þekkir lítið
eða ekkert til. Góð skráning þarf að
vera á þeim er taka þátt í aðgerðum
bæði inn á svæðið og út af því. Enn-
fremur verður að skrá öll samskipti í
tímaröð og hafa einhvem sent sinnir
þessu atriði eingöngu og er það
mikilvægt upp á seinni tíma er við
ætlum að yfirfara aðgerðir og læra
af því sem framkvæmt var til að
geta gert betur í framtíðinni.
Ef'nn grunnur
Alit mitt er að björgunarsamtökin
og almannvarnaráð eigi að sam-
ræma eitt skipulag til björgunarað-
gerða, því þegar unnið er að björg-
unarstörfum, sama hvort þau eru
stór eða smá, þá sé unnið sam-
kvæmt einum grunni og verður þá
síður um misskilning að ræða þegar
björgunarsveitir og almannavarna-
nefndir vinna saman að björgun.
Björgun verömæta
Eitt sem ber að hafa í huga í nátt-
úruhamförum eða stórslysum í
byggð er björgun verðmæta og að
henni þarf að standa vel og skipu-
lega svo allir séu sáttir við fram-
kvæmd verksins. Því þarf að vera
góð samvinna á milli þeirra sem
urðu fyrir tjóni og þeirra er vinna að
björgun um hvernig best sé að vinna
að framkvæmd verðmætabjörgunar-
innar. Jafnframt er nauðsynlegt að
nýta heimamenn eins og hægt er til
að gefa upplýsingar um staðhætti og
fleira sem kemur að notum.
Samskipti viö fjölmiöla
Ennfremur vil ég benda á sam-
skiptaþáttinn gagnvart fjölmiðlum.
Þegar almannavamir og björgunar-
sveitir halda æfingu ættu þær að
bjóða fjölmiðlum til þátttöku með
sér, því samtökin þurfa að læra að
umgangast fjölmiðlafólk og ekki
síður fjölmiðlafólk hvemig á að um-
gangast björgunarsveitarfólk, al-
mannavamanefndir og stjórnendur
þeirra. Báðir aðilar gætu lært mikið
af svona samvinnu á æfingu og eytt
ýmissi tortryggni í garð hvor annars
því oft er það skortur á upplýsingum
sem veldur misskilningi.
Framkoma vió
aóstandendur
Við leit finnst mér stundum
björgunarsveitarmenn vanmáttugir
vegna skorts á almennri kunnáttu og
þekkingu á því hvemig umgangast á
ættingja og vini þeirra sem saknað
er. Þar þarf að bæta unt betur, t.d.
með námskeiði íyrir björgunarsveit-
arfólk í framkomu við aðstandendur
í slíkum tilfellum, þó svo ég viti að
ekki er allt hægt að læra af bókum.
Skóli lífsins hjá hverjum og einunt
er einnig mikilvægur en ákveðinn
gmnnur til að byggja á er nauðsyn-
legur. Allir aðilar verða að samein-
ast um úrbætur hið fyrsta.
Eitt landssamband
björgunarsveita
Eg vil beina þeirri hugmynd til
landssambanda björgunarsamtaka,
og ef til vill gætu landssamtök sveit-
arstjórna aðstoðað óbeint við þá
hugmynd, að sameina allar björgun-
arsveitir undir eitt landssamband
björgunarsveita. Landsbjörg og
Slysavamafélagið yrðu til áfram og
störfuðu að ýmsum verkefnum til
aðstoðar björgunarsveitum, eins og
þau gera nú með góðum árangri,
með því að starfrækja sameiginleg-
an björgunarskóla fyrir björgunar-
sveitir, ennfremur sameiginlegar
svæðisstjórnir urn land allt til að
taka að sér stjómun ef einhver vá á
sér stað, sama hvar er á landinu, því
ekki sameiginlegt landssamband
björgunarsveita? Þetta yrði þriðja
skreftð sem stigið yrði fram á við til
sameiningar, en hin skrefin kæmu á
eftir. Mitt álit er að við yrðum sterk-
ari björgunarsamtök ef við samein-
uðumst og einnig væri auðveldara
fyrir björgunarsveitir að sameinast á
ýmsum stöðum og verða þannig um
leið öflugri í störfum sínum.
Lokaorö
Það er ég hef sett hér á blað eru
nokkur atriði til umhugsunar um
það, er ég tel að gæti verið betra og
mætti laga. Orð eru til alls fyrst.
„Skynsemin er tækið sem okkur er
fengið til að virkja viljann, ef svo
mætti að orði komast. En skynsem-
in flytur okkur skammt áleiðis ef
viljinn er veikur og samviskan sef-
ur. En þroskuð skynsemi með þjálf-
uðum vilja og vakandi samvisku er
viska sem virkja má til stjórnunar
góðra verka.“
94