Morgunblaðið - 10.11.2011, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. NÓVEMBER 2011
✝ Sigþór Sig-urjónsson fædd-
ist í Reykjavík 12.
júlí 1948. Hann lést
á krabbameins-
lækningadeild
Landspítalans 26.
október 2011.
Foreldrar hans
voru Kristín María
Sigþórsdóttir, f. 4.
apríl 1930, d. 6.
mars 1985 og Sig-
urjón Jónasson, f. 7. apríl 1929.
Bróðir Sigþórs er Hörður, sölu-
stjóri, f. 31. ágúst 1946, eig-
inkona hans er Rannveig Ingv-
arsdóttir, f. 25. desember 1946.
Hálfbróðir Sigþórs, samfeðra, er
Jónas Frans, f. 25. janúar 1965.
Sigþór kvæntist 3. júní 1972
Kristínu Auði Sophusdóttur,
hjúkrunarfræðingi, f. 22. mars
1952. Foreldrar hennar voru
Sophus Auðun Guðmundsson, f.
6. apríl 1918, d. 4. janúar 2006,
og Áslaug María Friðriksdóttir,
f. 13. júlí 1921, d. 29. júní 2004.
Börn Sigþórs og Kristínar eru: 1)
Sophus Auðun, veitingamaður, f.
11. október 1972, kvæntur Hjör-
dísi Selmu Björgvinsdóttur, f. 10.
mars 1971. Þeirra börn: Kristín
Auður, f. 25. júlí 1999, Sophus
framkvæmdastjóri veitinga og
framreiðslu á Hótel Borg og á
Broadway. Árið 1989 urðu þátta-
skil þegar Sigþór keypti Kring-
lukrána og hóf þar eigin veit-
ingarekstur. Árið 2009 opnaði
hann ásamt fjölskyldu sinni nýtt
veitingahús, Portið í Kringlunni,
sem hann rak ásamt Kringlukr-
ánni. Sigþór hafði einlægan, fag-
legan áhuga á að efla veit-
ingarekstur og fjölbreytta
ferðaþjónustu. Hann var virkur í
fagfélögum framreiðslumanna
og veitingamanna og gegndi
ýmsum trúnaðarstörfum fyrir
Samtök ferðaþjónustunnar.
Hann sat í samninganefnd, í
fræðsluráði SAF, í starfsgrein-
aráði matvæla- og veit-
ingagreina og var formaður þess
um skeið. Um hríð sat hann sem
fulltrúi Samtaka atvinnulífsins í
stjórn Menntaskólans í Kópavogi
þar sem Hótel- og matvælaskól-
inn er rekinn. Sigþór gegndi
ýmsum trúnaðarstörfum fyrir
Sjálfstæðisflokkinn. Hann sat
m.a. í stjórn hverfafélags sjálf-
stæðismanna í Háaleitis-, Foss-
vogs- og Bústaðahverfi og
gegndi þar formennsku um tíma.
Sigþór hafði mörg áhugamál ut-
an starfsvettvangs síns sem
tengdust flest útiveru. Hann
ferðaðist mikið innanlands og ut-
an.
Útför Sigþórs verður gerð frá
Bústaðakirkju í dag, 10. nóv-
ember 2011, og hefst athöfnin kl.
15.
Ingi, f. 18. október
2002 og Dagur Auð-
un, f. 21. desember
2010. 2) Kristín
María, hönnuður, f.
22. maí 1977, gift
Ben Moody, f. 26.
ágúst 1973. Þeirra
börn: Jónas Ben, f.
7. mars 2008, d. 7.
mars 2008 og Iris
Æsa María, f. 22.
desember 2009.
Sigþór ólst upp í Skipasundinu
í Reykjavík. Á sumrin var hann í
sveit í Grundarfirði og í Mela-
sveit. Sem unglingur var hann í
siglingum á Sambandsskipunum,
lengst á Hamrafellinu. Sigþór
stundaði nám í framreiðslu á
Hótel Sögu og útskrifaðist sem
framreiðslumaður 1968. Lengst
starfaði Sigþór sem fram-
reiðslumaður í Grillinu á Hótel
Sögu. Árin 1980-82 var hann
veitingastjóri á Löngulínu í
Kaupmannahöfn og stundaði
jafnframt nám í fyrirtækja- og
starfsmannastjórnun við Versl-
unarskóla Kaupmannahafnar.
Eftir heimkomuna starfaði Sig-
þór fyrst sem aðstoðarfram-
kvæmdastjóri veitingasviðs Hót-
el Sögu. Síðar var hann m.a.
Elsku Sigþór.
Að skrifa minningarorð um
þig, elsku tengdapabbi, var alls
ekki eitthvað sem ég sá fyrir í
nánustu framtíð. Ég átta mig ekki
á því að þú sért ekki með okkur
hér. En það sem þú skildir eftir er
eitthvað sem við munum varð-
veita með okkur alla tíð og það
eru allar góðu og yndislegu minn-
ingarnar. Mér finnst ég lánsöm að
hafa kynnst þér því þú ert einn af
þeim mönnum sem auðga líf ann-
arra og þú gerðir það sannarlega í
mínu tilfelli. Ef mig vantaði að
vita eitthvað um hina ýmsu hluti
þá varst þú maðurinn til að segja
mér allt um það. Þú vissir mikið
um alla hluti og kenndir mér
margt sem mun alltaf nýtast mér.
Þú varst mikill sögumaður og
hafðir gaman af því að segja okk-
ur sögur af ferðalögum ykkar
Kristínar, fara yfir það á landa-
kortinu og svo var slide-show a la
Sigþór sem fylgdi í kjölfarið. Þú
hafðir svo gaman af að segja frá
þessu og hafðir einlægan áhuga á
ferðalögum. Við höfum líka notið
góðs af því að vera á ferðalögum
með þér og þær ferðir standa upp
úr hjá okkur fjölskyldunni. Þú
hafðir skoðanir á flestu og líka
hvernig ætti að gera ákveðna
hluti, í hvaða röð ætti að gera þá
og hvaða tól og tæki best væri að
nota við það. Þú varst með skipu-
lag á öllu og allir hlutir áttu sitt
heimilisfang og höfum við reynt
að tileinka okkur það og það hefur
komið sér vel bæði í vinnu og líf-
inu almennt. Þannig að ég get
sagt þér að þú hafðir rétt fyrir
þér. Núna brosir þú út í annað og
segir: „Ég vissi það alltaf og ég
sagði þér það, Hjördís mín,“ og ég
segi: „Já, ég veit það núna.“
Þú varst frábær gestgjafi og
kokkur og uppáhalds hjá okkur
var Allt og afakótelettur, afalax
og hakkabuffin. Ég sé þig fyrir
mér standandi við grillið með
svuntuna og bros á vör, við í kring
að hlusta á þig kenna okkur réttu
handtökin. Skemmtileg og falleg
minning. Þú elskaðir að vera um-
kringdur fólki og varst alltaf
hrókur alls fagnaðar. Stórkost-
legur afi varstu og það hlutverk
fór þér vel. Kristín Auður og
Sophus Ingi elskuðu að stússa
með þér. Þú varst svo duglegur að
verja tíma þínum með þeim, alltaf
boðinn og búinn að sækja þau og
gera skemmtilega hluti með þeim.
Það var líka alltaf tilhlökkunar-
efni að fara í sveitahúsið hans afa
eða upp í sumarbústað. Minning-
arnar sem þau eiga um þig eru
þeim dýrmætar og þau minnast
þín með hlýju og ást. Dagur Auð-
un fékk líka tækifæri til að fá
hlýju í afafaðmi og við munum sjá
til þess að hann kynnist elskuleg-
um afa sínum í gegnum þær ynd-
islegu minningar sem við eigum
um þig. Hann mun ekki fara á mis
við að vita hversu mikið afi elskaði
hann.
Ég mun alltaf hugsa til þín með
hlýju, þú varst yndislegur
tengdafaðir og afi. Hlýr, góður,
blíður og einlægur, alltaf tilbúinn
til að rétta hjálparhönd ef þörf
var á. Ég á eftir að sakna þess að
geta ekki spjallað við þig, leitað til
þín, þegið ráð og fengið leiðbein-
ingar og að vera í kringum þig.
En ég mun nýta mér það sem ég
hef lært af þér og það mun sann-
arlega koma að góðum notum.
Elsku Sigþór minn, ég hugsa
til þín með hlýju og minnist þín á
hverjum degi.
Þín
Hjördís.
Elsku bróðir.
Það er mjög skrítið og óraun-
verulegt að sitja hér og skrifa
minningargrein um þig.
Margar minningar koma upp í
hugann, einkum þegar við vorum
litlir pollar og vorum mikið einir
sökum þess að móðir okkar vann
mikið úti.
Margt var brallað í Skipasund-
inu í þá daga og margir góðir fé-
lagar í götunni sem léku með okk-
ur alla daga. Við bræður höfðum
eignast handsnúna sýningarvél
og þær voru flottar bíósýningarn-
ar sem við héldum fyrir vinina. Þú
hannaðir og teiknaðir miðana, svo
seldum við aðgangseyri og skipt-
umst svo á að snúa vélinni við að
sýna bíóið. Já, það var oft gaman,
mikið hlegið og við græddum
„fullt“ af peningum. Í minning-
unni var þetta mjög skemmtileg-
ur tími og þó ég væri eldri og ætti
að taka meiri ábyrgð var það ekk-
ert mál. Þú varst oftast mjög góð-
ur og viðráðanlegur í allri um-
gengni, en alltaf varstu mjög
ákveðinn og vissir alveg hvað þú
vildir.
Á sumrin vorum við sendir í
sveit, Eyrarsveit í Grundarfirði.
Sem betur fer var ekki langt á
milli okkar og við gátum hist af og
til yfir sumarið. Það var mjög gott
því stundum skiptast á skin og
skúrir eins og gengur.
Þú hvattir mig til að hefja nám
í framreiðslu, þar sem þú varst í
námi á Hótel Sögu og vorum við
samsíða. Það var okkur báðum
mjög dýrmætur og lærdómsríkur
tími. Þú varst flottur og nákvæm-
ur fagmaður, það sannaðist
seinna þegar þér var falið að
gegna trúnaðarstörfum varðandi
fræðslumál í okkar fagi. Þar varst
þú fastur fyrir og stóðst vörð um
vandaða menntun í faginu til
framtíðar fyrir veitingamennsku í
landinu.
Þegar þú varðst fullorðinn og
hafðir kynnst henni Kristínu
„þinni“ og þið höfðuð eignast
frumburðinn ykkar hann Sophus,
var yndislegt að sjá hvað þú varst
góður pabbi. Ekki bara góður,
heldur mikill pabbi. Kristín var að
læra hjúkrun á þessum tíma og
nóg var að gera. Þú varst vakandi
og sofandi yfir Sophusi, hann
fylgdi þér í litla barnabílstólnum
hvert sem þú fórst. Oft kíktir þú
til okkar Rannveigar og borðaðir
með okkur því Kristín vann svo
mikið á kvöldin. Þú áttir sannar-
lega þátt í því að hún gat klárað
sitt nám á réttum tíma. Síðan
eignuðust þið Kristínu Maríu sem
líka var sannur gleðigjafi. Nokkr-
um árum seinna hélduð þið til
Danmerkur í framhaldsnám og
sinntir þú börnum og búi af stakri
prýði. Já, þú varst sko í einu og
öllu fyrirmyndarfaðir og seinna
mikill og góður afi. Þú átt ynd-
islega fjölskyldu og rakst þitt fyr-
irtæki af röggsemi og með góðri
hjálp þeirra, svo eftir var tekið.
Það er dapurlegt að hugsa til þess
að við eigum ekki eftir að hittast
aftur, t.d. nú þegar jólin eru fram-
undan, tími fjölskyldunnar. En
börnin okkar eru mjög góðir vinir
og munu halda áfram að rækta
sinn vinskap og halda ýmsum fjöl-
skyldusiðum á lofti.
Elsku Kristín Auður, Sophus
Auðunn, Hjördís, Kristín María,
Ben, Kristín Auður yngri, Sophus
Ingi, Irish Æsa og Dagur Auð-
unn. Þetta er svo sárt og gerðist
svo fjótt, en þið eigið yndislegar
minningar um góðan dreng sem
munu lifa með ykkur og vonandi
létta erfiðustu stundirnar í sorg-
inni.
Hörður og Rannveig.
Öflugur logi sem hefur lýst, ylj-
að og glatt svo lengi sem við mun-
um byrjar skyndilega að flökta og
slokknar svo alveg eina haust-
nóttina. Ósköp virðist allt óstöð-
ugt og hverfult.
Öll erum við víst gerð úr sömu
ögnunum og líðum um í eilífri
hringrásinni. Hold og mold og
mosi og baldursbrár og laxar og
lóur og meiri mold. En sólin í sál-
inni og sálin í sólinni eru þó stöð-
ugar og næra þetta allt með sínu
eilífa ljósi. Meðan augun eru enn
að venjast myrkrinu virðist sól-
arupprásin þó svo órafjarri. Þá
minnum við okkur á að sólin er
alls ekki hætt að skína. Núna er
hún bara að sveipa gulli annan dal
og annan hól, en kemur svo aftur
hringinn til okkar.
Við systur minnumst með
söknuði glaðlynds höfðingja og
góðs vinar sem fylgt hefur okkur
alla tíð, enda fjölskyldurnar okk-
ar bundnar böndum sem eru
sterkari en mörg blóðböndin. Um
leið þökkum við fyrir góðu liðnu
stundirnar, spjall um heima og
geima, stórveislurnar, ferðalögin
og kaffibollana heima. Við mun-
um alltaf búa að kærleikanum og
hlýjunni sem Sigþór gaf óspart af
örlæti sínu og lifir áfram í fjöl-
skyldunni hans einstöku.
Með hjörtun full af trega og
þakklæti,
Edda Kristín, Birna og
Ingibjörg.
Elskulegur mágur okkar og
svili, Sigþór Sigurjónsson, er lát-
inn langt fyrir aldur fram. Hans
er sárt saknað. Hann var fé-
lagslyndur, opinn, hjálpsamur og
heiðarlegur drengur sem vildi öll-
um vel. Potturinn og pannan var
hann í sameiginlegum fram-
kvæmdum og selskapslífi stórfjöl-
skyldunnar. Hann gerði allt með
stæl, sama hvort það voru end-
urbætur á sumarbústaðnum, að
halda upp á fertugsafmæli kon-
unnar sinnar, en þá dugði ekkert
minna en Hótel Saga, eða bara að
grilla pylsur ofan í systkinin,
maka þeirra, börn og barnabörn.
Hugljúfur, kíminn og hláturmild-
ur tók hann lífinu með öllum sín-
um tilbrigðum opnum örmum.
Hann gat haft ákveðnar skoð-
anir á málefnum líðandi stundar
en alltaf var hægt að vera ósam-
mála honum, ef svo bar undir, í
besta bróðerni. Minnisstætt er of
margt til að hægt sé að nefna það,
en seint líður úr minni bridds-
spilamennska í Osló þar sem Sig-
þór hafði að viðkvæði þegar ein-
hver spilaði af sér: „Hvað er þetta
maður, er ekki allt í lagi heima hjá
þér“. Það var góð stund eins og
svo margar aðrar.
Nú er hann genginn, þessi öð-
lingur, eftir snarpa viðureign við
illvígan sjúkdóm. Við söknum
hans og þökkum honum sam-
fylgdina um áratuga skeið. Guð
og allir góðir haldi utan um hans
nánustu, styðji þau og styrki.
Blessuð sé minning Sigþórs
Sigurjónssonar.
Sigríður Dúna Kristmunds-
dóttir og Friðrik Sophusson.
Hugurinn hvarflar aftur í tím-
ann og minningar um Sigþór
flögra fram og aftur í þúsundatali.
Við höfum átt samleið með honum
í meira en 40 ár og samverustund-
irnar hafa verið margar og góðar.
Sigþór var maður framkvæmda,
hjá honum fylgdu athafnir jafnan
orðum. Við áttuðum okkur strax á
því þegar Kristín kynnti okkur
mannsefnið sitt að hér var komin
ný vídd í fjölskylduna, ný sjónar-
horn og nýjar hugmyndir.
Sigþór var fjölskyldumaður.
Það kom vel í ljós þegar Sophus
fæddist og síðan Kristín María.
Hann tók mjög virkan þátt í upp-
eldi þeirra, umvafði þau ást og
hlýju og bjó þeim gott heimili.
Hann hafði mikið yndi af barna-
börnum sínum og hlúði að þeim
fram á síðustu stundu. Sigþór
lagði líka sitt af mörkum til að
halda saman stórfjölskyldunni.
Við nutum góðs af því. Hann var
einstaklega bóngóður og þegar
eitthvað stóð til í fjölskyldunni
var sjálfsagt að leita til hans um
ráð og aðstoð. Það var eðlilegt að
leita til Sigþórs. Hann gaf ekki að-
eins góð ráð heldur dró jafnharð-
an fram vinnuhanskana og verk-
færin eða svuntuna og
eldhúsáhöldin og mætti á staðinn.
Þrátt fyrir annríki gaf hann sér
alltaf tíma til að aðstoða og hann
gerði það með gleði. Sigþór átti
auðvelt með að setja sig inn í ólík
verkefni og hafði gaman af að fást
við nýjar aðstæður. Hann hafði
ferska sýn á veröldina og frábært
verksvit sem hann hafði tileinkað
sér með fjölbreytilegri lífs-
reynslu. Hann lagði ekki bara
parket og hannaði eldhúsið, hann
smíðaði líka fyrir okkur katta-
stiga og menn koma enn úr öðrum
bæjarhlutum til að sjá hvernig
koma á slíku þarfaþingi hagan-
lega fyrir. Í erfiðum veikindum
síðustu vikurnar var hann samur
við sig. Hann var óþreytandi að
ráðleggja þeim sem önnuðust
hann hvernig hægt væri að bæta
aðstæður bæði hjúkrunarfólks og
sjúklinga.
Sigþór var potturinn og pann-
an í Sælukoti, sumarbústað fjöl-
skyldunnar. Hann stýrði viðhaldi
og endurbótum af krafti og
ákveðni, hann var hrókur alls
fagnaðar og stýrði dýrindis
veislum á staðnum. Enginn stóð
honum á sporði þegar hann tíndi
krásirnar af grillinu. Ef eitthvað
var óljóst í Sælukoti var hringt í
hann til að fá ráðleggingar. Það
var líka gaman að ferðast með
Sigþóri, hvort sem var innanlands
eða í útlöndum. Hann var sjálf-
kjörinn fararstjóri og hafði unun
af því að kanna ókunnar slóðir og
hafði ek. sjötta skilningarvit.
Hann var fljótur að átta sig á
framandi landslagi, flóknum
húsakynnum eða nýrri menningu.
Á unglingsárunum hafði hann
unnið á millilandaskipum og siglt
víða og sú reynsla hefur eflaust
mótað hann. Maður var nokkuð
öruggur ef Sigþór valdi vegaslóða
í óbyggðum eða veitingastað í
framandi landi. En fyrst og
fremst var Sigþór góður vinur.
Nú er Sigþór farinn á nýjar
slóðir og við kveðjum góðan mág
og sannan vin með söknuði og
trega. Við minnumst margra
góðra samverustunda sem samt
voru of fáar. Við sendum hlýjar
hugsanir til Kristínar, Sophusar,
Kristínar Maríu og fjölskyldu
þeirra.
María og Sigurjón.
Ekki er langt síðan stórfjöl-
skyldan hittist er liðin voru 90 ár
frá fæðingu móður okkar og
tengdamóður, Áslaugar Maríu.
Eins og svo oft áður voru Kristín
og Sigþór í hlutverki gestgjafa og
að vanda lék þar fagurkerinn Sig-
þór á als oddi, tók brosandi móti
ungum og öldnum og veitti af ör-
læti. Ekkert benti til annars en
við myndum eiga saman fleiri
slíkar gleðistundir á komandi ár-
um. En skjótt skipast veður í lofti
og nú er okkar kæri Sigþór allur
eftir stutta en snarpa baráttu við
erfiðan sjúkdóm.
Leiðir okkar hafa legið saman í
langan tíma og alltaf hefur sam-
band fjölskyldnanna verið náið og
kært. Sigþór var félagslyndur og
áhugasamur að viðhalda þeim
tengslum. Hvarvetna var eftir
honum tekið. Hann var glaðvær,
lá hátt rómur og hafði sterkar
skoðanir á flestum málum. Af
slíkum mönnum gustar og kring-
um þá skapast oft skemmtileg
stemning. En fyrst og fremst var
Sigþór góður fjölskyldumaður og
athafnamaður sem rak sín fyrir-
tæki með reisn og var síleitandi
að leiðum til að gera betur. Hann
var stórhuga og þoldi illa kot-
ungsbrag. Þrátt fyrir erilsöm
störf gaf hann sér ávallt tíma til
að njóta þess sem lífið bauð og hin
síðari ár átti golfíþróttin hug hans
allan. Sigþór var smekkmaður og
þau Kristín höfðu einstakt lag á
að skapa í kringum sig notalegt
umhverfi sem fólk laðaðist að.
Um langt skeið hafa fjölskyld-
urnar átt lítinn sælureit austur í
sveitum. Þangað hefur verið vin-
sælt að sækja. Þar má víða sjá
handbragð Sigþórs því hann var
laghentur smiður og hafði frum-
kvæði að mörgu sem þar var gert.
Á hátíðum var það Sigþór sem
stjórnaði veisluhöldum af fag-
mennsku. Hann var góður vinur
og samferðamaður og það er með
miklum söknuði sem við kveðjum
Sigþór.
Elín og Guðmundur
Sophusson.
„Kvöldið er fagurt, sól er sest“
var síðasta lagið sem okkar ágæti
hópur söng í vel heppnaðri göngu-
og menningarferð, sem Sigþór
okkar átti heiðurinn af að skipu-
leggja í sumar á slóðir Laxdælu.
Hvern gat órað fyrir því á
þeirri stundu, að lífssól hans væri
um það bil að hníga til viðar? Það
er rétt sem Hannes Pétursson
skáld segir : Dauðinn er regla
sem reglur ná ekki til. Og hann
kemur hastarlega á óvart, þegar
fólk á besta aldri fellur skyndilega
frá.
Við erum svo lánsöm að hafa
verið saman í yfir fjóra áratugi,
einstaklega samheldinn og sam-
hentur hópur. Við höfum farið í
ótal ferðir innanlands sem utan,
útilegur með börnin okkar, þegar
þau voru yngri og síðan tóku við
gönguferðir vítt og breitt um
landið, aðventuferðir, golfferðir
o.s.frv. Ekki má gleyma óteljandi
veislum og samkvæmum og alltaf
var gleðin við völd. Í hópnum er
valinn maður í hverju rúmi og
hlutverkin misjöfn eins og eðlilegt
er. Sigþór og Kristín voru á marg-
an hátt kjölfestan í hópnum. Enda
bæði létt, skemmtileg og snögg til
ákvarðanatöku. Sigþór var
traustur félagi, skapgóður og
hlýr, einstaklega hjálpsamur, ör-
látur og vildi að öllum liði vel í
kringum hann. Sigþór kappkost-
aði að eiga öll tæki og tól og fylgd-
ist vel með nýjungum á því sviði.
Hann kom hópnum upp á að
treysta á „að Sigþór er með það“
og viðkvæði hans var „ekki mál-
ið“, enda vanur að redda hlutun-
um.
Það er á engan hallað að eng-
inn herranna var betri dansari en
Sigþór og var keppst um að kom-
ast á danskort hans á gleðistund-
um. Þau hjónin voru höfðingjar
heim að sækja og enginn vissi og
kunni betur en þau, hvernig góða
veislu gjöra skal. Sigþór var veit-
ingamaður af guðs náð. Þjónustu-
lund einkenndi öll hans störf og
var hægt að treysta honum fyrir
skipulagi á hverju sem var. Allt
gert af natni og áhuga. Sigþór var
einstakt snyrtimenni, það sást
langar leiðir og allt sem hann kom
nálægt var í röð og reglu, við hin
hétum því oft að taka okkur á í
þeim efnum, en minna varð um
efndir.
Við kveðjum náinn vin sem sárt
verður saknað. Minningin um
hann mun hins vegar lifa áfram
meðal okkar. Hugur okkar er hjá
vinkonu okkar Kristínu, Sophusi,
Sigþór
Sigurjónsson
HINSTA KVEÐJA
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Vald. Briem)
Hafðu þökk fyrir allt.
Við munum geyma minn-
ingu um góðan vin í hjarta
okkar.
Gróa Reykdal
Bjarnadóttir.