Morgunblaðið - 17.12.2011, Blaðsíða 57

DAGBÓK 57
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 17. DESEMBER 2011
Grettir
Smáfólk
Hrólfur hræðilegi
Gæsamamma og Grímur
Úthverfið
Kóngulóarmaðurinn
Ferdinand
HVAÐ ERTU AÐ
MÁLA, JÓN? GRETTI
ÞÚ ÞARFT MEIRA
AF APPELSÍNUGULUM
ÞAÐ ER EKKI TIL
NÓG AF APPELSÍNU-
GULUM Í HEIMINUM
ÞAÐ
HEFUR
ALLTAF
VERIÐ MÍN
SKOÐUN
BEETHOVEN
ÁTTI VIÐ
MÖRG VANDA-
MÁL AÐ
STRÍÐA
OG Á ÞEIM TÍMA VORU
EFLAUST ENGIR HJÁLPAR-
DÁLKAR Í BLÖÐUNUM
NEI, ÆTLI ÞAÐ
NOKKUÐ
ÓTRÚLEGT AÐ ÞAÐ SKULI
HAFA RÆST SVONA VEL
ÚR HONUM
ÉG ER KOMINN
HEIM ÚR RÁNSFERÐ
MINNI Á ENGLANDI
ÞAÐ ER FRÁBÆRT!
MAMMA ER Í HEIMSÓKN.
VILTU EKKI SEGJA „HÆ”
VIÐ HANA?
ÉG ÞARF VÍST ÞVÍ
MIÐUR AÐ DRÍFA MIG TIL
BAKA HIÐ SNARASTA!!
AF ÖLLU ÞVÍ FÓLKI
SEM HEFUR DÁIÐ Í
GEGNUM TÍÐINA, HVERN
MYNDIR ÞÚ HELST VILJA
TALA VIÐ?
GUNNA
FRÆNDA
AF
HVERJU?
HANN
SKULDAR MÉR
ÞÚSUND KALL
HVAÐ MEÐ
JEFFERSON EÐA
SHAKESPEARE?
ÞEIR
SKULDA MÉR
EKKI PENING
ERTU AÐ FARA
NIÐUR Í KJALLARA?
JÁ, AF
HVERJU? EF VÉLIN ER BÚIN,
ERTU ÞÁ TIL Í AÐ
SETJA FÖTIN Í
ÞURRKARANN?
SJÁLF-
SAGT
SJÁIÐ FUGLINN!
ÞETTA
ER FLUG-
VÉL
NEI
ÞETTA ER
IRON
MAN
HANN SKÝTUR GEISLUM!
ER HANN
BÚINN AÐ
MISSA VITIÐ?
Svarað í síma 5691100 frá 10–12
velvakandi@mbl.is
Sókrates kvaðst vita það eitt,hversu lítið hann vissi. Þótt hann
hefði ef til vill verið að gera sér upp
lítillæti, erum við mennirnir skeikulir,
ekki síst þegar við teljum okkur vita
eitthvað, sem við vitum ekki.
Frægt er, þegar Lenín sagði í
kveðjuræðu yfir verkamönnum í
Svisslandi 8. apríl 1917 (sjá Collected
Works, 23. bindi, 372. bls.): „Rússland
er smábændaland og einna skemmst
á veg komið í Norðurálfunni. Þar get-
ur sósíalisminn ekki sigrað tafarlaust
og beint.“ Nokkrum mánuðum síðar
rændu Lenín og lið hans völdum í
Rússlandi og héldu þeim í 74 ár.
Annað dæmi um slíka seinheppni
var það, sem Ólafur Friðriksson sagði
á 10. þingi Alþýðusambands Íslands
og Alþýðuflokksins (sem þá voru ekki
skilin að) í nóvember 1930: „Kreppan
er hvergi til nema í kollinum á Brynj-
ólfi Bjarnasyni.“ Vitnuðu íslenskir
kommúnistar síðan oft til þessara
orða.
Enn má nefna, þegar Ásgeir Ás-
geirsson, þá forseti Íslands, gekk eitt
sinn um á meðal vistmanna á Hrafn-
istu. Þar hitti hann Lása kokk, sem
kunnur maður var á sinni tíð. Ásgeir
sagði vingjarnlega: „Það þarf nú ekki
að kynna okkur Sigurlás Angantýs-
son.“ En Lási kokkur hét ekki Sigur-
lás, heldur Guðmundur. Lási kokkur,
Guðmundur Angantýsson, var uppi
1901-1985, og kom ævisaga hans út
1985.
Frumhlaup Ásgeirs var vegna
þess, að hann þóttist vita það, sem
hann vissi ekki. Menn geta líka hlaup-
ið á sig, vegna þess að þeir telja sig
muna það, sem þeir muna ekki. Þor-
steinn Thorarensen, lögfræðingur og
blaðamaður, var prýðilegur rithöf-
undur og skrifaði bráðskemmtilegar
bækur um aldamótamenn. Á önd-
verðum áttunda áratug var hann fast-
ur pistlahöfundur á dagblaðinu Vísi.
Hann birti þar 9. nóvember 1973
harða ádeilu á ýmsa kristna söfnuði.
Þar minntist hann á Nýja testament-
ið og sagði: „En jafnvel undir lok
þeirrar miklu sögu spurði meistarinn:
„Ja, hvað er sannleikur?““
Andstæðingar Þorsteins voru ekki
seinir á sér að benda á, að samkvæmt
Nýja testamentinu var það ekki
Kristur, heldur Pontíus Pílatus, sem
spurði, hvað væri sannleikur. Þor-
steini varð svo mikið um, að hann
hætti að skrifa blaðadálka: Þetta
gerðist á þeim tíma, þegar Íslend-
ingar höfðu enn hæfileikann til að
roðna.
Athugasemdir og leiðréttingar vel þegnar
Hannes H. Gissurarson
hannesgi@hi.is
Seinheppni og skeikulleiki
Fróðleiksmolar úr sögu og samtíð
Ég var að fletta vísnamiðum föð-ur míns og rakst á þennan
samkviðling. Matthías Jochumsson
byrjaði:
Þegar hross rassar hátt
kveða hrynhenduslátt
svo að hriktir í merstertum skornum.
Steingrímur Thorsteinsson bætti
við:
„Ó, þann himneska tón“
segir Halldór við Jón
er þeir hittast á þjóðvegi fornum.
Hér er ýmislegt látið ósagt milli
línanna og væri gaman ef einhver
gæti fyllt upp í eyðurnar. En auð-
vitað fellur spjall milli góðra vina
oft þannig að ókunnugir geta illa
eða alls ekki fylgst með. Þannig
geta orðið til „mállýskur“ í þröng-
um hóp með sérstökum orða-
tiltækjum eða skírskotunum.
Þessa stöku rakst ég á eftir
Magnús Ásgeirsson:
Freistinganna fári í heim
fékk ég oft og tíðum hnekkt,
en þegar féll ég fyrir þeim
fannst mér það líka skemmtilegt.
Glosi orti:
Vertu góður, vinur minn,
við þá menn sem hrasa
því að hinsti hjúpur þinn
hefur engan vasa
Hér kemur gamall húsgangur:
Eg því svara ef þú spyr,
hvað auðnu heimsins brjálar:
Það eru of margir Merðirnir
en miklu færri Njálar.
Guðmundur Böðvarsson orti:
Ekki þarf að efa það
ef það bara sprettur
sæmilega þá er það
þriggja lesta blettur.
Og Skáld-Rósa. Hér verður að
gæta þess að hafa „ofaná“ í einu
orði til að ekki verði ofstuðlað:
Hvað á að segja um þegna þá
sem þamba bjór á kvöldin
og sér hvolfa ofaná
Amors stór-keröldin.
Og þessi nafnlausa staka mætti
vel vera ort um ríkisstjórnina:
Heldur grána gaman kann
geðs í þjáningunni
ef að lánast uppskeran
eftir sáningunni.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is
Vísnahorn
Ó, þann himneska tón
Óska eftir göml-
um munum
Í starfi mínu nota ég
talsvert minninga-
vinnu en hún felst m.a.
í að rifja upp liðna tíð.
Þá er vinsælt og gagn-
legt að nota ýmsa
muni úr daglegu lífi
áður fyrr til að örva
upprifjun. En það er
oft erfitt að finna hluti,
því Íslendingar 20.
aldar hafa verið dug-
legri að henda en
varðveita. Nú sný ég
mér til lesenda og
auglýsi eftir hlutum.
Fólk má gefa ef það vill styðja mál-
efnið, en ég er líka tilbúin að greiða
fyrir hluti. Sérstaklega vantar mig
núna jóladót: Gervijólatré af gömlu
gerðinni, þ.e. eftirlíkingu af greni-
tré, en með gisnari greinar svo hægt
sé að koma fyrir kertum. Ég á kerta-
klemmur, en vantar fleiri. Einnig
gamaldags skraut á
tréð, svo sem fuglana
með nælonstélið, hálf-
kúlurnar, jarðar-
berjakúlu o.fl. slíkt frá
árunum eftir stríð og
fram um 1970. Jóla-
skreytingar úr pípu-
hreinsurum eru vel
þegnar. Gömul stjarna
eða toppur á tréð.
Einnig langar mig
mjög að eiga kaffi-
kvörn, hún þarf að
vera nothæf þar sem
gamla fólkið fær að
mala kaffi. Sömuleiðis
kaffikönnu með poka
til að hella upp á. Ým-
islegt annað gamalt dót er vel þegið.
Vinsamlega hringið í síma 866-1646
eða 5541596.
Velvakandi
Ást er…
… að muna fortíðina, en
dvelja ekki í henni.