Morgunblaðið - 21.04.2012, Blaðsíða 44

44 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 21. APRÍL 2012
Sendum
frítt
hvert á land sem
er
Helluhrauni 12 • Hafnarfjörður • 544 5100 • www.granithusid.is
Þá er komið að kveðjustund,
elsku afi minn. Að vita að þú ert
kominn á góðan stað hjá elsku
ömmu huggar mig. Þær eru ófáar
minningarnar sem ég á um þig,
minningar sem ég hef rifjað upp
undanfarnar vikur er ég fékk að
vera hjá þér þessa síðustu daga.
Það er rosalega erfitt að þurfa að
kveðja svona yndislegan mann
eins og þig, elsku afi minn. Þín
verður sárt saknað en vel minnst.
Páll Indriðason
✝ Páll Indriðason fæddist áBotni í Eyjafirði 26. júlí
1923. Hann lést á dvalar- og
hjúkrunarheimilinu Höfða á
Akranesi 31. mars 2012.
Útför Páls fór fram frá Akra-
neskirkju 11. apríl 2012.
Fel þú, Guð, í faðminn þinn,
fúslega hann afa minn.
Ljáðu honum ljósið bjarta,
lofaðu hann af öllu hjarta.
Leggðu yfir hann blessun þína,
berðu honum kveðju mína.
(LEK)
Maríanna Pálsdóttir.
Það er sárt að hugsa til þess að
þú sért farinn frá okkur, elsku afi.
Ég veit að þér líður betur núna
eftir erfið veikindi og að amma
hefur tekið vel á móti þér.
Ég á svo margar góðar minn-
ingar um þig, elsku afi. Ég mun
aldrei gleyma því þegar þið
amma komuð í heimsókn til okk-
ar til Lúxemborgar um jólin. Það
var svo mikill spenningur hjá
okkur systrum að fá afa og ömmu
af Skaganum til að eyða jólunum
með okkur. Ég tala nú ekki um að
fá grænan ópal, prins póló og
mysing sem þið amma komuð
alltaf með til að gefa okkur. Þið
voruð svo dugleg að ferðast til að
heimsækja okkur, meira segja
komuð þið alla leið til Miami til að
vera með okkur fjölskyldunni.
Einnig man ég svo vel eftir því
hvað það var mikill spenningur að
koma til Íslands á sumrin og fara
til ömmu og afa og leika sér á
Vesturgötunni. Alltaf stóðst þú,
afi minn, með bros á vör á bryggj-
unni að taka á móti okkur þegar
við systur komum úr Akraborg-
inni. Það var svo gaman að sjá þig
og rauðu Löduna á bryggjunni.
Ég gleymi því ekki hvað mér
fannst gaman að fara í vinnuher-
bergið þitt á Vesturgötunni því
þar var margt hægt að föndra úr
bókbandsefninu þínu, ævintýra-
heimur fyrir litlar skottur.
Ógleymanlegar eru svo stundirn-
ar uppi í Pálsbæ með þér og
ömmu.
Þú kallaðir mig oft Hrafnhett-
una þína því ég var með svo svart
hár og dökk augu þegar ég var lít-
il, mér þótti vænt um það. Elsku
besti afi minn, ég mun aldrei
nokkurn tímann gleyma þér.
Guðrún Sigríður Jónsdóttir.
HINSTA KVEÐJA
„Ber er hver að baki,
nema sér bróður eigi.“
Mig vantar orð til að
þakka alla umhyggju og
gerðir í minn garð í gegn-
um árin Palli minn.
Þín systir,
Sigurlaug Indriðadóttir.
Æskuminningar með Eyju
ömmu.
Það voru ófáar nætur sem ég
fékk að gista hjá þér í sveitinni á
Vífilsstöðum á mínum yngri ár-
um. Þú varst vön að lesa fyrir
mig bókina um litla læknissoninn
fyrir svefninn. Í eitt skiptið
Bjarney Guðrún
Jónsdóttir
✝ Bjarney Guð-rún Jónsdóttir
fæddist á Folafæti í
Ísafjarðarsýslu 14.
júlí 1921. Hún lést
þann 9. apríl 2012 á
Sjúkrahúsi Seyð-
isfjarðar.
Jarðarför Bjarn-
eyjar fór fram frá
Kirkjubæjarkirkju
í Hróarstungu 14.
apríl 2012.
gleymdi ég náttföt-
unum mínum heima
og þú lánaðir mér
náttkjól af þér,
hann náði mér niður
á tær og var rauður
með gylltum þver-
röndum, mér fannst
hann svo flottur og
mér leið eins og
prinsessu í honum.
Þennan náttkjól
fékk ég alltaf lánað-
an þegar ég var hjá þér þangað
til á endanum þú gafst mér hann
og á ég hann enn.
Í sveitinni á Vífilsstöðum var
alltaf gaman að vera og á ég
margar góðar minningar frá því
þegar ég dvaldist þar sem barn.
Við amma fundum okkur alltaf
eitthvað að dunda og hjálpaði
hún mér mikið við prjónaskap og
útsaum. Amma átti húsfreyjustól
sem stóð í stofunni, svartan
dömulegan leðurstól, ég man
hvað mér þótti gaman þegar ég
fékk að sitja í honum. Einnig
man ég hvað brakaði alltaf í gólf-
inu þegar stigið var inn á stofu-
gólfið. Eitt er mjög sterkt í
minningunni hjá mér og það er
þegar lyktin af heita sveskju-
grautnum hennar lagðist yfir
húsið, amma eldaði hann oft í eft-
irrétt eftir helgarsteikur eða
fínni mat og var hann algjört
sælgæti með rjóma út á. Svo eru
það einnig litlu rjúpustytturnar
sem ég man svo vel eftir, voru
þær í glugganum inni í stofu og
leyfði amma mér að leika með
þær þótt þær væru brothættar
og mat ég það mikils.
Amma var mikið fyrir að fara
með vísur og kvæði og fór hún
eitt sinn með kvæði sem byrjaði
svona: „Karl og kerling riðu á Al-
þing, fundu tittling, stungu í
vettling…“ og ég heyrði ekki
meir því þetta var nóg til þess að
ég sprakk úr hlátri og heyrði
ekki restina. Þennan bút apaði
ég eftir henni trekk í trekk og
hló hærra og hærra og vorum við
oft að grínast með þetta og not-
aði hún þetta í hvert skipti sem
hún þurfti að kæta mig. Já hún
amma hafði alltaf ráð við öllu.
Eitt sinn var ég eitthvað leið því
strákur í skólanum mínum hafði
verið að stríða mér og auðvitað
sagði ég ömmu frá því, hún var
ekki lengi að kenna mér vísu sem
ég átti að fara með næst þegar
þetta henti mig og hún hljóðaði
svo:
Þú ert asni, þú ert svín,
þú ert einskisnýtur,
heilinn er úr hafragraut
og helmingurinn skítur.
Og þessa vísu fór ég með og
viti menn, það virkaði.
Elsku amma, takk fyrir allar
góðu stundirnar og takk fyrir allt
sem þú hefur kennt mér, þú hef-
ur alltaf verið mér fyrirmynd.
Sjáumst síðar.
Berglind Elíasdóttir.
Að morgni 26 mars sl. fékk
ég símhringingu frá Agnari
fósturbróður að heilsu þinni
hefði hrakað mikið og að það
væri að styttast í kveðjustund.
Ég var nú ekki lengi að hugsa
mig um og var komin af stað
vestur í Stykkishólm hálftíma
síðar og var ég viðstödd er þú
kvaddir þennan heim og hélst af
stað í nýtt ævintýri.
Ég var 5 ára er ég kom á
Kóngsbakka og þá ekki bara í
heimsókn heldur til að festa þar
rætur og slíta barnskónum. Ég
var komin í fóstur til Jónasar og
Heiðu. Þar var mér tekið opn-
um örmum og strax orðin ein af
fjölskyldunni. Mér leið svo vel í
Jónas Þorsteinsson
✝ Jónas Þor-steinsson fædd-
ist á Ytri-
Kóngsbakka í
Helgafellssveit 18.
nóvember 1920.
Hann lést á St.
Fransiskusspít-
alanum í Stykk-
ishólmi 27. mars
2012.
Útför Jónasar fór
fram frá Stykk-
ishólmskirkju 14. apríl 2012.
sveitinni.
Ég var mjög
ung er mér var
gefinn fyrsti hest-
urinn og auðvitað
tamdir þú hann af
þinni tæru snilld.
Það sem mér er
svo minnistætt er
að þú passaðir svo
vel upp á, er ég
byrjaði að fara á
hestbak, að ég
væri látin á barngóðan hest svo
ekkert kæmi nú fyrir, enda datt
ég í minningunni einu sinni af
baki, þegar ég var að fara
skeifnasprettinn á honum Þokka
og var ég berbakt og datt niður
við fjós af algjörum klaufaskap.
Ég á margar góðar minning-
ar af okkar útreiðartúrum í
sveitinni að þjálfa og þú að
temja. Eitt er mér mjög minni-
stætt, að þegar ég var komin
uppí rúm að þá komst þú oft og
breiddir sængina yfir fætur mér
og spurðir mig hvort mér væri
kalt; þér var alltaf svo umhugað
hvort mér væri kalt, sama hvað
væri verið að gera.
Á 11 ára dvöl minni á Kóngs-
bakka man ég einu sinni eftir
þér uppi í rúmi eitthvað slöpp-
um og kallaðir þú á mig og
baðst mig að færa þér kaffi sem
ég gerði og skokkaði ég með
bollann til þín en kaffið var ekki
svart, ég setti óvart mjólk útí og
það vildir þú nú ekki, en var
fljót að laga það. Eftir að þið
voruð flutt í Hólminn og ég kom
í heimsókn klikkaði aldrei að við
færum að ríða út og frameftir
öllu varstu að temja sem mér
þótti afar merkilegt, kominn yf-
ir áttrætt – hvorki hugurinn né
aldurinn stoppaði þig heldur var
það skrokkurinn sem sagði
stopp.
Okkur krökkunum þótti svo
gaman að fá að sitja í eldhúsinu
og fá að hlusta á ykkur full-
orðna fólkið tala saman og ekki
var leiðinlegt að heyra þig
herma eftir einhverjum úr sveit-
inni; það var ótrúlegt hvað þú
náðir vel fólki, sama hvort var
um að ræða karl eða konu. Ófá-
ar voru nú ferðirnar þegar
menn komu að fá að skoða hest-
ana sem voru á húsi ásamt belj-
um og nautgripum og var sam-
býlið bara gott. Eitt þótti mér
merkilegt, hvernig þú vandir
hestana sem voru á Kljá að er
þeir heyrðu bílflautið frá þér
komu þeir um leið – þeir báru
virðingu fyrir þér, það var ljóst.
Það eru forréttindi að hafa
fengið að vera þér samferða í
lífinu sem dóttir og ætíð verið
tekin opnum örmum og ekki síst
syni mínum sem einu af þínu
barnabarni. Nú ertu kominn í
góðra manna hóp og veit ég að
þar er vel tekið á móti þér.
Elsku besti Jónas fósturfaðir,
ég kveð þig með kærri þökk
fyrir allt. Blessuð sé minning
þín.
Þín fósturdóttir,
Guðbjörg.
Nonni minn, þín er sárt sakn-
að og ekki síst af mér sem hef
verið vinur þinn frá sex ára
Jón Marinó
Kristinsson
✝ Jón Marinófæddist í
Keflavík 21. sept-
ember 1930. Hann
lést á hjúkr-
unarheimilinu
Garðvangi í Garði
1. apríl 2012.
Útför Jóns fór
fram frá Kefla-
víkurkirkju 10.
apríl 2012.
aldri. Leiðir okkar
hafa legið saman
síðan þá. Við vorum
fermingarbræður
og alla tíð sem fóst-
bræður.
Söngurinn
styrkti tengslin á
milli okkar enn bet-
ur. Þú hafðir þessa
hljómþýðu bassa-
rödd sem naut sín
vel bæði í einsöng
og samsöng.
Við vorum stofnfélagar í
Karlakór Keflavíkur árið 1953
og þar sungum við saman í um
50 ár.
Á 10 ára afmæli kórsins vor-
um við valdir í kvartett í tilefni
árshátíðar kórsins. Kvartettinn
starfaði lengi eftir þetta og
nefndum við okkur Keflavík-
urkvartettinn. Hann söng víða
um landið við ýmis tilefni og
einnig við ýmsar kirkjuathafnir.
Alla tíð var mikið samband
milli okkar og fjölskyldna okkar
enda bjuggum við hvor nálægt
öðrum. Veiðitúrar voru líka snar
þáttur í frístundum okkar.
Það er margs að minnast á
langri ævi.
Að lokum viljum við hjónin
votta Sonju og fjölskyldunni
allri okkar dýpstu samúð.
Guð blessi ykkur.
Haukur Þórðarson
og Magnea Aðalgeirsdóttir.
✝ Þorsteinn Jón-asson fæddist
á Þuríðarstöðum í
Fljótsdal 11. apríl
1932 hann lést á
sjúkrahúsinu í
Neskaupstað 18.
október 2011.
Foreldrar hans
voru hjónin Jónas
Þorsteinsson og
Soffía Ágústs-
dóttir. Hann var
fjórði í tólf syskina hóp.
Systkinin eru Ágústa, María,
Þórhildur, Hjalti, Jón Þór,
Skúli, Bergljót, Benedikt, Ás-
geir, Unnur og Soffía. Látnar
eru Ágústa og Bergljót. Þor-
steinn var í sambúð með Ingi-
björgu Þórhallsdóttur, f. 4. ap-
ril 1939. Foreldrar hennar
voru Þórhallur
Ágústsson og Ið-
unn Þorsteins-
dóttir. Synir, fóst-
urdóttir og
tengdabörn þeirra
eru Þórhallur, var
í sambúð með Sól-
veigu Dagmar
Bergsteinsdóttur,
börn þeirra eru
Emil Atli og Erla
Björg Fanney.
Jónas, kvæntur Sigríði Hrönn
Gunnarsdóttur, börn þeirra
eru Selma Hrönn og Pálmi
Þór. Iðunn Þóra Friðriksdóttir
fósturdóttir, í sambúð með
Magna Björnssyni.
Útför Þorsteins fór fram frá
Valþjófsstaðarkirkju 29. okt.
2011.
Mig langar að skrifa fáein
kveðjuorð um vin minn Þor-
stein Jónasson frá Þuríðar-
stöðum. Ég kynntist fyrst
Steina hinn 17. júní 1955, þeg-
ar ég kom með flugi til Egils-
staða, þá 10 ára gamall, ásamt
Beggu frænku minni frá Víði-
völlum fremri í Fljótsdal.
Þann dag var samkoma í Eg-
ilsstaðaskógi og Begga frænka
ætlaði að nota ferðina og
skreppa á ball, en hvað átti að
gera við strákinn úr Reykja-
vík, sem engan þekkti? Jú við
gengum fram á Steina þarna í
skóginum og honum var falið
að líta eftir mér þarna um
kvöldið. Þarna hittumst við
Steini í fyrsta sinn og hefur
margt drifið á daga okkar síð-
an.
Steini bjó í þá daga á Þor-
gerðarstöðum í Fljótsdal og
stundaði smíðar og alls kyns
vinnu, sem bauðst í þá daga,
enda handlaginn mjög. Steini
bjó í mörg ár á Arnaldsstöðum
í Fljótsdal, ásamt með konu
sinni Ingibjörgu Þórhallsdótt-
ur frá Langhúsum. Eignuðust
þau tvo syni, þá Þórhall og
Jónas, en þeir fengu nöfn afa
sinna. Eru barnabörnin orðin
fjögur. Ég minnist þess að
Steini var áhugamaður um
hesta og kom hann stundum
ríðandi í Víðivelli fremri á
honum Loga sínum, þar sem
ég var sveitastrákur, en Logi
var fjörhestur, rauðglófextur
og með fallegustu hestum. Ég
heimsótti margoft Steina og
Ingibjörgu í Arnaldsstaði og
var þá lagt á og riðið inn á
Þorgerðarstaðadal. Var
kannski peli með í för og
gamlir dagar rifjaðir upp. Síð-
ar, eftir að þau hjón fluttu til
Egilsstaða, heimsótti ég þau
og fór ég með Steina í hest-
húsið þar sem hann hafði sína
hesta í þá daga. Einnig fórum
við í bíltúr upp í Fljótsdal, til
að rifja upp gamlar minningar
og einnig var vinur okkar
Sverrir Þorsteinsson, frá
Klúku, með í för, en hann lést
6. nóvember sl. og hef ég þá
séð á eftir tveimur góðum vin-
um mínum, yfir móðuna miklu.
Vegna búsetu erlendis auðn-
aðist mér ekki að fylgja Þor-
steini til grafar. Hvíl í friði,
gamli vinur.
Magnús Magnússon.
Þorsteinn
Jónasson
Ágæti drengur, vinur minn og
fjölskyldu. Þótt ótrúlegt sé að ég
verði orðvana, þá varð ég það er
ég kvaddi þig síðdegis 10. apríl
sl. Þá varst þú afar langt leiddur
og er ég tók í hönd þér var hand-
takið ólíkt þér. Örstutt handtak,
lífsskeið okkar birtist mér hratt.
Ég vil þakka þér sérstaka vin-
áttu frá því er við kynntumst
haustið 1960 og allt til þinnar
hinstu stundar.
Það er þér að þakka og þínum
Sigurður Júlíusson
✝ Sigurður Júl-íusson fæddist í
Reykjavík 23. nóv-
ember 1935. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi þriðju-
daginn 10. apríl
2012.
Útför Sigurðar
fór fram frá Hafn-
arfjarðarkirkju 18.
apríl 2012.
afburða mannkost-
um að alltaf fór vel
á með okkur. Þú
með þitt æðruleysi
og græskulaust tal
um alla er við
þekktum bjargaði
því.
Mestalla ævi þína
vannst þú hjá Ísal,
allt frá byggingu
hafnarinnar, síðar í
kerskála, þangað til
þú vegna aldurs fórst á eftirlaun.
Einnig á þeim árum hugsaðir þú
um móður þína, að föður þínum
látnum, þar til hún þurfti að fara
á elliheimili. Þetta sýnir mjög vel
hve traustur maður þú varst og
fórnfús.
Að lokum veit ég að skoðun
þín rætist, að þú hittir þína
brottfluttu ástvini aftur.
Við kveðjum þig með þakklæti
í huga. Þín minning er okkur
kær.
Árni og Jakobína.