Helgafell - 01.03.1942, Side 31

UPPRUNI ÍSLENZKRAR SKÁLDMENNTAR
17
slcáld og kvenna-staði: SuÖurland, Norðurland, Vesturland. Fyrir mínum
sjónum er málið skýrt. Skáldmenntin og hin miklu kvenréttindi hafa eitt
sinn verið greinar á sama menningarmeiði. Rætur þess stofns hafa ekki sótt
næringu sína í norska mold. En hvert þá ? Ur þeirri gátu er þyngri þraut að
leysa. Samt mun lausnar leitað, og ég sé þegar glitta á götuslóða, er ganga
má fram á leið. Hann skal rakinn, svo langt sem ratljóst er, inn í rökkur
heiÖinnar fyrnsku.
Barði Guðmundsson.
Stefan Zweig látinn.
Fyrir fáum dögum bárust þau tíðindi, að s\áldið og sagnfrœð-
ingurinn Stefan Zweig hefði framið sjálfsmorð ásamt \onu sinni,
i Rio de Janeiro i Brasilíu, sextugur að aldri.
Með honum er hniginn snjallasti og tíiðþunnasti listamaður
þeirrar einu bóþmenntagreinar, sem hœgt er að telja séreign nútím-
ans: hinnar nýju, sálfrceði-
legu sagnaritunar í listrœn-
um búningi. Slík sagnaritun
er aðeins á s\álda fœri, enda
hóf Stefan Zweig höfundar-
feril sinn sem Ijóðskáld, og
liggur eftir hann ágœtt
þvœðasafn, ásamt snilldar-
þýðingum á Ijóðum Ver-
laines, Baudelaires og Ver-
haerens. Au\ þess hefur
hann ritað langar smásögur
og lei\rit. Fyrir tveim árum
(1939) kom út eftir hann
löng skáldsaga, Ungeduld
des Herzens (Oþreyja hjart-
ans), sem talin er mikið
listaverk• En þœr bœ\ur,
sem halda munu nafni
hans lengst á lofti, eru þó œvisögur hans. Af þeim má nefna
œvisögu Verlaines, Þriggja meistara (Balzacs, Dicþens og Dosto-
jevskis), Erasmusar frá Rotterdam, Fouchés (lögreglustjóra Napó-
leons), Maríu Stúart, Maríu Antoinette og Magellans. Þrjár hinar
síðasttöldu hafa Verið þýddar á íslenzþu, auk safns smœrri ritgerða
um söguleg efni (Undir örlagastjörnum) og langra smásagna
(Leyndarmálsins og Amok, er ber á islenzþu heitið Hlaupaæðið,
óheppilegt nafn). Vafalaust hefur þynborin ást á sögu og virðing
fyrir listrœnni frásögn með þeirri þjóð, sem ól Snorra Sturluson, átt
miþinn þátt í því, að Stefan Zweig hefur verið þýddur og lesinn á
íslenzku framar flestum eða öllum öndvegishöfundum vorra tíma.
Frh. á bls. 25