Helgafell - 01.07.1943, Blaðsíða 20

286
HELGAFELL
vaknað á undan mér. Fór ég síðan á bak hesti þessum eða hryssu, sem var
með reiðtygjum, og var sessa í hnakknum. Reið ég síðan spölkorn í myrkr-
inu, þar til að ég sá eitthvað dökkt fyrir framan mig í móanum, og reið ég
þangað. Þetta var þá hryssan mín. Ætlaði ég þá að hafa hestaskipti, en
gat það ekki, því að hryssan byrjaði að ausa. Ég treysti mér ekki til að
komst klakklaust af baki, því að engin ístöð voru á hnakki mínum, og
þess vegna gat ég heldur ekki komist á bak aftur á sléttlendi. Reið ég þá
heim að Galtarholti til Benedikts. Lét hann mig fara upp í rúm til sín til
þess að verma mig, því að ég var nær dauÖa en lífi. SíÖan bað ég Benedikt
að koma með mér og leita að sökku, sem mér hafði veriÖ lánuð. Leituðum
við því næst upp með læk nokkrum og niður með öðrum, og reið ég þess-
um sama hesti, og hafði hettuna, sem ég fann, á höfðinu. Fundum við
staðinn, þar sem ég hafði legið, og þar var sakkan, sem ég hafði týnt. Á
sökkunni lá einnig svipan mín, í greipinni á vettlingi mínum. Spölkorn
þaðan lá böðullinn dauður, og var hann á hnjánum í læknum. StíflaÖi hann
lækinn, svo að vatniÖ flóði upp í handarkrikann, en höfuðið lá uppi á
lækjarbakkanum. En lækurinn var ekki breiÖari en fótur hans upp að hné.
Á þeim bakkanum, sem höfuð hans sneri að, var stór brekka, svo fenjótt,
að laus hestur, sem teymdur var þangað, lá þegar í, svo að sex menn urðu
að draga hann aftur upp úr, og veltu þeir honum um hrygg. Síðan reið
ég til Saurbæjarkirkju, og bað sex menn um að skoða líkið. Ég hafði
einnig skiliÖ sökkuna eftir, svipuna og vettlingana, þangað til einhver gæti
komiÖ þangað. Þessir sex menn skyldu bera því vitni, hvort nokkurs manns
handaverk sæist á líkinu eða ekki, og sóru þeir þess eið, að þeir hefðu ekki
séð neins manns handaverk á honum, að því undanskildu, að augu, munnur
og nef voru lokuÖ. Fáum dögum seinna reiÖ ég út á Skaga til þess að inn-
heimta refatolla mína. Kom ég þá til sýslumannsins og bað hann um
að gefa mér snærisspotta til þess að binda saman þá fiska, sem ég hafði
fengiÖ. Ég skal strax gera það, sagði hann, og takiÖ hann nú í Jesú nafni.
Þar var viÖstaddur Sigurður Bjarnason á Skaga, og vildi hann ekki leggja
hendur á mig, en Jón sálugi Gíslason og Sigmundur Jónsson handsömuðu
mig með sýslumanni, fyrrnefndum GuSmundi Jónssyni. Síðan lagSi hann
járn um hendur mér og fætur, og hálsjárn um háls mér, og sagði: Þú skalt
ekki flækjast fleiri húsa milli.“
Eftir að Guðmundur Jónsson hafði handsamað Jón, hóf hann rannsókn
málsins, og voru þing haldin 5. nóvember að Saurbæ og síðan 20. nóvember
og 15. desember að Kjalardal. Voru kallaðir fyrir rétt þeir sex menn, sem Jón
hafði kvatt til og viÖstaddir voru, þegar lík SigurSar böðuls var dregið upp úr
læknum. Bar þeim saman um, að líkiÖ hefði verið harSstirðnað, ,,hans augu,
nasir og munnur tillukt, höfuöiS staðiS keiprétt og óvenjulega stirt".
Bárust böndin mjög aS Jóni, og þótti honum einkum vera til áfellis, að