Morgunblaðið - 04.08.2012, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 4. ÁGÚST 2012
Snarhrokknir glókollar: Hanna
og Helga eru fjögurra og fimm ára
og lífið er hrein hamingja á þriðja
áratugnum í skjóli foreldra og
stóru systur. Minnsta hnátan vex
þó fljótt fram úr Helgu, sem
stendur höllum fæti í lífinu eftir
veikindi á fyrsta ári. En streng-
urinn milli glókollanna slitnar
aldrei. „Hún Helga mín bjargar
sér,“ sagði faðirinn en undir bjó sú
vissa að Hanna, ári yngri, myndi
aldrei bregðast.
Helga og Hanna bjuggu hjá
Helga Fossberg
✝ Helga Foss-berg fæddist í
Reykjavík 24. júní
1920. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 11. júlí
2012.
Útför Helgu fór
fram frá Fossvogs-
kirkju 19. júlí
2012.
móður sinni fram
undir fertugt en þá
stofnaði Hanna fjöl-
skyldu og flutti í
næsta hús. Hvílíkt
happ fyrir okkur,
börnin þrjú, að alast
upp í nágrenni
ömmu og Helgu. Að
eiga móðursystur
sem hafði nægan
tíma og sagði ótal
sögur frá uppvaxtar-
árunum og úr lífi stórfjölskyld-
unnar, frænku sem sat kyrrlát og
kenndi okkur að föndra, frænku
sem tók okkur á bókasafnið, út í
Öskjuhlíð og upp og niður Lauga-
veginn í leit að hannyrðum; sterk-
ir armar báru okkur um bæinn.
Dýrðlegustu minningarnar eru
þó frá Gljúfurá í Borgarfirði, bæði
úr gamla steinbænum og úr sum-
arbústað Hönnu, en þar dvaldi
Helga allt sumarið í áraraðir og
tók höfðinglega á móti öðrum sem
komu til skemmri dvalar.
Margir veittu Helgu upplyft-
ingu á þessum árum. Hún dvaldi
bæði á Ísafirði, í Laugarási, í
Breiðholti, kom með í stuttar ut-
anlandsferðir og sigldi með Esj-
unni hringinn í kringum landið.
En öryggi tilverunnar byggðist á
þeirri systur sem var næst henni í
aldri.
Eitt síðasta verk Hönnu áður
en hún lézt var að sjá til þess að
Helga gæti keypt sér íbúð í skjóli
hjá Einari bróður, sitt fyrsta og
eina heimili, sem hún var afar stolt
af. Á Ásvallagötu dafnaði Helga á
eigin forsendum og varð ástsæl í
hverfinu, ekki sízt í verzluninni
Kjötborg sem er einstök kærleiks-
miðstöð og bræðrunum þar verð-
ur aldrei nógsamlega þakkað.
Ekki heldur spilafélögunum á
Aflagranda sem tóku á móti
Helgu með stóru brosi tvisvar í
viku, enda Helga algjör perla og
skemmtileg.
Helga hafði marga mannkosti.
Hún var í góðu jafnvægi, hún var
dugleg og vinnusöm en hún kunni
líka að hvílast og gera áætlanir.
Þótt hún ætti sínar sorgir var
gleðin í fyrirrúmi, ekki sízt þegar
hún valdi sér verkefni utandyra
trillandi kát; einnig innandyra
þegar spilað var og hlegið. Helga
hafði góða kímnigáfu og hikaði
ekki við að taka þátt í glensi.
Tvennt greip Helga í á hverjum
degi, hún las og hún saumaði út.
Þvílík afköst. Á áttræðisafmælinu
héldum við sýningu á hannyrðum
hennar í sal Aflagranda og vegg-
plássið dugði varla. Þessa litríku
listmuni gaf Helga í allar áttir,
aldrei öðruvísi en í eigin persónu,
og þannig gaf hún mikið af sjálfri
sér.
Helga dró fram það bezta í fólk-
inu í kringum sig og þeir sem tóku
henni eins og hún var uppskáru
ríkulega vegna þess að hún gaf
það margfalt til baka, jafnt í ró
sem í glaðværð. Á níutíu árum
urðu á þessu örfáar undantekn-
ingar og hrekkleysi Helgu varð
sumum að falli en þeim sem Guð
elska samverkar allt til góðs.
Helga varð bæði langlífari og að
vissu leyti farsælli en systur henn-
ar tvær sem fengu fleira í vöggu-
gjöf; svo forsjál getur gæfan verið.
Ég þakka fyrir Helgu.
Jóhanna M. Thorlacius.
Sár er söknuðurinn eftir kær-
um vini, Braga Björnssyni, eftir
sitja minningar um góðan mann.
Kynni okkar af honum hófust fyrir
13 árum. Það var maður með
mikla lífsreynslu og þroska sem
steig þá inn í líf okkar. Hann var
náttúruunnandi og hafði yndi af
göngutúrum og ferðalögum um
landið. Það var einmitt á þeim
vettvangi sem kynnin hófust. Það
var ljúf ferð í Núpstaðaskóg um
verslunarmannahelgi árið 1999.
Það var hugulsemi Braga sem
varð kveikjan að þessum kynnum,
sem var tilbúinn að aðstoða loft-
hrædda konu við fjallsbrún.
Hann var heiðarlegur, hlúði vel
að því sem honum var kærast, fjöl-
skyldu og vinum. Frá fyrsta degi
tók hann opnum örmum allri fjöl-
skyldu okkar. Hann átti stóra fjöl-
skyldu fyrir en stækkaði faðminn
og tók börnum og barnabörnum
mínum sem sínum eigin. Hann var
barnakarl, var ávallt tilbúinn að
gefa sig að þeim, bræða hjörtu
þeirra, segja þeim sögur, spila við
þau og syngja með þeim. Hann
gladdist yfir hverju nýju barni
sem bættist í hópinn hans.
Hann hafði einnig gaman af
ferðalögum erlendis. Hann var
fullur áhuga að kynnast menningu
og siðum annarra þjóða. Hann var
óspar á ferðasögurnar þegar heim
var komið, þar sem endurspeglað-
ist virðing fyrir því sem hann hafði
kynnst.
Síðastliðið ár höfðum við tekið
eftir því að Bragi var ekki eins
kraftmikill og við áður þekktum.
Hann dró sig meira í hlé en hann
var vanur að gera og hafði hægar
um sig. Í byrjun maí varð loks
ljóst hvers kyns var og hve alvar-
leg staðan var. Við áttum erfitt
með að sætta okkur við að nú væri
komið að kveðjustund. En hann
gekk frá sínum málum, gerði sjó-
klárt og kvaddi.
Birna, Harpa, Þóra, Geir, Erna
og Ýmir sjá nú á eftir föður sínum,
við vottum þeim og fjölskyldum
þeirra okkar dýpstu samúðar. Í
hjörtum okkar lifir minning um
ljúfan og góðan mann.
Anna Luckas
og fjölskylda.
Bragi Vestmar
Björnsson
✝ Bragi VestmarBjörnsson
fæddist á Sjón-
arhóli í Hafn-
arfirði 18. júní
1929. Hann lést á
heimili sínu 23.
júlí 2012.
Útför Braga fór
fram frá Foss-
vogskirkju 31. júlí
2012.
Kvatt hefur öð-
lingurinn Bragi
Vestmar Björnsson.
Fyrir rúmum áratug
tókust kynni Braga
og Önnu móður
tengdasonar okkar,
en þá voru þau bæði
ekkjufólk. Það leiddi
til kynna okkar.
Í byrjun virtist
sem ættingjar þeirra
tækju þessu sam-
bandi af varúð. En fljótt kom í ljós
að öll tortryggni hvarf eins og
dögg fyrir sólu. Hin einlæga vin-
átta og umhyggja þeirra hvort fyr-
ir öðru smitaði út frá sér. Allt var
bjart í kringum þau.
Bragi hafði þá einstæðu hæfi-
leika að börn löðuðust að honum.
Hann var ætíð skilningsríkur á
vandamál þeirra og leysti úr öllum
ágreiningsefnum. Hvað barna-
börn okkar varðar, þá héldu þau
lengi að bragi þýddi sama og afi og
töluðu því um braga sinn á sama
hátt og afa sinn eða ömmu. En
fljótlega þótti öllum eðlilegt að
hann gegndi undir nafninu Bragi
afi.
Bragi var sjómaður. Hann var
því einn af máttarstólpum þjóðar-
innar, sem lögðu grunninn að því
nútímaþjóðfélagi, sem við lifum nú
í. Ættmenn hans stunduðu sjóinn
og hafið hrifsaði til sín marga
frændur hans. Um barning for-
feðranna má m.a. lesa í æviminn-
ingum Benjamíns Eiríkssonar föð-
urbróður hans. Það var fróðlegt að
ræða við hann um sjómennskuna,
veiðiaðferðir, fiskimið og hvað
eina, sem að sjómennsku lýtur. Við
þökkum fyrir það.
Bragi var mikill fjölskyldumað-
ur. Hann átti stóra fjölskyldu og
við tókum eftir að hann sinnti
henni af mikilli natni, þó við höfum
ekki kynnst henni nánar. Þegar
ættin kom saman þurfti gjarnan
samkomuhús til að hýsa fjölmenn-
ið. Þar var Bragi hrókur alls fagn-
aðar. Hann spilaði listavel á harm-
óniku, enda sérlega músíkalskur.
Hann hafði sem ungur maður ver-
ið í hljómsveitum t.d. með Krist-
jáni Kristjánssyni, stofnanda KK-
sextettsins og Svavari Gests. Það
segir nokkuð um hæfileika hans og
færni. En hann valdi sjómennsk-
una og fannst okkur eins og hann
hafi verið ánægður með það val.
Þau Anna ferðuðust víða, innan-
lands og utan. Þau fóru í veiði sam-
an. Þau snérust hvort um annað.
Það er því mikill harmur kveðinn
að Önnu. Við samhryggjumst
henni og fjölskyldu hennar og
einnig hinni stóru fjölskyldu
Braga.
Jóhanna og Magnús.
Hún bar þig í heiminn og hjúfraði að
sér.
Hún heitast þig elskaði’ og fyrirgaf
þér.
Hún ætíð er skjól þitt, þinn skjöldur og
hlíf.
Hún er íslenska konan, sem ól þig og
þér helgaði sitt líf.
Með landnemum sigldi hún um
svarrandi haf.
Hún sefaði harma, hún vakti er hún
svaf.
Hún þerraði tárin. Hún þerraði blóð.
Hún var íslenska konan sem allt á að
þakka vor þjóð.
Og loks þegar móðirin lögð er í mold
þá lýtur þú höfði og tár falla á fold.
Þú veist hver var skjól þitt, þinn
skjöldur og hlíf.
Það var íslenska konan sem ól þig og
þér helgaði sitt líf.
(Ómar Ragnarsson)
Elsku mamma, margs er að
minnast, margs er að sakna.
Betri móður er ekki hægt að
hugsa sér. Að fá að alast upp við
ástríki hennar var ómetanlegt.
Kærleikurinn var svo mikill. Hún
studdi við bakið á mér sama hvað
ég tók mér fyrir hendur. Ég gat
alltaf leitað ráða hjá henni, sama
hvað bjátaði á. Hún var ekki
bara móðir mín, heldur líka svo
mikil vinkona mín, skildi mig
alltaf svo vel.
Mamma var hörkudugleg og
samviskusöm. Hún var alltaf svo
þakklát fyrir það sem fyrir hana
var gert, hversu lítið sem það
var. Hún var svo hógvær og lít-
illát. Hún var líka baráttukona
sem sást best á því hvernig hún
tókst á við þau áföll sem hún
Fanney
Jónsdóttir
✝ Fanney Jóns-dóttir fæddist í
Byrgisvík á Strönd-
um 18. maí 1939.
Hún lést á blóð-
lækningadeild
Landspítalans 18.
júlí 2012.
Útför Fanneyjar
var gerð frá Kópa-
vogskirkju 26. júlí
2012.
varð fyrir á lífsleið-
inni.
Ég minnist þess
hvað hún var mikil
hannyrðakona og er
ég svo heppin að
eiga marga fallega
hluti sem hún hefur
gert, mikið af fal-
legum útsaumi, fal-
legar flíkur sem
hún hefur saumað
og prjónað. Ýmsa
hluti sem hún gerði úr perlum og
fallega útsaumuð kort svo eitt-
hvað sé nefnt.
Það var yndislegt að fylgjast
með mömmu leika við barna-
börnin sín og seinna þegar þau
urðu eldri að kenna þeim t.d.
bænir, að baka, elda, hannyrðir
og fleira. Það fór ekki á milli
mála að henni þótti óendanlega
vænt um barnabörnin. Hún var
þeim góð fyrirmynd og þegar
hún vissi að það væri von á
barnabarni var hún fljót að taka
upp prjónana og prjóna fallegar
flíkur á það.
Við fjölskyldan eigum eftir að
ylja okkur við góðu minningarn-
ar sem við eigum frá heimsókn-
um mömmu í bústaðinn okkar.
Hún hafði svo gaman af að
planta trjám, fylgjast með Fann-
eyju og Hansa á trampólíninu og
fara í gönguferðir í sveitinni.
Henni þótti grillmatur með mik-
illi sósu góður og passaði tengda-
sonurinn alltaf upp á að gera tvö-
faldan skammt af sósu þegar hún
var í mat.
Það er stórt skarð höggvið í
fjölskylduna. Mamma umvafði
okkur kærleik. Ég vil þakka fyrir
öll góðu ráðin og þær stundir
sem við áttum saman. Mamma
gerði mig að betri manneskju.
En huggun okkar allra, sem átt-
um hana að, er hin góða minning
sem hún skilur eftir í hjörtum
okkar.
Elsku mamma, minning þín
lifir í hjarta mínu um ókomna tíð.
Nú hefur þú lagt upp í þína
hinstu ferð, laus við þjáningar.
Hvíl í friði.
Þín dóttir,
Guðný Sigurbjörg.
MOSAIK Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík
sími 587 1960 • www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Í tilefni af 60 ára starfsafmæli okkar bjóðum
við fría uppsetningu á höfuðborgarsvæðinu og
fría pökkun á legsteinum sem fara út á land
Mikið úrval - Vönduð vinna - Gott verð
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SÓLVEIG KRISTJÁNSDÓTTIR,
áður til heimilis að Nökkvavogi 42,
Reykjavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Sauðárkróks
miðvikudaginn 1. ágúst.
Jarðarför verður auglýst síðar.
Páll K. Gunnarsson, Esther Þorgrímsdóttir,
Guðmundur Gunnarsson, Bjarma Didriksen,
Sigurður D. Gunnarsson, Anna S. Gunnarsdóttir,
Oddur Gunnarsson, Áslaug Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
AUÐUR PÉTURSDÓTTIR,
Mýrarási 3,
Reykjavík,
lést á deild 11E á Landspítalanum við
Hringbraut mánudaginn 30. júlí.
Útför hennar fram frá Árbæjarkirkju í Reykjavík fimmtudaginn
9. ágúst kl. 13.00.
Ríkharður Sverrisson,
Pétur Kristmanns, Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir,
Ríkharður B. Ríkharðsson,
Margrét Ríkharðsdóttir,
Guðlaugur Geir Kristmanns,
Ríkharður Kristmanns.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÁLFHEIÐUR ÁRMANNSDÓTTIR
frá Skógum,
Lindasíðu 4,
Akureyri,
er látin.
Útför hennar fer fram frá Glerárkirkju föstudaginn 10. ágúst
kl. 13.30.
Anna Soffía Sverrisdóttir,
Sverrir Brynjar Sverrisson, Elín Sigurðardóttir,
Þóra Sverrisdóttir,
Þorsteinn Berg,
Sólrún Sverrisdóttir, Óskar Steingrímsson,
ömmu- og langömmubörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐRÚN ÓLAFSDÓTTIR,
Dúnna,
Lækjasmára 4,
Kópavogi,
lést fimmtudaginn 26. júlí.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 8. ágúst
kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á sumardvöl fatlaðra í
Reykjadal, kt. 630269-0249, banki 549-26-10.
Halldór Ólafsson, Gyða Þórisdóttir,
Inga Ólafsdóttir, Guðmundur Jónsson,
Sigrún Ólafsdóttir, Guðmundur Ingi Ásmundsson,
Ómar Örn Ólafsson, Sigurbjörg Alda Guðmundsdóttir,
Gunnar Ólafsson, Brynhildur Ásgeirsdóttir,
Ólafur Jóhann Ólafsson,Sigríður Einarsdóttir,
barnabörn og langömmubarn.