Morgunblaðið - 17.08.2012, Síða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. ÁGÚST 2012
✝ Björgvin ÞórKristjánsson
fæddist í Reykjavík
3. nóvember 1956.
Hann lést á lungna-
deild Landspítalans
8. ágúst 2012.
Foreldrar hans
eru Kristján Arn-
grímsson, fæddur í
Bolungarvík 26.6.
1929, og Anna Dís
Björgvinsdóttir,
fædd í Reykjavík 27.2. 1936. Þau
skildu. Systkini Björgvins eru:
Bryndís, f. 9.3. 1954, Arna f.
13.12. 1961, Sjöfn, f. 19.9. 1963,
Snorri, f. 18.12. 1965, og hálf-
bróðir sammæðra, Anton Ísak
Sigurðsson, f. 18.5. 1976.
Björgvin ólst upp í mið- og
austurbæ Reykjavíkur og lauk
grunnskólanámi frá Langholts-
skóla. Hann stund-
aði ýmiss konar
sjálfsnám og vann
m.a. sem skips-
kokkur og smiður
en á seinni árum
aðallega sem um-
brotsmaður á tölvu.
Björgvin var af-
skaplega handlag-
inn og hafði unun
af því að skera út í
tré og stundaði
hann þá iðju allt fram á síðustu
daga. Undanfarin ár héldu
Björgvin og faðir hans saman
heimili í miðbæ Reykjavíkur en
síðustu mánuðina dvaldi hann á
hjúkrunarheimilinu Fellsenda.
Útför Björgvins fer fram frá
Fríkirkjunni í Reykjavík í dag,
17. ágúst 2012 og hefst hún kl.
15.
„Ég var að skera út svo fallega
styttu sem ég ætla að gefa þér.“
Þessi orð lýsa bróður mínum,
Björgvini Þór Kristjánssyni, ein-
staklega vel. Hann var alltaf að
skapa eitthvað og gefa eða gera
eitthvað fyrir aðra. Þessi verk
hans eiga nú eftir að vekja upp
góðar minningar um bróður okk-
ar sem lést aðeins 55 ára gamall.
Lungnasjúkdómur hafði hrjáð
hann um nokkurra ára skeið og
ekki von á bata. Samt kom það á
óvart hversu fljótt sjúkdómurinn
náði yfirhöndinni og við vorum
ekki alveg undir það búin. Sjálfur
sagðist hann vera sáttur; það sem
hann ætti eftir að gera í lífinu ætl-
aði hann að gera í því næsta!
Lífsviljinn var sterkur allt
fram að því og í hvert sinn sem
honum skánaði ætlaði hann að
fara að þjálfa sig til að fá meiri
orku svo hann kæmist á milli
staða og gæti hitt vini sína og
vandamenn. Hann átti góða og
trygga vini; sumir höfðu verið
vinir hans í meira en 40 ár – og
börn vina hans voru honum líka
mjög hjartfólgin. Enda var
Björgvin einstaklega góður og
hjartahlýr maður. Það voru ein-
ungis sjúkdómar sem hindruðu
að hann gæti alltaf sýnt heimin-
um þá hlið; því hann var ekki bara
að glíma við lungnasjúkdóm held-
ur einnig geðsjúkdóm. Samt var
líf hans langt í frá stöðugur barn-
ingur og hann vildi sem minnst
gera úr sjúkdómum sínum.
Það eru margar góðar minn-
ingar frá bernskuárum okkar,
ekki síst frá því við vorum lítil og
lékum okkur saman svo klukku-
tímum skipti. Sjálfur átti Björg-
vin sérstaklega góðar æskuminn-
ingar frá sumrunum með Sigga
frænda og föðurömmu sinni, Ástu
Eggertsdóttur Fjeldsted, í
Gvendareyjum. Ekki síst sumar-
ið sem þeir hjálpuðu ömmu að
koma arnarungum á legg.
Eitt af því sem skipti Björgvin
miklu máli í lífinu var að lifa við
reisn og hann var því afskaplega
ánægður þegar hann eignaðist
íbúð í Breiðholtinu. En honum
leið alltaf best í hringiðu miðbæj-
arins og fór að finnast daglegt
ferðalag frá Breiðholtinu heldur
langt. Hann fór því að dvelja æ
oftar hjá pabba okkar, Kristjáni
Arngrímssyni, sem bjó í miðbæn-
um. Að lokum seldi hann íbúðina
og bjó eftir það meira og minna
með pabba. Sambúðin gekk ekki
alltaf áfallalaust fyrir sig en alltaf
sættust þeir ef misklíð kom upp.
Þeir unnu líka mikið saman;
pabbi skrifaði og Björgvin braut
ritverkin um í tölvunni sinni. Við
þá iðju var hann afskaplega flink-
ur – hefur kannski erft það frá afa
okkar, Arngrími Friðriki Bjarna-
syni, sem var lærður prentari.
Nú á vormánuðum flutti pabbi
í þjónustuíbúð fyrir aldraða en
þangað gat Björgvin ekki flutt
með honum; hann var alltof ung-
ur. Vegna veikinda sinna var hon-
um fundinn dvalarstaður á hjúkr-
unarheimilinu Fellsenda í
Dalasýslu. Þar líkaði honum
einkar vel við starfsfólkið en
vegna heilsuleysis var hann
meira á sjúkrahúsum en þar.
Yndislegt starfsfólk á þessum
heilbrigðisstofnunum gerði allt
sem í þess valdi stóð til að gera
honum lífið eins gott og mögulegt
var – allt fram á síðustu stundu,
sem við erum þakklát fyrir. Með
þessum fátæklegu orðum kveð ég
ástkæran bróður minn og vona að
ósk hans um næsta líf rætist.
Bryndís Kristjánsdóttir.
Mig langar til að kveðja bróður
minn Björgvin Kristjánsson, með
nokkrum orðum og deila með
ykkur minningum um tímabil
þegar við bjuggum saman.
Hann var tvítugur og sjúk-
dómurinn sem hefur markað
hans líf ekki farinn að hrjá hann.
Hann vann í Glerslípun og
Speglagerð Lúðvíks Storr á
Klapparstíg og bjó í risinu í því
sama húsi. Þetta voru nú bara tvö
lítil herbergi og eldhús undir súð
með aðgangi að baðherbergi
frammi á gangi. Þrátt fyrir pláss-
leysi og það að ég birtist bara
óforvarendis, þá 15 ára, fannst
honum ekkert nema sjálfsagt að
ég byggi hjá sér. Ég var dálítið
brotin og viðkvæm á þessum tíma
og þó að ég talaði ekki um það þá
skynjaði hann það og var mér
mjög góður.
Búskapurinn var nú ekki upp á
marga fiska en ég man að við eld-
uðum mest hrísgrjón með sard-
ínum úr dós og þvoðum þvottinn í
baðkarinu. Við áttum það sam-
eiginlegt að hafa gaman af því að
búa eitthvað til og á þessum tíma
þurfti það að vera helst úr engu.
Ég man að við bjuggum til hæg-
indastól úr pappa sem við límdum
saman sem varð svo stór að hann
fyllti næstum út í herbergið.
Gerðum mósaíkmyndir úr gleraf-
göngum sem Björgvin hirti á
verkstæðinu og létum það ekki
trufla okkur þótt gólfið væri allt
þakið glermylsnu, heldur geng-
um um berfætt eins og ekkert
væri. Hann skar út fígúrur í tré
og ég teiknaði.
Við lásum líka mikið og þá oft
sömu bækurnar sem við töluðum
svo saman um. Við hlustuðum
alltaf á tónlist á meðan við dund-
uðum en hann hafði góðan tónlist-
arsmekk og kynnti mig fyrir
margs konar tónlist. Okkur kom
yfirleitt mjög vel saman en ég
man að hann reiddist mér einu
sinni. Þá hafði ég lagt allar nýju
nærbuxurnar hans til þerris,
hverjar ofan á aðrar á miðstöðv-
arofn, en þær voru í sitt hvorum
litnum, með þeim afleiðingum að
þær urðu vægast sagt skrautleg-
ar. Hann var nú fljótur að fyr-
irgefa mér þetta reynsluleysi og
gerði mikið grín að þessu en það
var einn af hans mörgu kostum að
hann hafði góða kímnigáfu og sá
alltaf skoplegu hliðarnar á tilver-
unni og sjálfum sér líka.
Svo fór hann á sjóinn 21 árs,
kokkur um borð í Bylgjunni frá
Vestmannaeyjum. Þetta var erfið
vinna og mikið álag og þarna
byrjar hann að veikjast. Það var
siglt með aflann til Bretlands og
stoppað stutt í landi. Við vorum
flutt á Grettisgötuna og þó hann
væri sjaldnast þar þá borgaði
hann alltaf leiguna fyrir okkur
bæði. Svona var hann nú um-
hyggjusamur og rausnarlegur
hann Björgvin.
Ég á honum margt að þakka
og þótti svo undur vænt um hann.
Hann var drengur góður hann
Björgvin bróðir minn og ég mun
alltaf sakna hans.
Arna Kristjánsdóttir.
Björgvin Þór
Kristjánsson
✝ Þórdís Ósk-arsdóttir var
fædd 20. október
1945. Hún lést á
Södersjukhuset í
Stokkhólmi 25. júlí
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Inga Jenný
Þorsteinsdóttir, f.
24.4. 1921, d. 10.3.
1997, og Óskar Lín-
dal Arnfinnsson, f.
7.7. 1920, d. 23.11. 1991. Þórdís
var þriðja í röðinni af 6 börnum
Ingu Jennýjar en hin eru í ald-
ursröð: Sigríður Sæunn Ósk-
arsdóttir, Steinþór Óskarsson
sem lést í bernsku, Jakobína
Óskarsdóttir, Örn Óskarsson
sem lést í nóv. 2010 og Auður
átti Åke soninn Johan sem er
fæddur 24.1. 1974.
Þórdís bjó í Svíþjóð til dauða-
dags ásamt þeim feðgum. Síð-
astliðin 10 ár ferðuðust þau
hjón víða, fóru meðal annars í
hnattreisu, höfðu þau vetr-
ardvöl í Taílandi síðustu árin.
Einnig voru þau dugleg að
heimsækja Ísland og Kanarí til
að hitta börn, barnabörn, ætt-
ingja og vini.
Kristín býr á Gran-Canary
ásamt 3 börnum, Steinþór býr í
Reykjavík með eiginkonu sinni
Guðbjörgu Gylfadóttur Blöndal
og 2 börnum þeirra, Joakim býr
í Svíþjóð ásamt unnustu sinni
Celia Cobo-Losey og Johan býr í
Svíþjóð og London ásamt unn-
ustu sinni Lilia Severina og
syni.
Minningarathöfn um Þórdísi
verður haldin í Árbæjarkirkju í
dag, 17. ágúst 2012, og hefst at-
höfnin kl. 13. Jarðarförin fer
síðan fram í Stokkhólmi 31.
ágúst næstkomandi.
Svavarsdóttir.
Þórdís fæddist í
Reykjavík og bjó
þar fram yfir tví-
tugt, hún flutti með
fyrri manni sínum
Jónasi Helga Guð-
jónssyni og börnum
þeirra Kristínu, f.
19.3. 1963 og Stein-
þóri, f. 7.5. 1964 til
Svíþjóðar. Eftir
heimkomuna 3 ár-
um seinna bjuggu þau í
Hraunbæ 82 þar til leiðir skildu.
Hún flutti með börnin sín fyrst í
Vesturberg og svo til Svíþjóðar
1977 en þá hafði hún kynnst
seinni manni sínum Åke Kämpe.
Með honum eignaðist hún son-
inn Joakim, f. 4.6. 1979. Fyrir
Elsku mamma, amma og
tengdamamma
Við erum varla búin að átta
okkur á því að þú sért farin. Við
vorum búin að hlakka svo til að
eyða meiri tíma með þér núna eft-
ir að við fluttum aftur til Íslands.
Þú varst búin að ákveða að heim-
sækja okkur til Íslands nú í haust
og mikil var tilhlökkunin hjá okk-
ur öllum eftir allt of langan að-
skilnað. Við getum huggað okkur
við góðar stundir sem við áttum
sumarið 2009 þegar þú komst til
að kveðja okkur áður en við flutt-
um út, við eigum góðar minning-
ar og fallegar myndir frá þeirri
heimsókn. Þú leist svo vel út og
naust þín í sumarblíðunni, alltaf
svo falleg og vel til höfð.
Aldrei gleymdir þú neinum af-
mælum, hringdir alltaf sama hvar
þú varst stödd í heiminum til að
óska okkur til hamingju með dag-
inn og sjá til þess að við fengjum
afmælisgjafir. Við eigum póst-
kort frá ótrúlegustu stöðum á
hnettinum. Þið Áki höfðuð gaman
af því að ferðast og þar naustu
þín. Þó að við höfum ekki hist
nærri nógu oft eru minningarnar
margar m.a. frá ferð okkar til
Stokkhólms þegar krakkarnir
voru minni. Mikið ævintýri var að
vera í sumarhúsinu ykkar í
sænska Skerjagarðinum, borða
kantarellur og Kräftor, synda í
sjónum og fara á bátnum í búðina
að kaupa ís handa krökkunum.
Við sjáum þig fyrir okkur á
harðahlaupum á háu hælunum,
við vorum alveg uppgefin að elta
þig. Þú naust þín að sýna hinum
sem höfðu aldrei komið til Stokk-
hólms borgina sem þú hafðir búið
í í rúm 25 ár og þegar þú féllst frá
voru 35 ár liðin frá því að þú flutt-
ir frá Íslandi. En ræturnar voru
sterkar og fundum við það vel síð-
ustu dagana. Þú saknaðir elsku-
legra systra, barna og barna-
barna og hlakkaðir til að eyða
meiri tíma á Íslandi og Kanarí hjá
Stínu systur og hennar börnum.
Elsku mamma, við erum þakk-
lát fyrir að hafa hitt þig síðustu
dagana og geta sagt þér hversu
mikið þú varst okkur og hvað við
elskuðum þig mikið, takk fyrir
allt sem þú gafst okkur og gerðir,
við munum alltaf sakna þín.
Hvíldu í friði, elsku mamma,
þinn,
Steinþór, Guðbjörg,
Viktor Þór og Ugla.
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið loga skæra
sem skamma stund oss gladdi
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik Guðni Þórleifsson.)
Með kærleiks og saknaðar-
kveðjum,
Sigríður Sæunn,
Jakobína og Auður.
Þórdís Óskarsdótt-
ir Kämpe
Sendum
frítt
hvert á land sem
er
Helluhrauni 12 • Hafnarfjörður • 544 5100 • www.granithusid.is
✝
Ástkær móðir okkar,
ÞORBJÖRG THEODÓRSDÓTTIR
frá Bjarmalandi,
lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga
mánudaginn 13. ágúst.
Útför hennar fer fram frá Húsavíkurkirkju
laugardaginn 18. ágúst kl. 14.00.
Sólveig Sigurðardóttir,
Theodór Gunnar Sigurðsson,
Guðrún Ásta Sigurðardóttir.
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir og amma,
VIGDÍS PÉTURSDÓTTIR,
Sléttuvegi 19,
Reykjavík,
lést á hjartadeild Landspítalans við Hring-
braut fimmtudaginn 9. ágúst.
Útför Vigdísar fer fram frá Fossvogskirkju
mánudaginn 20. ágúst kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á
Barnaheill.
Kristín Jónsdóttir, Sveinbjörn F. Strandberg,
Pétur Ingi Sveinbjörnsson, Kristín Elísabet Alansdóttir,
Jóhann Örn Sveinbjörnsson, Dana Rún Heimisdóttir,
Björn Þór Sveinbjörnsson.
✝
Eiginkonan mín og móðursystir okkar,
GERÐUR HULDA JÓHANNSDÓTTIR,
Barðastöðum 7,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir mánudaginn
13. ágúst.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju
miðvikudaginn 22. ágúst kl. 15.00.
Egill Sigurðsson,
Guðrún Sigurðardóttir og Lilja Sigurðardóttir.
✝
Elskuleg amma okkar og langamma,
GUNNHILDUR I. GESTSDÓTTIR
hjúkrunarfræðingur,
Laugarnesvegi 56,
verður jarðsungin frá Kapellunni í
Hafnarfjarðarkirkjugarði mánudaginn
20. ágúst kl. 13.00.
Gunnhildur Arndís O’Callaghan,
Inga Jóna Pálsdóttir,
María Rán Pálsdóttir,
Sólrún Edda Pálsdóttir
og barnabarnabörn.
✝
Elsku eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og systir,
ELÍSABETH ELSA HANGARTNER
ÁSBJÖRNSSON,
andaðist í Freiburg, Þýskalandi,
mánudaginn 13. ágúst.
Guðmundur Karl Ásbjörnsson,
Rannveig D. Guðmundsdóttir, Andreas Becher,
Natalía Ásdís Andreasdóttir,
Margrit Hangartner,
Christa Jaeger.