Morgunblaðið - 18.08.2012, Blaðsíða 33

í hugann eru margar og góðar.
Það var alltaf gaman og gott að
koma til ykkar ömmu á Eskjó.
Þú varst alltaf tilbúinn í eitthvað
glens og grín og hafðir svo gam-
an af öllum barnahópnum þín-
um, varst algjör barnagæla og
alltaf fyrstur á gólfið til að leika
við krakkana og þau voru fljót
að fatta húmorinn þinn og leika
með, reyna að stríða afa á undan
og þá þóttist þú vera reiður og
það fannst þeim alveg ótrúlega
fyndið.
Þegar kallið kom varstu ekki
lengi að svara því og var það al-
veg eftir þínum karakter, varst
næstum farinn áður en þú
komst.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Ég þakka allar góðu stund-
irnar sem við áttum saman elsku
afi minn, minning þín lifir áfram
í hjörtum okkar og ég er þakk-
lát fyrir að börnin mín fengu að
kynnast þér og við getum yljað
okkur yfir minningum um afa
langa.
saknaðarkveðja
Þín,
Unnur Ósk.
Elsku Afinn minn hefur fund-
ið friðinn. Það er ástæða fyrir
því að ég skrifa hann með stóru
A, hann var besti og yndisleg-
asti afi sem hægt var að hugsa
sér. Brosandi með stríðnis-
glampa í augunum er eins og ég
minnist hans best, ávallt með
glens og gaman, gerandi grín að
allt og öllu. Ég hef alltaf verið
mikil ömmu- og afastelpa og
sem betur fer hefur oftast verið
stutt á milli okkar. Margar ynd-
islegar stundir á ég sem ég ylja
mér við á þessum tímum og í
bland við sorgina finn ég fyrir
miklu þakklæti og hlýju, það eru
forréttindi að fá að alast upp
með svona yndislegu fólki og
vera vafin svona mikilli ást og
umhyggju. Ómissandi þáttur í
tilverunni voru aðfangadags-
kvöldin í Klaustri, við borðuðum
og rifum upp pakkana á met-
tíma til að komast sem allra
fyrst til ömmu og afa á Eskjó.
Þar beið amma með sjóðandi
súkkulaði og afi búinn að þeyta
rjómann, ég man stundum ekki
hvort ég kláraði að opna pakk-
ana því þessi stund var stærri
en allt annað á jólunum, stór-
fjölskyldan komin saman og þá
var gaman.
Ég kynntist afa best þegar ég
vann hjá þeim tvö sumur í Essó
skálanum, þá bjó ég í Klaustri
og átti góðan tíma, ég veit ekki
hvort amma veit það og það
upplýsist þá hér með en við afi
áttum nú alveg nokkur leynd-
armál. Ég var ekkert að segja
frá því þegar afi rúntaði á litlu
gulu hænunni inní Eskifjörð til
að kveikja sér í einum vindlingi.
Á meðan var hann heldur ekkert
að hvísla því að ég laumaði
stundum kvöldgesti inn um
gluggann hjá mér í Klaustri,
mikið pukur var í kringum þessa
leynilegu fundi en afi var með
mér í liði og þá gat þetta ekki
klikkað. Leynigesturinn er nú
reyndar eiginmaður minn í dag
þannig að það gat ekki hafa ver-
ið svo slæmt. Afi var alltaf ótrú-
lega ánægður með kærastann
minn, Palli var nefnilega rosa
góður í markinu hjá Austra og
það var nú aldeilis ekki dónalegt
að ég myndi rugla saman reyt-
um við þann snilling. Það
skemmdi síðan ekki fyrir sam-
eiginlegur áhugi þeirra á Liver-
pool. Afi hefur þannig síðustu 20
árin verið afinn okkar beggja og
í rauninni verið afi ansi margra í
kringum mig, hann er afinn.
Börnin okkar, Bragi Hrafn og
Tanja Ýr, hafa notið hlýju og
glettni afa langa og er ég þakk-
lát fyrir að þau hafi fengið að
kynnast honum og njóta góðra
stunda. Afi var helst ekki
ánægður nema með tvö börn á
hvoru hné, segjandi sögur og
gera grín, það var eitthvað óút-
skýranlegt blik og gleði sem
börn færðu honum og þau sog-
uðust að eins og segull að stáli.
Sem fullorðin var ég oft smá
abbó yfir þessari athygli, ég var
bara komin í hinn hópinn og
fékk ekkert hoss á hné eða klór
á bakið, þá brosti ég nú reyndar
bara út í annað og þakkaði fyrir
minn tíma, núna var þeirra að
njóta.
Í dag verður afinn minn bor-
inn til grafar. Það er sárt og erf-
itt að fylgja honum ekki alla leið
en ég veit að hann er þar, hér og
allsstaðar. Ég þakka fyrir ynd-
islega kveðjustund sem ég átti
með honum og nánustu fjöl-
skyldu á sl. laugardag og fékk
þá tækifæri til að kveðja.
Ég bið algóðan guð um að
styrkja elsku ömmu okkar, þú
ert gull og við elskum þig.
Ásta Kristín Sigurjóns-
dóttir, Páll Bragason,
Bragi Hrafn og Tanja Ýr.
Elsku afi minn.
Það er erfitt að kveðja svona
góðan afa. Ég á margar góðar
minningar með þér. Þú varst
góður, skemmtilegur og smá-
stríðinn og líka alltaf tilbúinn að
gera allt það sem mann langaði.
Ég vona að þú sért á góðum
stað því það átt þú skilið.
Elsku besti afi minn, ég
sakna allra góðu stundanna með
þér og megir þú hvílast í friði.
Þinn,
Hrafnkell Ísar.
Elsku afi.
Það er svo stutt síðan ég
heimsótti þig á Eskifirði áður en
ég fór til Akureyrar að bíða eftir
barninu mínu, og þótt þú værir
mjög þreyttur varstu samt svo
glaður að sjá okkur, brostir út
að eyrum og grínaðist. Það er
þannig sem ég man alltaf eftir
þér, brosandi og stríðinn og
smitaðir út frá þér mikla gleði.
Heimili ykkar ömmu var mér
alltaf sem annað heimili, fullt af
hlýju og ást og þakka ég fyrir að
hafa fengið að vera svona mikið
hjá ykkur.
Ég þakka fyrir þann tíma
sem við fengum saman, og þá
endalausu þolinmæði sem þú
hafðir í að leika við mig og
kenna mér eitthvað nýtt. Ég
hefði ekki getað náð bílprófinu
án þinnar hjálpar, þar sem þú
varst sá eini sem treystir þér í
æfingaaksturinn og hrósaðir
mér alltaf, sama hvernig gekk.
Orð fá því hreinlega ekki lýst
hversu góður þú varst, þú vildir
allt fyrir alla gera, og fylgdist
vel með þínu fólki.
Þótt ég syrgi fráfall þitt mikið
veit ég að þú ert á góðum stað,
að spila og borða sætabrauð og
að fylgjast með ömmu og öllum
þínum.
Þinni dásamlegu sál og fal-
lega hjarta verður aldrei gleymt,
ég sakna þín.
Þín,
Tara.
Elsku afi minn.
Þegar ég hugsa um þig koma
þessi orð upp í hugann:
Góður við mig.
Alltaf glaður.
Alltaf hress þó að þú værir
veikur.
Fyndinn.
Stríðinn.
Margar góðar minningar.
Alltaf tilbúin að gera allt fyrir
mig.
Alltaf að gefa mér eitthvað og
keyra mig hvert sem ég þurfti
að fara.
Við spiluðum oft þegar ég
kom í heimsókn og það voru
góðar stundir
Þú ert besti afi í heimi
Þín,
Embla Ósk.
Nú horfinn er á braut ástkær
afi okkar, klárlega einn úr góða
liðinu. Þegar menn með stórt
hjarta hverfa á braut er oft erf-
itt að finna nógu stór, sterk og
falleg orð. Hann var með eitt
skap, skipti ekki skapi, alltaf
hress og alltaf talaði hann vel
um alla. Það var alltaf gaman að
koma til ömmu og afa, afi alltaf
með eitthvert sprell og stríðni.
Hver man ekki eftir: og þvoðu
þér svo á bak við eyrun líka. Það
var alltaf gott að koma til ömmu
og afa, manni leið alltaf eins
maður væri eitthvað. Svo þegar
maður fór að koma með börnin
sín, þá var ljóst hvaða mann-
eskjur voru mikilvægastar í hús-
inu. Hann átti þær allar og helst
þær sem höfðu sig minnst í
frammi. Það var eitt sem mér
fannst eftirtektarvert þegar ég
var polli og það var að hann átti
fullt af vinum og það kom manni
nú oft til góða þegar maður var
að sniglast í kringum bryggjusk-
úrana og karlana sem þar réðu.
Afi hefur verið á dvalarheimilinu
Hulduhlíð á Eskifirði undanfarin
misseri. Þar naut hann fyrsta
flokks umönnunar sem við erum
þakklát fyrir. Takk fyrir allt og
allt.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn.)
Grétar.
Elskulegur móðurbróðir minn
Jónas Guðgeir Björnsson – allt-
af nefndur Guðgeir – er látinn,
áttatíu og þriggja ára að aldri.
Ég man fyrst eftir þeim Guð-
geiri og Grétu þegar þau bjuggu
í Klaustri á Eskifirði en þar var
oft mikið fjör þegar ég var barn
enda voru fimm börn á heimilinu
og þau hjón afar barngóð.
Barnabörnin og barnabarna-
börnin eru síðan orðin fjölmörg
(ég er löngu hætt að telja) og öll
í góðu sambandi við afa sinn og
ömmu.
Guðgeir frændi var skapgóð-
ur maður og léttlyndur. Ég man
ekki eftir að hafa nokkurn tíma
heyrt hann skipta skapi eða
byrsta sig við nokkurn mann.
Hann var einnig örlátur maður
og þau hjón góð heim að sækja
eins og ég fékk að reyna á ferð-
um mínum austur á firði í gegn-
um árin. Ég man sérlega vel eft-
ir því þegar ég á mínum yngri
árum kom, ásamt nokkrum
kunningjum, óvænt til þeirra
hjóna á Eskifjörð. Auðvitað var
okkur öllum umsvifalaust boðið í
mat – nýveiddan silung. Næsta
ár á eftir gerðist nákvæmlega
það sama – nýveiddur silungur
var á boðstólum og öllum boðið í
mat. Upp frá því byrjaði frændi
alltaf að afsaka sig meira í gríni
en alvöru þegar ég kom í hei-
mókn – að nú væri því miður
enginn silungur í matinn.
Síðustu árin var hann til
heimilis á Egilsstöðum eða alveg
þar til hann fluttist í Hulduhlíð,
dvalarheimili aldraðra á Eski-
firði, síðasta vetur.
Það er skammt stórra högga
á milli – það er ekki liðinn mán-
uður frá jarðarför Dídíar, systur
Guðgeirs sem einnig var til
heimilis í Hulduhlíð en með
þeim hafa fjögur systkinanna sjö
frá Ekru kvatt þennan heim.
Elsku Gréta mín, ég votta þér
mína dýpstu samúð, sem og
börnum ykkar og fjölskyldum
þeirra.
Helena Valtýsdóttir.
MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. ÁGÚST 2012
Elsku, elsku vin-
kona, ég trúi því ekki að ég sitji
hér og skrifi minningarorð til þín.
Ég trúi því ekki að þú komir ekki
aftur í heimsókn til okkar Jó-
hönnu og Ásgerðar. Ég trúi því
ekki að ég fái ekki að sjá þig og
knúsa þig aftur elsku Elín. En ég
veit og trúi því að þó svo þú sért
farin þá muntu halda áfram að
dansa, syngja, teikna og gera það
sem þér þótti skemmtilegt.
Þú varst lífsglöð og dásamleg
kona Elín og ég er svo þakklát
fyrir að hafa verið hluti af þínu
lífi. Ég er þakklát fyrir að þú
leyfðir mér að kynnast þér og
elska þig nákvæmlega eins og þú
varst. Þú hefur glatt mig svo mik-
ið með brosinu þínu, fyndnu frös-
unum þínum og bröndurum. Þeg-
ar þú komst í heimsókn til okkar
þá fékkstu iðulega klippingu hjá
Jóhönnu og oftar en ekki sá ég
um það að elda, og þá eldaði ég
uppáhalds matinn þinn Elín,
hamborgara og franskar. Svo
læddistu upp að mér og sagðir:
„Má ég smakḱennan ost“. Og að
sjálfsögðu fékkstu nokkrar ost-
sneiðar og svo tókstu utan um
mig og knúsaðir mig.
Eitt skiptið þegar þú komst og
ég var búin að leggja á borð og
hafa matinn til heyrðist í þér: „Je,
þetta er bara eins og á hóteli“. Þú
fékkst mig til að hlæja Elín og
gerir enn. Ég og Jóhanna eigum
eftir að rifja upp skemmtilegu
stundirnar sem við áttum með
þér. Elín, þú ert ein sú besta kona
sem ég hef kynnst og með ein-
dæmum yndisleg. Að hafa kynnst
þér og fengið að vera nálægt þér
gerir mig að betri manneskju.
Þegar við hittumst á ný þá ætla
ég að dansa með þér, borða ham-
borgara með þér og hlæja með
þér. Ég kveð þig með sorg í
hjarta elsku Elín.
Þín vinkona,
Ragna.
Það er mér sárt að kveðja El-
ínu vinkonu mína en ég kveð hana
af heilum hug og snortin af djúpu
þakklæti.
Ég man þegar ég hitti Elínu
fyrst, ég var alveg viss um að hún
væri náskyld mér vegna þess að
Elín minnti mig á móðurfjöl-
skylduna mína, ég meira að segja
gekk svo langt í leit að skyldleika
að ég bað Maríu móður Elínar að
rekja ættarsöguna þeirra fyrir
mig. En á daginn kom að á milli
okkar Elínar voru önnur tengsl,
við urðum strax einstakar vin-
konur.
Elín var ein sú allra sannasta
með einlægni sinni og fyndni,
þegar hún sat við matarborðið
hjá okkur á Framnesveginum og
spurði mig afhverju ég hafði skírt
dóttur mína Ásgerði og sneri sér
svo sposk á svip að Rögnu sam-
býliskonu minni og spurði mig af
hverju ég hefði skírt hana Rögnu,
Elín Reynisdóttir
✝ Elín Reyn-isdóttir fæddist
6. apríl 1971 í
Reykjavík. Hún
andaðist á Land-
spítalanum, Foss-
vogi, 8. ágúst 2012.
Útför Elínar fór
fram frá Fossvogs-
kirkju föstudaginn
17. ágúst 2012.
þannig að við
sprungum allar úr
hlátri og ætluðum
aldrei að geta hætt
að hlæja. Nákvæm-
lega svona var Elín,
svo mikill húmoristi
og hafði reglulega
gaman af því að
stríða mér sem og
öðrum. Ég er full
þakklætis yfir því að
hafa fengið að kynn-
ast Elínu vinkonu minni og fjöl-
skyldu hennar.
Minningarnar eru ótal margar
af fögrum og skemmtilegum
stundum, eins og þegar við fórum
í Daðahús, á árshátíðir, Perlu-
festafundi og stoppuðum í Kúl-
unni til að kaupa kók og prins og
allar dásamlegu stundirnar okk-
ar á Framnesveginum sem end-
uðu oftar en ekki á dansi. Ein af
þeim bestu var nú fyrr í vor á jú-
róvisionkvöldi þar sem við sung-
um með flestum lögum og döns-
uðum af okkur skóna. Einnig ferð
okkar í fyrrasumar þegar við El-
ín fórum til Vestmannaeyja til
þess að fara í sund og út að borða
og við nutum þess fram í fingur-
góma. Ég minnist þess líka hvað
Elín var mikil keppnismann-
eskja, það voru nú ófáar sund-
ferðirnar okkar þar sem ég hvatti
hana áfram með þessum orðum;
keyra svo Elín, keyra og þá synti
Elín eins margar ferðir og hún
mögulega gat og minnti mig svo á
að ég væri ekki alveg búin að
synda jafn margar ferðir og hún
en það skipti samt engu máli því
að þetta var ekki alvöru keppni
með verðlaunapeningum. Þannig
var Elín, reyndi að gera gott úr
því að ég hafði ekkert í hana í
sundi. Ég tel mig lánsama að hafa
fengið að kynnast þessari frá-
bæru konu sem kenndi mér það
að það væri ekkert gaman ef allir
væru eins!
Með þessum orðum vil ég
kveðja Elínu vinkonu mína og
þakka fyrir yndisleg og skemmti-
leg kynni.
Vertu þú sjálfur, gerðu það sem þú
vilt.
Vertu þú sjálfur, eins og þú ert.
Láttu það flakka, dansaðu í vindinum.
Faðmaðu heiminn, elskaðu.
( Helgi Björnsson.)
Mínar innilegustu samúðar-
kveðjur elsku Reynir, María,
Þurý, Gústi, Viðar og Anna Lilja.
Jóhanna Ólafsdóttir.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(Vald. Briem.)
Í dag kveð ég hana Elínu vin-
konu mín, hana Elínu Reynis
stuðbolta.
Á stundu sem þessari kemur
margt upp í hugann, margar góð-
ar minningar um sumarbústaðar-
ferðir, böllin, sundferðirnar,
göngutúrana og allar hinar gæða-
stundirnar í Mururimanum. Í
hjarta mér er ég sorgmædd yfir
að þurfa að kveðja vinkonu í
blóma lífsins en fyrst og fremst er
ég þakklát. Þakklát fyrir að hafa
fengið kynnast þessari mögnuðu
mannesku sem Elín mín var.
Þakklát fyrir allt sem hún kenndi
mér um lífið eins og það að gleðj-
ast yfir hlutum sem mörgum
þykja hversdagslegir. Minn-
inguna um þessa kæru vinkonu
geymi ég sem dýrmætan fjársjóð
og minnist orða hennar „það væri
ekki gaman ef allir væru eins“.
Elsku fjölskylda Elínar, ykkur
sem staðið hafa eins og klettur
við bakið á henni í gegnum allt vil
ég senda mínar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Helga Margrét Haraldsdóttir.
Það víkur sér enginn undan
kalli almættisins, sem við verðum
öll að hlýða.
Elín Reynisdóttir var brott
kölluð 8. ágúst 2012, á 42. aldurs-
ári eftir stutta sjúkrahúsvist. El-
ínu hef ég þekkt frá fæðingu. Hún
varð fyrir þeirri sáru reynslu að
fá kíghósta á fyrsta mánuði og
verða aldrei söm. Alla tíð hefur
verið mikill og náinn samgangur
milli heimilis foreldra hennar
þeirra Maríu Ólafson og Reynis
Kjartanssonar og heimilis okkar
Einars Einarssonar ( d. 29. júlí
2010 ) ömmubróður hennar.
Fyrstu árin vorum við nágrannar
á Eyjabakkanum og var þá oft
labbað á milli og jafnvel farnir bíl-
túrar um Reykjavíkursvæðið eða
Suðurlandið. Elín var lengst af á
heimili foreldra sinna, þau og
systkini hennar, þau Þuríður og
Viðar, önnuðust hana af einstakri
umhyggjusemi og hlýju. Henni
þótti gaman að vera fín og punta
sig. Hafa armbönd og festar og
vera í fallegum fötum. Það var
líka séð til þess að það væri í lagi.
Síðar fór hún á sambýli í
Mururimanum, þar var hlúð að
henni á allan hátt. Þar átti hún
sína íbúð og sótti vinnu. Alltaf
gladdist hún jafn mikið yfir að
vera í fullri vinnu. Hún kunni að
meta það. Síðustu árin átti ég oft
leið í nágrenni við Mururimann,
þar sem hún bjó. Reyndi ég að
koma því þannig fyrir að ég færi
seinnipart dags, svo ég gæti kom-
ið við hjá henni og leikið við hana
að dúkkulísum eða teiknað svolít-
ið með henni. Alltaf mætti ég
mikilli hlýju og gestrisni hjá
starfsfólkinu í Mururima, fyrir
það vil ég þakka.
Ég votta foreldrum hennar,
systkinum, þeirra mökum og
börnum þeirra, einnig samfélag-
inu í Mururima mína dýpstu sam-
úð. Blessuð sé minning Elínar
Reynisdóttur.
Margrét Sigurðardóttir.
✝
Við sendum innilegustu þakkir fyrir samúð
og hlýhug vegna andláts og útfarar ástkærs
eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa og
langafa,
ÞORSTEINS BERENTS SIGURÐSSONAR,
fv. flugumferðarstjóra,
Hlaðhömrum 2,
Mosfellsbæ.
Ingunn Sigurðardóttir,
Sigrún Þorsteinsdóttir, Ólafur Sigurðsson,
Jón Ólafur Þorsteinsson,
Þorsteinn Ingi Kristjánsson,
Kristín Eva Kristjánsdóttir,
Arnar Berent Sigrúnarson,
Katla Dimmey Þorsteinsdóttir,
Daníel Berent Rink.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is
má finna upplýsingar um inn-
sendingarmáta og skilafrest.
Einnig má smella á Morg-
unblaðslógóið efst í hægra horn-
inu og velja viðeigandi lið
Minningargreinar