Helgafell - 01.11.1954, Qupperneq 3

-------------------------------------—N
HELGAFELL
3. HEFTI 1954
v—------------------------------------->
Fyrsti desember
Fyrsti desember er helgaður minningu stærsta áfangans á leiðinni til fulls
þjóðfrelsis. A meðan lokasigur var óunninn í sjálfsíæðisbarátiunni hlaut sá
dagur fyrst og fremst að sameina menn til sóknar að því takmarki, sem fram-
undan beið. En nú, aðeins einum áratug eftir endurreisn lýðveldisins, hefur
fyrsti desember orðið til þess eins að skerpa hinn djúpstæða ágreining, sem
ríkir meðal Islendinga um það, hversu með fjöregg frelsisins skuli farið.
Ekki er því eingöngu um að kenna, að stúdentar hafi ekki reynzt þeim
vanda vaxnir að standa einir fyrir hátíðahöldum dagsins. Viðbrögð þeirra í
þessu sem fleiru speglar ásiandið í þjóðmálum yfirleitt. Mjög ber þó að harma,
að þeir skuli ekki geta komið sér saman um ræðumenn án harðvítugra átaka
milli stjórnmálafélaga innan Háskólans, en verst af öllu er þó, þegar þeir
hlaupa með klögumál sín út fyrir skólann.
Þannig gerði ungur piltur mjög vanhugsaða árás í dagblaði á Jón Helga-
son, prófessor, sem hann taldi ekki verðan þess að ávarpa þjóð sína af svöl-
um Alþingis, vegna þess að Jón hefði verið lögskilnaðarmaður á sínum tíma
og þar að auki látið þá skoðun í ljós að taka hefði átt tilboði Dana í hand-
ritamálinu í vor öðru vísi en gert var. I báðum þessum málum var tímaritið
Heglafell sama sinnis og Jón Helgason, og álítur sig ekki óalandi og óferjandi
af þeim sökum. En því miður er það of algengt, að menn dæmi eins og stúdent-
inn, og skal því farið um þetta nokkrum orðum. I skilnaðarmálinu og hand-
ritamálinu hefur ekki verið og er ekki deilc um markmið, heldur um leiðir,
og er það sannfæring vor, að slík mál verði ekki farsællega til lykta leidd,
ef enginn skoðanamunur er leyfður um það, hversu á þeim skuli haldið. Höf-
uðatriðið er að þeir, sem undir verða í átökunum, taki því með drengskap og
karlmennsku og láti ekki þjóðina eða einslaklinga gjalda ósigurs síns. Mun
og seint verða með rökum hægt að væna svonefnda lögskilnaðarmenn um skort
á þjóðhollustu umfram aðra þegna þjóðfélagsins, og hvernig mundi þjóðin