Helgafell - 01.11.1954, Qupperneq 65

BÓKMENNTIR
63
ýmsir þeirra hafa minnzt hans af verð-
skulduðum ldýhug, svo sem Matthías
Jochumsson og Indriði Einarsson.
Æviágrip hans, eftir Iíelga E. Helga-
son, var prentað í Reykjavík 1875 og
Páll Briem skrifaði um hann grein í
Andvara árið 1889, en bók Lárus-
ar ,er enn sem komið er hið' merkasta
og ýtarlegasta, sem um hann hefur
verið skráð. Hefur Lárus í meira en
tuttugu ár unnið að því að afla heim-
ilda um Sigurð málara og kanna þær,
og líklega er hér fátt eitt af þeim
kurlum komið til grafar. Bókinni er
af höfundarins hálfu einungis ætlað
það hlutverk að lýsa nokkrum megin-
þáttum í manngerð og jnenningar-
starfi Sigurðar málara, og þessu efni
gerir hún skil með' miklum ágætum.
Allt að einu mundi margur óska þess,
að Lárusi ynnist fyrr en síðar tími til
að skrá ýtarlega ævisögu hans. Munu
fáir standa Lárusi á sporði um stað-
góða þekkingu á menningarsögu
Reykjavíkur á 19. öld, en hún hefur
vissulega að geyma mörg skemmtileg
viðfangsefni, sem bíða úrlausnar. Enn
ei’ t. d. óskráð ævisaga Jóns Guð-
mundssonar ritstjóra, þess ágæta
manns, og er þó alkunna, að hús hans
var eitt 'hið' mesta og sérstæðasta
menningarheimili, sem um getur hér
í bæ. Ég ihygg að þetta verkefni yrði
Lárusi mjög að skapi og ætti hann
að hafa það í huga, þegar hann hefur
lokið þeirri ævisögu Sigurðar málara,
sem hann, sökum þekkingar sinnar, er
skuldbundinn til að skrifa.
Fjarlæg lönd og
framandi þjóðir
Rannveig Tómasdóttir — Isa-
foldarprentsmiðja h.f. 1954
Fyrir allmörgum árum vakti höf-
undur þessarar bókar athygli útvarps-
hlustenda með prýðilegum erindum,
sem að efni til voru uppriíjanir á
ferðalögum um fjöll og firnindi Is-
lands. Síð'an heíur ungfrú Rannveig
Tómasdóttir kannað marga ókunna
stigu og m. a. dvalið á Bahamaeyjum,
Bermúdaeyjum og Mexico, en þaðan
sækir hún efnið í Fjarlœg lönd og
frainandi þjóðir. ’Shmdað og fagurt
málfar, næm náttúrukennd og þjálf-
uð skyggni á eðli umhverfis og þjóða,
eru þau einkenni þessa athyglisverða
höfundar, sem skipa bókinni tvimæla-
laust í fremstu röð íslenzkra ferða-
sagna. Það' væri freistandi að tilgreina
hér ýmsa kafla úr bókinni til vitnis-
burðar um listrænan frásagnarhátt
höfundarins, en því miður er ekki rúm
til þess hér, og verður því það eitt
látið sagt, að öll er bókin mjög hugð-
næm og heillandi lesning. Frá forlags-
ins hálfu er einnig hið bezta til út-
gáfunnar vandað, og síðast en ekki
sízt eru hinar fjölmörgu myndir bók-
arinnar ágætlega valdar og vel prent-
aðar. Slíkt gæti reyndar varla talist
frásagnar vert, ef myndir þær, sem
„prýða“ íslenzkar bækur, væru ekki
einatt til því meiri lýta, sem þær eru
fleiri og meira er til þeirra kostað.
T. G.
T. G.