Morgunblaðið - 14.09.2012, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. SEPTEMBER 2012
✝ KristbjörgHéðinsdóttir
fæddist á Húsavík
2. september 1922.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnun
Þingeyinga, Húsa-
vík, 5. september
2012.
Foreldrar Krist-
bjargar voru hjónin
Helga Jónsdóttir,
húsmóðir, frá
Fossi, Húsavík, fædd 16. febrúar
1897, dáin 1. júní 1989 og Héðinn
Maríusson, útvegsbóndi frá
Hlöðum (Maríusarhúsi), Húsa-
vík, fæddur 18. desember 1899,
dáinn 22. mars 1989. Þau bjuggu
allan sinn búskap í Héðinshúsi,
(Túngötu 12, Húsavík). Krist-
björg var elst 9 systkina. Í ald-
ursröð eru: Maríus fæddur 21.
okt. 1923. Látinn. Guðrún fædd
20. jan. 1925. Látin. Jón Ármann
fæddur 21. júní 1927. Helgi
fæddur 31. des. 1928. Pálmi
fæddur 18. júlí 1930. Þórunn
fædd 8. nóv. 1933. Benedikt
fæddur 4. des. 1934. Sigurður
fæddur 5. apríl 1937.
Kristbjörg giftist 12. nóv. 1946
eiginmanni sínum, Stefáni Pétri
Sigurjónssyni bifreiðarstjóra, f.
16. desember 1918, dáinn 27. júlí
þau eiga 3 börn. Kristbjörg.
Maki Viggó Björnsson, þau eiga
3 börn. Jóhanna. Maki Loftur
Magnússon. 4) Sigurjón Pétur,
fæddur 11. júlí 1955. Maki Sig-
urlaug Sigurpálsdóttir. Þau búa
í Reykjavík. Börn þeirra. Stefán
Unnar. Maki Friðrikka Edda
Þórarinsdóttir, þau eiga 2 börn.
Friðrik Elís. Steinunn Anna.
Maki Þórður Ragnarsson, þau
eiga 3 börn. Linda Björg. Maki
Davíð Þór Þorvaldsson, þau eiga
2 börn.
Kristbjörg byrjaði mjög ung í
línubeitningu og fiskvinnslu hjá
föður sínum og fleirum. Jafn-
framt aðstoðaði hún móður sína
við öll störf sem féllu til á fjöl-
mennu heimilinu. Ung fór hún
sem aðstoðarstúlka við Hús-
mæðraskólanum á Blönduósi.
Síðar fór hún sem nemandi í
Húsmæðraskólann á Laugum í
Reykjadal. Á unglingsárunum
æfði hún handbolta, og var í
hinu fræga „gullaldarliði“ Völs-
ungs á Húsavík. Kristbjörg var í
Slysavarnafélagi kvenna, en
lengst af var hún heimavinnandi
húsmóðir, en skrapp af og til í
vinnu við sjávarsíðuna. Hún
vann í nokkur ár á leikskóla eft-
ir að börnin voru uppkomin og
farin að heiman. Hún var mikill
ljóða- og tónlistarunnandi alla
tíð.
Útför Kristbjargar Héðins-
dóttur fer fram frá Húsavík-
urkirkju í dag 14. september
2012, og hefst athöfnin klukkan
13.
1999, frá Heiðarbót í
Reykjahverfi. For-
eldrar hans voru
Jónína Sigurð-
ardóttir, fædd í
Heiðarbót 5. des,
1879, dáin 2. júlí
1937 og Sigurjón
Pétursson fæddur á
Núpum, Aðaldal, 7.
maí 1893, dáinn 29.
okt. 1982. Þau
bjuggu í Heiðarbót.
Börn Kristbjargar og Stefáns
eru: 1) Helga Jónína fædd 2. júní
1946. Maki Guðmundur A. Hólm-
geirsson, búsett á Húsavík. Börn
þeirra: Stefán á 3 dætur. Sædís.
Maki Heimir Bjarnason, þau eiga
2 syni. Árni. Maki Hjördís Dal-
berg, þau eiga 2 börn. 2) Hjördís
fædd 30. mars 1948. Maki Hauk-
ur Tryggvason, búsett á Lauga-
bóli, Reykjadal. Börn þeirra:
Heiðrún. Maki Jón Egill Braga-
son, þau eiga 2 börn. Hilmar.
Maki Kristín Hannesdóttir. Unn-
ur Björk. Maki Sigurður Helgi
Pálmason, þau eiga 2 börn. Hug-
rún. Maki Pálmi Gauti Hjörleifs-
son, þau eiga 1 son. 3) Héðinn
fæddur 9. sept. 1950. Maki Hjör-
dís Garðarsdóttir. Þau búa í
Garðabæ. Börn þeirra: Garðar.
Maki Jóhanna Kristjánsdóttir,
Elsku mamma mín er fallin
frá skömmu eftir að hafa náð 90
ára aldri, almennt við góða
heilsu. Hún hafði þá gæfu til að
bera að geta hugsað um sig sjálf
síðustu árin á Litla-Hvammi 7.
Móður minnar minnist ég sem
sérstaklega vinnusamrar og
vandvirkrar konu. Hún var elst 9
systkina og þurfti snemma að
hjálpa til á barnmörgu heimilinu,
sauma föt á yngri systkini sín og
vinna við að beita hjá föður sín-
um. Hún var stálminnug alla tíð
og rak okkur flest á gat þegar
hún rakti ættir okkar og ann-
arra, var minnugri á nöfn, ör-
nefni og afmælisdaga en flestir,
allt fram á síðasta dag. Mamma
var hreykin af afkomendum sín-
um og fylgdist náið með þeim við
leik og störf.
Elsku mamma, það er sárt að
kveðja þig en eftir standa ótal
minningar og þakklæti til þín.
Minning þín lifir.
Þinn sonur,
Héðinn.
Elskuleg amma mín er látin –
rétt rúmlega 90 ára að aldri.
Yndisleg amma sem hefur fylgt
mér í 40 ár.
Ein mestu forréttindi í mínu
lífi hafa verið að alast upp í
næstu götu við ömmu og afa,
bæði í föður- og móðurætt.
Fjársjóðurinn er mikill og
minningarnar eru margar. Hlýj-
an, viskan, áhuginn, ástúðin,
vinnusemin sem ég fékk að
kynnast og njóta er ómetanlegt
veganesti út í lífið.
Við amma áttum gott sam-
band – hún var mér virkilega góð
amma. Amma Kibba var forkur
til verka, þau afi áttu fallegt
heimili, þar sem sannarlega var
allt í röð og reglu, maturinn og
bakkelsið var með því besta. Og
eftir garðinum og bílunum var
tekið fyrir fegurð og snyrti-
mennsku.
Stundirnar við eldhúsborðið á
Uppsalaveginum voru ófáar með
ömmu og afa, matur og drykkur,
spilað, sögur sagðar, farið með
ljóð og gátur og spjallað um alla
heima og geima. Sem barn voru
göngutúrarnir með ömmu Kibbu
í búðina spennandi, horn keypt í
bakaríinu og komið við hjá
„ömmu“ Gunnu nú eða í Héðins-
húsi hjá langömmu- og afa.
Ánægjulegar minningar eru frá
haustunum, berjatínslu, sultu-
gerð og sláturgerð og svo laufa-
brauðsgerðinni fyrir jólin, allt
sannkallaðir hátíðisdagar þar
sem allir tóku þátt og gleðin réði
ríkjum.
Eitt af því sem stendur upp úr
í minningum um ömmu og afa
var vikuferð með þeim í sum-
arhús í Borgarfirði, yndisleg
ferð. Ekið var um sveitir allt að
Snæfellsnesi, í heimsóknir til
vina þeirra beggja. Fróðleiks-
molarnir voru margir sem ég
fékk í ferðinni um sveitir og bæi
landsins, á milli þess sem var áð
og við gæddum okkur á appelsíni
og Conga.
Amma fylgdist vel með afkom-
endum sínum. Í hvert skipti sem
ég kom norður spurði hún frétta
af frændgarðinum. Ég hafði nú
ekki alltaf miklar fréttir að færa
og átti hún stundum erfitt með
að átta sig á að við barnabörnin
hittumst ekki daglega í Reykja-
víkinni.
Í seinni tíð áttu langömmu-
börnin hug hennar allan. Ég
gleymi ekki símtalinu við ömmu
að morgni 2/9 2001. Ég hringdi
óvenju snemma til að óska henni
til hamingju með afmælið, henni
fannst ég árrisul og sagði mér í
fréttum hvaða gestum hún ætti
von á og hvað hún hefði bakað í
tilefni dagsins. Ég læddi svo að
henni eftir nokkurn tíma að ég
hefði eignast son þá um nóttina,
það væri afmælisgjöfin til henn-
ar það árið, það tók hana senni-
lega 5-10 mínútur að sannfærast
um að hann hefði fæðst á hennar
degi, áður en gleðin tók völdin.
Þeirra samband var yndislegt
frá fyrsta degi. Amma var stolt
af fólkinu sínu og litlu börnin ylj-
uðu henni hvað mest síðustu ár-
in, litlu elskurnar mínar, eins og
hún kallaði þau.
Kveðjustundin er sár og sökn-
uðurinn er mikill. Mér er efst í
huga endalaust þakklæti fyrir að
hafa átt yndisleg ár með elsku-
legri ömmu minni. Við hugsum
til ömmu og afa með mikilli
hlýju, og eins og yngri sonur
minn sagði svo fallega á dög-
unum: „nú eru amma og afi engl-
ar með vængi sem fljúga til okk-
ar og passa okkur alltaf, þá líður
okkur vel“.
Hvíl í friði, elsku besta amma
mín,
Þín
Sædís.
Elsku amma.
Það var alltaf gott að koma til
ykkar afa á Uppsalaveginn og í
minningunni er húsið sveipað
ákveðnum ævintýraljóma. Garð-
urinn var glæsilegur, enda sinnt-
uð þið afi honum af sérstakri al-
úð, og innandyra var allt hreint
og strokið og hver hlutur átti
sinn stað. Þú spilaðir lönguvit-
leysu við okkur krakkana en afi
söng Dansi dansi dúkkan mín og
bauð okkur í göngutúr að gefa
öndunum.
Alltaf var kaffi á boðstólnum
og þú passaðir upp á að uppá-
halds sortir allra væru í boði.
Ekki mátti heyra á það minnst
að fólkið hefði ekki tíma eða
pláss til að smakka á öllu. Mér
er líka minnisstætt að þú ættir
bláan ópal upp í skáp sem þú
gaukaðir að okkur krökkunum.
Þú varst hlý og gjafmild,
elsku amma, og hafðir áhuga á
öllu sem maður var að fást við.
Þú varst sérstaklega ljóð- og
söngelsk og það var gaman að
tala við þig um hvort tveggja
enda hafðir þú ákveðnar skoð-
anir og varst fróð um þessi
hugðarefni þín.
Jólaboð fjölskyldunnar standa
mér ljóslifandi í minningunni,
sérstaklega þau sem haldin voru
á Uppsalaveginum. Þau stóðu
yfirleitt yfir allan jóladaginn
með tilheyrandi kræsingum. Þú
stóðst vaktina í eldhúsinu og
fullorðna fólkið spjallaði saman
inni í stofu. Við krakkarnir fór-
um gjarnan niður og spiluðum
eða lékum okkur í látbragðsleik.
Eitt er víst að mikið var borðað,
hlegið og haft gaman í þessum
boðum og maður fann að þið afi
voru ánægð og hreykin af hópn-
um sem þið áttuð.
Á fermingarárinu mínu flutt-
um við fjölskyldan suður. Þá
fækkaði ferðunum á Uppsala-
veginn en ég fann að þú vildir
fylgjast með og fá fréttir. Ég
sendi þér stundum bréf og póst-
kort og veit að það þótti þér
vænt um enda hélstu þessu öllu
til haga og sagðir að þetta myndi
ég fá eftir þinn dag, sem satt
hefur reynst.
Elsku amma mín, það er svo
sárt að kveðja þig sem hefur
verið hluti af lífi mínu síðan ég
fæddist. En eftir standa ótal fal-
legar minningar um þig og
þakklæti fyrir allar samveru-
stundirnar sem ég og aðrir í fjöl-
skyldunni höfum átt með þér.
Það eru sérstök forréttindi að fá
að hafa ömmu sína svona lengi
hjá sér. 90 ár er hár aldur en nú
var tímabært að kveðja okkur og
vitja afa og annarra sem farnir
eru. Ég trúi því að þú sért á góð-
um stað, elsku amma, og vakir
yfir okkur sem eftir lifum.
Þín,
Jóhanna.
Elsku amma, Kristbjörg Héð-
insdóttir.
Það var miðvikudagsmorgun,
þann 5. september síðastliðinn
og klukkan var um það bil hálf-
átta þegar ég sit í gufunni eftir
hlaup morgunsins og ég lygni
aftur augum. Það sem fyrir hug-
skotssjónum mínum blasir er
mynd, það er mynd úr sjúkra-
herberginu þínu, elsku amma, og
þar sé ég þig ljóslifandi liggjandi
þar eins og þú lást þegar ég sat
hjá þér laugardaginn 1. septem-
ber síðastliðinn. Það sem var
breytt við þessa mynd var það að
ég sá afa Stebba standa þér við
hlið og hann beið átekta. Ég
skildi það ekki þennan morgun
af hverju þessi mynd birtist mér
svona ljóslifandi en nú skil ég
það. Ég sakna þín og það er sárt
að kveðja, en það er þó ljúft að
vita að afi Stebbi hefur nú tekið á
móti þér og ég mun hitta ykkur
síðar og þá verða fagnaðarfund-
ir.
Þú varst alveg einstök kona,
elsku amma, það yrði hverjum
sem er ærið ævistarf að komast í
hálfkvisti við myndarskap þinn,
glöggskyggni þína, staðfestu, ná-
kvæmni, gjafmildi og þá rækt er
þú leggur við fólkið þitt, alla af-
mælisdaga manstu og alltaf
varstu tilbúin með peningaum-
slag fyrir öll ömmubörnin langt
fram í tímann áður en að afmæl-
isdögum eða öðrum tyllidögum
kom. Það var þér svo mikilvægt
að gera eins við okkur öll og
gleyma engum. Þú lagðir rækt
við að vita hvað við vorum öll að
gera, hvernig okkur vegnaði og
svo hrósaðir þú manni í hástert,
þú varst gjöful á hrós.
Síðastliðin ár bakaði ég alltaf
Söru Bernhards kökur og færði
þér fyrir jól, ég man hvað þú
varst spennt að fá þessa litlu gjöf
og það gerði mig voða stolta, þú
sem varst svo myndarleg að
baka og svo gat ég glatt þig
svona mikið með þessu lítilræði.
Þú sagðir mér alltaf í símann að
þú tímdir engum að gefa með
þér, þessar kökur geymdir þú
bara fyrir sjálfa þig og það
fannst mér enn skemmtilegra að
heyra. Ég verð sorgmædd að
hugsa til þess að geta ekki sent
þér bauk með Söru Bernhar-
dskökum fyrir þessi jól en ég
mun hugsa til þín hver einustu
jól þegar ég baka kökurnar
góðu.
Ég skrifaði þér og afa Stebba
oft bréf eftir að við fjölskyldan
fluttum suður árið 1994, þessi
bréf geymdir þú og komst þeim
til mín síðastliðið ár, ég hef ekki
enn lesið þau en ég mun gera
það og ég veit að tilfinningarnar
verða miklar og ég mun gráta og
hlæja og hugsa til ykkar. Þetta
er svo lýsandi fyrir þig, þú varð-
veittir allt svo vel, allar gjafir
sem þú fékkst, allt sem þú eign-
aðist fórstu svo vel með, ég þekki
engan sem fer eins vel með og
þú, amma mín.
Ég er nýlega búin að vera að
rifja upp skemmtilegar minning-
ar af Uppsalaveginum og þær
eru svo margar minningarnar,
ég er þakklát fyrir þær og stund-
irnar með þér og afa Stebba. Ég
finn daglega fyrir nærveru afa
Stebba og ég vona að þú verðir
þarna með honum og fylgist með
mér annað veifið.
Takk fyrir allt, elsku amma
mín.
Þín nafna,
Kristbjörg Héðinsdóttir.
Elskuleg föðursystir mín er
látin. Kibba, eins og hún var
jafnan kölluð, var frumburður
föðurforeldra minna. Faðir minn
var náinn stóru systur sinni frá
barnæsku og segir að dugnaður
og kraftur hafi einkennt hana,
samviskusemi og afburðahand-
lagni. Það hefur verið mikils
virði á barnmörgu heimilinu.
Kibba og Stefán hófu búskap í
Héðinshúsi. Þar fæddist frum-
burður þeirra, Helga Jónína.
Síðar fluttu þau að Uppsalavegi
9. Börnin urðu fjögur og helgaði
Kibba heimilinu krafta sína á
meðan þau uxu úr grasi. Mikið
fannst mér Kibba eiga skemmti-
leg börn sem ég leit upp til. Á
efri árum þurfti Stefán að glíma
við parkinsonsjúkdóm. Um-
hyggja og ósérhlífni Kibbu gerði
honum kleift að vera heima leng-
ur en annars hefði orðið. Afkom-
endur þeirra eru margir. Kibba
fylgdist stolt með þeim öllum.
Kibba var hávaxin og ákveðin
í fasi. Hún var gædd góðum gáf-
um. Sérstaklega vönduð kona
sem hafði gömul og góð lífsgildi
að leiðarljósi; skyldurækni og
ábyrgðarkennd. Hún var jarð-
bundin og hreinskiptin, vildi hafa
hlutina á hreinu og ekki skulda
neinum neitt. Hún gerði kröfur
til fólks en mestar til sjálfrar sín.
Kibba var smekkvís og allt hand-
verk vann hún listilega vel.
Kibba var stálminnug, ættfróð
og hafði góða frásagnargáfu.
Hún var í essinu sínu þegar hún
sagði frá gamla tímanum. Unun
var að hlusta á hana segja frá líf-
inu í Héðinshúsi, handboltanum,
síldinni og húsmæðraskólanum á
Blönduósi. Það var ekki í anda
Kibbu að fegra sinn hlut eða
stæra sig en öðrum hrósaði hún
vel. Kibba kunni mun betur að
gefa en þiggja. Gestrisin var hún
mjög og vissi hvað börnum þótti
gott. Kibba unni íslenskri nátt-
úru og góðri tónlist.
Alla tíð var gott samband á
milli Kibbu og foreldra minna.
Móðir mín og Kibba mátu hvor
aðra mikils og hefur vinátta
þeirra og væntumþykja færst yf-
ir til næstu kynslóða. Það er ekki
sjálfgefið. Hugurinn reikar aftur
til árvissra sumarferða fjölskyld-
unnar norður á Húsavík á sjö-
unda áratugnum. Koma þurfti 6
manna fjölskyldu fyrir og mér til
ánægju gisti ég oft hjá þeim
hjónum. Alltaf tók Kibba fagn-
andi á móti mér. Við urðum strax
miklir mátar þó aldursmunurinn
væri mikill. Vináttan efldist og
styrktist með árunum. Minning-
arnar eru margar og ljúfar. Ég
tók Kibbu til fyrirmyndar í
mörgu, bókstaflega á sumum
sviðum. Hlógum við að því. Ég
fékk minn Stebba og eignaðist
fjögur börn. Ætíð mættu þau
sama hlýja viðmóti og elskuleg-
heitum og ég. Áhugi hennar á
öllu því sem við tókum okkur
fyrir hendur var sannur og
ósvikinn.
Síðustu mánuðir voru frænku
minni erfiðir. Hún var háð aðstoð
annarra og var óörugg í nýju
hlutverki sem sjúklingur. Skal
engan furða, hún var vön að sjá
um sig sjálf. Ekki var langt liðið
frá því hún hafði haldið kaffiboð
á sínu fallega heimili. Kibba var
þakklát fyrir það sem lífið hafði
fært henni. Hún varð 90 ára og
hefur ákveðið að þá væri komið
nóg. Hún kvaddi södd lífdaga.
Ég kveð Kibbu með söknuði
og einlægu þakklæti fyrir allt.
Vinátta hennar einkenndist af
kærleika og væntumþykju og
var okkur öllum mikils virði.
Ólöf Jónsdóttir.
Kristbjörg
Héðinsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Til ömmu Kibbu.
Elskulega amma, njóttu
eilíflega Guði hjá,
umbunar þess, er við hlutum,
ávallt þinni hendi frá;
þú varst okkar ungu hjörtum,
eins og þegar sólin hlý,
vorblómin með vorsins geislum
vefur sumarfegurð í.
Hjartkær amma, far í friði,
föðurlandið himneskt á,
þúsundfaldar þakkir hljóttu
þínum litlu vinum frá.
Vertu sæl um allar aldir,
alvaldshendi falin ver;
inn á landið unaðsbjarta,
englar Drottins fylgi þér.
(Höf. ók.)
Þínir
Aron og Axel.
Elskulegur dóttursonur okkar og frændi,
RAFN ÖLDUSON,
áður Ársölum1,
Kópavogi,
varð bráðkvaddur á heimili móðursystur
sinnar miðvikudaginn 5. september.
Jarðarförin hefur farið fram.
Karen Gestsdóttir, Rafn Vigfússon,
Anna Ósk, Kristján og Sonja Rán,
Hafni Már, Helena og dætur,
Gylfi, Stína og synir,
Guðni, Sjana og synir,
Marín Ósk og Tómas Andri,
Kári Páll og Kristín Júlíana,
Ómar, Inga og Anna María
og systkini hins látna.
✝
Elskulegur faðir okkar,
EGILL Á. KRISTBJÖRNSSON,
Aflagranda 40,
Reykjavík,
lést á Droplaugarstöðum laugardaginn
8. september.
Auður, Kristbjörn, Guðbjörg og Logi Egilsbörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og bróðir,
MAGNÚS EINARSSON,
Vesturgötu 26,
Akranesi,
lést á sjúkrahúsi Akraness þriðjudaginn
11. september.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju
þriðjudaginn 18. september kl. 14.00.
Margrét Magnúsdóttir, Aðalsteinn Júlíusson,
Einar Snorri Magnússon,
Steinunn Birna Magnúsdóttir, Stefán Bjarnarson,
barnabörn og systkini.