Morgunblaðið - 14.09.2012, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. SEPTEMBER 2012
Í dag kveðjum við okkar ást-
kæru Eddu, mágkonu mína, með
miklum söknuði en þökkum jafn-
framt fyrir allar minningar með
henni.
Það leyndi sér ekki að Eddu var
fjölskyldan efst í huga. Þangað
lágu verðmætustu þræðirnir. Hún
var alltaf til í að aðstoða.
Síðustu mánuðina í lífi hennar
barðist hún við illvígan sjúkdóm.
Hún tókst á við sína erfiðleika með
æðruleysi. Edda lét það ekki aftra
sér að taka þátt í mannlífinu, alltaf
var hún tilbúin að vera með. Geiri
bróðir og fjölskylda hennar
reyndust henni vel í allri hennar
baráttu.
Ég kynntist Eddu þegar hún
var aðeins sautján ára gömul en
þá fór hún að búa með Geira bróð-
ur. Ég leit alltaf upp til þessarar
ungu stúlku sem var þó ekki nema
þremur árum eldri en ég. Hún var
mér oft mikil stoð og stytta í lífinu
og á ég henni mikið að þakka. Ég
var oft hjá Eddu og Geira í Krísu-
vík og síðar heimsótti ég þau til
Svíþjóðar þar sem þau áttu glæsi-
legt heimili og tóku mér alltaf
fagnandi.
Þrisvar þurfti ég að fara í að-
gerð til Kaupmannahafnar og var
þá ekki að sökum að spyrja, Edda
var mætt til að aðstoða mig. Færi
ég henni mínar bestu þakkir fyrir
þessar stundir sem voru mér
ómetanlegar.
Að leiðarlokum viljum við
þakka af alhug samfylgdina við
Eddu. Þetta ljóð finnst mér lýsa
vel okkar vináttu:
Edda Larsen
Knútsdóttir
✝ Edda LarsenKnútsdóttir
fæddist í Reykjavík
4. október 1949.
Hún lést í Nos-
sebro, heimabæ
sínum í Svíþjóð, 4.
júní 2012.
Útför Eddu fór
fram í Svíþjóð 20.
júní 2012.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vatnsenda-Rósa)
Elsku Geiri, börn,
tengdabörn, barna-
börn og ættingjar
hennar. Megi góður
Guð styrkja ykkur á
þessum erfiðu tímum.
Erla Sölvadóttir
og fjölskylda.
Mig langar til að minnast minn-
ar elskulegu mágkonu, góðs vinar
og félaga.
Alltaf varst þú svo kát og vina-
leg. Það var svo yndislegt hversu
vel þið tókuð á móti mér á ykkar
fallega heimili í Svíþjóð. Við áttum
líka yndislegan tíma í Las Vegas
áður en áfallið kom.
Baráttan þín við krabbameinið
var aðdáunarverð, ávallt varst þú
með jákvætt hugarfar og bjartsýni
að leiðarljósi.
Ég og fjölskylda mín viljum
þakka þér fyrir góðar samveru-
stundir sem við höfum notið sam-
an. Þetta ljóð finnst mér lýsa þinni
baráttu:
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með frjóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt
lit og blöð niður lagði
líf mannlegt endar skjótt.
(Hallgrímur Pétursson)
Blessuð veri minning Eddu.
Guð blessi Geira bróður, börn,
tengdabörn, barnabörn og alla
ættingja hennar.
Lilja Sölvadóttir,
Joe og fjölskylda.
Vegna hins ótímabæra andláts
Eddu Larsen verður haldin minn-
ingarathöfn vegna hennar í Frí-
kirkjunni í Hafnarfirði þann 14.
september. Af því tilefni langar
okkur að minnast ástkærrar
frænku okkar með nokkrum fá-
tæklegum orðum, en það er ákaf-
lega erfitt að lýsa kostum þessar-
ar yndislegu konu, svo vel sé. Það
leið oft ansi langur tími á milli þess
sem við frændsystkinin hittumst,
en alltaf var sama fjörið og gásk-
inn í Eddu, og alltaf jafn stutt í
dillandi og smitandi hláturinn
hennar og það breyttist víst ótrú-
lega lítið eftir að veikindin komu
til sögunnar.
Það væri hægt að rifja upp
margar skemmtilegar minningar
þar sem Edda kemur við sögu, en
það er svo langt um liðið, að senni-
lega er best að hver hafi það fyrir
sjálfan sig.
Það er mikil sorg sem lögð er á
Ásgeir og fjölskylduna hans og við
biðjum góðan Guð um styðja þau
og styrkja við að komast yfir erf-
iðasta tímann. Okkur langar til að
senda fjölskyldunni fallegan sálm,
sem á svo vel við tilefnið.
Kom huggari, mig hugga þú,
kom hönd, og bind um sárin,
kom dögg, og svala sálu nú,
kom sól, og þerra tárin,
kom hjartans heilsulind,
kom heilög fyrirmynd,
kom ljós, og lýstu mér,
kom líf, er æfin þver,
kom eilífð, bak við árin.
(V. Briem.)
Í Guðs friði.
Guðmundur, Unnur,
Bergrún, Gerður
og fjölskyldur.
Það er miklum trega sem ég
kveð Eddu Larsen bernskuvin-
konu mína sem lést langt um aldur
fram nú í byrjun júní. Leiðir okkar
Eddu lágu fyrst saman þegar við
vorum aðeins tíu ára gamlar, og
tókst þá strax með okkur traust
vinátta, sem aldrei bar skugga á,
og stóð óslitin allt til dánardags
hennar. Við áttum samleið í skóla,
en eftir gagnfræðapróf skildi leið-
ir og við héldum hvor í sína áttina.
Edda giftist eftirlifandi eigin-
manni sínum, Ásgeiri Sölvasyni,
og eignuðust þau þrjú börn, sem
eru búsett í Svíþjóð ásamt föður
sínum. Þó við eignuðumst hvor um
sig fjölskyldu og börn aftraði það
okkur ekki frá því að rækta vinátt-
una og á kveðjustund hugsa ég
með gleði og þakklæti til allra
ánægjulegu stundanna, sem við
áttum saman.
Edda var einstaklega glaðsinna
og átti auðvelt með að sjá jafnt það
broslega í lífinu sem spaugilegar
hliðar mannlífsins. Hún var ein-
staklega jákvæð manneskja og
hafði þann hæfileika að láta öllum
líða vel í návist sinni og laðaðist
fólk því að henni.
Edda og Ásgeir giftu sig í
Krísuvíkurkirkju á sólbjörtum
sumardegi þegar náttúran skart-
aði sínu fegursta. Og þau voru
áræðin ungu hjónin, þegar þau
ásamt foreldrum Eddu réðust í
það þrekvirki að byggja upp í
Krísuvíkinni, sem var í mikilli nið-
urníðslu. Þau endurbyggðu gróð-
urhúsin, ráku kaffihús og settu á
stofn svínabú. Oft og tíðum var
þar margt um manninn og kunni
Edda því vel, enda félagslynd og
gestrisin með eindæmum.
En náttúran er óútreiknanleg
og mannanna verk mega sín oft
lítils, þegar hún lætur á sér kræla.
Undir lok sjöunda áratugarins og
byrjun þess áttunda voru jarð-
skjálftar tíðir á Krísuvíkursvæð-
inu og varð fjölskyldan þá fyrir
miklum skakkaföllum. Mannvirki
eyðilögðust og sú mikla vinna sem
þau höfðu öll lagt á sig fór að
miklu leyti í súginn. Þau voru þó
ekki á því að gefast upp og sýndu
mikið harðfylgi við endurupp-
bygginguna. En að lokum varð
þetta mikla verkefni þeim ofviða.
Árið 1974 flutti fjölskyldan til Sví-
þjóðar, þar sem þau bjuggu æ síð-
an. Edda og Geiri höfðu þó ávallt
sterkar taugar til Íslands og lögðu
sig fram um að rækta góð tengsl
við fjölskyldu og vini.
Við Edda áttum því láni að
fagna að geta hist oft bæði hér
heima og í Svíþjóð, og í hvert sinn
sem fundum okkar bar saman, var
eins og við hefðum hist í gær. Við
nutum stundarinnar og mikið var
hlegið, þegar rifjaðir voru upp
löngu liðnir dagar, og þegar við
kvöddumst hlökkuðum við strax
til næstu endurfunda.
Fyrir rúmu ári veiktist Edda
alvarlega. Hún lét engan bilbug á
sér finna og barðist hetjulega, full
bjartsýni þar til yfir lauk. Við leið-
arlok vil ég þakka Eddu fyrir vin-
áttu hennar og alla gleðina sem
hún veitti mér. Hún var að mörgu
leyti eins og fiðrildið – skrautlegur
karakter sem gæddi lífið lit og feg-
urð, en gat aldrei staldrað lengi
við. Dillandi hlátur og glaðleg
framkoma vakti hvarvetna athygli
og aðdáun.
Elsku Geiri, Knútur, Sölvi og
Guðrún, ég votta ykkur mína
dýpstu samúð á kveðjustundu.
Hafið hugfast að Edda gaf ykkur
margar gleðistundir, sem ætíð
munu lifa með ykkur.
Gyða.
Guðmundur Han-
sen Friðriksson er látinn. Ég
kynntist honum fyrst er hann var
kennari minn í landsprófsbekk í
Gagnfræðaskóla Kópavogs,
kringum 1968. Síðan hófust kynni
okkar aftur er ég stofnaði Vin-
áttufélag Íslands og Kanada
1995, og efndi þá til samstarfs við
vinafélög Íslands og Grænlands,
sem hann hafði mikið tengst.
Jafnframt gerðist hann kunningi
okkar í spjallhópnum á Kaffi Par-
ís upp úr því.
Guðmundar minnist ég helst
sem vígreifs áhugamanns um
sögu norrænna manna á Græn-
landi, sem og um íslenska þjóð-
sagnaarfinn, og um Vestur-Ís-
lendinga. Honum var einnig
hugleikinn arfur Íslendingasagn-
anna og fornkvæðanna, og tengsl
þeirra við Evrópu; enda mennt-
aður í bókmenntafræðum. Ég
minnist greinar hans í Lesbók
Morgunblaðsins um þessi efni.
Hann hafði gaman af ljóðabók-
Guðmundur
Hansen
✝ GuðmundurHansen fæddist
á Sauðárkróki 12.
febrúar 1930. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans 30.
ágúst 2012.
Útför Guð-
mundar fór fram
frá Fossvogskirkju
7. september 2012.
um mínum. Eru því
áhöld um hvað ég
ætti hér að birta úr
þeim í kveðjuskyni;
hvort það ætti að
vera eitthvað um
Grænland eða Vest-
ur-Íslendinga, eða
þá íslenska þjóð-
sögu.
Ég man sérstak-
lega að honum þótti
ég hafa sannað
taugar mínar til íslensku þjóð-
sagnaarfleifðarinnar með því að
minnast á Mjóafjarðar-skessuna,
í ljóði mínu um myndbirtingar
„Fjallkonunnar miklu“. Er það
úr bók minni Evrópuljóðum og
sögum (2004), og vil ég því vitna í
það ljóð, en umrætt erindi er hið
þriðja af þeim sem ég birti hér að
neðan:
Þú varst sú sem tældir
Ólaf liljurós inn í fjallið
og særðir hann holundarsári
svo hann mátti veslast upp
heima hjá mömmu sinni.
Einnig ert þú örnin grimma
sem klófestir börnin bleiku
og fóðrar hreiður skinum beinum.
Eða óvætturin sem
tældi til sín presta
og sleikti síðan hauskúpur þeirra;
svo til manneyðu horfði.
Tryggvi V. Líndal.
✝ Gíslína fæddist7. nóvember
1925 í Vestmanna-
eyjum. Hún lést á
hjúkrunarheimil-
inu Mörk þann 7.
september 2012.
Foreldrar henn
voru Árni Gislason
frá Þorvaldseyri í
A-Eyjafjallahreppi
f. 17.5. 1894, d.
17.7. 1970 og Krist-
ín Jónsdóttir frá Hæringsstöðum
í Gaulverjarbæjarsókn í Árnes-
sýslu f. 26.2. 1892, d. 28.8.1971.
Systkini Gíslínu voru Jóna Svan-
hvít f. 3.2. 1928, d. 6.9. 2011, Ásta
f. 12.9. 1929, d. 2.10. 1980 og Sig-
urjón Stefán f. 12.10. 1930, d.
3.10. 1951 en þau voru öll fædd í
Vestmannaeyjum. Eiginmaður
Gíslínu var Björn Þórarinn Mark-
ússon f. 30.4 .1923, d. 3.8. 1971 og
eignuðust þau 4 börn. Gíslína og
Björn skildu. Börn þeirra eru: Jó-
hanna Kristín f. 4.10. 1946 og á
hún 4 börn, 7 barna-
börn og eitt barna-
barnabarn. Viðar f.
24.8. 1948 og á hann
3 börn og 5 barna-
börn. Sigurjón Stef-
án f. 26.1. 1953,
kvæntur Björk
Bjarnadóttur f. 12.7.
1958 og eiga þau tvö
börn. Guðmundur
Edwin Þór f. 6.5.
1957, d. 8.1.1982.
Síðari sambýlismaður Gíslínu
var Bragi Jónasson f. 8.9.1924 d.
11.9.1983.
Gíslína var fædd og uppalin í
Vestmannaeyjum en bjó lengst
af í Reykjavík þar sem hún vann
ýmis störf, m.a. í fiskvinnslu hjá
BÚR í mörg ár og loks á dval-
arheimilinu Hrafnistu þar sem
hún vann í yfir 20 ár.
Gíslína verður jarðsungin frá
Fossvogskapellu í dag, 14. sept-
ember 2012, og hefst athöfnin kl.
13.
Elsku amma mín. Þá er komið
að leiðarlokum og kveð ég þig
með miklum söknuði en jafnframt
ylja ég mér við margar góðar
minningar um þig. Það voru ætíð
opnar dyr hjá þér þegar ákveðið
var með skömmum fyrirvara að
kíkja í kaffi til ömmu Gógó, eins
og við kölluðum þig alltaf. Sér-
staklega eru ofarlega í huga mín-
um þær stundir þegar uppáhaldið
þitt, hann Óli Björn litli, kom með
mér síðustu misserin að heim-
sækja þig. Á milli ykkar var sér-
stakt samband sem þurfti ekki
mörg orð en gaman var að fylgj-
ast með ykkur tveimur þar sem
þið horfðuð hvort á annað með að-
dáun. Og þó hann sé ungur að ár-
um vissi hann alveg hvar amma
Gógó átti heima og bendir iðulega
á Mörkina þegar við eigum leið
þar framhjá og segir: „Amma
Gógó heima þarna.“ Þá þótti þér
nú ekki leiðinlegt þegar þeir
frændur, Óli Björn og Gestur
Helgi, komu saman að heimsækja
þig; þá var nú mikið fjör.
Amma mín, það var nú ekki
annað hægt en að dást að þér fyrir
að standa allt af þér sem á þér
dundi í gegnum árin, þú tókst öll-
um áföllum með jafnaðargeði og
virtist alltaf standa jafnsterk,
sama hvað á gekk. Ég man að þú
sagðir þegar þú vannst á Hrafn-
istu að þú myndir alls ekki vilja
fara á elliheimili þegar þú yrðir
gömul og þér tókst eiginlega að
standa við það. En stundum ráð-
um vð ekki alveg öllu í þessu lífi og
síðustu árin dvaldir þú að Mörk,
hjúkrunarheimili og er ekki ann-
að hægt en að senda starfsmönn-
um þar góðar kveðjur fyrir alúð-
lega og góða umönnun við
heimilismenn jafnt sem aðstand-
endur.
Elsku amma mín, með þessum
fátæklegu orðum sendi ég þér
mína hinstu kveðju og þakka þér
kærlega fyrir alla viskuna þína og
allar fallegu minningarnar sem ég
mun geyma með mér.
Kæru ættingjar, mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur til ykkar
allra.
Gestur Snorrason.
Gíslína Guðlaug
Árnadóttir
✝
Móðir okkar,
RÓSA SVEINBJARNARDÓTTIR,
Dalalandi 8,
Reykjavík,
lést miðvikudaginn 12. september.
Útför hennar fer fram frá Bústaðakirkju
þriðjudaginn 18. september kl. 15.00.
Jónína Helgadóttir, Víkingur Sveinsson,
Einar Helgason, Inga Guðmundsdóttir,
Kolviður Helgason, Margrét Hreinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÓLÖF MAGNÚSDÓTTIR,
Hvassaleiti 56,
lést sunnudaginn 9. september.
Útförin fer fram frá Grensáskirkju
þriðjudaginn 18. september kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á líknarfélög.
Magnús R. Jónasson, Sigrún Sigurðardóttir,
Sigurrós Jónasdóttir, Ólafur G. Flóvenz,
Elín Jónasdóttir,
Eggert Jónasson,
ömmubörn og langömmubörn.
Vaktsími:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Allan sólarhringinn
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir Hermann Jónasson
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
✝
Okkar ástkæra móðir, tengdamóðir, amma,
langamma, systir og mágkona,
KRISTÍN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Lækjasmára 4,
Kópavogi,
lést á Landspítalanum laugardaginn
8. september.
Hún verður jarðsungin frá Digraneskirkju
mánudaginn 17. september kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Barnaspítala Hringsins.
Sigríður Rafnsdóttir, Guðmundur Þór Björnsson,
Margrét Júlía Rafnsdóttir, Sigurður Haukur Gíslason,
María Valborg Guðmundsdóttir, Viðar S. Guðjónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
FREYJA ANTONSDÓTTIR
ljósmóðir,
andaðist þriðjudaginn 11. september á
hjúkrunarheimilinu Grund.
Útförin fer fram frá Áskirkju þriðjudaginn
18. september kl. 13.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á minningarsjóð Grundar.
Hafsteinn Sigurjónsson,
Ólöf G. Hafsteinsdóttir,
Sólveig S. Hafsteinsdóttir, Rannver H. Hannesson,
Jórunn I. Hafsteinsdóttir, Ólafur G. Magnússon,
Marteinn Már Hafsteinsson,
og barnabörn.