Morgunblaðið - 14.09.2012, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. SEPTEMBER 2012
✝ Þóra ErlaÓlafsdóttir
fæddist í Reykjavík
17. janúar 1931.
Hún lést á Hjúkr-
unarheimilinu Eir
7. september 2012.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Sig-
rún Magnúsdóttir,
húsmóðir, fædd í
Kambshól, Svína-
dal, Borgarfjarð-
arsýslu 19. desember 1906 og
Ólafur Björgvin Ólafsson,
prentari, fæddur í Reykjavík 7.
nóvember 1908. Þau hjón eign-
uðust auk Þóru Erlu tvo syni.
Þeir eru Magnús, f. 1929, bú-
settur í Kanada og Ólafur Emil,
f. 1941, búsettur í Reykjavík.
Fyrri eiginmaður Þóru Erlu
var Bolli Gunnarsson, f. 1. júlí
1918, d. 1994. Þau eignuðust
fimm börn: 1) Arthur Björgvin
Bollason, f. 16. september 1950.
Hann er kvæntur Gunnfríði
Svölu Arnardóttur, f. 16. nóv-
ember 1959. Börn þeirra eru
Ívar Már, f. 1997 og Irma Þóra,
ander Dungal, þau eiga tvö
börn og Eva Þóra Hartmanns-
dóttir, f. 1996. 4) Helga Bolla-
dóttir, f. 3. janúar 1957, d. 27.
mars 2010. Börn hennar eru
Daníel Hjaltason, f. 1978, bú-
settur í Noregi, hann er giftur
Tinnu Vibeku Ómarsdóttur,
Símon Hjaltason, f. 1981, giftur
Vaniu Lopes, þau eiga tvö börn
og Jóel Hjaltason, f. 1983, bú-
settur í Svíþjóð. 5) Lilja Bolla-
dóttir, f. 12. september 1959.
Eiginmaður hennar er Valur
Valsson, f. 11. febrúar 1944.
börn hennar eru Valur Jóhann-
es Valsson, f. 1980, hann á eina
dóttur, Rakel Sigrún Vals-
dóttir, f. 1986 og Sandra Vals-
dóttir, f. 1980, maður hennar er
Heiðar Guðnason, þau eiga eina
dóttur. Seinni eiginmaður Þóru
Erlu var Earl West, hann er
látinn.
Þóra Erla ólst upp lengst af í
Reykjavík en fluttist á ung-
lingsaldri til Akureyrar um
tíma með foreldrum sínum og
lauk þaðan gagnfræðaprófi.
Þóra Erla og Bolli voru búsett
um árabil í Bandaríkjunum en
fluttust 1962 til Íslands. Hún
starfaði síðar lengst af í Lands-
banka Íslands.
Útför Þóru Erlu fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 14.
september 2012, klukkan 13.
f. 1999. Fyrir átti
Arthur tvo syni,
Ými Björgvin, f.
1973, kona hans er
Hrefna Ósk Bene-
diktsdóttir, hann á
eina dóttur, og
Kormák, f. 1993. 2)
Linda Sigrún
Bolladóttir Thom-
as, f. 15. júlí 1954.
Eiginmaður henn-
ar er Michael W.
Thomas, f. 12. júlí 1952. Börn
þeirra eru Michelle Sóley Pi-
mentel, f. 2. apríl 1972, maður
hennar er Aaron Pimentel, þau
eiga tvo syni. Melissa Jóhanna
Awai, eiginmaður hennar er
Damien Awai, hún á tvö börn.
Karyn Þóra Kanekoa, eig-
inmaður hennar er Maka Kane-
koa, þau eiga þrjú börn. 3) Erla
Bolladóttir, f. 19. júlí 1955.
Börn hennar eru Júlía Erla
Marinósdóttir, f. 1975, gift
Steinari M. Skúlasyni, þau eiga
eina dóttur, fyrir átti Júlía Erla
einn son, Guðbjörg Linda Hart-
mannsdóttir, f. 1989, gift Alex-
Elsku mamma, nú þegar þú
hefur kvatt þennan heim eftir
löng og erfið veikindi, leitar á
hugann fjöldi minninga um þær
stundir sem við áttum saman.
Ég minnist þess þegar ég kom
lítill hnokki til New York í
fyrsta sinn, eftir að hafa eytt
fyrstu árum ævinnar í lítilli en
hlýlegri blokkaríbúð hjá afa og
ömmu í Hlíðunum. Mér líður
seint úr minni, hvað mér þótti
hátt til lofts og vítt til veggja í
glæsilegum híbýlum ykkar
pabba á Long Island. Mér leið
eins og bóndasyni sem flyst úr
koti í ævintýrahöll. Og það var
ekki aðeins hallarbragurinn á
híbýlunum sem greyptist í
minni drengsins úr rykuga smá-
bænum á norðurhjara veraldar.
Ég man ekki síður eftir því,
hvað mér þótti drottningin í
höllinni fögur og glæsileg. Ör-
lögin höguðu því þannig að ég
kynntist þér ekki að ráði fyrr
en ég kom sex ára hnokki í
heimsókn til ykkar pabba í New
York. Frá upphafi varst þú í
mínum augum drottning í fögru
ævintýri. Það var kannski ekki
að undra, þegar haft er í huga
hversu glæsileg þú varst. Með
tímanum varð mér þó reyndar
ljóst að þú varst annað og meira
en ævintýradrottning. Og þó að
samband okkar væri á stundum
erfitt, ekki síst þegar ég bjó hjá
ykkur pabba á unglingsárunum,
tókst um síðir mikil og góð vin-
átta með okkur mæðginum.
Auðvitað voru tengsl okkar
ávallt mótuð af því að ég ólst
ekki upp hjá ykkur pabba nema
að litlu leyti. Það kom þó ekki í
veg fyrir að við næðum að
mynda djúpt og innilegt tilfinn-
ingasamband, samband sem var
mér alla tíð mikils virði. Það var
heldur ekki amalegt að eiga þig
fyrir sálufélaga. Þó að þú hafir
ekki átt þess kost að fara í
langskólanám duldist engum að
þú varst gædd ríkri eðlisgreind.
Annað sem gerði samvistir með
þér ánægjulegar var sú stað-
reynd að þú varst að eðlisfari
glaðsinna og spaugsöm. Þær
voru ófáar stundirnar sem ég
átti með þér á langri leið, þar
sem við gerðum narr að mönn-
um og málefnum. Það var alltaf
gott að hlæja með þér. Á hinn
bóginn gat líka verið gjöfult að
leita til þín í tilfinningalegum
þrengingum. Á slíkum stundum
gastu verið ráðvilltum syni úr-
ræðagóð. Það var líka ánægju-
legt að kallsa við þig um tónlist.
Ég man eftir því að þegar ég
var að enda unglingsárin vaktir
þú áhuga minn fyrir sígildri
tónlist, sem varð mér seinna
drjúgt veganesti í lífinu. Þú
sýndir því líka áhuga, þegar
sonur þinn fór ungur að sýsla
við ljóðagerð. Þegar við fórum
að skrafa saman um ljóðlist
komst ég að því að ég átti móð-
ur sem hafði bæði dálæti og
skilning á fögrum kveðskap.
Kannski var það einmitt einn
sterkasti þátturinn í þínu fari,
að þú varst mikill fegurðar-
dýrkandi, í fyllstu merkingu
þess orðs.
Mig langar að leiðarlokum að
þakka þér, elsku móðir mín,
fyrir allar þær gjöfulu stundir
sem við áttum saman á langri
vegferð. Og ég þakka þér ekki
síst fyrir öll heilræðin sem þú
gafst mér um dagana, þó að ég
bæri ekki alltaf gæfu til að fara
eftir þeim. Hvernig sem annars
hagar til í þeim sæluheimi sem
þú gistir nú, þá er ég þess full-
viss að þar muntu, eins og á
jarðvistardögum þínum, bera af
öðrum fyrir góðvild og glæsi-
brag.
Þinn sonur,
Arthur Björgvin.
Tengdamóðir mín, hún Erla,
var fjölhæf kona. Hún var list-
hneigð og hagmælt og unni
góðri tónlist. Hún var glæsileg
heimskona, ákveðin og sterk en
jafnframt hlý og vinsamleg.
Þetta var konan sem tók svo vel
á móti mér þegar ég kom í fjöl-
skyldu hennar fyrir rúmum ára-
tug. Fyrir það er ég henni æv-
inlega þakklátur.
Það var lán að kynnast henni
þegar hún enn var við góða
heilsu. Og margar minningar
leita á hugann. Sérstaklega
minnumst við fjölskyldan allra
jólanna sem hún átti með með
okkur í Lágaberginu. Það voru
fallegar og góðar stundir.
Upp úr miðjum síðasta ára-
tug greindist Erla með heilabil-
unarsjúkdóm. Enginn veit hve-
nær hann fyrst gerði vart við
sig en við greininguna var ljóst
að hún þyrfti sérstaka aðstoð og
umönnun. Hún flutti þá í Folda-
bæ í Grafarvogi og bjó þar í
góðu yfirlæti um tveggja ára
skeið. En sjúkdómurinn ágerð-
ist og næst lá leiðin á Landakot.
Þar var hún um nokkurra mán-
aða skeið en fluttist svo á
Hjúkrunarheimilið Eir þar sem
hún bjó síðustu þrjú ár ævinn-
ar.
Vísindin vita margt um heila-
bilun en enginn þekkir þann
heim sem sjúklingarnir smám
saman hverfa inn í. Erla var
lengi á mörkum þess heims, var
stundum þar og stundum hér.
En jafnt og þétt seig á ógæfu-
hliðina og samskipti við aðra
urðu stopulli. Lengst hélt hún í
kímnina og gat hlegið að
spaugilegum atvikum. Og alveg
undir það síðasta skildi hún
þegar hár hennar var greitt og
neglur lakkaðar. Hún var sönn
dama alla tíð.
Þótt hún væri hætt að geta
tjáð sig mátti sjá að henni leið
vel á Eir og starfsfólkið þar
lagði sig fram um að veita henni
umhyggju og hjúkrun. Fyrir
það ber að þakka.
Að leiðarlokum þakka ég af
alhug að hafa fengið að vera
samferða Erlu nokkurn spöl á
lífsgöngunni bæði meðan allt
lék í lyndi og einnig þegar sjúk-
dómurinn herjaði. Hún auðgaði
umhverfi sitt og hennar verður
saknað. En nú hefur hún fengið
hvíldina og í því felst huggun að
vita að vel er tekið á móti henni
á nýjum stað.
Blessuð sé minning hennar.
Valur Valsson.
Þóra Erla
Ólafsdóttir
✝ Hanna Jóns-dóttir fæddist
á Kálfsstöðum í
Vestur-Landeyjum
21. júlí 1934. Hún
lést á Líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 3. sept-
ember 2012.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Jón
Einarsson, bóndi á
Kálfsstöðum, f. 11.
mars 1900 á Eystra-Hóli,
Landeyjum, d. 21. maí 1964,
og Gróa Brynjólfsdóttir, hús-
freyja á Kálfsstöðum, f. 25.
nóvember 1904 á Kálfs-
stöðum, d. 27. júlí 1966.
Systkini hennar: Guðrún
Helga, f. 1929, Lilja, f. 1930,
d. 2003, Brynjólfur, f. 1932, d.
2011, Einar, f. 1937, Guð-
mundur, f. 1944, d. 1992.
Hanna giftist þann 12. nóv-
Óskar og Jón Kristján, 3) Sig-
urður Tryggvi, f. 1966, sam-
býliskona hans er Sirigorn
Inthaphot, börn þeirra eru
Chammari og Kalika, 4)
Kristín Ósk, f. 1970, börn
hennar og fyrrverandi eig-
inmanns hennar, Ólafs Sól-
imanns Lárussonar, eru Lár-
us Hörður, Heiða Ósk og
Júlíus Óskar.
Hanna ólst upp á Kálfs-
stöðum fram til ársins 1957
en þá fluttist hún til Reykja-
víkur. Í tæp þrjú ár var hún í
vist hjá Sigríði Ársælsdóttur
og fjölskyldu í Reykjavík.
Lengstan part starfsævinnar
vann Hanna ýmis verslunar-
og þjónustustörf og þar af
lengst í Allt búðinni.
Útför Hönnu fer fram frá
Laugarneskirkju í dag, 14.
september 2012, og hefst at-
höfnin klukkan 11.
ember 1961 Júl-
íusi Óskari Sig-
urbjörnssyni, f.
1933. Foreldrar
hans voru Sig-
urbjörn Sigurðs-
son, bóndi á
Syðstu-Grund,
Vestur-
Eyjafjalla-
hreppi, f. 1896,
d. 1971, og Jó-
hanna Sigríður
Tryggvadóttir, húsfreyja á
Syðstu-Grund, Vestur-
Eyjafjallahreppi, f. 1900, d.
1975. Börn Hönnu og Júl-
íusar eru 1) Margrét Gróa, f.
1961, börn hennar og fyrr-
verandi eiginmanns hennar,
Ragnars Eyþórssonar, eru
Hanna og Eyþór Ómar, 2)
Jón, f. 1964, giftur Rögnu
Ingimundardóttur, f. 1959,
börn þeirra eru Ingimundur
Hún Hanna tengdamóðir mín
tók mér opnum örmum þegar ég
kom fyrst á Hrísateig. Þessi
hljóðláta og góðhjartaða kona
sem talaði aldrei illa um nokk-
urn mann. Hanna barðist hetju-
lega við illvígan sjúkdóm. Það
var henni erfitt þegar hún var
orðin það veik að hún gat ekki
gert allt á heimilinu. Henni
fannst erfitt að láta snúast í
kringum sig, henni fannst hún
skulda mér svo mikið. Ég sagði
við hana að hún ætti eitt sem ég
vildi fá, hennar hluti í honum
Jóni mínum, sem ég fékk strax.
Hún var mjög sátt með það.
Ég vil þakka Heimahjúkrun,
Karítas-konum og Líknardeild
Landspítalans í Kópavogi fyrir
yndislega ummönnun og vænt-
umþykju og vona að Guð vaki
yfir Júlla og börnum hennar.
Megi minning um góða konu
lifa.
Ragna.
Elsku besta amma mín.
Hvernig kveð ég manneskju
sem mér þykir endalaust vænt
um? Ömmu sem hefur fylgt mér
alla ævi, hvar byrjar maður? Ég
er svo þakklát fyrir allar minn-
ingarnar, söngvana, bænirnar
og sögurnar. Þú varst svo góð
og gjafmild, svo hugrökk og
barst þig alltaf svo vel þrátt fyr-
ir veikindin. Þú varst hörkudug-
leg og ákveðin en svo hjartahlý
og hugsaðir svo vel um alla. Þú
hefur alltaf verið til staðar fyrir
mig, þú gladdist með mér þegar
mér gekk vel og þú huggaðir
mig þegar ég átti erfitt. Knús
frá ömmu og rjómaterta var
allra meina bót. Ég elska þig og
sakna þín svo sárt en ég veit að
þér líður vel núna. Ég veit að þú
varst ekki hrædd við að deyja en
þú vildir þrauka og lifa lengur
fyrir fjölskylduna, það er svo
dæmigert fyrir þig að hugsa
ætíð um þarfir og langanir ann-
arra umfram þínar eigin.
Ég hef hlegið og grátið með
þér og ég hef lært svo ótalmargt
frá þér, amma mín. Þú ert og
hefur alltaf verið fyrirmyndin
mín, manstu þegar ég var lítil og
var harðákveðin í að verða búð-
arkona eins og þú þegar ég yrði
stór. Og hvað mér þótti spenn-
andi að fá að fara með þér í Allt-
búðina og síðar Lipurtána og fá
að afgreiða og kaupa mér svo
snúð í kaffipásunni. Og mikið af-
skaplega þótti mér gaman í búð-
arleik með þér og að leika með
gömlu dúkkurnar og dúkkulís-
urnar, þú áttir svo mikið af
spennandi dóti. Þegar ég varð
aðeins eldri og of stór fyrir
dúkkuleiki varð meira spenn-
andi að baka kleinur með þér,
fara í göngutúra, spila með þér
olsen, olsen, leysa krossgátur,
skrifa á jólakortin, læra að
sauma og spjalla um heima og
geima. Þú og afi ræktuðuð alltaf
kartöflur og ég man hvað mér
þótti gaman þegar við fjölskyld-
an fórum saman að taka kart-
öflur upp með ykkur. Það var
alltaf svo mikið ævintýri. Svo
núna seinustu árin var það lær-
dómurinn. Það var best í heimi
að læra undir prófin hjá þér,
amma, því hjá þér var svo rólegt
og þú sást alltaf um að ég myndi
ekki gleyma að borða vel og sofa
vel og drekka nóg. Og þú hvattir
mig alltaf áfram og jafnvel eftir
að þú varst orðin svo veik léstu á
engu bera og hélst áfram að
gefa mér skyrhræring, kleinur,
pönnsur og rjómatertur í próf-
unum, hlýða mér yfir og spila
við mig þegar ég þurfti á pásu
að halda. Takk, elsku amma,
fyrir allt.
Þú lifir ávallt í hjörtum okkar
og ég veit að þú munt áfram
vaka yfir okkur öllum.
Hvíldu í friði, elsku hjartans
amma mín.
Hanna Ragnarsdóttir.
Elsku besta amma mín, ég
elska þig og sakna þín svo mik-
ið.
Þú beiðst mín alltaf þegar ég
kom heim úr skólanum. Það var
alltaf eitthvað gott að borða
þegar ég kom. Mér fannst svo
gaman að koma að ná í þig í
Lipurtá þegar ég var búin í leik-
skólanum. Við fórum út að labba
á hverjum einasta degi og alltaf
með dósapoka. Þú kenndir mér
að sauma, prjóna og baka. Þú
varst alltaf til staðar fyrir mig.
Frekar oft gleymdi ég lyklunum
mínum og hringdi strax í þig og
ég var varla búin að skella á
þegar þú varst komin með lykl-
ana til mín og þegar ég var hjá
þér og afa á kvöldin og það var
orðið dimmt og þú labbaðir með
mér heim því ég var svo hrædd.
Þú varst alltaf svo gjafmild, t.d.
þegar mig langaði í ís eða laug-
ardagsnammi þá fékk ég oft 500
krónur hjá þér. Þú dróst mig og
Júlla á sleða í leikskólann, afi
með Júlla og þú með mig. Þegar
þú varst fótbrotin hékk ég alltaf
á þér og eitt kvöldið varð
mamma mjög reið og sendi mig
upp í herbergi, svo fór afi út á
svalir og þóttist vera grýla og ég
kom hlaupandi eins hratt og ég
gat niður stigann. Þú gafst mér
líka einu sinni kartöflu í skóinn
því ég var búin að vera pínu
prakkari þennan dag. Það var
ótrúlega gaman þegar þú reynd-
ir að tala ensku, t.d. hvernig þú
sagðir chicken, „kikken“ vege-
table og jucie style „jóla stíll“.
Þú keyptir alltaf fullan kassa af
„kikken“-núðlum og sauðst
handa mér og Júlla. Ég pissaði
frekar oft undir á yngri árum og
á endanum keyptir þú „pissu-
lak“ eins og við kölluðum það.
Þegar þú varst orðin mjög veik
og gast ekki haft tennurnar uppi
í þér þá varst þú svo mikið
krútt.
Mér fannst svo gaman að
heimsækja þig upp á spítala og
fá að bursta tennurnar þínar og
á meðan ég var að bursta þær
var afi svo hræddur um að ég
myndi missa þær og þær myndu
brotna. Ég man líka þegar við
fórum til Vestmannaeyja og vor-
um í sundi þegar þú varst næst-
um því drukknuð með mig á
leiktækjabíl svo allt í einu kom
djúpt og mamma þurfti að koma
að bjarga þér því þú kunnir ekki
að synda og líka þegar við fórum
niður í Laugardal og ætluðum
að kenna þér að hjóla því ég og
Júlli vorum bæði hætt að nota
hjálpardekk en það gekk sko
ekki, þú varst alltaf á hausnum.
Elsku besta amma, ég sakna
þín mjög mikið en ég veit að þér
líður mun betur núna.
Heiða Ósk.
Hanna Jónsdóttir
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is
má finna upplýsingar um inn-
sendingarmáta og skilafrest.
Einnig má smella á Morg-
unblaðslógóið efst í hægra horn-
inu og velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir
birtingu á útfarardegi þarf grein-
in að hafa borist á hádegi tveim-
ur virkum dögum fyrr (á föstu-
degi ef útför er á mánudegi eða
þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, jafnvel þótt
grein hafi borist innan skila-
frests.
Lengd | Hámarkslengd minn-
ingargreina er 3.000 slög. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda stutta
kveðju, Hinstu kveðju, 5-15 línur.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem aðstandendur
senda inn. Þar kemur fram hvar
og hvenær sá sem fjallað er um
fæddist, hvar og hvenær hann
lést og loks hvaðan og hvenær út-
förin fer fram. Þar mega einnig
koma fram upplýsingar um for-
eldra, systkini, maka og börn,
svo og æviferil. Ætlast er til að
þetta komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en
ekki í minningargreinunum.
Minningargreinar