Morgunblaðið - Sunnudagur - 21.10.2012, Síða 16

*Kóngsins Köben er vinsæll áfangastaður en það getur hjálpað að fá góð ráð hjá heimamanni »18Ferðalög og flakk
Mannlífið í Varanasi eða Benares sem liggur við hið helga fljót
Ganges er engu líkt. Borgin hefur í þúsundir ára verið einn
helgasti staður Indlands en þangað streyma milljónir manna ár
hvert. Afar sérstakt andrúmsloft er við ána og trúarleg upp-
lifun er mjög sterk. Fátæktin er ólýsanleg og stór hluti íbúanna
þarf að bítast um hverja matarögn. Þrátt fyrir mikla erfiðleika
hafa íbúarnir einstaka nærveru þar sem nægjusemi, gleði og
traust skín úr hverju andliti. Allir reyna að gera það besta úr
ástandinu og skapa sér atvinnu, jafnvel á næsta götuhorni eins
og myndarlegur skóburstari sem ég tók mynd af en hann veitti
þjónustu fyrir sanngjarnt verð.
Ólöf Sigurðardóttir, skólastjóri Flataskóla í Garðabæ. Þar sem kýrnar leika lausum hala.
Bitist um hverja ögn
Bílabónarinn í borginni Benares.
PÓSTKORT F
RÁ VARANA
SI
Skóburstarinn
stendur sína plikt.
E
rna Ómarsdóttir hefur ásamt hljómsveitinni Reykjavík! og
Lazyblood (Letiblóð) ferðast til Evrópu og nú alla leið til
Kyoto í Japan með jaðarsöngleikinn sinn sem þau kalla Tickl-
ing Death Machine. Kristján Freyr Halldórsson, sem er með-
limur hljómsveitarinnar Reykjavík!, segir að þeir hafi oft túrað um
heiminn en þetta hafi verið einstaklega skemmtileg ferð. Sýning
þeirra í Reykjavík hafi vakið athygli listræns ráðunautar frá Belgíu
sem hafi viljað kaupa hana og þau því ferðast þangað og þar hafi jap-
anskur stjórnandi listahátíðar séð sýninguna og boltinn haldið áfram
að rúlla. „Án þess að ég vilji gera of lítið úr okkur þá hef ég persónu-
lega alltaf litið á þetta eins og saumaklúbb að vera í hljómsveit. Bara
að hitta vini mína og spila saman. Við hefðum alveg eins getað verið
heima að horfa á Derrick en af því að við gerðum það ekki þá fór allt
að rúlla og við komnir í þessa frábæru ferð til Japans.
Mannvirðing og kurteisti einkennir Japana
„Erna bjó til söguþráð með okkur og gerði kóreógrafíu fyrir tón-
leikana okkar og Lazyblood,“ segir Kristján. „En þetta er ekki orðið
að leikhúsi þótt þetta séu eiginlega ekki lengur tónleikar. Þannig að
við höfum kallað þetta upp á ensku „Borderline Musical“ eða jaðar-
söngleik.
Japanir tóku þessu mjög vel og það var mjög gaman að kynnast
þessari þjóð. Ég vildi óska að við gætum tileinkað okkur þó ekki væri
nema snefil af mannvirðingu og kurteisi sem þarna tíðkast. Svo gáfu
allir sig 100% í verkefnið þarna, því við vorum með 20 sjálfboðaliða úr
listaháskólanum í sýningunni og það var unun að sjá hvað þau gerðu
þetta vel.
Kyoto er gömul borg og mikið af hofum og Zen-görðum. En við
skruppum líka yfir til Osaka og það var eins og að koma inn í bíó-
myndina Blade Runner. Eins og 22.öldin væri komin þar. Sú borg er
mjög iðnvædd, andrúmsloftið kalt og harkalegt. Að koma aftur til
Kyoto var eins og að koma aftur til Súðavíkur, mjög þægilegt. Það er
heimilislegt í svona hlýrri borg eins og Kyoto, þótt hún sé það fram-
andi að í stað pylsuvagna frá Bæjarins bestu þá kaupir maður í álíka
vögnum djúpsteiktar kolkrabbabollur,“ segir Kristján.
FERÐALAG LISTAMANNA
Reykjavík!
fór til Japans
HEIMURINN ER ORÐINN SVO LÍTILL AÐ SMÁTÓNLEIKAR
Í MIÐBÆ REYKJAVÍKUR GETA HAFT Í FÖR MEÐ SÉR
ÁHUGA ÞJÓÐA SEM ERU HINUMEGIN Á HNETTINUM
Börkur Gunnarsson borkur@mbl.is
Í fremstu röð má sjá Ásgeir, Ernu og Valdimar. Svo er Bóas
fyrir aftan Valdimar, Kristján er lengst til vinstri og Guðmundur
aftast ásamt japönskum aðdáendum.
Kristján Freyr og Guðmundur Birgir.
Japanskar stúlkur hvíla sig milli æfinga.
Til vinstri er Bóas Hallgrímsson
og Ásgeir Sigurðsson í Geishu-
hverfi í Kyoto.
Valdimar Jóhannsson, gítarleikari etur
kappi við hraustan Japana.
Guðmundur Birgir í Osaka.
* Að koma afturtil Kyoto vareins og að koma
aftur til Súðavíkur,
mjög þægilegt.