Morgunblaðið - Sunnudagur - 27.01.2013, Page 50

50 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 27.1. 2013
Þ
etta leit ekki vel út. Þegar á
slysadeild Borgarspítalans kom
sagði læknirinn á vaktinni að
höndin yrði fjarlægð. Ég hvæsti
á lækninn og sagðist vita það
vel. Hafði annars mestar áhyggjur af því
hvernig hjúkrunarfólkinu tækist að klæða
mig úr peysunni. Og þar varð að fara mjög
varlega, því höndin hékk á skinntætlu á
milli þumalfingurs og vísifingurs og bein,
sinar og taugar voru sundurskorin,“ segir
Ragnhildur L. Guðmundsdóttir í Keflavík.
Maður sem markaði skil
Í því flóði tilkynninga sem berst ritstjórn
Morgunblaðsins á degi hverjum kennir ým-
issa grasa. Raunar má segja að fjölbreytni
þessara sendinga endurspegli þjóðlífið.
Sumt af þessu efni lendir neðanmáls en í
öðrum tilvikum er fiskur undir steini og
finna má sögur sem vert er gera skil. Á
dögunum barst blaðinu afrit af bréfi fólks
sem er áfram um að Rögnvaldi Þorleifssyni
lækni verði veittur riddarakross hinnar ís-
lensku fálkaorðu. Orðunefnd hefur verið
sent erindi þess efnis. Er rökstuðningur sá
að Rögnvaldur hafi verið brautryðjandi í
bæklunarskurðlækningum á Íslandi og
markað skil með verkum sínum.
„Árið 1981 framkvæmdi hann fyrstu
ágræðslu útlims á Íslandi, þegar hann
græddi á stúlku hönd sem hún hafði misst
í vinnuslysi, og varð þjóðfrægur fyrir. Um
áratugaskeið vann Rögnvaldur við meðferð
margra erfiðustu slysatilfella á Íslandi og
varð þekktur fyrir … einstakan árangur.
Við undirrituð getum aldrei fullþakkað það
sem Rögnvaldur Þorleifsson gerði ýmist
fyrir okkur sjálf eða okkar nánustu,“ segir
í bréfinu til Orðunefndar.
Stúlkan sem Rögnvaldur græddi höndina
á, Ragnhildur L. Guðmundsdóttir, var áber-
andi á síðum dagblaðanna vorið 1981. Að-
gerð þessi þótti mikið afrek.
„Það var stórkostlegt að geta hreyft fing-
urna og finna titringinn í þeim. Ég varð
mjög undrandi þegar ég vaknaði eftir svæf-
inguna og sá puttana á mér, því mér hafði
verið sagt þegar ég kom á Borgarspítalann
að þar yrði aðeins stúfur,“ sagði Ragnhild-
ur í samtali við Morgunblaðið 8. maí 1981,
þá sextán ára. Það var svo kona tæplega
fimmtug sem sagði okkur sögu sína á dög-
unum.
Dagurinn er 4. maí 1981 og klukkan
rúmlega 10 að morgni. Ragnhildur stendur
við hausunarvélina í fiskvinnslustöð Miðness
í Sandgerði. „Ég stóð við vélina og var í
sjóstakk með brotið upp á ermarnar þegar
ég rann til. Ermin flæktist og ég missti
hægri höndina í hnífinn. Allt gerðist þetta
mjög snöggt, meira að segja svo að ekki
gafst ráðrúm til að slökkva á vélinni sem
þó var hægt að gera með fótstigi. En skað-
inn var skeður, ég reif höndina frá vélinni,
hélt undir fingurna og hljóp á kontórinn og
settist þar niður bölvandi og kveikti mér í
sígarettu.“
Ragnhildur segir vinnufélaga sína hafa
betur en hún sjálf gert sér grein fyrir al-
vöru málsins. Einn kom með band og batt
um höndina til að stöðva fossandi blóðrás.
Innan stundar komu sjúkraflutningamenn
og Kjartan Ólafsson læknir sem vafði bindi
um höndina sem var í gúmmíhanska og
spelka var lögð að. Svo var brunað á blikk-
andi ljósum inn til Reykjavíkur og á slysa-
deildina í Fossvogi. Þar tók Rögnvaldur
Þorleifsson við sjúklingnum og tókst í fjór-
tán tíma aðgerð að græða höndina á aftur.
Sálin var í sárum
Greint var ítarlega frá slysinu og aðgerð-
inni í fjölmiðlum á þessum tíma. „Blaða-
menn komu og ræddu við mig á sjúkrahús-
inu þar sem ég lá inni á skoðunarherbergi.
RAGNHILDUR L. GUÐMUNDSDÓTTIR Í KEFLAVÍK SLASAÐIST ALVARLEGA, MISSTI HÖND Í FISKVINNSLUVÉL, ÁRIÐ 1981,
ÞÁ SEXTÁN ÁRA. GÓÐUM LÆKNI TÓKST AÐ GRÆÐA HÖNDINA AFTUR Á OG HÉR ER SÚ EINSTAKA SAGA RIFJUÐ UPP.
SKJÓLSTÆÐINGAR LÆKNISINS ERU ÁFRAM UM AÐ HONUM VERÐI VEITT FÁLKAORÐAN.
Sigurður Bogi Sævarsson sbs@mbl.is
Ragnhildur lærði fljótt að beita fyrir sig vinstri hendinni svo sem við skriftir.
Morgunblaðið/Júlíus
Ég fékk frábæra læknishjálp,
segir Ragnhildur sem
telur að enn í dag skorti
á að fólk sem slasast
fái nauðsynlega sáluhjálp.
Á heimleið af sjúkrahúsinu í lok maímánaðar
1981. Ragnhildur var bjartsýn á framhaldið og
að hún næði fullum bata, eins og sagði í
Morgunblaðsfrétt.
Fáum
aldrei
fullþakkað
Viðtal