Morgunblaðið - 21.02.2013, Blaðsíða 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 21. FEBRÚAR 2013
✝ Alfreð Karls-son fæddist 25.
september 1920 í
Reykjavík og lést
hann á Landspít-
alanum í Fossvogi
10. janúar 2013 eft-
ir stutt veikindi.
Hann ólst upp
hjá fósturfor-
eldrum sínum,
þeim Maríu Guð-
ríði Guðnadóttur
og Sveini Vopnfjörð Jónssyni.
Eftirlifandi eiginkona Alfreðs
er Liss Muller f. 1929. Þau voru
þau gefin saman í Laugarnes-
kirkju 1950. Börn þeirra eru:
1) María Klara Alfreðsdóttir
f. 1952, eiginmaður hennar er
Guðmundur Bjarnason. Þau eru
búsett í Garðabæ og eiga tvö
börn, Áshildi Lísu Guðmunds-
dóttur og Bjarney Rós Guð-
Andra Alfreðsson og Emil Al-
freðsson. Alls eru langafabörn-
in orðin 17 talsins. Lengst af
bjuggu Alfreð og Liss á Lauga-
teigi í Reykjavík en hafa gegn
um árin verið búsett í Álfkonu-
hvarfi í Kópavogi. Þau Alfreð
og Liss stóðu saman í blíðu og
stríðu og unnu að verkefnum
lífsins sem einn maður.
Sem ungur maður starfaði
Alfreð meðal annars í verslun
Álafoss við Barónsstíg. Hann
fékk styrk hjá mennta-
málaráðurneytinu árið 1947 til
að nema ullariðnfræði erlendis.
Hann var við nám í fjögur ár
bæði í Svíþjóð og í Óðinsvéum í
Danmörku og útskrifaðist það-
an sem ullariðnfræðingur.
Hann rak prjónastofu í mörg ár
en síðustu árin vann hann í
Landsbankanum á Laugavegi 7.
Alfreð Karlsson var jarð-
sunginn frá Lauganeskirkju 22.
janúar og lagður til hinstu
hvíldar í kirkjugarðinum í
Kópavogi.
mundsdóttur og 5
barnabörn. 2) Lud-
wig Swen Al-
freðsson f. 1955 og
á hann þrjú börn.
Gunnar Karl Lúð-
víksson, Leó Lúð-
víksson, Tómas
Lúðvíksson. Lud-
wig á 3 barnabörn.
3) Helga Sóley Al-
freðsdóttir f. 1961,
eiginmaður hennar
er Elvar Ólafsson, þau búa í
Kópavogi og eiga fjórar dætur.
Ernu Rut Elvarsdóttur, Eydísi
Lenu Elvarsdóttur, Karen Ingu
Elvarsdóttur og Eriku Leu Elv-
arsdóttur. Helga Sóley og Elvar
eiga 9 barnabörn. 4) Alfreð
Karl Alfreðsson f. 1964. Eig-
inkona hans er Hilma Ösp Bald-
ursdóttir. Þau eru búsett í Graf-
arvogi og eiga tvo syni. Alfreð
Nú ertu farinn, elsku pabbi
minn, mikið sakna ég þín og ég
hugsa um þig á hverjum degi.
Með mikilli hryggð og söknuði
sest ég niður og skrifa nokkur
orð til minningar um þig. Mér
finnst svo skrítið að hugsa til þess
að ég eigi ekki aftur eftir að hitta
þig og það setur tómarúm í líf
mitt. Tíminn líður svo hratt og vil
ég þakka þér fyrir allan þann
tíma sem við áttum saman. Ég
minnist þegar þú fórst með mig
og systkini mín í útilegur og
ferðalög allar helgar á sumrin og
kenndir mér nöfnin á öllum fjöll-
unum sem við keyrðum framhjá.
Á veturna fórstu með okkur á
skíði og fyrstu minningar mínar
eru þegar þú dróst mig á snjó-
þotu á gönguskíðum yfir hvítu
snjóbreiðuna. Þú varst svo mikið
fyrir útiveru og íþróttir og þetta
hef ég fengið í arf frá þér. Þú
hvattir mig til að stunda íþróttir
og komst á allar keppnir og
íþróttamót að horfa á mig og til
að styðja mig. Ég minnist einnig
alls þess tíma sem þú hjálpaðir
mér að lesa undir próf og hlýða
mér yfir námsefnið. Þegar ég
varð eldri hvattir þú mig til að
ganga menntaveginn og það sem
ég er í dag á ég þér mikið að
þakka.
Þegar ég leitaði til þín með
vandamál varstu alltaf tilbúinn að
hlusta, aðstoða mig og gefa mér
góð ráð. Þú varst svo góður mað-
ur, hafðir gott lundarfar, varst
með góða kímnigáfu og öllum
þótti vænt um þig. Það er svo
margt sem við skiljum ekki og
höfum engin svör við. Það sem ég
get gert í sorg minni er að hugsa
um allar þær góðu stundir sem
við áttum saman. Góð er sú til-
finning að þó að þú sért farinn
veit ég að þú ert allt um kring í
lífi mínu, barnanna minna og
barnabarna. Barnabörnin þín
hafa spurt um þig þegar þau
horfa á myndir af þér. Ég segi
þeim að þú sért uppi í himninum
og sért stjarna uppi í himninum
og bendi ég þá á björtustu stjörn-
una sem skín og þá færist yfir
þau bros að þú sért þar að horfa
niður á okkur. Mamma biður að
heilsa og saknar þín. Já, minn-
ingar mínar eru góðar og auðga
líf mitt og fyrir þær vil ég þakka.
Megi góður Guð blessa minn-
inguna um hann pabba.
Vertu sæll minn kæri vinur,
hverf þú inn í stjörnuskin.
Ég óska þér nú sálarró,
í hjarta mínu stormar hríð.
Ég óska ástvinum þínum hjartans frið,
óska þess að sorgin sýni þeim grið.
Hvíli í friði, faðir minn
orðstír deyr aldrei þeim er sér góðan
getur.
(Teresa Dröfn.)
Þín,
Helga Sóley Alfreðsdóttir.
Alfreð Karlsson
Mig langar til að minnast
góðrar vinkonu minnar. Elsku
Sigurbjörg mín. Þakka þér fyrir
allar góðu stundirnar sem við
áttum saman. Við spjölluðum
mikið saman þegar við hittumst,
ég tala nú ekki um þegar við
fórum á gömlu dansana í Al-
þýðuhúsinu í gamla daga, þá
vorum við í góðu stuði og döns-
Sigurbjörg
Pétursdóttir
✝ SigurbjörgPétursdóttir
fæddist 4. sept-
ember 1932 á Hell-
issandi. Hún and-
aðist á Hrafnistu í
Hafnarfirði 26. jan-
úar 2013.
Útför Sig-
urbjargar fór fram
frá Fossvogskirkju
5. febrúar 2013.
uðum mikið. Svo
löbbuðum við sam-
an vestur á Öldu-
götu og fengum
okkur kaffisopa.
Já, það er margt
hægt að rifja upp
frá því í gamla daga
bæði hér fyrir
sunnan og eins
vestur í Grundar-
firði. Ég tala nú
ekki um í vinnunni
hjá Soffa. Þar var oft gert að
gamni sínu og mikið hlegið. En
þetta er allt liðið en gleymist
aldrei. Þakka þér allar góðu
stundirnar sem við áttum sam-
an, elsku Sigurbjörg mín. Ég
sakna þín mikið en sem betur
fer þá ertu á góðum stað núna.
Kveðja,
Hjördís Inga Einarsdóttir.
Það er erfitt að setjast niður
og skrifa minningargrein um
Jón Reykdal, ekki vegna þess
að ég eigi ekki minningar um
hann, heldur eru þær svo
margar og góðar að það er erf-
itt að gera upp á milli þeirra.
Jón Reykdal hefur verið
hluti af lífi mínu allt frá fæð-
ingu. Ég á ógrynni góðra minn-
inga um Jón Reykdal, hvort
sem þær eru frá barnæsku,
unglings- eða fullorðinsárum.
Þar sem mikill samgangur hef-
ur alltaf verið á milli fjöl-
skyldna eru minningarnar
margar og góðar og erfitt að
setja niður einhverja sérstaka
minningu sem stendur upp úr.
Mér eru minnisstæð fjölmörg
ferðalög, útskriftir, matarboð,
heimsóknir og fleira sem fjöl-
skyldur gera saman. Ég minn-
ist þess að þegar að ég var
barn þá var Jón alltaf að gant-
ast í mér og bræðrum mínum
en yfirleitt var það vegna glens
og gríns af hans hálfu að maður
hlakkaði til að fara í fjölskyldu-
boð eða aðrar uppákomur. Ég
man að stundum spurði ég for-
eldra mína: „Verða Jóhanna og
Jón þarna?“ ef svarið var ját-
andi hlakkaði ég til að fara. Ég
man ekki endilega hvað fór
fram í þessum uppákomum eða
hvort tilefnið væri eitthvað sér-
Jón Reykdal
✝ Jón Reykdal,listmálari og
lektor við mennta-
vísindasvið Há-
skóla Íslands, lést
30. janúar á líkn-
ardeild Landspít-
alans í Kópavogi,
68 ára að aldri.
Jón var jarð-
sunginn frá Hall-
grímskirkju 7.
febrúar 2013.
stakt. En ég man
þó að það var gam-
an vegna þess að
Jón Reykdal var á
staðnum. Ég minn-
ist Jóns Reykdals
sem einstaklega
skemmtilegs
manns með ein-
staka nærveru,
hann gat talað um
alla hluti og sýndi
öllu sem ég tók
mér fyrir hendur áhuga hvort
sem það væri nám, vinna eða
daglegt líf. Hann hikaði ekki
við að veita góð ráð og fræðslu
ef ég leitaði til hans vegna ein-
hvers. Ég man sérstaklega eftir
samtölum okkar um ljósmynd-
un þar sem hann var ávallt
reiðubúinn að veita góð ráð
varðandi fagurfræði- og tækni-
legar hliðar þess að taka mynd-
ir.
Alltaf þegar við hittumst,
hvort sem það var í veislum eða
á förnum vegi, spurði hann af
einskærum áhuga um það sem
ég væri að gera þessa dagana.
Hann hafði alltaf áhuga á því
hvað Sigga var að gera og
hvaða verkefni hún væri að fást
við og hvernig gengi hjá henni
og hvernig Lára hefði það.
Hann hafði sérstakt lag á sam-
ræðulistinni, var einstaklega
góður ræðumaður og gat talað
við alla um nánast allt og aldrei
var húmorinn langt undan. Jón
Reykdal var einstaklega góður
félagi sem bar hag allra sinna
nánustu fyrir brjósti. Þó að ég
sé nú afar hryggur og sorg-
mæddur yfir fráfalli Jóns
hugga ég mig við minningarnar
um þær fjölmörgu góðu stundir
sem við áttum saman í gegnum
árin og ég mun varðveita þær
um ókomna tíð.
Daði Hall.
Okkur systur
langar að minnast
yndislegrar frænku okkar í örfá-
um orðum. Bjarka frænka var
alltaf hrein, bein, traust og alltaf
samkvæm sjálfri sér og sagði
það sem henni fannst. Hún var
fyrir okkur alltaf hress og kát
og sögurnar sem við heyrðum af
henni ungri eru engu líkar, þá
lifði hún lífinu lifandi eins og
fólk á að gera.
Minningar frá heimsóknum í
Tómstundahúsið þegar hún
vann þar væru hverju barni sem
gull. Þar lékum við lausum hala
innan um endalaust af leikföng-
um og vorum iðulega leystar út
með gjöfum. Endalausir
strumpar og Disney-fígúrur.
Bjarka frænka var einstak-
lega nýtin kona. Í eitt af skipt-
unum sem við systur vorum í
pössun uppi á Elló munum við
eftir að hafa fengið þrisvar sama
matinn í mismunandi útgáfum.
Ef við munum rétt þá byrjaði
þetta á bollum, sem urðu svo að
eins konar grýtu sem endaði svo
ofan á brauði við misgóðar und-
irtektir okkar krakkanna. Hún
alltaf á fullu, í eldhúsinu, selja
veiðileyfi, þrífa og föndra eða
eitthvað annað sem hún gerði
svo vel og fallega.
Hún hafði líka húmor fyrir
sjálfri sér eins og amma Dúnna.
Í eitt skiptið heimsótti hún
Söndru til Tulsa, þá bjó Berg-
lind þar líka. Þar bauð hún (eins
Björk Bergmann
✝ Björk Berg-mann fæddist í
Reykjavík 5. júní
1953. Hún lést
föstudaginn 11.
janúar 2013.
Útför Bjarkar
fór fram í kyrrþey
að ósk hinnar
látnu.
og henni einni var
lagið) til íslensks
pylsupartís. Nú
skyldi tjaldað öllu
því íslenska sem
upp úr töskunum
kom, en þar bauð
hún uppá SS-pyls-
ur, SS-sinnep,
pylsubrauð, steikt-
an lauk og Hunts-
tómatsósuna, jú ís-
lenskt skyldi það
vera! Hún var líka einstaklega
dugleg við að versla í útlöndum
og átti það til að fá heilu gámana
senda heim á eftir sér með enda-
lausum varningi.
Eitt af því sem aldrei klikkaði
hjá Björku voru afmæliskveðj-
urnar. Þó svo sambandið hefði
minnkað með árunum fengum
við alltaf sms á afmælisdaginn
og líka þegar strákarnir okkar
áttu afmæli, seinna meir voru
kveðjurnar komnar á facebook
en gleymdust aldrei. Þetta þótti
okkur óendanlega vænt um.
Ef við hittum hana einhvers
staðar fyrir tilviljun var hún svo
áhugasöm um allt sem var að
gerast hjá okkur og ekki síður
áhugasöm um að segja okkur frá
því sem var að gerast hjá
Styrmi, Söndru og barnabörn-
unum. Það fór ekki milli mála
hversu mikilvæg þau voru henni
og hversu vænt henni þótti um
fólkið sitt.
Elsku Bjarka, við vitum að afi
og amma hafa tekið vel á móti
þér og þau sjá til þess að þér líði
vel. Síðan brallið þið amma eitt-
hvað saman og hlæið svo að allri
vitleysunni.
Elsku Styrmir, Sandra og
fjölskyldur, okkar innilgeustu
samúðarkveðjur.
Ykkar frænkur,
Kristín Bergmann og
Berglind Bergmann.
Elsku frænka
mín. Mikið afskap-
lega finnst mér
heimurinn vera
tómlegur án þín. Þú hefur verið
svo stór partur af lífi mínu frá
því að ég man eftir mér og mér
finnst skrítið að ég fái ekki að
heyra hláturinn þinn aftur. Þú
varst viðstödd fæðingu frum-
burðar míns sem ég nefndi svo
í höfuðið á þér. Þú tókst að þér
hlutverk skírnarvotts hjá Írisi
minni og það sem við hlógum
yfir því að þú bærir nú ábyrgð
á kristilegu uppeldi hennar.
Með þér á ég margar af mín-
um bestu minningum.
Skemmtilegastar eru tyggjók-
lessuveiðarnar okkar í Hafnar-
firði og þegar við reyndum að
Guðfinna Lind
Hentze
✝ Guðfinna LindHentze fæddist
í Hafnarfirði 8.
mars 1972. Hún lést
30. janúar 2013.
Útför Guðfinnu
fór fram 8. febrúar
2013.
vera krúttlegar í
Hellisgerði svo
ferðamennirnir
myndu gefa okkur
nammi með alveg
ágætum árangri og
allt það sem við
brölluðum á
Hólmavík og í
sveitinni hjá
mömmu og pabba.
Svo bjuggum við
saman í verbúðun-
um í Hnífsdal og Ísafirði og
deildum þar herbergi og öllu
því sem var að gerast í lífi okk-
ar. Þú hefur alltaf verið klett-
urinn minn í gegnum lífið og
mér þykir alveg óendanlega
vænt um þig.
Ég sakna þín en hlakka jafn-
framt til að hitta þig aftur þeg-
ar mínir dagar eru á enda.
P.s. ég skal líta eftir Lydíu
og Natalíu fyrir þig. Ég veit að
allir munu leggjast á eitt við að
passa upp á þær svo þú þarft
engar áhyggjur að hafa.
Kveðja,
Guðbjörg frænka.
Kæra Ásta. Mig langar að
þakka þér fyrir alla velvild þína
í minn garð og þau ár sem við
höfum átt saman. Þú varst góð
tengdamamma – hlý, kurteis,
vingjarnleg, almennileg og vild-
ir allt fyrir alla gera. Allt sem
þú gerðir fyrir okkur gerðir þú
skilyrðislaust og það var svo
gott. Viðkvæðið var: „Ekkert
mál, þetta reddast, við finnum
út úr þessu.“
Takk fyrir að vera svo góð
ská-amma fyrir Veroniku dótt-
ur mína og stjúpdóttur Magn-
úsar. Hún sótti mikið í að fá að
vera hjá ykkur Sæla og saknar
þín sárt. Ragnheiður sonardótt-
ir þín vildi helst vera hjá þér og
ykkur öllum stundum og varstu
í miklu uppáhaldi. Hún var bú-
in að búa til lag um ykkur – afa
og ömmu sem hún sönglaði
daginn út og inn sem sýndi
hversu títt þú varst í huga
hennar. Einhvern veginn áttum
við okkur ekki alveg á því að þú
sért farin því þú ert svo ljóslif-
andi í huga okkar og þannig
munt þú vera. Hvíl í friði.
Sesselja.
Leið oss, ljúfi faðir,
legg oss allt til hags.
Nú er miður morgunn
mannsins vinnudags.
Hugga hjörtun ungu,
hresstu veikan móð
þeirra, sem nú syngja
síðast barnaljóð.
(Matthías Jochumsson)
Þetta fallega vers, sem var
nokkurs konar skólasöngur
Húsmæðraskólans á Laugar-
vatni, rifjast upp fyrir mér
þegar ég hugsa um Ástríði
Ástmundsdóttur, eða Ástu
Ástríður
Ástmundsdóttir
✝ Ástríður Ást-mundsdóttir
fæddist í Reykjavík
25. júlí 1938. Hún
lést á Heilbrigð-
isstofnun Suður-
lands 1. febrúar
2013.
Útförin fór fram
frá Þorlákskirkju í
Þorlákshöfn 9.
febrúar 2013.
eins og hún var
alltaf kölluð, vin-
konu okkar og
skólasystur á
Húsó veturinn
1959-1960. Við
vorum 31, hressar
og kátar, sín hvor-
um megin við tví-
tugt, sem stunduð-
um nám og
deildum kjörum
þennan skemmti-
lega vetur sem aldrei gleymist
og í minningunni var bara
gaman. Ásta er sú fjórða sem
kveður og verður hennar sárt
saknað, hún var góður félagi,
átti gott með að samlagast
hópnum, fór ekki með hávaða
eða látum, var hæglát og skap-
góð, hafði skemmtilegan húm-
or, var vandvirk og vinnusöm.
Þær skólasystur okkar sem
búa á Reykjavíkursvæðinu
stofnuðu strax saumaklúbb eft-
ir skóladvölina og hittast reglu-
lega, en við austan fjalls vorum
dreifðari og hittumst bara með
öllum hópnum þegar við héld-
um upp á stórafmæli frá út-
skrift okkar, þar til fyrir tveim
árum þegar við vorum hættar
að vinna utan heimilis, fórum
við að hittast og rifja upp gaml-
ar minningar, glöddumst saman
og skemmtum okkur vel. Næst
verður einni færri í hópnum en
við getum glaðst yfir minning-
unni um Ástu, hún átti góða
ævi, var búin að hitta sinn lífs-
förunaut, hann Sæla sinn, Ár-
sæl Guðmundsson, áður en við
fórum í Húsó, þau opinberuðu
trúlofun sína í jólafríinu, okkur
fannst þau smellpassa saman,
voru alla tíð hamingjusöm og
samrýmd, byggðu sér fallegt og
notalegt heimili í Þorlákshöfn,
eignuðust fjögur börn, síðar
komu barnabörnin og eitt lang-
ömmubarn er komið í hópinn.
Ásta naut þess að hlúa að hópn-
um sínum, var bóngóð og hjálp-
söm.
Að lokum sendum við Sæla
og fjölskyldunni allri innilegar
samúðarkveðjur.
Fyrir hönd skólasystra aust-
an fjalls,
Guðmunda
Auðunsdóttir.