Morgunblaðið - 21.02.2013, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 21. FEBRÚAR 2013
✝ Elísabet Elías-dóttir fæddist
í Reykjavík 10.
nóvember 1949.
Hún lést á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 15. febrúar
2013.
Foreldrar henn-
ar voru Elías Guð-
mundsson, f. 17.9.
1923, d. 10.3.
1989, og Lovísa
Ósk Jónsdóttir, f. 14.11. 1921,
d. 26.12. 2008.
Systkini Elísabetar eru Sig-
rún Aðalsteinsdóttir, f. 29.12.
1941, lést ung af slysförum, og
Sigþór Elíasson, f. 24.10. 1946.
Hinn 4.12. 1976 giftist hún eig-
inmanni sínum Jóni Halldóri
Bjarnasyni, f. 30.7. 1949. For-
eldrar hans voru Bjarni Þor-
geir Bjarnason, f. 24.11. 1924,
d. 11.4. 1995, og Svava Jóns-
dóttir, f. 26.7. 1928, d. 9.2.
1974. Systkini Jóns Halldórs
eru Lárus Bjarna-
son, f. 28.4. 1947,
d. 6.6. 1950, Ragn-
hildur Bjarnadótt-
ir, f. 26.4. 1951,
Lárus Bjarnason,
f. 18.10. 1954,
Svava Bjarnadótt-
ir, f. 21.5. 1964, og
Bjarni Þorgeir
Bjarnason, f. 27.1.
1967.
Börn Jóns Hall-
dórs og Elísabetar eru Elías
Árni Jónsson, f. 6.9. 1976, gift-
ur Ingibjörgu Jónsdóttur, eiga
þau tvö börn, fyrir á Elías eitt
barn, Bjarni Þorgeir Jónsson,
f. 25.7. 1978, á hann tvö börn,
Lovísa Ósk Jónsdóttir, f. 11.1.
1983, á hún eitt barn, sam-
býlismaður Lovísu er Hlynur
Stefánsson.
Útför Elísabetar fer fram
frá Fríkirkjunni í dag, 21.
febrúar 2013, og hefst athöfn-
in kl. 13.
Það var erfitt að bíða eftir að
litli ömmustrákurinn vaknaði til
að geta sagt honum að englarnir
hefðu komið og tekið ömmu með
sér til himna. Hugsunin um það
að hitta ömmu aldrei aftur var
óbærileg en það var hægt að
hugga sig við það að maður gæti
hitt hana í huganum og svo í al-
vörunni þegar maður færi sjálf-
ur til himna.
Elsku mamma mín, sem hélt
utan um mig á hverju kvöldi,
leyfði mér að sofa uppi í hjá sér
til þrettán ára aldurs og saum-
aði á mig allt sem mig langaði í
er nú búin að kveðja þennan
heim. Það verður erfitt að geta
ekki hringt í mömmu þegar
maður er að búa til jafninginn
og græja jólasteikina, til að
vita hvernig gardínur maður
ætti að fá sér næst eða bara til
að tala um allt og ekkert. Alltaf
fann hún það á sér ef eitthvað
bjátaði á hjá litlu stelpunni
sinni og gerði allt til að geta
hjálpað, sama hvað. Ég hugga
mig við það að hún gat séð mig
blómstra og var svo endalaust
stolt af mér og svo ánægð að ég
væri loksins búin að finna ást-
ina í lífi mínu. Þessarar ynd-
islegu konu, mömmu minnar,
sem og góðrar vinkonu verður
sárt saknað.
Söknuður mikill sækir mér að
og sársauki bærist í hjarta.
Bænina okkar ég þá bað
um betri veröld og bjarta.
Móðurhöndin frábær var
hún fingurna mína huldi.
Þögul ástin leyndist þar
Þó alls staðar væri kuldi.
Fátt er betra en móðurást
ég fæ þig stundum að dreyma.
Samferða ert án þess að sjást
þú sársauka lætur mig gleyma.
(Heiða Jónsd.)
Lovísa Ósk Jónsdóttir.
Í dag verður elskuleg tengda-
móðir mín, Elísabet Elíasdóttir,
borin til grafar eftir stutta en
erfiða sjúkralegu. Við trúðum
því alltaf að hún myndi rífa sig
upp úr veikindunum því hún var
mikill baráttujaxl, en að lokum
varð hún að láta undan. Ég vil
þakka henni fyrir allar stund-
irnar sem við áttum yfir kaffi-
bolla við eldhúsborðið á Öldu-
götunni, við kíktum í blöðin,
púsluðum, réðum krossgátur
eða skiptumst á hugmyndum í
tengslum við prjónaskapinn.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku Nonni, Elli, Bjarni,
Lovísa Ósk og barnabörn missir
ykkar er mikill og megi Guð
styrkja ykkur á þessum erfiðu
tímum.
Hvíl þú í friði, elsku Beta
mín.
Þín tengdadóttir
Ingibjörg.
Elsku amma Beta, vonandi
líður þér betur núna eftir erfið
veikindi. Takk fyrir öll púslin
sem við púsluðum saman og ég
hugsa mikið til þín og sakna þín
mikið.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Þinn,
Jón Kristinn.
Elsku amma Beta. Ég sakna
þín rosalega mikið ég vildi að þú
værir lifandi með okkur. En ég
skil alveg að þetta var það besta
sem gat gerst. Þú varst góð
amma meðan þú varst lifandi.
Við söknum þín öll.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Kær kveðja, þín
Elísa.
„Að fara og koma, – þessi sorgarsaga
er sungin oss á hverri fleygri stund,
en fáir skilja lögmál lífs síns daga
unz lokuð eru lífsins dimmu sund.
Þú lilja Guðs, er hvílir hér á fjölum,
hve hörð og ströng var útivistin þín!
Ó, blessuð stund, er bar þig heim úr
kvölum!
Nú býrðu þar, sem eilíft sumar skín.
Hve sárt að sjá þá góðu og göfgu líða,
og geta hvergi rétt þeim líknarhönd;
en þó er holt að sjá þá stynja og stríða
er standast vel, þó brenni líf og önd.
Sem ljóssins barn þú lékst, á meðan
sólin
með lán og yndi skreytti fold og mar;
sem ljóssins barn þú leiðst er fauk í
skjólin,
þá lánið þraut og nóttin komin var.
Þú lifir enn; þitt dæmið dyggðaríka
það dvínar ei þó helið byrgi láð.
Þú hjá oss áttir harðla fáa líka
að hjartans auð og fölskvalausri dáð.
Þú lifir enn; í Drottins dýrðarsölum
þín dáðrík sál fær nýtt og hærra starf.
En niðjum þínum hér í döprum dölum
mun Drottinn blessa fagran móðurarf.
Þú lifir enn! Hvað væri veröld þessi,
ef vonin misti lífsins stóru trú!
Þú lifir, lifir: Drottins dýrð þig blessi!
Í Drottins ljósi vinum fagnar þú.“
(Matthías Jochumsson )
Ástkær mágkona, svilkona og
vinkona okkar, Elísabet Elías-
dóttir, er látin langt fyrir aldur
fram eftir skamma en harðvít-
uga baráttu við illvígan sjúk-
dóm. Þegar Nonni og Beta hófu
búskap sinn í kjallaranum að
Vallhólma 18, Kópavogi, kynnt-
umst við fyrst þeirri takmarka-
lausu gestrisni, glaðværð og
góðmennsku sem fylgdi þeirra
sambúð alla tíð síðan. Það var
sama hvort þau bjuggu í Kópa-
vogi, á Höfn í Hornafirði eða í
Hafnarfirði. Alltaf var jafn gott
að sækja þau heim. Öllum var
tekið opnum örmum á heimili
þeirra. Þá var Beta raungóð á
erfiðum stundum sem björtum.
Æðruleysi sýndi hún er veikindi
fóru að hrjá hana í seinni tíð.
Því þótti okkur við hæfi að
kveðja hana með ljóðinu sem
fylgir hér, svo vel sem það á við
lundarfar það sem henni var
gefið. Við minnumst margra
ómetanlegra samverustunda
með Betu í faðmi fjölskyldunn-
ar. Söknuðurinn er mikill og
stórt skarð höggvið í fjölskyld-
una. Ég, Habba og börnin vott-
um Nonna og fjölskyldu hans
okkar innilegustu samúð vegna
andláts Betu. Blessuð sé minn-
ing Elísabetar Elíasdóttur.
Lárus Bjarnason.
Hún Beta kom inn í líf mitt
1975. Ég var svo einstaklega
heppin að leiðir hennar og Jóns
Halldórs bróður míns lágu sam-
an um það leyti sem ég missti
móður mína og alltaf gat ég leit-
að til Betu þegar ég þurfti að-
stoð með hvað sem var. Það var
gott að hafa þau búandi í kjall-
aranum í Vallhólmanum og það
var enn betra að getað verið ná-
lægt henni og þeim á Höfn eftir
að þau fluttu þangað. Eftir að
ég eignaðist fyrsta barnið mitt
hann Daníel, vorum við nánast
daglegir gestir hjá henni. Hún
hafði einstakt lag á Daníel og
var hann henni sem sonur alla
tíð. Hún var mamman sem mig
vantaði þegar hann fæddist og
hún kom alltaf til að hjálpa þó
svo að hún hefði þá Lovísu litla
heima og strákana. Daníel átti
alltaf skjól hjá Betu og er missir
hans mikill nú þegar hún er far-
in frá okkur. Einstök fjöl-
skyldubönd sem eru svo ómet-
anleg.
Hún var svo góð og dugleg
hún Beta, kenndi mér svo margt
og var alltaf tilbúin að gera allt
fyrir mig og síðar börnin mín
eftir að þau komu í heiminn.
Beta var þolinmóð og góð
kona, hæfileikarík og handlagin.
Hún var góður kennari og gafst
ekki upp á að kenna mér að
prjóna og sauma. Hún var alltaf
boðin og búin að hjálpa til alls
staðar, dyrnar stóðu alltaf opn-
ar og mikill gestagangur ein-
kenndi heimili hennar og Jóns á
Hornafirði. Á meðan Jón stund-
aði sjómennsku hélt hún utan
um fyrirtækið heima en þar
ráku þau skartgripaverslun og
voru með þjónustu í kringum
það.
Það var aldrei lognmolla í
kringum hana. Það eru nokkur
hugtök sem standa upp úr þeg-
ar ég hugsa til góðu stundanna
okkar saman, við töluðum mikið
um „frú Sigríði“ og „þetta byrj-
aði svona í honum Bjarti“ sem
var notað þegar einhver var að
gera eitthvað öðruvísi vitlaust
og „bolludagurinn“ var ávallt
haldinn hátíðlegur, kannski
gaflara eitthvað en það eru eng-
ar sérstakar skýringar á þess-
um orðum og þeir sem þekktu
Betu brosa í gegnum tárin þeg-
ar þeir lesa um hana og þessar
tilvitnanir. Við þurfum ekki að
segja meira.
Síðustu misseri voru Betu
erfið þar sem hún átti við veik-
indi að stríða en hún var ekki að
bera raunir sínar á torg. Við
sem sitjum eftir með hugann
fullan af spurningum og skiljum
ekki hver tilgangurinn er. Saga
Betu endar ekki þó að hún sé
farin frá okkur því afkomendur
hennar eru fallegu börnin henn-
ar þrjú og barnabörnin sem nú
ung að aldri fylgja móður og
ömmu til grafar. Góðu minning-
arnar standa upp úr og þær eru
margar um góða manneskju
sem við geymum í hjörtum okk-
ar.
Ég vil að lokum þakka Betu
minni fyrir samfylgdina og allt
það góða sem við áttum saman
og ég bið hann sem öllu ræður
að styrkja Jón Halldór og börn-
in í sorginni.
Þó veturinn komi með kulda
og klaka og hríðar og snjó.
Hún lifir í hug mér sú lilja
og líf hennar veitir mér fró.
Svava Bjarnadóttir.
Elsku vinkona, það verður
skrýtið að heyra ekki oftar frá
þér eftir að hafa spjallað nokkr-
um sinnum í viku árum saman.
Ótal minningar spretta fram,
eins og við tvær saman á Spáni
eða með Lovísu og Nonna litla.
En það stendur þó upp úr að
geta minnst góðrar vinkonu,
aldrei sundurorða né einu sinni
pirruðum við hvor aðra, hvílík
vinkona, hvílík manneskja.
Jóni, börnum þeirra og fjöl-
skyldum, aðstandendum og vin-
um bið ég Guðs blessunar.
Vinkonu minni ljósið lýsi
á leið sem enginn sér
góða konu Guð nú hýsi
gekk hans veginn hér.
Farðu í friði, kæra vinkona,
og megi hið eilífa ljós lýsa þér
veginn.
Helena Högnadóttir.
Í dag kveðjum við Betu vin-
konu okkar. Við kynntumst
Betu, eins og hún var alltaf köll-
uð, þegar hún byrjaði að vinna
með okkur í Fjarðarkaupum.
Þetta voru skemmtilegir tímar,
alltaf var gaman hjá okkur. All-
ar samverustundirnar með Betu
eru okkur dýrmætar, hvort sem
það var í vinnunni, heima hjá
einhverri okkar eða á Spáni.
Þegar komið er að leiðarlokum
viljum við þakka Betu fyrir allar
samverustundirnar og sam-
fylgdina á lífsleiðinni.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Við vottum Nonna, Ella,
Bjarna og Lovísu, tengdabörn-
um, barnabörnum okkar dýpstu
samúð.
Guð geymi þig, elsku Beta
mín.
Helena, Auður og Steina.
Elísabet
Elíasdóttir
✝
Elskulegur maðurinn minn, faðir, tengdafaðir,
afi, bróðir og mágur,
EGILL GR. THORARENSEN,
Bólstaðarhlíð 50,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Mörk mánudaginn
18. febrúar.
Útför hans verður auglýst síðar.
Ásdís Matthíasdóttir,
Grímur Thorarensen, Lilja Andrésdóttir,
Egill Thorarensen,
Darri Már Grímsson,
Kristín Thorarensen, Örn Vigfússon,
Guðríður Thorarensen, Þórður Ásgeirsson,
Guðlaugur Thorarensen, Gloría Thorarensen,
Daníel Thorarensen,
Sigurður Thorarensen, Áslaug Guðmundsdóttir.
✝
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát ástkæra pabba, afa og langafa,
GUÐMUNDAR KRISTINS JÓNSSONAR,
Sóleyjarima 9,
Reykjavík,
sem andaðist á Sjúkrahúsi Selfoss
sunnudaginn 10. febrúar.
Útförin hans hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Innilegar þakkir færum við starfsfólki á Klausturhólum,
Kirkjubæjarklaustri, og Sjúkrahúsi Selfoss fyrir góða
umönnun.
Edda Björk Ragnarsdóttir,
Kristopher M. Bremer, Erin Bremer,
Eric N. Bremer, Katrín L. Jónsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og aðrir aðstandendur.
✝
Elsku hjartans eiginkona mín, yndislega
móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR HELGA SIGFÚSDÓTTIR
snyrtifræðingur,
Helgubraut 15,
Kópavogi,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
aðfaranótt mánudagsins 18. febrúar.
Útför hennar fer fram frá Víðistaðakirkju í Hafnarfirði mánudaginn
25. febrúar kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Krabbameinsfélag
Íslands.
Björn Gíslason,
Þorsteinn Björnsson, Sóley G. Karlsdóttir,
Anna Lilja Björnsdóttir, Ragnar Garðarsson,
Finnbjörn Már Þorsteinsson, Sigríður Ragnarsdóttir,
Tinna Ósk Þorsteinsdóttir, Benedikt Björn Ragnarsson.
✝
Ástkær frænka okkar,
MARÍA SIGRÍÐUR JÓHANNSDÓTTIR
frá Hömrum,
lést á hjúkrunarheimilinu Lögmannshlíð á
Akureyri sunnudaginn 10. febrúar.
Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju
mánudaginn 25. febrúar kl.13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Elís Valtýsson.
✝
Okkar ástkæri,
STEFÁN HERMANNS,
Álfaskeiði 64,
Hafnarfirði,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans
þriðjudaginn 19. febrúar.
Hann verður jarðsunginn í Hafnarfjarðarkirkju
föstudaginn 1. mars kl. 15.00.
Ástvinir.
✝
Okkar ástkæri
VALDIMAR JÓNASSON
húsgagnasmiður,
Álfhólsvegi 64,
Kópavogi,
lést á Landspítalanum þriðjudaginn
12. febrúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Börn, tengdabörn og fjölskyldur.