Morgunblaðið - 26.03.2013, Page 34
34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 26. MARS 2013
✝ Sigvaldi Ás-geirsson fædd-
ist í Reykjavík 10.
mars 1950. Hann
lést á heimili sínu,
Vilmundarstöðum í
Reykholtsdal, 9.
mars 2013. For-
eldrar hans voru
hjónin Kristbjörg
Oddný Ingunn Sig-
valdadóttir, hús-
móðir í Reykjavík,
f. 8. apríl 1927, d. 25. sept-
ember 2010, og Ásgeir Sigurðs-
son, skipstjóri hjá Eimskipa-
félagi Íslands, f. 29. nóvember
1923, d. 10. september 2007.
Systkini Sigvalda eru Halldór,
f. 16. apríl 1951, Margrét, f. 15.
september 1954 og Sigurður
Gunnar, f. 20. maí 1960.
Fyrstu fimm æviárin ólst
Sigvaldi upp í húsi ömmu sinn-
ar og afa við Snorrabraut. Hús-
ið var umkringt hávöxnum
trjám sem hann lék sér við að
rannsaka. Árið 1955 flutti fjöl-
skyldan í nýbyggt hús á ber-
aðarháskólann í Ási 1977 til
1981. Að lokinni brautskrán-
ingu frá Ási flutti Sigvaldi
heim þar sem hann hóf störf
hjá Skógrækt ríkisins. Fyrstu
árin starfaði hann sem verk-
stjóri á Hallormsstað og í
Haukadal í Biskupstungum og
síðar sem aðstoðarskóg-
arvörður á Suðurlandi. Árið
1990 var Sigvaldi ráðinn sér-
fræðingur við Rannsóknarstöð
skógræktar á Mógilsá. Þegar
Vesturlandsskógar voru stofn-
aðir árið 2000 var hann ráðinn
framkvæmdastjóri og starfaði
þar til æviloka. Sigvaldi tók
virkan þátt í pólitísku og fag-
legu félagsstarfi. Síðustu árin
starfaði hann einkum að fé-
lagsmálum innan skógargeir-
ans og skrifaði fjölda greina
um skógrækt og umhverfismál.
Hann beitti sér mjög í barátt-
unni fyrir því að endurheimta
skóglendi Íslands. Til að leggja
sitt af mörkum í þeirri baráttu
keypti hann jörðina Vilmund-
arstaði í Reykholtsdal árið
1996 þar sem hann gerðist
skógarbóndi og gróðursetti
hundruð þúsunda trjáplantna í
skóglaust land.
Útför Sigvalda fer fram frá
Neskirkju í dag, 26. mars 2013,
kl. 15.
angri vestur í bæ
við Nesveg sem
breyttist síðar í
Neshaga. Hann
fylgdist alla tíð
með vexti trjánna
sem gróðursett
voru í garðinum og
hvernig þau sköp-
uðu smám saman
skjólgóðan og
blómlegan garð.
Sigvaldi hóf skóla-
gönguna í Melaskóla þaðan sem
leiðin lá í Hagaskóla. Að loknu
stúdentsprófi frá Mennta-
skólanum í Reykjavík 1970 nam
hann þjóðfélagsfræði við Há-
skóla Íslands til vorsins 1973.
Hann lauk öllum prófum en
skilaði ekki inn ritgerð til fulln-
ustu BA-gráðu. Frá unglings-
aldri vann Sigvaldi á sumrin
hjá Skógræktarfélagi Reykja-
víkur. Hann starfaði þar eftir
námið í HÍ þar til hann fór til
Noregs í skógfræðinám, fyrst í
fornám í Kongsberg 1976 til
1977, og síðan í Landbún-
Kær frændi og vinur er fallinn
frá langt um aldur fram.
Sigvaldi, eða Valli, eins og hann
var ávallt kallaður, var tvímæla-
laust einn af okkar hæfustu rækt-
unarmönnum og lagði gjörva
hönd að eflingu skógræktar á
okkar kæra og sumpart gróður-
vana landi, bæði með myndarlegri
skógrækt á eigin jörð, Vilmund-
arstöðum í Reykholtsdal, og einn-
ig með starfi sínu sem forystu-
maður Vesturlandsskóga
Skógræktar ríkisins.
Hið þakkláta starf ræktunar-
mannsins krefst eljusemi og þol-
inmæði, það starf er ekki unnið
með skyndigróða að markmiði og
á þeim vettvangi verða ekki nein-
ar hagsveiflur, allt gengur fram
með þeim hraða sem náttúran
ákvarðar og sennilega má full-
yrða að fáum skógræktarmönn-
um endist ævi til að líta augum öll
sín tré fullvaxin.
Fyrir allmörgum árum eignað-
ist Valli Vilmundarstaði og hóf
þegar gróðursetningu og má nú
líta þar myndarlegan skóg. Við
komum þar eitthvert sinn í heim-
sókn og litum yfir landið og feng-
um greinargóða lýsingu á fyrir-
hugaðri frekari ræktun.
„Þarna er eftirlaunasjóðurinn
minn,“ sagði Valli og benti á stór-
an reit þakinn grenitrjám og má
ætla að þau tré eigi eftir að prýða
stofur manna um jól í framtíðinni.
Sigvaldi ólst upp í stórum hópi
systkina og frændsystkina og var
hvers manns hugljúfi í uppvext-
inum. Góðar námsgáfur greiddu
götu hans gegnum menntakerfið
til stúdentsprófs með háum ein-
kunnum. Síðan lá leiðin til náms í
skógræktarfræðum í Noregi og
að því loknu gat ævistarfið hafist.
Ekki voru unglings- og fyrstu
fullorðinsárin alveg bugðulaus.
Valli þurfti að glíma við ýmiss
konar innri átök, kryfja til mergj-
ar hin klassísku átakamál heims-
ins eins og þau birtust honum og
taka á sinn hátt þátt í heimsbylt-
ingunni knúinn áfram af þeirri
sérkennilegu blöndu af mannúð,
trúgirni og uppreisnaranda sem
til þess þarf. Á fullorðinsárum
kyrrðist hans lífssjór og starfið
varð honum sú frjóa lífsnautn sem
tryggir sálarfriðinn og þá
blómstraði manngæskan sem
hann var ríkulega gæddur.
Það var ævinlega gaman þegar
Valli hringdi eða leit inn vegna
einhverra lítilla ástæðna, samtalið
gat teygst æðilangt frá upphafi
sínu því maðurinn var margfróð-
ur og kunni að miðla sinni víð-
tæku þekkingu og samræðulistin
var honum innborin.
Góður vinur og frændi er kært
kvaddur allt of snemma ævinnar.
Hann var fullur orku og átti
margt og mikið ógert en enginn
flýr sinn skapadóm. Við, og aðrir
vinir og frændur Valla, kveðjum
hann með trega og sendum sam-
úðarkveðjur öllum sem syrgja og
sakna.
Aðalheiður og
Gunnar H. Guðjónsson.
Kveðja frá Félagi skóg-
arbænda á Vesturlandi
Á Jónsmessu 1997 var Félag
skógarbænda á Vesturlandi (
FsV) stofnað. Þar var Sigvaldi
Ásgeirsson einn af forsvarsmönn-
um að undirbúningi og stofnun fé-
lagsins og var kosinn formaður
þess á stofnfundi. Gegndi hann
því starfi þar til hann tók við starfi
framkvæmdarstjóra Vestur-
landsskóga við stofnun þeirra árið
2000. Sigvaldi átti því virkan þátt í
að móta bæði starf Félags skóg-
arbænda á Vesturlandi og Vest-
urlandsskóga, þar starfaði hann
sem framkvæmdarstjóri í 13 ár,
allt til dauðadags. Sigvaldi gerði
sér grein fyrir því hve miklu máli
skipti að skógarbændur ættu
sterkan bakhjarl sem FsV er.
Hann lagði sitt af mörkum til að
svo mætti verð, bæði með fyrir-
lestrum á fundum þess og með
stuðningi frá Vesturlandsskógum
þegar félagið stóð fyrir samkom-
um eða ferðalögum. Við félagar
hans munum ekki síst sakna hans
á ferðalögum okkar um skóga
landsins þar sem hann tók að sér
fararstjórn með óþrjótandi fróð-
leik og skemmtisögum. Sigvaldi
var mikill hugsjóna- og baráttu-
maður um hvers konar gróður-
rækt og var ávallt tilbúinn að leið-
beina í skógrækt enda var hann
vel að sér í þeim fræðum, víðles-
inn og átti auðvelt með að koma
fróðleik til fólks. Sigvaldi átti létt
með að skrifa um hugðarefni sín
og hafa allmargar greinar birst
eftir hann í blöðum og tímaritum.
Sigvaldi ræktaði skóg á jörð sinni
Vilmundarstöðum og er þar að
vaxa upp vöxtulegur skógur í hlíð-
inni fyrir ofan bæinn sem mun
halda minningu hans á lofti sem
skógræktarmanns. Gaman var að
ganga með Sigvalda um skóginn á
Vilmundarstöðum þar sem hann
gat rakið sögu einstakra gróður-
setninga og jafnvel einstakra
trjáa. Það leyndi sér ekki hvað
hann hafði mikla ánægju af að
hugsa um þessa skógrækt og er
leitt að hann skyldi ekki njóta
hennar á efri árum þegar nægur
tími gæfist til þess.
Sigvalda er sárt saknað, hann
var vinamargur, ekki síst innan
skógargeirans þar sem hans ævi-
starf lá. Félag skógarbænda á
Vesturlandi þakkar honum sam-
fylgdina og sendir fjölskyldu
hans innilegar samúðarkveðjur.
Stjórn Félags skógarbænda á
Vesturlandi,
Bergþóra Jónsdóttir, Guð-
mundur Sigurðsson, Halla
Guðmundsdóttir.
Það var áfall þegar spurðist
um andlát Sigvalda Ásgeirssonar
framkvæmdastjóra Vesturlands-
skóga. Nokkrum dögum áður
höfðum við framkvæmdastjórar
landshlutaverkefnanna í skóg-
rækt fundað og lagt á ráðin um
með hvaða hætti mætti auka
gróðursetningar og styrkja skóg-
rækt til lengri tíma litið. Eins og
áður hafði Sigvaldi ákveðnar
skoðanir á því hvernig við ættum
að vinna í uppbyggingarstarfinu
með það að markmiði að stórefla
skógrækt. Lagt var upp með plan
sem hann bauðst til að leiða. Því
plani verður fylgt eftir, en leitt af
öðrum en Sigvalda.
Þeir sem hafa fasta vinnu við
skógrækt á Íslandi eru ekki
margir. Það er því stórt skarð
sem er höggvið í hóp skógrækt-
arfólks þegar samherji er burt
kallaður, langt fyrir aldur fram.
Sigvaldi Ásgeirsson hóf ungur
störf í skógrækt, fyrst í Reykja-
vík, en síðar austur á Héraði, í
Haukadal hjá Skógrækt ríkisins
og við rannsóknastörf á Mógilsá.
Hann hafði lokið skógfræðinámi
frá Ási í Noregi og var því vel
undir það búinn að takast á við
þau verkefni sem honum voru fal-
in. Í upphafi bændaskógræktar á
Suður- og Vesturlandi varð það
hans hlutverk að skipuleggja
fyrstu jarðirnar sem hófu þar
nytjaskógrækt. Hann kom einnig
að stofnun Vesturlandsskóga, en
hann vann að undirbúningi þeirra
og beitti sér af alefli fyrir því að
bændur á Vesturlandi ættu
möguleika á að hefja nytjaskóg-
rækt á jörðum sínum. Sigvaldi
var síðan ráðinn fyrsti fram-
kvæmdastjóri Vesturlandsskóga
og gegndi því starfi til dauðadags.
Sigvaldi hafði alla tíð mikinn
vilja til að berjast fyrir góðum
málstað. Hann fór oft ótroðnar
slóðir, en beitti pennanum þá
gjarnan fyrir sig, enda ritfær
með afbrigðum. Eftir hann liggur
greinasafn sem ber þessu glöggt
merki.
Með Sigvalda er kvaddur hug-
sjónamaður í skógrækt, maður
sem var frumkvöðull í starfi og
þurfti oft á tíðum að synda gegn
straumnum. En hann gerði það af
jákvæðni og með skógræktar-
hugsjónina að leiðarljósi svo eftir
var tekið.
Fyrir hönd landshlutaverk-
efna í skógrækt sendum við að-
standendum og fjölskyldu Sig-
valda dýpstu samúðarkveðjur.
Vinar og samherja verður sárt
saknað.
Björn B. Jónsson,
Ólöf I. Sigurbjartsdóttir,
Sæmundur Kr. Þorvaldsson,
Valgerður Jónsdóttir.
Skarð er fyrir skildi. Við óvænt
og ótímabært fráfall Sigvalda Ás-
geirssonar hefur skógrækt á Ís-
landi misst mikilvægan einstak-
ling. Skógræktendur á
Vesturlandi sakna þar vinar í
stað, þar sem Sigvaldi hefur verið
í forsvari fyrir landshlutaskóg-
ræktarverkefnið Vesturlands-
skóga frá upphafi. Ávallt hefur
verið gott til hans að leita varð-
andi fjölþætt vandamál sem
tengst geta skógrækt. Bæði var
hann baráttumaður og fræðimað-
ur á skógræktarsviðinu. Bjó hann
þar yfir viðamikilli þekkingu og
reynslu, sem auk góðrar eðlis-
lægrar greindar gerði að hann
spurði oft mikilvægra spurninga
sem aðrir höfðu ekki komið auga
á. Landgræðslu- og Skógræktar-
félag Skógarstrandar naut sam-
vinnu og stuðnings hans, sérstak-
lega í nýlegu viðamiklu
girðingarverkefni og munu skóg-
ar þar og víðar á Vesturlandi
halda minningu Sigvalda á lofti.
Aðstandendum vottum við sam-
úð.
Fyrir hönd Landgræðslu- og
Skógræktarfélags Skógarstrand-
ar;
Sigurkarl Stefánsson,
Guðrún Jóhannesdóttir,
Kristinn Sigvaldason,
Lúðvíg Lárusson,
Margrét Guðmundsdóttir
og Nils Zimsen.
Einn mesti ræktunarmaður Ís-
lands, Sigvaldi Ásgeirsson skóg-
fræðingur, er hniginn til moldar
langt um aldur fram. Segja má að
hann sé kominn heim, því að
moldin, gróandinn og ræktun
landsins átti allan hans hug og
hjarta. Sigvaldi var einn reynd-
asti og best menntaði skógfræð-
ingur landsins, með afar yfir-
gripsmikla starfsreynslu í
Noregi, hjá Skógræktarfélagi
Reykjavíkur og Skógrækt ríkis-
ins. Síðastliðinn áratug var Sig-
valdi framkvæmdastjóri Vestur-
landsskóga og hafði í því starfi
yfirumsjón og stjórn umfangs-
mikilla skógræktarverkefna um
allt Vesturland, þar sem hið op-
inbera styður vænleg verkefni á
vegum ábúenda og heimamanna.
Var Sigvaldi mjög vel þekktur og
kynntur í sínu embætti um hið
umfangsmikla starfssvæði hans
sem nær frá Hvalfirði til Gils-
fjarðar.
Auk starfs síns, sem fram-
kvæmdastjóri Vesturlandsskóga,
var Sigvaldi sjálfur skógarbóndi
af mikilli elju og ástríðu. Ræktun
hans á eignarjörð hans að Vil-
mundarstöðum í Reykholtsdal er
eitt víðáttumesta og metnaðar-
fyllsta skógræktarverkefni á veg-
um einstaklings á Íslandi. Þar vex
nú hratt upp fjölbreyttur og
blandaður skógur á um 70 hekt-
urum lands. Í skógrækt sinni
hafði Sigvaldi ódrepandi áhuga á
að reyna hvernig hinar ýmsu trjá-
tegundir þrifust saman og hvað
myndi best henta við mismunandi
skilyrði á landareigninni. Þessi
mikla ræktun er einstakt afrek og
mun standa um ókomna tíð sem
minnisvarði um Sigvalda Ásgeirs-
son. Auk embættisstarfa og rækt-
unar á jörð sinni var Sigvaldi
einnig atkvæðamikill um ýmis
hagsmunamál sveitarinnar. Ná-
grannar hans sjá nú á bak öflug-
um félaga úr samfélaginu í Reyk-
holtsdal.
Sigvaldi var náttúrubarn og
ræktunarmaður af ástríðu og
köllun. Áhugi hans var brennandi
og ódrepandi að græða og klæða
landið og endurheimta og styrkja
gróðurfar og vistkerfi landsins. Í
því sambandi hafði hann óbilandi
áhuga á að nýta erlendar og nýjar
tegundir óspart, þar sem við á, og
hann var einn ötulasti aðdáandi
og talsmaður lúpínunnar til upp-
græðslu landsins. Segja má að
hann hafi verið einn helsti um-
boðsmaður lúpínunnar hér á
landi.
Sigvaldi var óvenjulegur mað-
ur og sterkur persónuleiki. Það
kom glöggt í ljós á fundum með
kollegum og á ráðstefnum um
málefni skógræktar og náttúru-
verndar, þar sem hann var at-
kvæðamikill, hugmyndaríkur og
mikils metinn.
Hið sviplega fráfall Sigvalda
Ásgeirssonar er mikill missir fyr-
ir íslenska skógrækt og land-
græðslu. Einstakur eldhugi er
horfinn af sviðinu, en landið sem
hann unni svo mjög ber aðra
ásýnd á mörgum og stórum svæð-
um fyrir hans tilstilli. Í því felst
stór og varanlegur minnisvarði
um hann, þar sem þrekvirki hans
að Vilmundarstöðum ber hæst.
Blessuð sé minning brautryðj-
andans Sigvalda Ásgeirssonar.
Hermann
Sveinbjörnsson.
Fyrir margt löngu fórum við
nokkrum sinnum upp að Drag-
hálsi ásamt Sigvalda til að heim-
sækja skáldbóndann og síðar alls-
herjargoðann Sveinbjörn. Það
voru góðar stundir sem við áttum
í dalnum hans; þá voru sumartíðir
og allt var grænt og blátt, og
stundum talað mikið og hlegið og
brugðið á leik úti í varpa. Í þess-
um myndum kristallast með viss-
um hætti sæla æskunnar og jörð-
in sefur sumargræn. Á Draghálsi
var gróskuleg skógrækt sem
Halldóra Beinteinsdóttir skáld
hóf á sínum tíma. Í einni ferðinni
settum við niður hríslur þar með
Sveinbirni.
Eftir að Sigvaldi hafði numið
skógarfræði í Noregi gerðist
hann skógarbóndi í Reykholtsdal.
Það var stundum langt á milli
funda en tengslin rofnuðu aldrei.
Til stóð að við hittum hann síðasta
sumar en ekki gat orðið af því. En
það var gaman að ganga með hon-
um um skóginn hans árinu áður,
og eins er við gengum með prest-
inum í Reykholti og syni hans um
fallega skóginn þar og hlustuðum
á Sigvalda miðla þekkingu sinni
um skógrækt.
Lífsbrautin var ekki alltaf bein
og greið og Sigvaldi fór sínar eig-
in leiðir, hann hafði róttækar
skoðanir sem báru keim af anark-
isma. Nú hefur hljóðnað hjá skóg-
arbóndanum á Vilmundarstöðum.
En skógurinn stendur eftir sem
minnisvarði um elju og þrotlaust
starf. Blessuð sé minning Sig-
valda. Við sendum ættingjum
hans og vinum samúðarkveðjur.
Berglind Gunnarsdóttir,
Hadda Þorsteinsdóttir.
Á fögrum vordegi glumdi
klukkan í Reykholtsdal og Sig-
valdi Ásgeirsson skógfræðingur
kvaddi þessa vist á besta aldri.
Honum tókst að forða því að
skógurinn á Vilmundarstöðum,
sem hann hafði ræktað, yrði eld-
inum að bráð. Þeir eru margir
skógarnir sem Sigvaldi hefur
ræktað enda hóf hann ungur að
vinna við skógrækt. Um Sigvalda
hafði ég heyrt goðsagnakenndar
sögur áður en leiðir okkar lágu
saman. Hjá Skógræktarfélagi
Reykjavíkur í Fossvoginum var
fjölmennur hópur ungmenna við
sumarstörf og æði margir ákváðu
að fara til frekara náms í skóg-
fræði eða garðyrkju, enda af-
burða lærimeistarar þar.
Á ári trésins 1980, því fagra
sumri þegar frú Vigdís var kjörin
forseti, kom Sigvaldi í heimsókn í
Fossvoginn og varð uppi fótur og
fit því allir vildu hitta gamlan fé-
laga sem orðinn var forframaður
eftir nám í skógfræði við Land-
búnaðarháskólann á Ási , austan
Ósló-borgar. Fylgdu skemmtileg-
ar sögur af uppátækjum Sigvalda
í góðra vina hópi og ævinýrum
sem hann rataði í. En einnig fór
orð af Sigvalda sem harðdugleg-
um skógræktarmanni og afburða
námsmanni. Jafnan var stutt í
glettni og skemmtilega sérvisku í
hans fari.
Ungur var Sigvaldi byltingar-
maður sem hóf nám í félagsfræði
við Háskóla Íslands og gerði
Árnagarð frægan. Því nærri lá að
klukkan glymdi vini okkar Sig-
valda í maí 1972 en þá hugðist ut-
anríkisráðherra Bandaríkjanna,
William Rogers, skoða handritin í
Árnagarði. Róttækir stúdentar
voru ekki á því og fjölmenntu fyr-
ir utan og hugðust varna William
Rogers og fylgdarliði inngöngu.
Lögreglan var fáliðuð en einhver
vandræðagangur var í uppsigl-
ingu. Sigvaldi sá að við svo búið
mátti ekki standa og stökk upp á
þak bifreiðar utanríkisráðherrans
og dansaði stríðsdans á þakinu yf-
ir höfði ráðherra Nixons Banda-
ríkjaforseta. Segja sjónarvottar
að litlu hefði mátt muna að líf-
verðirnir byssuglöðu tækju til
vopna. En niðurstaðan var að
ekkert varð af inngöngu ráð-
herrans og Sigvaldi varð einu
sinni sem oftar goðsögn í lifanda
lífi. Upp úr þessu varð þörfin til að
klæða landið skógi byltingar-
manninum yfirsterkari en þó tal-
aði Sigvaldi lengst af máli vinstri-
stefnu. En þegar hann sá að engu
tauti yrði komið við núverandi
ríkisstjórn í skógræktarmálum,
einarða talsmenn eiturhernaðar í
Sigvaldi
Ásgeirsson
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
ERLA GUÐBJÖRG EINARSDÓTTIR,
Skógarseli 11,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
fimmtudaginn 21. mars.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni
miðvikudaginn 27. mars kl. 13.00.
Ólafur Sigurðsson,
Einar Oddur Ólafsson,
Guðrún Hanna Ólafsdóttir, Gunnar Jensen,
Sigurður Óli Ólafsson, Björg Harðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÁSA ARNFRÍÐUR KOLBEINSDÓTTIR,
Víðilundi 24,
Akureyri,
lést á Furuhlíð þriðjudaginn 19. mars.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju
þriðjudaginn 2. apríl kl. 13.30.
Kolbrún Friðgeirsdóttir, Kristján Jóhannesson,
Ása A. Kristjánsdóttir, Sigurður T. Þórisson,
Hilmar Kristjánsson, Herdís Elín Jónsdóttir,
Friðgeir J. Kristjánsson,
og langömmubörn.