Morgunblaðið - Sunnudagur - 05.05.2013, Blaðsíða 47

5.5. 2013 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 47
viku er sú að prufurnar fara yfirleitt fram í
um fimm klukkutíma akstursfjarlægð frá
heimili þeirra. „Við keyrum í um fimm tíma
fyrir kannski tíu mínútna prufu. Hver prufa
er því ferðalag fyrir okkur. Þetta væri auðvit-
að mun auðveldara ef við byggjum í borginni,
þá gæti hún komið heim úr skólanum, fengið
sér að borða og skottast sjálf á staðinn. Ég
ákvað því þegar ég var í millibilsástandi í
vinnunni að snúa ekki aftur til vinnu heldur
styðja Chloe í því að koma sér áfram. Ég
vann sem félagsráðgjafi í skólum en það var
sameiginleg ákvörðun fjölskyldunnar að fara
þessa leið.“ Tina er þó í símanum og tölvunni
meðan dóttir hennar er í tökum og fjarstýrir
uppeldi og þörfum systkina Chloe – 13 ára
bróður og 16 ára systur – og ýmsum erindum
heima fyrir. „Við erum þó svo heppin við for-
eldrarnir að ömmur og afar búa nálægt heim-
ili okkar sem og systur mínar og vinafólk. Það
eru því margir til að leggja hönd í bagga með-
an við Chloe erum víðsfjarri.“
En hvað sagði fjölskyldufaðirinn við því að
þær mæðgur færu til Íslands. Tina hlær. „Áð-
ur en Latibær kom til sögunnar höfðum við
rætt það okkar á milli að Chloe yrði kannski
ár til viðbótar í áheyrnarprufum. Og nú erum
við hér. Við fjölskyldan höfum aldrei verið
svona lengi aðskilin – mesta lagi í viku.“
Chloe lýsir því hvernig henni varð við þegar
hún fékk símtalið um að hún hefði hreppt
hlutverk Sollu stirðu. „Ég fór í áheyrnarprufu
og daginn eftir var ég kölluð inn aftur. Þá var
bleika hárkollan mátuð á mig til að sjá hvern-
ig hún færi mér. Tveimur vikum síðar hafði
ég ekkert heyrt og var orðin mjög óþreyjufull.
Ég spurði mömmu á hverjum einasta degi
hvort það væri eitthvað að frétta og aldrei var
neitt að frétta. Ég var heima hjá ömmu þegar
mamma hringdi í mig með tíðindin og við
amma hoppuðum um af gleði.“
Tina segir að þá hafi næsta verk á dagskrá
verið að spyrja hvert þær væru að fara og út-
skýra svo fyrir fjölskyldunni að þær væru að
fara til Íslands í margar, margar vikur. „Í
prufum hugsar maður ekki út í það hvert för-
inni er heitið fyrr en ljóst er að Chloe á
möguleika á að fá hlutverkið. Ég man að ég
sagði föður hennar frá því að hún væri í pruf-
um og hún ætti von á símtali daginn eftir þess
efnis hvort hún ætti möguleika. Þar á eftir
bætti ég við mjög hratt og reyndi að vera eins
óskýrmælt og ég gat; „og-það-eru-tökur-
Íslandi-í-13-vikur“. Hann var auðvitað stand-
andi hissa og spurði: „Sagðirðu hvað? Hvar?“
Ég hughreysti hann, sagði honum að hafa
engar áhyggjur, hún fengi örugglega ekki
hlutverkið. Tveimur vikum síðar sagði ég og
reyndi að láta sem ég segði þetta í hálfkær-
ingi: „Meðan ég man, Chloe fékk hlutverkið.“
En okkur finnst þetta blessun. Við lítum á
þetta sem einstakt tækifæri.“
Fílar Chloe Magnús Scheving og Stefán
Karl? „Við hittum einmitt Stefán Karl á
Laugaveginum í gær, í fyrsta skipti í meira en
hálft ár því tökur byrjuðu auðvitað ekki fyrr
en í dag. Hann er hrikalega fyndinn og
skemmtilegur.“ Tina lýsir fagnaðarlátunum á
Laugaveginum og það er greinilegt að þau
hafa grínast mikið og Chloe getur ekki hætt
að hlæja þegar hún lýsir endurfundunum –
þær mæðgur voru í bíl en Stefán Karl á
göngu. „Chloe öskraði „læsið dyrunum“ þegar
Stefán Karl kom askvaðandi með fíflalæti,“
segir Tina og þær skellihlæja báðar. „Magnús
Scheving hefur mjög smitandi orku. Til-
hlökkun hans og gleði smitast til okkar
hinna.“
Þær mæðgur notuðu einnig gúglið til að
komast í kynni við Stefán Karl og Magnús
Scheving áður en þær komu til landsins í
fyrsta sinn. „Það stóð allt heima sem við lás-
um um þá pilta. Það er ótrúlegt hvað það hef-
ur mikið fallegt verið skrifað um félagana og
mér fannst ég næstum þekkja þá af þessum
lestri. Netið er sneisafullt af upplýsingum og
við getum vottað að þetta stóðst allt. En til
merkis um það hvað Google kom sér vel þá
fór ég líka á Google Earth og fletti því upp
hvar við yrðum og skoðaði húsþakið á mynd-
verinu hér í Garðabæ áður en við komum!“
Chloe segir Sollu stirðu á margan hátt líka
sér. „Við erum báðar orkuboltar, hraustar og
vinmargar. Hér á Íslandi á ég íslenska vini og
ég veit fátt skemmtilegra en að vera með
þeim, fara í Laugardalslaugina og Smáralind,
og svo er ég með vini mína vestanhafs alltaf
með mér yfir daginn í gegnum tölvuna. Ég er
líka í góðu sambandi við systkini mín. Ég er
yngst. Jú, það er mjög gott að vera yngst. Ég
kemst til dæmis upp með margt! Ef við syst-
urnar erum að rífast þarf hún að lúffa því
mamma segir henni að það sé hennar hlut-
verk þar sem hún sé eldri,“ segir Chloe og
skellihlær. „En það er mjög gott að geta feng-
ið aðstoð frá eldri systur með heimalærdóm
og ýmislegt annað.“
Chloe er sem fyrr segir með einkakennara
meðan hún dvelur í Latabæjarmyndverinu og
að sjálfsögðu eigin herbergi; hvítt og bleikt
herbergi með skrifborði, sófum, Justin Bieber-
veggmyndum og öllu því sem 11 ára stelpa
þarf. Kostir þess að vera í einkakennslu eru
fjölmargir. „Ég kemst ekki upp með að þykj-
ast kunna námsefnið og ég get fengið betri
útskýringar á því sem ég skil ekki en þegar
margir nemendur eru. Þá get ég á móti líka
farið hratt yfir þá kafla sem ég kann vel án
þess að þurfa að bíða eftir hinum nemend-
unum. Ég sinni heimavinnunni á kvöldin þeg-
ar ég kem heim, eftir að hafa farið í sturtu og
borðað kvöldmat.“
Chloe hljómar nær óaðfinnanlega í sínu og
afar samviskusöm. En Tina minnir á að hún
er ofureðlilegt barn sem er alls ekki alltaf til í
að henda sér í stærðfræðina. Og hennar hlut-
verk er að vera mamma á tökustað og finna
hana á kaffistofunni að hafa það skemmtilegt
og spjalla þegar hún á að koma beint í að
læra stærðfræði í herberginu sínu. Enda
trekkir kaffistofan að. Þar eru að vísu ekki
börn en húsið er fullt af fullorðnu fólki sem
bregður á leik með Chloe. „Ég þarf bara að
minna alla á að láta hana ekki komast upp
með allt bara af því að hún er yngst.“ Chloe
grípur fram í; „En ég kemst ekki upp með
neitt mamma!“ „Það er af því að ég er búin
að segja þeim það!“ svarar móðir hennar.
En hvað gerir Chloe til að sinna hlutverki
sínu sem best? Hefur hún lært eitthvað nýtt?
Og hvað gerir hún þegar hún er ekki í Lata-
bæ? „Ég dansa auðvitað allan ársins hring.
Það eru í kringum fimm danskeppnir á ári
sem ég tek þátt í. Í sumar er keppni á dag-
skrá í júlí en það verður frí í Latabæ í þeim
mánuði. Það er mikil vinna á bak við hverja
keppni. Hér í Latabæ hef ég svo lært hluti
eins og að sippa og kasta og grípa bolta. Ég
var alls ekki góð í því. Framtíðin? Jú, mig
langar að halda áfram á þessari braut eða í
einhvers konar sköpun, jafnvel listum. Ég
teikna mikið.“
Er aldrei erfitt fyrir Tinu að fylgjast með
öðrum segja dóttur sinni til og hve vinnudag-
urinn getur orðið langur?
„Ég vona að hæfileikar hennar og þessi
þjálfun í að leggja hart að sér muni gagnast
henni alla ævi. Ég kann vel við fólk sem legg-
ur hart að sér, það skiptir miklu máli í lífinu.
Að sjá hana hér fyllir mig stolti. Ég er stolt af
því hvað hún er dugleg og ég var mjög spennt
fyrir hennar hönd að hún skuli fá tækifæri til
að kynnast þessu framandi umhverfi og læra
nýja hluti. Hér fær hún líka einstakt tækifæri
til að læra allt um sjónvarpsframleiðslu og
hvað sem hún mun gera í framtíðinni þá er
þetta ein stoppistöð í lífinu sem er full af lær-
dómi.“
Danssporin æfð að morgni dags með danskennaranum Stellu Rósinkranz.
Lagið tekið en Chloe þykir afar fjölhæf og skrarar fram
úr í námi, dans, söng og leik.
Kennslustund hjá
Laurie Berg fyrir
hádegi; grísk goða-
fræði er námsefnið
þennan daginn.
Átrúnaðargoðið; Justin
Bieber prýðir veggi
herbergis hennar.
* Ég vona að hæfi-leikar hennar ogþessi þjálfun í að leggja
hart að sér muni gagnast
henni alla ævi. Ég kann
vel við fólk sem leggur
hart að sér