Morgunblaðið - 20.08.2013, Blaðsíða 32

32 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 20. ÁGÚST 2013
TÓNLIST
Arnar Eggert Thoroddsen
arnareggert@arnareggert.is
Vinur minn þóttist hafa him-in höndum tekið eftir aðhafa séð téðan Ty leikatónlist sína í þætti Marc
Riley í BBC útvarpinu á dögunum.
Riley þessi, Manchesterbúi og fyrr-
um liðsmaður The Fall, er einn af
framsæknari dagskrárgerð-
armönnum Breska ríkisútvarpsins
og hann, ásamt öðrum viðstöddum,
var í sælu áfalli eftir að Ty og fé-
lagar tættu í gegnum surgandi
rokkið. „Hann á eftir að verða stór-
stjarna þessi,“ staðhæfði vinur minn
sem veit sitthvað um staðhætti þeg-
ar kemur að lendum rokks og
popps. Og stjarna Ty er að rísa, það
er klárt. En hvernig stórstjarna á
hann eftir að verða? Erum við að
tala um „Jack White“-yfirhalningu,
að Segall muni fleyta sjöunda ára-
tugs sýrurokki inn í meginstraum-
inn, líkt og White gerði hvað hrátt
blúsrokk varðar? Ég leyfi mér að
hugsa upphátt, en síðustu plötur
Segall hafa reyndar verið aðgengi-
legri en fyrri verk hans án þess þó
að missa við það einhvern neista
eða fjörgi – ekki ósvipað og var með
vin okkar White …
Mikið í gangi
Ty Segall er fæddur árið 1987 og
hóf ferilinn með bílskúrsböndum í
Kaliforníu, bæði í Orange County
og San Francisco-flóa. Það var árið
Hið óhamda
ungviði
Ljósmynd/Úr safni listamannsins.
Sýruleginn Ty Segall lætur sér fátt fyrir brjósti brenna og dælir út plötunum.
2008 sem Segall hóf sólóferil og að
segja að hann sé „iðinn við kolann“
nær ekki að lýsa atorkunni. Tugir
sjötomma, kassetta, vínylplatna
o.s.frv. hafa streymt út undanfarin
ár og þó að Segall sé sólólistamaður
gerir hann iðulega plötur í sam-
starfi við aðra. Af sveitum sem
hann hefur spilað með má nefna
Fuzz, White Fence, The Traditional
Fools, Epsilons, Party Fowl, The
Perverts og Sic Alps og er sú síð-
astnefnda einna þekktust. Í fyrra
komu t.a.m. þrjár breiðskífur út,
Hair sem hann gerði með White
Fence, Slaughterhouse sem hann
gerði með tónleikabandinu sínu og
svo Twins sem er sólóplata. Twins
hefur vakið þónokkra athygli á Se-
gall, hún er gefin út af óháða ris-
anum Drag City og hefur því fengið
víðtæka umfjöllun, í tónlistarritum
sem öðrum ritum. Allir eru á einu
máli um gæðin og að þessi drengur
sé með eitthvað alveg sérstakt við
sig.
Þekkileg soðgrýla
Segall er af þeirri kynslóð að öll
tónlistarsagan er tilbúin til neyslu
einn, tveir og bingó; aðeins einn
smellur á músina og Revolver Bítl-
ana – eða hvað það nú er – streymir
óðar um eyrun. Þetta gríðargóða
aðgengi að tónlist er merkjanlegt í
sköpun Segall og auðheyranlegt að
hann þekkir þessa sígildu tónlist
sem hann er að vinna með inn og
út. Hann hikar því ekki við – eins
og aðrir á sama reki – að hræra
saman stílum og stefnum héðan og
þaðan í einn graut. Slíkt getur að
sönnu verið vafasamt en listfengi
Segall er slíkt að allt er þetta
einkar sannfærandi.
Kveður að vísu við nokkuð nýjan
tón á Sleeper. Segall hefur lýst því
að nauðsynlegt sé að róa sig aðeins
niður og hann voni að næsta ár
muni ekki bera með sér þrjár breið-
skífur („vonandi bara eina!,“ sagði
hann í samtali við Uncut). Sleeper
er því að stofni til kassagítarplata,
tíu laga og rétt um 36 mínútur að
lengd...
Fjölskyldufár
… og þessi meðvitaði hægagang-
ur er engin tilviljun. Fjölskyldulíf
Segall er að ganga í gegnum brotsjó
nú um stundir, hann missti pabba
sinn úr krabbameini í fyrra, ræðir
víst ekki við móður sína lengur og
býr nú í Los Angeles til að geta
verið nær litlu systur sinni. Platan
ber það með sér að vera samin und-
ir álagi, hún er hrá og inn-í-sig; við-
kvæmnisleg en þó vonbjört yfir það
heila. Engin sjálfsvorkunn í gangi,
miklu frekar hugleiðing, jafnvel
hugleiðsla eða einskonar sálartiltekt
í tónum. Gargandi sýrubílskúrsrokk
er hinn hefðbundni brunnur sem
Segall sækir í en nú eru það
söngvaskáldahetjurnar sem stigu
fram í upphafi áttunda áratugarins.
Nick Drake, fyrri tíma Marc Bolan
og sýruhausar eins og Syd Barrett
og Skip Spence. Það er vonandi að
staða mála í fjölskyldunni setji okk-
ar mann ekki of langt út af sporinu
og hann virðist vita að vinnusemi og
virkni er ágætlega til þess fallinn að
halda Svarta hundinum í burtu.
Enda er ný plata með Fuzz víst á
leiðinni í haust. Og og og …
»Hann hikar þá ekkivið – eins og aðrir á
sama reki – að hræra
saman stílum og
stefnum héðan og þaðan
í einn graut.
 Undramaðurinn Ty Segall dælir frá
sér plötum í tugavís með jafn mörgum
hljómsveitum  Sýruleginn suðgítar í
forgrunni og ný plata, Sleeper, kemur
út innan skamms
Plötubúðin 12 tónar er fyrir löngu
búin að vinna hug og hjarta flestra
tónlistaráhugamanna á Íslandi
enda skemmtileg og heimilisleg
verslun sem þægilegt er að sækja
heim og kaupa tónlist sem oft er
ekki á boðstólum annars staðar.
Nú hefur verslunin fengið enn
eina viðurkenninguna fyrir sér-
stöðu sína en það er frá tónlist-
arsíðunni buzzfeed.com. Aðstand-
endur síðunnar hafa nefnilega valið
12 tóna í annað sæti yfir þær 27
plötuverslanir sem allir tónlistar-
áhugamenn ættu að heimsækja á
lífsleiðinni. Þeir segja verslunina
litla en skemmtilega og góðan og
skemmtilegan vettvang fyrir bæði
tónlistarmenn og tónlistar-
áhugamenn.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Plötubúðir Verslunin 12 tónar var valin önnur helsta plötubúðin til að
heimsækja af tónlistarsíðunni buzzfeed.com.
Plötubúðin 12 tónar bætir
við sig skrautfjöðrum