Morgunblaðið - 20.08.2013, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 20. ÁGÚST 2013
✝ GunnlaugurKarl Stef-
ánsson fæddist í
Reykjavík 5. febr-
úar 1943. Hann lést
á Landspítalanum í
Fossvogi 8. ágúst
2013. Hann var son-
ur hjónanna Huldu
Andrésdóttur, f. 27.
febrúar 1915, d. 13.
október 1975, og
Stefáns Þórarins
Gunnlaugssonar, f. 17. ágúst
mundsson, og Snæbjörn, f. 18.
nóvember 1954, kvæntur Önnu
S. Helgadóttur.
Gunnlaugur bjó fyrstu ár ævi
sinnar á Skúlagötu í Reykjavík,
eða þangað til foreldrar hans
byggðu hús fyrir fjölskylduna á
Sogavegi. Hann vann ýmis störf
um ævina en lengst af starfaði
hann sem kokkur og þjónn, bæði
til sjós og lands. Þegar hann
hætti til sjós lagði hann fyrir sig
antiksölu í Kolaportinu við góð-
an orðstír og allir þekktu Gulla í
Koló. Gulli lét draum sinn ræt-
ast og hefur undanfarin níu ár
búið í Taílandi. Gunnlaugur var
ókvæntur og barnlaus.
Útför Gunnlaugs fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 20. ágúst
2013, og hefst athöfnin kl. 15.
1918, d. 7. sept-
ember 1999. Systk-
ini Gunnlaugs eru:
Björg Lilja, f. 1.
maí 1939, en henn-
ar maður var Hall-
dór Runólfsson, d.
9. apríl 1988, Sig-
urður, f. 11. desem-
ber 1944, kvæntur
Auði Konráðs-
dóttur, Sigríður, f.
6. júlí 1952, hennar
maður er Guðmundur Guð-
Nú er hann Gulli bróðir dáinn,
og við sem þekktum hann erum
viss um að hann sé kominn í ein-
hvers konar paradís með
mömmu, þar sem þau gróður-
setja blóm saman og búa til fal-
legan garð.
Gulli bróðir minn var yndisleg-
ur maður og það þótti öllum sem
honum kynntust vænt um hann.
Alltaf var hann hrókur alls
fagnaðar og ég tala nú ekki um
allar veislurnar sem hann skellti
upp með annarri hendinni. Gulli
bróðir var mikill lífskúnstner,
kunni að meta allt sem fallegt var
og hafði mikið af fallegum hlut-
um í kringum sig. Það var yf-
irleitt mjög gestkvæmt heima
hjá honum og hann hafði mikið
gaman af því að vera innan um
fólk og sérstaklega fannst honum
gaman að stjana í kringum alla
sem til hans komu. Hann var frá-
bær þegar hann var með básinn í
Kolaportinu, alltaf uppáklæddur
í kjól og hvítt, gekk þar um eins
og hann ætti heiminn. Þar voru
allir svo góðir við hann og hann
eignaðist mikið að góðum vinum
þar. Hann er mér mjög minnis-
stæður vegna hversu góður hann
var alltaf við mömmu og allar
konurnar á Sogaveginum sem
bjuggu nálægt okkur. Hann
útbjó mínar afmælisveislur þeg-
ar ég var lítil og veislurnar
haldnar út í garði og Gulli sá um
að allir hefðu nóg að borða og
drekka, meira að segja þeir sem
gengu fram hjá og voru ekki í af-
mælinu fengu líka, en þetta var
hann og hann tók ekki í mál að
skilja einhvern útundan. Elsku
Gulli minn, mikið er ég fegin að
þú skyldir koma hingað heim
þannig að við gætum hitt þig áð-
ur en þú fórst í sumarlandið eins
og þú kallaðir það. Ég vona að al-
góður Guð sé með þér núna
ásamt mömmu og pabba. Það er
mikill missir að þér, Gulli minn,
og ég vona að við tökum þig til
fyrirmyndar og verðum góð við
hvort annað.
Er völlur grær og vetur flýr
og vermir sólin grund
kem ég heim og hitti þig.
Verð hjá þér alla stund.
Við byggjum saman bæ í sveit
sem blasir móti sól.
Þar ungu lífi landið mitt
mun ljá og veita skjól.
Sól slær sifri á voga
sjáðu jökulinn loga.
Allt er bjart fyrir okkur tveim
því ég er kominn heim.
Að ferðalokum finn ég þig
sem mér fagnar höndum tveim
Ég er kominn heim
já ég er kominn heim.
(Jón Sigurðsson)
Sigríður (Sigga) systir.
Nú er hann Gulli vinur minn
farinn yfir móðuna miklu og hef-
ur kvatt Taíland og blómin sín
þar.
Ég kynntist Gulla fyrst fyrir
mörgum áratugum síðan, þá var
hann þjónn á Langabar og síðan
höfum við svona vitað hver af
öðrum, sagt halló á förnum vegi
og einnig í Kolaportinu en þar
var hann með sölubás í mörg ár.
Góð vinátta okkar Gulla kom
einhvern veginn af sjálfu sér eftir
að hann settist að í Pattaya og ég
fór að venja komur mínar til hans
í morgunkaffi á þeim tímum sem
ég var í fríi þar. Það var alltaf
gaman að kíkja til hans, fá góðan
kaffisopa, svæla nokkrar Kron-
tip, kíkja á blómin og skrafa um
þau og liðna tíð í Reykjavík enda
Gulli margfróður um menn og
málefni en aldrei heyrði ég Gulla
leggja nokkrum manni illt til í
þessum samræðum.
Þessi ár Gulla í Taílandi voru
honum góð, honum leið vel í hit-
anum og sólinni, ekki skemmdu
markaðir og sölubásar fyrir
ánægjunni, hann var alltaf að sjá
eitthvað sem mátti kaupa fyrir
lítinn pening og sá síðan sölu-
möguleika á sama hlut í Kola-
portinu. Mesta ánægju hafði
hann af blómunum sínum, marg-
ur dagurinn fór í að umpotta og
taka afleggjara og koma þeim til,
vökva og spjalla við blómin enda
umönnunarþörfin mikil í
breyskjuhitum Taílands.
Það sýndi sig best í Taílandi
hvaða ágætismann Gulli hafði að
geyma, hálf-mállaus á erlendar
tungur og algerlega á tungu inn-
fæddra þá gat hann alltaf bjarg-
að sér og náð vináttu allra sem
hann umgekkst. Allir voru fúsir
til að hjálpa honum og greiða
götu hans enda mat hann inn-
fædda mikils og þeir hann ekki
síður.
Í vetur leið þegar ég hitti hann
var hann farinn að kvarta undan
verkjum eða gigt í skrokknum og
ræddum við vinir hans um það að
eitthvað væri nú að, en hann var
nú samt kátur og gat farið með
okkur vinunum Einari Erni og
Pongsa um allar trissur en við
sáum að eitthvað var að. Um það
bil mánuði seinna átti Einar Örn
aftur leið til Taílands og þá sá
hann að Gulla hafði hrakað og
dreif hann í því að Gulli kæmist
heim. Er heim kom fór Gulli
beint á sjúkrahús og dvaldi hann
þar þessar síðustu vikur uns yfir
lauk, í góðri umönnun starfsfólks
Borgarspítalans og umvafinn
gæsku ættingja og vina.
Nú þegar komið er að leiðar-
lokum, þá vil ég þakka Gulla fyrir
góðar stundir og vináttu með
orðum skáldsins Kristjáns Jóns-
sonar:
„Því þeir sem hér í heimi skilja, hittast
aftur á betri tíð.“
Kristján.
Síst vil ég tala um svefn við þig.
Þreyttum anda er þægt að blunda
og þannig bíða sælli funda –
það kemur ekki mál við mig.
(Jónas Hallgrímsson.)
Gulli vinur minn hefur sofnað
svefninum langa. Mér þótti vænt
um að geta setið hjá honum síð-
ustu nóttina. Það var öllum ljóst
að stundin var nærri. Og hann
sjálfur var tilbúinn í ferðalagið
sem bíður okkar allra.
Vinátta okkar Gulla bast
sterkum böndum í Taílandi.
Landinu sem við báðir unnum.
Ég og Pong, sem er eiginmaður
minn, reynum að verja sem mest-
um tíma í húsinu okkar í Pattaya.
Varð Gulli strax fastur punktur í
tilveru okkar þar.
Það má segja að í Taílandi hafi
Gulli fundið fjölina sína. Þar undi
hann í sínum reit í ró. Hann var
virtur og samþykktur í samfélag-
inu þar. Gaman var að heyra þeg-
ar við vorum á leið í leiðangra
okkar á mótorhjólinu og Gulli sat
aftan við annan hvorn okkar.
Kallað var góðan daginn eða sæl-
ar á íslensku af götusölufólkinu á
horninu. Sama fólk kom að máli
við mig í vor og hafði áhyggjur af
heilsufari hans sem fór hrakandi.
Hann bjó vel um sig í raðhús-
inu sínu. Umvafinn blómum sem
hann ræktaði af ástúð. Hann
hafði lífið í föstum skorðum.
Vinnan við blómaræktunina var
skipulögð og sálin lögð í hlutina.
Hann var snyrtimenni og bar fal-
lega heimilið hans honum fagurt
vitni. Hann sagði sjálfur að í Taí-
landi væri hann að lifa bestu ár
ævi sinnar. Hann var edrú síð-
ustu árin og hafið sigur yfir
Bakkusi þar til yfir lauk. Edrú-
mennskuna áttum við sameigin-
lega og var oft rætt um edrúlíf
okkar sem báðir mátu mikils. Al-
veg fram til hins síðasta hugsaði
hann um edrúmennskuna sína.
Talaði um að ef sér batnaði
myndi hann skella sér á Vog eftir
öll lyfin.
Gulli var góðmenni, hrein-
skiptinn og lagði aldrei illt til
nokkurs manns. Hann talaði vel
um fólk og sá hið góða í því. Sum-
ir notfærðu sér það og nýttu sér
gjafmildi hans og gæsku. Gulli
var fljótur að fyrirgefa þeim. Það
var létt að lynda við Gulla.
Tengdaforeldrar mínir og Gulli
náðu vel saman með blandi af lík-
amstjáningu og tungumáli sem á
engan sinn líka. Hlátrarsköllin
og brosin voru einlæg og sönn.
Ber ég hinstu kveðju tengdafor-
eldra minna til Gulla.
Hann kvaddi í upphafi Hinseg-
in daga. Hann stóð alltaf með
sjálfum sér og lifði sínu lífi stolt-
ur alla tíð. Vafðist aldrei fyrir
honum hver hann var. Samfélag-
ið var ekki jafn umburðarlynt á
hans yngri árum og það er bless-
unarlega í dag. Það mótaði hann
sterkt. En hann valdi brosið fram
yfir beiskjuna. Framfarirnar í
baráttu hinsegin fólks voru hon-
um gleðiefni.
Taíland, landið okkar, verður
ekki samt við fráfall hans. Svo
fastur punktur var hann í tilveru
margra þar. Hans verður saknað.
Við Pong sendum systkinum
hans og fjölskyldum okkar inni-
legustu samúðarkveðjur. Blessuð
sé minning Gulla. Takk fyrir allt,
vinur minn.
Ég hóf þessi minningarorð
með erindi eftir Jónas Hall-
grímsson. Seinni hlutinn hljóðar
svo:
Flýt þér, vinur, í fegri heim.
Krjúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa guðs um geim.
Einar Örn Einarsson.
Gunnlaugur
Stefánsson
Elsku hjartans
mamma mín, ég veit ekki hvar
ég á að byrja á að lýsa tilfinn-
ingunni að þú sért farin úr okk-
ar vídd. Söknuðurinn er mikill
og sár en vitundin um að þú
finnir ekki lengur til huggar
mann. Það sem var lagt á þinn
litla kropp var mikið, of mikið
Kamilla
Thorarensen
✝ Kamilla Thor-arensen fædd-
ist á Gjögri í Árnes-
hreppi 25. febrúar
1943. Hún lést á
Sjúkrahúsinu á Ísa-
firði 30. júlí 2013.
Útför Kamillu
fór fram frá Ísa-
fjarðarkirkju 10.
ágúst 2013.
fyrir eina mann-
eskju myndi ég
segja. Og af hverju
lífið getur verið
svona erfitt og
ósanngjarnt veit
engin.
Dagarnir líða og
maður reynir að
vera sterkur og
halda áfram, það
koma góðir dagar
og það koma dagar
sem maður vill bara vakna upp
frá vondum draumi. Mér finnst
svo stutt síðan ég talaði við þig
seinast, en þá varstu svo jákvæð
og sterk og sagðir mér að nú
færi þér að batna og stutt væri í
heimferð, ég veit núna hvaða
heimferð þú varst að tala um.
Ekki heim í Mjallargötuna,
heldur heim til ömmu og afa.
Tveim sólarhringum síðar
varstu farin.
Þú varst okkur yndisleg móð-
ir, svo hlý og svo góð. Þú
kenndir mér margt og ráðlagðir
mér vel, vildi bara óska þess
stundum að ég hefði farið meira
eftir orðum þínum, því mamma
veit jú alltaf best og vill manni
alltaf það besta. Ég er þér svo
ólýsanlega þakklát fyrir allt, og
þá sérstaklega fyrir drenginn
okkar sem við í sameiningu ól-
um vel upp og er orðin að prýð-
isgóðum ungling sem alls staðar
fær hrós fyrir kurteisi og góð-
legheit.
Ég er stolt af því að eiga þig
sem móður, hefði ekki getað
hugsað mér neina betri, og ég
er stolt af uppruna mínum.
Komin af hörkuduglegu og ynd-
islegu fólki frá fallegasta stað
jarðríkis. Stundunum með þér
norður á Gjögri gleymi ég aldr-
ei, en þar kynntir þú okkur fyr-
ir náttúrunni og dýrunum og
virðingunni. Oft gekk mikið á
og þú örugglega mjög þreytt
með 3 óþekka krakkagríslinga,
hlaupandi eftir okkur niður á
bryggju eða niður að tanga, þar
sem þú varst hrædd um okkur,
enda hættulegir staðir og þá
sérstaklega tanginn kannski.
En þú fræddir okkur vel um
hætturnar sem víða gætu leynst
og ég held nú að við höfum
gegnt þér svona oftast nær en
stundum kom það upp að for-
vitnin varð yfirsterkari eins og
vill gerast hjá ævintýraþyrstum
börnum.
Elsku mamma, ég gæti setið
hér fyrir framan tölvuna langt
fram á nótt og skrifað inn góðar
minningar. Vildi bara skrifa
nokkur orð þér til heiðurs. Við
rifjum þetta upp þegar við erum
sameinaðar á ný. Ég elska þig,
mamma mín, og sakna svo sárt.
Sofðu rótt.
Þín dóttir,
Jónína Guðrún Thorarensen.
✝ SveinbjörnMár Davíðsson
fæddist á Akureyri
10. júní 1942.
Hann lést á Mörk
við Suðurlands-
braut 18. júlí 2013.
Foreldrar hans
voru Davíð Skro-
vik og Sveingerð-
ur Benedikts-
dóttir, fædd 30.
apríl 1922, sem lif-
ir son sinn. Sveinbjörn var
elstur af sex systkinum, hin
eru Helgi Kristmundsson, maki
Guðrún Arnfinnsdóttir (látin),
Einar Sigurþórsson, maki
Georgía M. Kristmundsdóttir,
Kristín R. Sig-
urþórsdóttir, maki
Snorri Baldursson,
Jónas B. Sig-
urþórsson, maki
Margrét Þorvalds-
dóttir, og Þórdís
Sigurþórsdóttir,
maki Jón Ólafur
Óskarsson.
Sveinbjörn var
heimilismaður á
Kópavogshæli frá
árinu 1954 þar til hann flutti á
Mörk við Suðurlandsbraut í
september 2010.
Útför Sveinbjarnar fór fram
frá Kotstrandarkirkju 26. júlí
2013.
Elsku Sveinbjörn minn, nú er
ævi þinni lokið og þú ert laus úr
fjötrum líkamans. Að vera fatl-
aður allt þitt líf er þungur baggi,
en þú vannst úr þessu með fal-
lega brosinu þínu og léttu lund-
inni sem smitaði út frá sér. Hlát-
urinn og gleðin yfir svo litlu eins
og einni lítilli gönguferð sem
gerði svo mikið fyrir þig, þú
ljómaðir daginn eftir þegar
minnst var á ferðina.
Fyrstu árin þín gastu skriðið
og gengið með stuðningi og þú
naust þín úti í náttúrunni, en
ekki var nú hægt um vik að
þjálfa fatlað barn í sveitinni á
þeim árum svo þú fékkst pláss á
Kópavogshæli.
Kópavogshæli var heimili þitt
nánast alla þína ævi frá 1954,
yndislegur staður og útbúinn að
þínum þörfum í þá daga. Þar
fékkst þú þína þjálfun sem þró-
aðist svo með árunum meðal
annars með því að fara í sund, á
hestbak og líka fara á vinnustof-
una sem þú kallaðir að fara í
vinnuna, þú gast meira segja
prjónað trefil handa mömmu
þinni sem var mikið afrek.
Margt fleira upplifðir þú á Kópa-
vogshæli, sumarbústaðaferðir og
kaffihúsaferðir á sumrin.
Toppurinn á öllu var þegar þú
varðst 60 ára, þá var farið með
þig til Danmerkur sem góða
starfsfólkið á Kópavogshæli stóð
fyrir. Þið fóruð tveir vinirnir
saman ásamt starfsfólki sem
stjanaði við ykkur hverja mínútu
og eiga þau miklar þakkir skild-
ar fyrir það. Í þeirri ferð lærðir
þú að drekka bjór og var oft
hlegið þegar minnst var á ferð-
ina.
Á hverju sumri komst þú yfir
heiðina til mömmu í Hveragerði
og voru þá oft fleiri heimilis-
menn með enda var þetta svona
sumarskemmtiferð. Mamma sló
upp veislu að norðlenskum
hætti, rjómapönnukökur og
„smurningsbotn“, enda bæði
ættuð að norðan, og pabbi smíð-
aði ramp svo hjólastóllinn kæm-
ist inn í húsið. Eftir að mamma
kom á Dvalarheimilið Ás gat hún
líka tekið á móti þér þrátt fyrir
háan aldur og nutum við þess öll
fjölskyldan sem kom að hitta
þig.
Síðustu þrjú árin dvaldir þú á
Mörkinni og var þá ennþá þægi-
legra að heimsækja þig, þar
mætti okkur ávallt gott viðmót
starfsfólks og gaman var að
spjalla og þiggja gott kaffi, þar
var vel hugsað um þig og passað
upp á að þér liði vel.
Síðasta veislan og gleðistund-
in var á afmælisdaginn þinn 10.
júní. Þá kom mamma þín sem
var alltaf þitt ankeri í lífinu og
átti með þér ásamt okkur hinum
yndislegan dag.
Við viljum að lokum fjölskyld-
an þakka öllu starfsfólki og
hjúkrunarfólki bæði á Mörk og
fyrrverandi Kópavogshæli fyrir
alla umönnun og hjálp í gegnum
árin. Guð blessi ykkur öll.
Elsku Sveinbjörn, takk fyrir
öll brosin þín, guð geymi þig,
Þín systir,
Kristín R. Sigurþórsdóttir.
Sveinbjörn Már
Davíðsson
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Okkar ástkæra eiginkona, móðir, dóttir,
tengdadóttir, systir, tengdamóðir og
amma,
RAGNHILDUR ALDÍS
KRISTINSDÓTTIR,
lést á Landspítalanum miðvikudaginn
7. ágúst.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju
fimmtudaginn 22. ágúst kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem
vilja minnast hennar er bent á hjúkrunarþjónustu Karítas.
Eyjólfur H. Sveinsson,
Kristinn A. Eyjólfsson,
Davíð Fannar Eyjólfsson,
Margrét Erla Einarsdóttir,
Gyða Eyjólfsdóttir,
Aðalheiður Jónsdóttir,
Fanney Björk, Ásdís Birna, Jón Sævar, Alexandra Aldís
og systkini.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is
má finna upplýsingar um inn-
sendingarmáta og skilafrest.
Einnig má smella á Morg-
unblaðslógóið efst í hægra horn-
inu og velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir
birtingu á útfarardegi þarf grein-
in að hafa borist á hádegi tveim-
ur virkum dögum fyrr (á föstu-
degi ef útför er á mánudegi eða
þriðjudegi).
Minningargreinar