Morgunblaðið - 29.08.2013, Blaðsíða 27

Morgunblaðið - 29.08.2013, Blaðsíða 27
27 MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 29. ÁGÚST 2013 Busun Ekki var farið mjúkum höndum um nýnema Kvennaskólans í Reykjavík við busun sem fram fór í gær en þeir stóðust prófraunina með prýði og flestir virtust skemmta sér hið besta. Eggert London | Tilkynningin, sem kom í kjölfar notkunar efnavopna í Sýrlandi, um að her- foringjar frá Banda- ríkjunum, Bretlandi, Frakklandi, Þýska- landi, Ítalíu, Kanada, Tyrklandi, Sádi- Arabíu og Katar myndu hittast á neyð- arfundi í vikunni í Jórdaníu er jákvæð þróun. Vesturveldin standa nú á krossgötum: umræða eða aðgerðir; hvort þau hyggist móta atburði eða bregðast við þeim. Eftir hinar löngu og sársauka- fullu herferðir í Írak og Afganistan skil ég þá eðlishvöt að vilja halda sig fjarri umrótinu, að horfa á í stað þess að grípa inn í, að munnhöggv- ast í stað þess að taka beinan þátt í því harða, jafnvel harkalega verk- efni að breyta raunveruleikanum á staðnum. En við verðum að skilja afleiðingar þess að núa saman höndunum í stað þess að nýta þær til verka. Fólk kippist til við til- hugsunina um íhlutun. En íhugið afleiðingar þess í framtíðinni að gera ekkert og nötrið: Sýrland, á kafi í blóðbaðinu á milli grimmd- arverka Bashars al-Assad og ým- issa tengiliða Al Qaeda, yrði upp- eldisstöð fyrir öfgamenn, margfalt hættulegri en í Afganistan á tíunda áratugnum; Egyptaland í uppnámi, þar sem Vesturveldin, hversu ósanngjarnt sem það er, virðast horfa með velþóknun á þá sem vilja breyta landinu í súnníska útgáfu af Íran; og svo Íran, sem þrátt fyrir nýjan forseta er ennþá trúarlegt einræðisríki, komið með kjarnorku- sprengju. Það myndi líta út sem fát væri komið á Vesturveldin, banda- menn þeirra yrðu fullir vonleysis, og óvinir þeirra yrðu sterkari. Þetta er martraðarniðurstaða en hún er ekki fjar- stæðukennd. Byrjum á Egypta- landi. Fyrir mörgum á Vesturlöndum er það ljóst að egypski herinn hefur fjarlægt lýðræð- islega kjörna rík- isstjórn og er nú að kæfa niður lögmætan stjórnmálaflokk með því að deyða stuðn- ingsmenn hans og fangelsa leiðtogana. Þannig að við erum á góðri leið með að útskúfa nýju rík- isstjórninni. Þannig teljum við að við stöndum á bak við lífsgildi okk- ar. Ég skil þessa afstöðu full- komlega. En að taka undir hana myndu vera alvarleg mistök. Skekkjan á bak við þessa afstöðu liggur í eðli Bræðralags múslima. Við hugsum um það eins og venju- legan stjórnmálaflokk. Það er ekki svo. Ef þú vilt ganga í breska Íhaldsflokkinn eða kristilega demó- krata í Þýskalandi eða Demókrata- flokkinn í Bandaríkjunum, gerir þú það auðveldlega og þér verður tekið opnum örmum. Í öllum þessum löndum virða allir flokkar grund- vallarréttindi og lýðfrelsi. Bræðralag múslima er ekki slíkur flokkur. Til þess að gerast meðlimur þarftu að ganga í gegnum sjö ára inngöngu- og innrætingarferli. Bræðralagið er hreyfing stýrð af valdaklíku sem líkist meira bolsé- vikunum. Lesið ræður þeirra – þær sem ekki eru ætlaðar vestrænum eyrum heldur til heimabrúks. Það sem þeir voru að gera í Egyptalandi var ekki að „stjórna skakkt“. Ef þú kýst vonda ríkisstjórn, þá því miður – þú lifir með henni. Bræðralag múslima var hins vegar kerfisbundið að breyta stjórnarskránni og taka völd- in í æðstu stigum ríkisins til þess að tryggja að ekki yrði hægt að koma þeim frá völdum. Og bræðralagið gerði það til þess að koma fram lífs- gildum sem eru gegn öllu sem lýð- ræðið stendur fyrir. Þannig að það er hægt að gagn- rýna réttilega aðgerðir nýju egypsku herstjórnarinnar og segja þær hafa verið úr hófi; en það er erfitt að gagnrýna íhlutunina sem kom henni á fót. Allir valmöguleik- arnir sem Egyptar standa frammi fyrir eru ljótir. Margir hermenn og lögreglumenn eru á meðal þeirra föllnu og særðu, auk óbreyttra borgara; og, að hluta til vegna falls Muammars el-Qaddafi í Líbýu, þá flæða vopn yfir Egyptaland. En það að fordæma herinn mun ekki færa landið nær lýðræðinu. Egyptaland er ekki afurð klækja í alþjóðastjórnmálum nítjándu eða tuttugustu aldar. Landið er fornt menningarsvæði með mörg þúsund ára sögu, sem er hlaðin sterkri þjóð- erniskennd. Herinn hefur sérstakan sess í samfélaginu. Fólkið vill lýð- ræði, en það mun hugsa með lítils- virðingu til gagnrýnenda á Vest- urlöndum sem það telur hafa barnalega sýn á þá hættu sem lýð- ræðinu stafaði af Bræðralagi músl- ima. Við eigum að styðja hina nýju rík- isstjórn til þess að koma ró á landið; hvetja alla, þar með talið Bræðralag múslima, til þess að hætta mótmæl- um; og koma á stuttu og góðu ferli þannig að kosningar með óháðum eftirlitsmönnum geti átt sér stað. Semja þarf nýja stjórnarskrá sem ver réttindi minnihlutahópa og grundvallaranda þjóðarinnar og all- ir stjórnmálaflokkar ættu að starfa í samræmi við reglur sem tryggja gegnsæi og stuðning við lýðræðið. Þetta er eina raunhæfa leiðin til þess að hjálpa þeim – sem eru sennilega í meirihluta – sem vilja ekta lýðræði, ekki bara kosningar sem vörðu í átt að kúgun. Við vitum hvað er að gerast í Sýr- landi – og að það er rangt að leyfa því að gerast. En lítum í stund framhjá siðferðislegum rökum og hugsum bara um hagsmuni heims- byggðarinnar. Það að gera ekki neitt myndi þýða upplausn Sýr- lands, skipt með blóði, þar sem löndin í kring yrðu óstöðugri og öld- um hryðjuverka myndi skola yfir Mið-Austurlönd. Assad myndi áfram stjórna ríkasta hluta landsins, og í strjálbýlinu í eystri hluta lands- ins yrðu grimmar trúarbragðaerjur. Íran myndi styrkjast með stuðningi Rússa – og Vesturveldin myndu líta út fyrir að vera getulaus. Ég heyri fólk tala eins og ekkert sé hægt að gera: Varnarkerfi Sýr- lands séu of öflug, málefnin of flók- in, og hvers vegna ætti í hverju falli að taka afstöðu þegar allir aðilar virðast vera jafnslæmir? En aðrir eru að taka afstöðu. Þeir óttast ekki að grípa inn í. Þeir eru að grípa inn í til þess að styðja stjórnvöld sem ráðast á eigin borg- ara með hætti sem ekki hefur sést síðan á grimmdartíð Saddams Hussein. Það er kominn tími til þess að við tökum afstöðu: Afstöðu með þeim sem vilja það sem við viljum; þeim sem líta upp til samfélagsgerðar okkar, þrátt fyrir alla galla þess; þeim sem vita að valkostir þeirra eiga ekki að vera einræði eða klerkaveldi. Ég fyrirlít þá afstöðu sem er undirliggjandi svo miklu af fréttaskýringum okkar um að arab- arnir eða, sem er jafnvel ennþá verra, að allir þeir sem aðhyllast ísl- am, geti ekki skilið hvað felist á frjálsu samfélagi, að því fólki sé ekki treystandi fyrir einhverju sem er jafn nútímalegt og stjórnarhættir þar sem trúarbrögð eru á sínum rétta stað. Það er ekki satt. Sannleikurinn er sá að nú geisar barátta upp á líf og dauða um framtíð íslams, þar sem öfgamenn vilja grafa undan bæði hefðum umburðarlyndis innan íslam og nútímaheiminum. Við eigum ekki að vera hlutlaus í þeirri baráttu. Hvar sem þessir öfgamenn leggja líf saklausra í rúst – frá Íran til Sýrlands, Egypta- lands, Líbýu og Túnis, auk annarra staða í Afríku, Mið-Asíu og Aust- urlöndum fjær – eigum við að vera á bandi fórnarlambanna. Sem einn af arkitektum þeirrar stefnu, sem tekin var í kjölfar hryðjuverkanna 11. september 2001, veit ég um álitamálin, angistina og kostnaðinn sem fylgdi ákvörð- ununum þá. Ég skil hvers vegna pendúllinn hefur sveiflast hratt í hina áttina. En það þarf ekki að snúa aftur til þeirrar stefnu til þess að skipta sköpum. Og þau öfgaöfl sem gerðu íhlutanirnar í Afganistan og Írak svo erfiðar eru að sjálfsögðu þau hin sömu og eru í þungamiðju stormsins í dag. Það þarf að sigra þau öfl. Við ætt- um að sigrast á þeim, sama hversu langan tíma það tekur, því að ann- ars munu þau ekki hverfa. Þeim mun vaxa ásmegin, þangað til við komum að öðrum krossgötum; á þeim tímamótum munum við ekki hafa val. Eftir Tony Blair » Það er kominn tími til þess að við tökum afstöðu: Afstöðu með þeim sem vilja það sem við viljum; þeim sem líta upp til samfélagsgerðar okkar, þrátt fyrir alla galla þess; þeim sem vita að valkostir þeirra eiga ekki að vera ein- ræði eða klerkaveldi. Tony Blair Höfundur var forsætisráðherra Stóra Bretlands 1997-2007 og er sérstakur sendifulltrúi Kvartettsins í Mið- Austurlöndum. ©Project Syndicate, 2013.www.proj- ect-syndicate.org Tími til aðgerða í Mið-Austurlöndum

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.