Morgunblaðið - 17.12.2013, Blaðsíða 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 17. DESEMBER 2013
✝ ÞorsteinnKarlsson fædd-
ist í Reykjavík 19.
janúar 1960. Hann
lést 5. desember
2013
Foreldrar hans
voru Karl Jóhanns-
son, f. 7. nóvember
1923, d. 16. sept-
ember 1997, deild-
arstjóri í Útlend-
ingaeftirlitinu, og
kona hans, Aldís Hafliðadóttir,
f. 17. janúar 1929, d. 15. apríl
2001, vann við ritarastörf og
símavörslu, lengst af í Útvegs-
bankanum.
Albróðir Haf-
liða og Þorsteins:
Ragnar Karlsson,
f. 1. september
1956. Systkini,
samfeðra: Ragna
Karlsdóttir, f. 9.
júlí 1946, Guð-
mundur Karls-
son, f. 11. júlí
1947, og Magnús
Karlsson, f. 21.
ágúst 1960.
Útför Þorsteins og bróður
hans Hafliða fer fram frá Ár-
bæjarkirkju í dag, 17. desem-
ber 2013, og hefst athöfnin kl.
13.
Hver dagur er nýtt upphaf,
hver dagur er lífsins gjöf,
hvert slag sem hjartað veitir,
okkur tækifæri gefið er.
Með ljós í hjarta og bros á vör,
við tökumst á við lífsins för,
förum saman í ferðalag,
fögnum saman og fylgjumst að.
Með sorg í hjarta og tár á kinn,
við tökumst á við harmleikinn,
grátum saman og hjálpumst að,
það er svo erfitt að kveðja þig.
Enginn dagur tryggður er,
á okkar vegum byggður er,
hver er sinnar gæfu smiður,
hamingja, ást og friður.
Elsku frændi ég kveð þig nú,
með sorg í hjarta og tár á kinn,
þú fallegi engill ég hef þá trú,
ég hitta mun þig aftur Steini minn.
(Snædísi Ragnarsdóttir.)
Mikið er það nú óraunverulegt
að vera að semja kveðjubréf til
þín, elsku frændi, þetta gerist allt
svo snöggt. Það verður ósköp
tómlegt án þín þessi jólin, Steini
frændi, og aðfangadagur var svo
stór hluti af jólunum.
Ég man svo vel eftir því hvað
þér fannst jólasúpan hennar
mömmu góð og hvað þú naust
þess vel að vera með okkur yfir
jólin. Þú verður með okkur í
hjarta þessi jól, minningin þín lif-
ir enn og mun gera það áfram um
ókomna framtíð.
Ég á margar frábærar minn-
ingar um þig en verð nú að játa að
veiðiferðirnar standa upp úr. Þú
varst svo magnaður veiðimaður,
líkt og þú hefðir fæðst í vöðlum
með flugustöng, tilbúinn í slag-
inn.
Ég var ekki nema 12 ára þegar
þú tókst að þér að kenna mér að
kasta flugu. Ég hafði stundað
stangveiðina frá barnsaldri en
aldrei fengið að kasta hinni um-
töluðu flugu. Betri kennara hefði
ég ekki getað fengið, ég leit svo
upp til þín sem veiðimanns. Þú
varst svo þolinmóður og gafst þér
allan þann tíma sem þú hafðir til
að gera litlu frænku að eðalkast-
ara. Stóðst mér við hlið og sást til
þess að ég meðtæki allt það sem
þú sagðir við mig.
Ég, með mitt skap og mína
óþolinmæði, er afbragðsgóður
fluguveiðimaður, þökk sé þér. Ég
nota ennþá tæknina sem þú
kenndir mér, að telja upp að
þremur og kasta svo línunni út og
í hvert skipti sem ég mun kasta
flugunni verður mér hugsað til
þín. Ó, hve sárt ég á eftir að sakna
þess að fara með þér í veiði. Mý-
vatnssveitin er ávallt í uppáhaldi
hjá mér og þær minningar sem ég
hef þaðan.
Það var svo yndislegt að
standa við árbakkann, horfa á fal-
lega landslagið, heyra ána renna,
kasta línunni út og vonast eftir
því að ná að lokka urriðann á fær-
ið.
Takk fyrir allar skemmtilegu
veiðiferðirnar okkar saman og
allt sem þú hefur kennt mér. Þú
munt lifa með mér í gegnum veið-
ina, ég veit að þú munt standa
mér við hlið við árbakkann um
ókomna framtíð. Ég kveð þig að
sinni, elsku frændi og vinur.
Þín frænka,
Snædís Ragnarsdóttir.
Elsku besti Steini. „Hver er
ber að baki, nema sér bróður
eigi“ og þú varst svo sannarlega
minn og ég þinn.
Þegar ég útskrifaðist úr sál-
fræðinni gladdist ég yfir mörgu
en það var ekkert sem gladdi mig
meira en þegar þú mættir. Þú
varst og verður uppáhalds, elsku
Steini minn. Ég verð ævinlega
þakklát fyrir heimsóknina í
haust. Ég sat ein heima á fimmtu-
dagskvöldi í rólegheitum þegar
dyrabjallan hringdi. Þú komst
inn í kaffi og við áttum góða stund
saman, töluðum um daginn og
veginn. Þegar þú fórst faðmaðir
þú mig, kysstir mig á kinnina og
sagðist elska mig. Þetta er minn-
ing sem ég mun varðveita, elsku
frændi, og ég er svo þakklát fyrir
að hafa verið hluti af þínu lífi. Þú
hefur alltaf verið svo dásamlega
góður við mig, við vorum góð
hvort við annað. Þegar ég eign-
aðist sjálf fjölskyldu tókstu þeim
strax eins og þær væru fjölskyld-
an þín, vinsemdin og elskuleg-
heitin við okkur allar, en þó sér-
staklega ástfóstrið við
fósturdóttur mína Ásgerði, það er
mér meira virði en orð geta tjáð.
Nú ertu kominn til Dídu ömmu og
Kalla afa og ég veit að þau taka
vel á móti þér. Með sorg en þakk-
læti í huga fyrir að hafa fengið að
vera partur af þínu lífi, því fallega
og erfiða, kveð ég þig elsku hjart-
ans frændi minn.
Á svefnsins örmum svífur
sálin í draumlönd inn,
líður um ljósa heima
líkama fráskilin.
(Gísli á Uppsölum)
Þín frænka og vinur,
Ragna Ragnarsdóttir.
Elsku Steini frændi.
Það var eins og þruma úr heið-
skíru lofti þegar þær sorgar-
fregnir bárust mér að þú, elsku
frændi, værir látinn. Tíminn stóð
í stað, ský dró skyndilega fyrir
sólu. Klukkutíma síðar sat ég enn
við borðstofuborðið með peninga-
sekkinn milli handa mér sem þú
gafst mér í sumar. Kaldur veru-
leikinn læddist að baki mér þegar
ég loks áttaði mig á því að þú vær-
ir farinn fyrir fullt og allt.
Engan betri mann ég þekkti en
þig Steini. Þú vildir allt fyrir alla
gera sama hver átti í hlut. Ef eitt-
hvað bjátaði á varst þú ávallt
tilbúinn til þess að rétta fram
hjálparhönd. Ég er svo þakklát
fyrir stundina sem við áttum
saman hér í sumar þegar þú
hringdir í mig og spurðir mig
hvort þú mættir kíkja í heimsókn,
þú værir með gjöf til mín. Stuttu
seinna birtist þú á tröppunum hér
á Miðbrautinni. Brostir glettnis-
lega út að eyrum þegar þú réttir
til mín eldgamlan hörpoka. Aug-
un á mér urðu eins og undirskálar
þegar ég tók á móti honum. Poki
þessi var fullur af gömlum aurum
og krónum. Hvað er þetta? spurði
ég. Þú sagðir mér að þetta væru
„Lukkupeningar“ og hvort ég
gæti ekki nýtt þá í eitthvað snið-
ugt. Það var eins og jólin hefðu
komið í júní! Ég lofaði þér því á
þeirri stundu að hugmyndin
kæmi til mín síðar, þessi gjöf þín
myndi koma að góðum notum
einn daginn, Steini.
Ég bauð þér inn í kaffi og
súkkulaði. Við settumst niður
með Ingvari og spjölluðum um
daginn og veginn. Loks byrjaði
einhver bílaþáttur í sjónvarpinu
sem náði athygli okkar og áður en
við vissum var dagurinn nærri
liðinn. Þetta var ómetanleg dags-
stund og hvað ég er fegin að hafa
fengið þig heim til mín með
„Lukkupeningana“. Og veistu
hvað, Steini, ég fékk hugmynd.
Hluti af þér í hverjum peningi,
þinni góðmennsku og kænsku,
elsku besti Steini. Minning þín lif-
ir áfram í hjarta okkar allra sem
erum svo heppin að hafa kynnst
þér. Takk fyrir allar samveru-
stundirnar, takk fyrir að hafa
verið til.
Eitt lítið að lokum og að eilífu:
Stoppið hverja klukku, klippið á alla
símavíra!
Kastið beini í hundinn hann er hávær.
Píanó þagni, deyfið drumbudyninn.
Sjá, hér er kistan, syrgið látinn vin.
Látið flugvélarnar emja yfir landi og sjó
og skrifa í loftin skýjastöfum hann dó.
Klæðið hvítar dúfur svörtum harmi
eftir hann.
Svarta hanska látið á hvern
lögreglumann.
Norður, suður, austur og vestur hann
var mér.
Mín vinnuvika, sunnudagur hver,
mín nótt, minn dagur með lífi og leik.
Ég leit á ást sem hún væri eilíf en ég
óð reyk.
Hver þarf nú stjörnur, lát myrkvast
himins hjól.
Pakkið saman tungli, hlutið sundur sól.
Sturtið niður sjónum og sópið trjám
burt.
Um svona hluti verður aldrei framar
spurt.
(W.H. Auden, þýtt.)
„Kveðjublús“, þín frænka.
Vilborg Aldís.
Fallinn er frá á besta aldri
æskufélagi minn, veiðifélagi og
vinur Þorsteinn Karlsson, Steini
Karls, eins og hann var kallaður.
Leiðir okkar lágu fyrst saman í
barnaskóla og í gamla hverfinu
okkar sem afmarkaðist af Stang-
arholti, Skipholti og Nóatúni, en í
móanum þar og á leikvellinum
vorum við með fjöldanum öllum
af krökkum öll sumur frá morgni
til kvölds í mörg ár. Langt er um
liðið og frá þeim tíma eru fé-
lagarnir ekki margir en Steini var
einn af þeim, alla tíð. Leiðir okkar
skildi stundum eins og gerist og
gengur en á einhvern óskiljanleg-
an hátt hittumst við alltaf á ný við
nýjar og allt aðrar aðstæður en
við hefðum getað átt von á.
Sem unglingar og ungir menn
gengum við ansi hratt um gleði-
dyrnar frægu en komumst þó
fljótlega að mestu klakklaust frá
þeim blekkingarleik sem þar var í
boði og áttum saman góða göngu í
langan tíma. Síðar meir lágu leið-
ir okkar saman gegnum stang-
veiðina en Steini var náttúrubarn
af Guðs náð þegar kom að stang-
veiði og einn af færustu og eft-
irsóttustu veiðileiðsögumönnum
landsins.
Þegar ég eignaðist mína fyrstu
veiðistöng og hafði uppi á honum
og óskaði upplýsinga um stang-
veiði stóð ekki á honum. Sam-
dægurs var hann mættur og við
fórum í veiðibúðir og keyptum
það sem upp á vantaði. Síðan var
haldið upp að Elliðavatni og dag-
urinn og kvöldið notað til að æfa
fluguköst og eins og góðra veiði-
manna er siður var hann þolin-
móður og örlátur á tíma sinn. ftir
það lágu leiðir okkar oft saman,
ýmist á veiðislóð eða símleiðis í
spjalli um veiði en Steini var
ótæmandi brunnur þegar kom að
upplýsingum um allt sem við kom
stangveiði og þekkti vel ár, vötn,
veiðistaði, tæki og tól. Eftir-
minnileg er ferðin þegar þeir
Steini og Hafliði bróðir hans birt-
ust óvænt í Laxárdalnum. Það
urðu fagnaðarfundir og það var
ævintýri líkast að fylgjast með
þeim bræðrum við veiðar, flinkir,
nærgætnir og hógværir veiði-
menn og ætíð tilbúnir með góð
ráð.
Það er stórt skarð hoggið í fjöl-
skyldu þegar tveir bræður fara
svo óvænt og það sama daginn
eins og gerðist með þá Þorstein
og Hafliða og ekki hægt að
ímynda sér þá sorg og það skarð
sem skilið er eftir. Ég votta eft-
irlifandi bróður þeirra Ragnari
og fjölskyldu, „Ragga bróðir“
eins og Steini sagði alltaf, mína
dýpstu samúð sem og öllum þeim
sem eiga um sárt að binda vegna
fráfalls Steina og bróður hans
Hafliða.
Steina Karls verður sárt sakn-
að af mér og mörgum á veiðislóð,
hann var dagfarsprúður, hógvær
og drengur góður eins og sagt er
og það er vonandi að í hinum nýja
handanheimi bíði hans hinar eilíf-
ar veiðilendur og ótal ár.
Veru sæll, félagi, og þakka þér
fyrir allt.
Þór Saari.
Ég vil minnast vinar míns Þor-
steins Karlssonar sem var oftast
nefndur Steini guide.
Steini lést langt um aldur fram
í hörmulegu slysi er hann féll í
stiga og fékk mikla höfuðáverka
og lést af þeim.
Steini vann fyrir mig í nokkur
ár, hann var góður verkmaður,
handlaginn og alltaf boðinn og
búinn til alls sem gera þurfti.
Það er varla hægt að sætta sig
við að Steini sé farinn, við áttum
eftir svo marga veiðitúra. Steini
var leiðsögumaður við margar af
okkar fengsælustu veiðiám, hann
var mjög góður veiðimaður og var
oft unun að horfa á Steina hand-
leika flugustöngina, enda kenndi
hann mörgum handtökin. Það var
alltaf jafn skemmtilegt að fara
með honum í veiði og oft var
Ragnar bróðir hans með í ferð.
Það var alveg sama hvað áin
hét, alltaf þekkti Steini ána og
kom sífellt á óvart, sagði okkur
frá veiðistöðum þar sem hann
hafði veitt. Steini var vinsæll í
veiðihúsum laxveiðiánna enda
hjálpsamur við alla, samferða-
menn sem og starfsfólk. Síðustu
20 árin höfum við Steini farið í
marga veiðitúra og alla skemmti-
lega.
Við viljum votta ættingjum
Steina og þá sérstaklega Ragga,
Kaju og dætrum þeirra sem einn-
ig misstu bróður Ragnars, Haf-
liða, á sama sólarhring.
Við vottum konu Hafliða og
sonum þeirra okkar dýpstu sam-
úð.
Þeir bræður, Hafliði og Steini,
fóru oft saman í veiði. Missir fjöl-
skyldunnar er mikill og sár.
Steini minn og Halli, ég þakka
ykkur báðum samfylgdina og veit
að þið bræður eruð komnir á betri
veiðilendur og kveð með þessari
stöku.
Hér við laxár hörpuslátt
harmi er létt að gleyma.
Ég hef finnst mér aldrei átt
annarstaðar heima.
Blessuð sé minning ykkar.
Hvílið í friði.
Stefán Tyrfingsson og
María Friðsteinsdóttir.
Þorsteinn
Karlsson
✝ Hafliði AlfreðKarlsson fædd-
ist í Reykjavík 24.
júní 1953. Hann lést
6. desember 2013.
Foreldrar hans
voru Karl Jóhanns-
son, f. 7. nóvember
1923, d. 16. sept-
ember 1997, deild-
arstjóri í Útlend-
ingaeftirlitinu, og
kona hans Aldís
Hafliðadóttir, f. 17. janúar 1929,
d. 15. apríl 2001; vann við rit-
arastörf og símavörslu, lengst af
í Útvegsbankanum.
Albróðir Hafliða og Þorsteins:
Ragnar Karlsson, f. 1. september
1956. Systkini, samfeðra: Ragna
Karlsdóttir, f. 9. júlí 1946, Guð-
mundur Karlsson, f. 11. júlí 1947,
og Magnús Karls-
son, f. 21. ágúst
1960. Kona Hafliða
(16. júní 1995) Krist-
ín Rúnarsdóttir, f. 9.
ágúst 1960. For-
eldrar: Rúnar Guð-
bergsson, f. 26.
mars 1930, og Krist-
jana Sveinsdóttir, f.
2. júlí 1932, d. 10.
september 1988.
Synir Hafliða og
Kristínar eru Karl Jóhann, f. 27
október 1982, og Sveinn Óskar, f.
10. febrúar 1988. Dóttir Karls Jó-
hanns er Þórdís Natalía, f. 20.
júní 2006.
Útför Hafliða og bróður hans,
Þorsteins, fer fram frá Árbæj-
arkirkju í dag, 17. desember
2013, og hefst athöfnin kl. 13.
Elsku Halli frændi. Það er sagt
að þeir deyi ungir sem guðirnir
elska, mikið er það rétt. Þennan
sorgardag þegar þú varst tekinn
frá okkur svo skyndilega er því
enga aðra skýringu að fá. Þú sem
varst alltaf svo hraustur, hress og
glettinn. Mikill veiðimaður varstu
og naust þess til hins ýtrasta að
vera í náttúrunni. Annaðhvort
varstu iðinn að þræða árnar að
draga þann „stóra í land“ eða að
njóta sveitasælunnar með fjöl-
skyldunni þinni í bústaðnum. Mér
verða alltaf minnisstæð þau orð
sem þú sagðir við mig allnokkrum
sinnum: „Vilborg, þú ert alveg
eins og Dída amma þín.“ Mein-
ingin á bak við hvert orð var svo
einlæg af þinni hálfu. Að heyra
það skipti mig miklu máli, mér
þótti vænt um það.
Hugur minn er hjá fjölskyldu
þinni, sem á um sárt að binda,
megi guð vera með þér og þeim á
þessum sorgartímum. Elsku
Halli, takk fyrir allar samveru-
stundirnar okkar, þú varst góður
frændi og þín verður sárt saknað.
Ég veit að þið bræðurnir eruð hjá
afa Kalla og ömmu Dídu núna.
Eitt lítið að lokum og að eilífu:
Stoppið hverja klukku, klippið á alla
símavíra!
Kastið beini í hundinn hann er hávær.
Píanó þagni, deyfið drumbudyninn.
Sjá, hér er kistan, syrgið látinn vin.
Látið flugvélarnar emja yfir landi og sjó
og skrifa í loftin skýjastöfum hann dó.
Klæðið hvítar dúfur svörtum harmi
eftir hann.
Svarta hanska látið á hvern
lögreglumann.
Norður, suður, austur og vestur hann
var mér.
Mín vinnuvika, sunnudagur hver,
mín nótt, minn dagur með lífi og leik.
Ég leit á ást sem hún væri eilíf en ég óð
reyk.
Hver þarf nú stjörnur, lát myrkvast
himins hjól.
Pakkið saman tungli, hlutið sundur sól.
Sturtið niður sjónum og sópið trjám
burt.
Um svona hluti verður aldrei framar
spurt.
(W.H. Auden, þýtt)
„Kveðjublús“
Vilborg Aldís.
Prúðir sækja
lón og læki
laxar þá.
Sumir krækja silungsá.
Veiðitækir,
sporðasprækir
spretti hörðum á
fjalli fýsast ná.
(Jónas Hallgrímsson)
Elsku Hafliði. Það verður seint
sagt að þú hafir ekki verið aflakló
frændi minn og því fannst mér
þetta ljóð eiga við. Þær eru ófáar
veiðiferðirnar sem þú hefur farið
með foreldrum mínum og ég
minnist þess á mínum yngri árum
að hafa fengið að upplifa dásam-
legar veiðiferðir með þér. Það er
ómetanlegt að eiga góðar minn-
ingar. Það er þó ein sem stendur
upp úr og það var í jólaboðinu ár-
ið 2010. Ég hafði þá nýlega stigið
stórt skref í mínu lífi. Þú tókst ut-
an um mig og hvíslaðir að mér:
„Ragna, ég er ótrúlega stoltur af
þér, frænka.“ Þessi orð segja
meira en allt sem segja þarf og
eiga alltaf eftir að fylgja mér.
Þín verður sárt saknað, hjart-
ans frændi minn.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Vald. Briem)
Elsku Kristín, Sveinn Óskar,
Kalli og Þórdís Natalía, hugur
minn er hjá ykkur.
Takk fyrir mig. Þín frænka,
Ragna Ragnarsdóttir.
Hafliði Alfreð
Karlsson
HINSTA KVEÐJA
Þín dvöl á jörðu liðin er,
í hjörtum okkar þú áfram lifir,
meðan við öll erum hér,
þú á okkur horfir yfir.
Ég kveð þig að sinni,
en á ég það þig minni,
að við hittast munum aftur öll,
saman komin í skýjahöll.
Þín frænka,
Snædís Ragnarsdóttir.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is
má finna upplýsingar um innsend-
ingarmáta og skilafrest. Einnig
má smella á Morgunblaðslógóið
efst í hægra horninu og velja við-
eigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birt-
ingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virk-
um dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, jafnvel þótt grein
hafi borist innan skilafrests.
Minningargreinar
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800