Morgunblaðið - 11.03.2014, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 11. MARS 2014
✝ Steinunn Þór-leifsdóttir, hús-
móðir, fæddist í
Garði, Þistilfirði,
23. maí 1932. Hún
lést á Heilbrigð-
isstofnun Suð-
urnesja 2. mars
2014.
Foreldrar henn-
ar voru Sigríður
Helgadóttir, hús-
freyja, frá Róðhóli
í Sléttuhlíð í Skagafirði, f. 5.11.
1892, d. 28.5. 1985 og Þórleifur
Benediktsson, fæddur á Ak-
urseli í Öxarfirði, bóndi í Garði
í Þistilfirði, síðar bóndi í Efri-
Hólum í Núpasveit , f. 10.10.
1894, d. 22.9. 1984. Bróðir
Steinunnar var Lárus Benedikt
Þórleifsson, f. 21.6. 1920, d.
21.5. 1968.
Steinunn giftist Þórhalli Guð-
Alena Yudziankova. Synir
Steinunnar og Þórhalls eru: 2)
Guðjón Þórhallsson, f. 8.4. 1957.
Maki Guðveig Sigurðardóttir, f.
25.6. 1962. Dóttir Guðveigar: a)
Elísa María Oddsdóttir, f. 13.11.
1980, sambýlismaður Jóhann
Þormar. Sonur Jóhanns er Ing-
ólfur Ari Þormar, f. 15.5. 1998.
Börn Guðjóns og Guðveigar
eru: b) Þórhallur Guðjónsson, f.
20.9. 1987. c) Lovísa Guðjóns-
dóttir, f. 6.11. 1996, unnusti
Bjarki Þór Valdimarsson. 3)
Lárus B. Þórhallsson, f. 9.11.
1961, sambýliskona Hrönn Auð-
ur Gestsdóttir, f. 7.11. 1966.
Dætur Lárusar eru: a) Ólöf
Steinunn Lárusdóttir, f. 20.4.
1985, sonur hennar er Sölvi
Steinn Jónsson, f. 6.4. 2012. b)
Ýr Lárusdóttir, f. 28.4. 1989,
sambýlismaður Finnur Ólafs-
son, sonur þeirra Erik Finns-
son, f. 8.6. 2012. Sonur Hrannar
er c) Alexander Már Sig-
urgeirsson, f. 16.11. 1989, unn-
usta Una Árnadóttir.
Steinunn verður jarðsungin
frá Keflavíkurkirkju í dag, 11.
mars 2014, kl. 13.
jónssyni frá
Grindavík hinn 20.
júlí 1957. Þórhallur
fæddist 16.7. 1931,
d. 25.12. 1998. For-
eldrar hans voru
Sigrún Kristjáns-
dóttir og Guðjón
Klemensson.
Dóttir Stein-
unnar er 1) Hulda
Bjarnadóttir, f.
15.12. 1952. Maki
Jóhann Geirdal, f. 15.11. 1952.
Dóttir Huldu er a) Magnea
Ólafsdóttir, f. 28.11. 1969, dótt-
ir hennar er Sara Antonía
Magneudóttir, f. 1.7. 2004. Börn
Huldu og Jóhanns eru: b) Sig-
ríður Lára Geirdal, f. 16.12.
1979, dóttir hennar er Selma
Rán Melsted Hlinadóttir, f. 26.2.
2001. c) Steinþór Geirdal Jó-
hannsson, f. 15.8. 1981. Maki
Elsku tengdamóðir mín og vin-
kona, Steinunn, er farin frá okkur.
Að vita til þess að nú sértu frjáls
undan þjáningu veikinda þinna og
nú stödd á miklu fallegri stað er
huggun harmi gegn.
Minningar mínar eru miklar
og yndislegar um Steinunni og
Þórhall, tengdaforeldra mína.
Við Elísa María, dóttir mín, kom-
um til Keflavíkur fyrir rúmlega
30 árum og við komuna gengum
við inn á mikla vináttu, kærleika,
gleði og hamingju hjá Steinunni
og Þórhalli. Vera mín hjá Stein-
unni á Óðinsvöllum 17 var magn-
aður tími og ævintýri fyrir dóttur
mína. Heimilið var fallegasti og
yndislegasti staður sem ég hafði
komið til. Steinunn kenndi mér
og ráðlagði varðandi matargerð,
tertur og veislugerð – sem var
frábært að upplifa á allan hátt.
Þá visku mun ég varðveita og
koma áfram til barnanna minna,
Elísu, Þórhalls og Lovísu. Stein-
unn mín var frábær saumakona
sem hannaði mikið og saumaði á
okkur fjölskylduna. Hún Stein-
unn tengdamóðir mín var sá
þráður sem tengdi saman fjöl-
skyldur, lífshlaup, sambönd og
var stór þáttur í fögrum vefnaði
lífsins.
Steinunn deildi með mér gleði
og sorgum.
Ég kveð hana Steinunni mína í
dag með hjartans þakkir fyrir
liðna tíð, tryggð og kærleika. Ég
mun ávallt minnast þess að fórn-
arlund hennar var fagurt ævi-
starf.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífs þíns nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín tengdadóttir og vinkona,
Guðveig.
Ég var yngsta barnabarnið
hennar ömmu og kynntist henni
mjög vel því ég var mikið heima
hjá henni. Við vorum oft tvær
saman. Minningarnar um ömmu
eru yndislegar í mínu hjarta.
Amma Steinunn var allt það sem
fjölskyldan gat óskað sér. Stein-
unn var ekki bara besta amma í
heiminum, heldur vorum við líka
bestu vinkonur.
Amma var snillingur í höndun-
um. Ég mun aldrei gleyma fal-
legu jólakjólunum sem hún
saumaði á mig og ég mun varð-
veita vel allt það sem hún prjón-
aði á mig. Hún amma hugsaði vel
um öll ömmu- og langömmubörn-
in sín og hún gerði sitt allra besta
til að hjálpa öllum. Það er ynd-
isleg minning frá heimili ömmu.
Maður fékk að vera maður sjálf-
ur hjá henni og manni leið alltaf
vel heima hjá henni.
Heimilið hennar ömmu var
alltaf skínandi hreint og allt fullt
af blómum, ilmandi kökum og
fullt af gestum. Það voru alltaf
einhverjar kræsingar á boðstóln-
um og fékk enginn að fara heim
fyrr en búið var að fá sér smá í
gogginn. Meira að segja síðustu
daga hennar á sjúkrahúsinu, þeg-
ar gestir komu, sagði hún: „Fáðu
þér köku“ og þá áttu allir að fá
sér kex úr kökudallinum. Fram á
hennar síðasta dag var hún að
bjóða fólki kökubita.
Hún amma var mikil fé-
lagsvera og naut þess að hafa
fjölskyldu sína og vinkonur í
kringum sig. Amma lét ekkert
stoppa sig þrátt fyrir veikindi sín.
Hún hélt áfram að lifa lífinu og
með jákvæðni og sínum einstaka
hugsunarhætti hélt hún áfram –
þannig einstakling á maður að
taka til fyrirmyndar.
Hún amma vildi alltaf líta vel
út og það gerði hún líka alltaf. Ég
hjálpaði henni á seinni árum að
láta rúllur í fallega náttúrulega
litaða hárið hennar, sem hún var
svo stolt af og mikið var hún allt-
af glöð og þakklát fyrir þegar ég
var búin að gera hana fína. Hún
var alltaf svo þakklát fyrir allt
sem fólk gerði til að hjálpa henni.
Amma var ávallt rosalega gjaf-
mild og henni fannst alltaf svo
gaman að gefa. En það er málið,
amma gaf ávallt af öllu hjarta –
og sama hvað það er, það er besta
gjöfin.
Amma kenndi mér að baka og
við bökuðum mikið saman allt ár-
ið, t.d. kökur, snúða og smákök-
ur. Það besta við jólin var að baka
jólakökurnar hjá ömmu. Þótt
amma væri ekki alltaf með nógu
góða heilsu til baksturs, þá létti
alltaf yfir henni þegar baksturinn
hófst.
Hún varð hressari og léttari á
sér þegar við byrjuðum að baka
og við skemmtum okkur vel sam-
an. Amma sagði oft við mig að ég
myndi taka við af henni með
baksturinn og það ætla ég svo
sannarlega að gera og halda upp-
skriftum hennar á lofti.
Elsku ömmugullið mitt, síð-
ustu dagar okkar saman voru af-
ar dýrmætir. Að fá að strjúka
mjúku höndina þína og kyssa.
Vonandi líður þér betur núna í
faðmi afa, foreldra þinna og bróð-
ur.
Vil bara segja takk fyrir allt og
að vera alltaf til staðar fyrir mig.
Betri ömmu er ekki hægt að
finna þótt víða væri leitað. Mér
hefur alltaf verið líkt við þig og ég
verð alltaf svo glöð þegar fólk
segir að ég sé lík þér, það er mik-
ill heiður. Ég elska þig endalaust
mikið og sakna þín á hverjum
degi elsku amma mín.
Þín
Lovísa.
Aðeins tvennt er víst í þessum
heimi; við fæðumst og við deyj-
um. Kallið er komið hjá elsku
ömmu og skilur leiðir okkar – að
sinni. En mikið er kveðjustundin
erfið og söknuðurinn mikill. Það
er alltaf erfitt að kveðja þá sem
standa manni næst.
Samleið okkar ömmu hófst
þegar ég var rúmlega tveggja ára
skotta. Amma og afi tóku á móti
mér og móður minni, Guðveigu,
opnum örmum og vorum við frá
fyrsta degi hluti af fallegu fjöl-
skyldunni ykkar. Minningarnar
sem ég á um ömmu og sem við
höfum skapað á okkar samleið í
rúmlega 30 ár eru yndislegar og
dýrmætar. Amma var alveg ein-
stök kona og það var ávallt gott
að vera í kringum hana og inni á
hennar fallega heimili. Æsku-
minningarnar frá Óðinsvöllum 17
eru ljúfar. Ég, lítil ung dama sem
lék og dansaði inni í stofu hjá
ömmu og skottaðist svo á milli
húsa með vinkonunum í hverfinu.
Alltaf var húsið hennar ömmu op-
ið og allir voru ávallt velkomnir.
Hún var höfðingi heim að sækja
og alltaf fóru allir saddir og sælir
út frá ömmukoti. Amma var al-
veg einstök þegar kom að elda-
mennsku, bakstri og handavinnu.
Hún bakaði heimsins bestu kök-
ur og þegar kom að veislum í fjöl-
skyldunni var hún bakarameist-
arinn sem af vandvirkni og nautn
bakaði og skreytti hinar glæsi-
legustu tertur. Amma var einnig
mikil handavinnukona sem saum-
aði og prjónaði eins lengi og
heilsan leyfði. Nú leynast fallegir
dúkar og litaglaðir sokkar, tátil-
jur, treflar, húfur og vettlingar í
hverju koti hjá niðjum hennar,
sem mun ylja hjörtu okkar um
ókomna tíð.
Elsku amma mín, missirinn er
mikill og ég á eftir að sakna heim-
sóknanna til þín, nærveru þinnar,
samtalanna og símtalanna á milli
landa, þar sem við gátum létti-
lega talað í klukkustund um allt
milli himins og jarðar.
Elsku ömmugullið mitt, mikið
er ég þakklát fyrir að hafa komið
inn í líf þitt, lært af visku þinni og
staðið þétt við hlið þér þegar þú
kvaddir þennan heim – það var
erfitt en það var svo dýrmætt.
Elsku amma, þúsund þakkir
fyrir allt og fyrir að hafa verið þú
– einstök, trygg, hlý og hjartgóð.
Hvíldu í friði.
Þín
Elísa María.
Elsku amma, ég veit ekki
hvernig ég á að byrja á því að
segja þér hversu mikið lífið á eft-
ir að breytast núna þegar þú ert
Steinunn
ÞórleifsdóttirHans verður minnst sem eins afsvipmestu stjórnmálamönnum
þjóðarinnar á síðari helmingi 20.
aldar. Við Inga Jóna sendum eft-
irlifandi ættingjum Matthíasar
innilegar samúðarkveðjur.
Geir H. Haarde.
Hefði einhvern tímann komið
til þess að skipa stjórnmálamönn-
um í raðir eftir atorku þeirra og
harðdrægni í þágu umbjóðenda
sinna er enginn vafi að Matthías
Bjarnason hefði verið þar í
fremstu röð. Nú gustar ekki meir
af þessum eftirminnilega stjórn-
málamanni sem setti svo sterkan
svip á Alþingi um langa hríð.
Fundum okkar bar fyrst sam-
an þegar ég skrifaði þingfréttir á
háskólaárunum. Ég kynntist þá
strax þeim eiginleikum sem voru
svo sterkir í fari hans og öllu geði:
Það var skapfestan á annað borð-
ið en hjartahlýjan á hitt. Og á góð-
um stundum voru fáir jafn gáska-
fullir.
Seinna áttum við eftir að sitja
saman í þingflokki og við ríkis-
stjórnarborðið. Matthías var þá
harður í horn að taka sem fyrr.
Hann reyndist öllum fjármálaráð-
herrum erfiður. Ég kynntist því.
Oft þurfti fleiri en einn fund til að
fá niðurstöðu í mál.
Það var hverjum manni happ
sem átti Matthías Bjarnason að
meðhaldsmanni. Ég trúi að hitt
kunni að hafa verið þyngra að
eiga hann að móthaldsmanni.
Með öðrum orðum var betra að
hafa hann með sér en á móti.
Svo kappsamur gat Matthías
verið að mörgum fannst hann
vera skilningslaus í kröfugerð
sinni. En hitt er jafn víst að hann
hafði afar næman skilning á hög-
um og kjörum umbjóðenda sinna.
Það var í þeirra þágu að hann dró
aldrei af sér. Það skildu flestir og
virtu.
Matthías var aðsópsmikill for-
mælandi atvinnulífsins. Sjávarút-
vegurinn stóð hjarta hans næst.
Hann var kraftmikill sjávarút-
vegsráðherra. En hitt kom ýms-
um í opna skjöldu hversu hugur
hans og málflutningur snerist oft
um að bæta hag þeirra sem höll-
um fæti stóðu í samfélaginu.
Ákafi hans skilaði því ekki minni
árangri í heilbrigðisráðuneytinu
sem ég fann afar vel að hann hafði
mikla ánægju af. Því hlutverki
sinnti hann líka af metnað og ein-
urð.
Það var lærdómsríkt að fara
með Matthíasi vestur á firði, í
kjördæmið. Engum sem það
gerði gat dulist að þar var ríki
hans. Þar var fólkið hans. Þar
naut hann sín. Traustur stuðning-
ur kjósendanna jók svo áhrif hans
á Alþingi. Fáir skildu þau lögmál
betur en hann og fáir nýttu sér
þau til hins ýtrasta eins og hann.
Oft stóðu stormar um Matt-
hías, kannski oftast. En hann var
maður þeirrar veðráttu. Hann
naut sín einfaldlega betur í storm-
inum en logninu.
Það var happ að hafa kynnst
Matthíasi Bjarnasyni og eiga þess
kost að starfa með honum. Ég
hygg að það hafi verið lærdómur
öllum sem reyndu.
Um skeið varð smá vík á milli
vina, en hún hvarf inn í blámóðu
vestfirskra fjalla. Eftir lifir góð
minning um svipmikinn mann
sem nú hefur lokið langri og far-
sælli ævi.
Þorsteinn Pálsson.
Með Matthíasi Bjarnasyni er
kempa og eftirminnilegur per-
sónuleiki af velli genginn. Við átt-
um samleið á Alþingi í 12 ár og
urðum ágætis kunningjar þrátt
fyrir aldursmun og ólíkar stjórn-
málaskoðanir.
Eftirminnilegust er samveran í
sjávarútvegsnefnd á árunum
1991-1995 þar sem Matthías
gegndi formennsku. Spillti þá
ekki starfsmaður nefndarinnar
sem Matthías hafði að vonum
mikið dálæti á. Nefndin fór í
kynnisferðir og heimsótti sjávar-
útvegsfyrirtæki eins og gengur
og var Matthías þá í essinu sínu,
en þótti það hvimleitt tilstand að
þurfa að troða sér í plastslopp og
setja upp hárnet. Aldrei sá ég
hann hneppa nema eina tölu á
sloppnum. Nefndir höfðu þá
fundaaðstöðu í Þórshamri og með
útsýni yfir Tjörnina. Árla morg-
uns biðum við þess saman að
fundur hæfist og horfðum yfir til
ráðhússins sem var í byggingu og
orðið fokhelt. Ég ákvað að stríða
Matthíasi og spurði hvort honum
fyndist það ekki ljótt. „Það skán-
ar þegar búið verður að mála það
í fallegum litum,“ sagði Matthías.
Þegar ég upplýsti hann um að
húsið yrði alls ekki málað var tal-
ið fellt.
Þá er það ekki síður eftir-
minnilegt að hafa sótt Matthías
og Kristínu konu hans heim í
Trostansfjörð. Þar var hann
kóngur í ríki sínu svo sem reynd-
ar á Vestfjörðum yfirleitt. Hann
sýndi gestum með stolti skóg og
annan jarðargróður, vísaði á hyl
fullan af laxi og benti til fjalla
hvar örninn byggi sér hreiður.
Matthías Bjarnason var litrík-
ur stjórnmálamaður, skapríkur
og fylginn sér en þó allajafna
hress í framkomu og með spaugs-
yrði á vörum. Þó ekki kæmi ann-
að til en þáttur hans í útfærslu
landhelginnar væri það nóg til að
nafn hans mun eiga sinn sess á
spjöldum stjórnmálasögunnar.
Ég votta aðstandendum hans
samúð. Hvíli hann í friði.
Steingrímur J. Sigfússon.
Matthíasi Bjarnasyni kynntist
ég er hann varð heilbrigðis- og
tryggingamálaráðherra síðsum-
ars 1974. Hann var einnig sjáv-
arútvegsráðherra. Sjávarútvegs-
ráðuneytið þótti merkilegra
ráðuneyti og þar voru hann og að-
stoðarmaður hans, Einar Ingv-
arsson, með skrifstofur sínar.
Þegar Matthías varð heilbrigð-
is- og tryggingamálaráðherra
hafði ráðuneytið starfað á fimmta
ár. Flest var komið í fastar skorð-
ur og mörg verkefni í gangi.
Unnið var að málefnum heil-
brigðisþjónustunnar á grundvelli
laga um heilbrigðisþjónustu sem
gengu í gildi 1. janúar 1974.
Áhersla var á uppbyggingu
heilsugæslunnar um landið. Um
þá uppbyggingu var ekki ágrein-
ingur. Ráðnir höfðu verið arki-
tektar, Jón Haraldsson og Jes
Einar Þorsteinsson, til að hanna
heilsugæslustöðvar. Örn Bjarna-
son læknir, sem nýkominn var frá
lýðheilsunámi, var ráðinn tækni-
legur ráðgjafi verksins. Matthías
opnaði fyrstu heilsugæslustöðina
eftir að hann varð ráðherra í jan-
úar 1976 í Borgarnesi.
Viðbyggingu fæðingardeildar
Landspítala lauk á þessum tíma
og opnaði Matthías hana í desem-
ber 1976. Í sama mánuði var
ákveðið að ríkissjóður keypti
Landakotsspítala og rekstur
hans settur í sjálfseignarstofnun
til 20 ára.
Um árabil höfðu allar heil-
brigðisrannsóknir á vatni og mat-
vælum verið gerðar hjá Rann-
sóknastofnun sjávarútvegsins.
Stofnunin vildi hætta þeim svo
ákveðið var að stofna Matvæla-
rannsóknir ríkisins, sem tóku til
starfa í mars 1976 undir forystu
Guðlaugs Hannessonar. Hún
starfaði þar til Hollustuvernd rík-
isins var stofnuð.
Matthías hætti sem ráðherra í
september 1978 en kom á ný í
ráðuneytið í maí 1983. Þá var
hann einnig samgönguráðherra
en kaus að hafa skrifstofu sína í
heilbrigðisráðuneytinu. Mér
fannst hann ekki bera sama
traust til ráðuneytisstjóra og
annarra starfsmanna ráðuneytis-
ins og áður og hann valdi sér fag-
legan aðstoðarmann, ekki póli-
tískan, Davíð Á. Gunnarsson, þá
forstjóra Ríkisspítala.
Af málum þá efst á baugi vil ég
nefna áfengismeðferðarúrræði.
Margir höfðu farið með góðum
árangri í slíka meðferð til Banda-
ríkjanna. Stofnuð voru Samtök
áhugafólks um áfengis- og vímu-
efnavandann (SÁÁ) sem fengu
heimild til að byggja sér starfað-
stöðu. Hana opnaði Matthías í
desember 1983.
Unnið hafði verið ötullega að
uppbyggingu heilsugæslunnar
frá 1974. Ákveðið var árið 1985 að
taka saman yfirlit um þá upp-
byggingu. Ingibjörg R. Magnús-
dóttir hjúkrunardeildarstjóri
annaðist vinnuna sem birtist í riti
sem ráðuneytið gaf út. Ritið
sýndi vel þann gang sem verið
hafði á þessu sviði frá þeim tíma
sem Matthías varð ráðherra
fyrra sinni.
Við Matthías störfuðum vel
saman og ég á góðar minningar
um okkar samstarf. Ég hitti hann
síðast þegar ég var á ferð um
Vestfirði með Sighvati Björgvins-
syni þá heilbrigðisráðherra. Við
fréttum af Matthíasi í Trostans-
firði og gerðum boð á undan okk-
ur. Matthías og Kristín tóku vel á
móti okkur og hann sýndi stoltur
skógrækt sína á staðnum. Þetta
var skemmtileg heimsókn í sælu-
reit þeirra hjóna.
Við Guðrún sendum ættingj-
um Matthíasar hugheilar samúð-
arkveðjur.
Páll Sigurðsson.
„Við búum öll á sömu jörðinni,
öndum öll að okkur sama loftinu,
er annt um framtíð barna okkar
og erum öll dauðleg,“ sagði John
F. Kennedy í frægri ræðu, sem
hann flutti árið 1963. Nú hefur
Matthías Bjarnason lokið jarðvist
sinni og þrátt fyrir að ævisaga
hans bæri heitið „Járnkarlinn“
erum við minnt á að bæði Járn-
karlinn sjálfur, guðinn Þór eða
hvert okkar, sem er, verður að
lúta um síðir í lægra haldi fyrir
Elli kerlingu. Matthías var í bekk
með móður minni og útskrifaðist
samtímis henni í Verslunarskóla
Íslands 1939.
Þar með varð hann ásamt hin-
um bekkjarsystkinunum hluti af
upplifun minni af fólki og fyrir-
bærum frá fyrstu tíð, því að þau
ræktuðu vináttu sína vel um ára-
tuga skeið. Um Matthías á ég
ekkert nema ljúfar minningar
um heilsteyptan og vel meinandi
mann og vin foreldra minna.
Hann var skemmtilegur maður
en tók alvarlega kjörorð flokks
síns „gjör rétt, þol ei órétt“ og
fór því eigin leiðir eftir sannfær-
ingu sinni og samvisku svo að
eftir var tekið þegar hann taldi
nauðsyn á því. Hann var
óhræddur við að vara við því sem
honum fannst miður fara og
óhræddur við að taka heiðurs-
sæti á framboðslista Íslands-
hreyfingarinnar – lifandi lands í
kosningunum 2007. Með hrærð-
um huga sendi ég aðstandendum
hans samúðarkveðjur og þakkir
fyrir að hafa fengið að kynnast
Matthíasi Bjarnasyni, dreng-
skap hans og hugrekki.
Ómar Ragnarsson.
Sl. vor átti ég samtal við Matt-
hías Bjarnason um þorskastríðin
á áttunda áratug síðustu aldar.
Ég var þá að skrifa stutta ritgerð
fyrir nám í sagnfræði við Háskóla
Íslands og þótti því tilvalið að
heyra frásögn Matthíasar af
þætti hans í þessum deilum.
Matthías tók á móti mér á heimili
sínu í Lómasölum 14 í Kópavogi
og var hinn hressasti. Minni hans
var eldskýrt og frásagnargáfan á
fullu. Hann var tæpitungulaus
rétt eins og hann var í pólitíkinni.
Viðtalsfrásögnina í heild er að
finna á vefsíðu Morgunblaðsins.
Nú, þegar þessi skeleggi
stjórnmálaforingi er látinn, er við
hæfi að frásögn hans af þessum
atburðum – eins og þau komu af
hans vörum fyrir tæpu ári – ber-
ist til þeirra sem þar koma við
sögu.
Björn Matthíasson.
Matthías Bjarnason