Morgunblaðið - 11.03.2014, Blaðsíða 31

Morgunblaðið - 11.03.2014, Blaðsíða 31
hans og var hann búinn að afla sér góðrar þekkingar á því sviði. Það var auðheyrt að hvergi undi hann sér betur en í sveitinni sinni fyrir norðan. Faðir Magnúsar var í mörg ár garðyrkjubóndi í Hveragerði og þekkti Magnús því vel til garð- yrkjunnar og fylgdist vel með málefnum hennar. Magnús var um árabil um- sjónarmaður húseignarinnar við Dalbraut í Reykjavík, þar sem eru íbúðir fyrir eldri borgara. Þar vann hann gott starf og um það get ég sjálfur vitnað þar sem móðir mín bjó þar síðustu æviár- in sín. Til Magnúsar var alltaf gott að leita. Magnús var hreinn og beinn og gat sagt skoðanir sínar um- búðalaust á mönnum og málefn- um en þeir sem þekktu hann vissu að undir niðri sló gott og viðkvæmt hjarta. Fjölskyldan var honum mjög dýrmæt, hún var honum allt. Það var þeim hjónum og fjöl- skyldunni allri mikið áfall er Margrét dóttir þeirra féll frá í blóma lífsins en synir hennar hafa veitt þeim mikla gleði. Það er með sorg í hjarta að við kveðjum nú Magnús með þakklæti fyrir samfylgdina og allar góðu og skemmtilegu sam- verustundirnar. Við vottum eiginkonu hans, Hallfríði, dóttur þeirra Elsu og Stefáni manni hennar og barna- börnunum okkar dýpstu samúð. Megi ykkur farnast vel á ókomn- um árum. Guðrún og Grétar J. Unnsteinsson. Þegar við hjónin fluttumst heim frá Kanada, fyrir tólf ár- um, stóð okkur til boða tóm íbúð foreldra minna í Bólstaðarhlíð 45, sem við þáðum feginshendi og ætluðum að hafa þar stuttan stans en erum þar enn og líkar vel. Brátt var maður dreginn inn í stjórnsýslu hússins eins og gengur og þegar hjónin Hallfríð- ur og Magnús fluttu í húsið, nokkrum árum síðar, leið ekki á löngu þar til Magnús var kominn í stjórn hússins og það af lífi og sál. Svo sannarlega réttur mað- ur á réttum stað. Aldrei bar skugga á samstarf okkar og Magnús er einn af þeim úrvals- mönnum sem ég hefði viljað hitta fyrr á lífsleiðinni, hrein- skiptinn, sanngjarn og úrræða- góður. Fyrir hönd húsfélagsins í Ból- staðarhlíð 45 vil ég senda ekkju hans og aðstandendum samúð- arkveðjur og þakkir fyrir vel unnin störf í þágu húsfélagsins. Grétar H. Óskarsson formaður. Kynni okkar Magnúsar hóf- ust er hann kom sem unglingur til mín í Hlíðardalsskóla árið 1968. Frá þeim tíma varð vin- semd okkar nánari svo aldrei bar skugga á. Hann var bráð- greindur, mjög listrænn og við- kvæmur – fremur hlédrægur – mikill bókamaður, víðlesinn og fróður. Allt sem hann fékkst við lék í höndum hans, enda fram- úrskarandi smiður svo af bar. Hjálpsamur var hann og óspar á sjálfan sig, trúaður og traustur. Ég kveð hann með djúpri virð- ingu og þakklæti fyrir allt sem hann gerði fyrir mig af miklu ör- læti. Kæra Haddý og allir aðrir ástvinir, meðtakið hjartahlýja samúð frá mér. Í ljósi þess hve kært var með okkur Magnúsi, finn ég hversu mikið þið hafið misst. Lítum fram til endur- fundanna samkvæmt fyrirheiti Krists um nýjan himin og nýja jörð – þar sem dauðinn verður ekki framar til. Blessuð sé minning Magnús- ar. Guð blessi ykkur öll og styrki. Sólveig og Jón Hjörleifur Jónsson. MINNINGAR 31 MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 11. MARS 2014 ✝ Dagbjört fædd-ist á Akranesi 15. júní 1931. Hún andaðist á líkn- ardeild Landspít- alans í Kópavogi 24. febrúar 2014. Foreldrar henn- ar voru Ólafur Sig- urjón Magnússon, f. 15.3. 1898, d. 2.6. 1972, og Svanbjörg Davíðsdóttir, f. 9.4. 1895, d. 27.1. 1941. Systkini Dag- bjartar eru Magnús Aðalsteinn, f. 19.7. 1923, Margrét, f. 15.4. 1927, d. 15.11. 1977, Sigríður Ester, f. 14.12. 1924, Guðrún, f. 18.4. 1933, d. 11.11. 2010, og Svanberg, f. 12.6. 1936, d. 10.6. 1999. Dagbjört giftist 1.1. 1954 eig- inmanni sínum, Gísla Guðmunds- syni, f. 11.9. 1926, d. 4.7. 2008. Dagbjört og Gísli eignuðust fjög- ur börn: 1) Svanbjörg, f. 7.6. 1953, í sambúð með Jóni Hanssyni, hún á fjögur börn með fyrri manni sínum, Stefáni Sigurjóns- syni. 2) Ester, f. 14.1. 1956, hún á þrjú börn með fyrr- verandi manni sín- um, Hallgrími Árnasyni. 3) Viðar Gíslason, f. 21.12. 1957, d. 23.11. 2013, kvæntur Kristínu Svövu Svav- arsdóttur, f. 1.4. 1957, d. 4.2. 2012, eiga þau einn son. 4) Þórir Gíslason, f. 16.7. 1960, kvæntur Sigrúnu Hinriksdóttur, f. 2.8. 1962, hann á tvo syni með fyrr- verandi konu sinni, Sigrúnu Brynju Jónsdóttur. Lang- ömmubörn Dagbjartar eru tólf. Útför Dagbjartar fer fram frá Grensáskirkju í dag, 11. mars 2014, og hefst athöfnin kl. 15. Legg ég nú bæði líf og önd, ljúfi Jesús, í þína hönd, síðast þegar ég sofna fer sitji Guðs englar yfir mér (Hallgrímur Pétursson) Elsku mamma. Mikið var gam- an að vera með þér í afmælinu þínu í Skorradalnum þegar þú varðst sjötug, þarna mættu marg- ir og fögnuðu með þér í sumar- blíðunni. Ferðalög voru ykkur pabba líf og yndi. Áttuð það jafn- vel til að fara á sunnudagsrúnt en koma ekki heim fyrr en eftir tvo eða þrjá daga vegna þess að þið fóruð hringferð um landið. Já, svona vorið þið, gistuð bara þar sem var pláss. Ferðin okkar til Benidorm, þegar pabbi varð áttræður, er mjög eftirminnileg, þarna vorið þið á heimavelli. Þið þekktuð stað- inn eins og fingurna ykkar, enda var þetta uppáhaldsstaður ykkar í sólinni. Eftir að pabbi dó fórum við oft saman í ferðalög, þó ekki erlendis en innanlands fórum við, hvort heldur sem var á ísrúnta eða helg- arferðir um landið okkar. Þarna naust þú þín og talaðir um að þið pabbi hefðuð farið þesar slóðir. Það var gaman að heyra þig segja frá þessum minningum þínum um ykkur og fann ég þá fyrir því að þú saknaðir hans mikið. Þegar ég spurði þig, elsku mamma mín, hvort þú vildir fara í Múlabæ, dagvist fyrir eldri borg- ara, sagðir þú: „Nei, þetta er nú bara fyrir gamalt fólk, þangað hef ég ekkert að gera.“ En þú lést undan og sást ekki eftir því, því þarna voru jafningjar þínir og þú skemmtir þér mjög vel við að spila og spjalla. En nú, elsku mamma, ert þú komin í faðm hans pabba aftur og Viðar bróðir með ykkur ásamt Stínu sinni. Þinn sonur, Þórir. Elsku mamma mín. Það er mér dýrmætt að hafa getað verið hjá þér þegar þú and- aðist á líknadeildinni efir erfið veikindi. Líkt og þegar Viðar bróðir dó fyrir aðeins þrem mánuðum, var sólin að koma upp, stillan úti var algjör og umhverfið fagurt, enda var útsýnið frá herberginu þínu þar alveg yndislegt. Ég er alveg óendanlega þakklát fyrir að hafa haft þig hjá okkur allan þennan tíma, það er meira en þú upplifðir í æsku, misstir mömmu þína aðeins níu ára göm- ul. En nú eru endurfundir eftir öll þessi ár og hafa allmargir bæst í hópinn síðan, ég trúi því að pabbi, Viðar og Stína hafi tekið vel á móti þér og vísað þér veginn, enda sagðir þú það fyrir skömmu að þú ættir orðið litlar fjölskyldur báð- um megin. Eitt sinn sagðir þú mér að þú hefðir fyrst upplifað sælu þegar þú kynntist pabba, þá upplifðir þú fyrst að þú værir elskuð og virt á mannlegan hátt, ég trúi því að þú sért núna að upplifa sælu á annan hátt á öðrum stað og pabbi er líka þar hjá þér. Hjá mér verða nú kaflaskipti. Það verður skrítið að geta ekki hringt í mömmu eða farið út í smá kaffi og spjall, en erfiðu veikindi þín undanfarma mánuði gerðu það að verkum að við hitt- umst samt alltaf reglulega bara heima hjá þér. Það má taka ofan fyrir þér hversu dugleg þú varst í þínum veikindum og tókst þessu af æðruleysi. Ég er þakklát fyrir svo margt, má þar t.d. nefna hvalaskoðunar- ferðina sem við fórum bara tvær, það var svo gott að spjalla, borða nestið, hlusta á fuglana og niðinn í sjónum, þar eignuðumst við okkar leyndamál meðal annars. Og svo viðtalið sem ég átti við þig þegar ég gerði ritgerðina, þá fékk ég innsýn í bernsku þína sem var skelfileg og virkar eins og lygasaga. En svona spjall hef- ur verið mér dýrmætt. Elsku mamma, í dag er komið að hinstu kveðjustundinni, ég vil þakka þér fyrir að hafa alltaf ver- ið til staðar fyrir mig, í minning- unni munt þú ávallt vera þessi samviskusama, heiðarlega og duglega mamma mín. Nú hverfi oss sviðinn úr sárum og sjatni öll beiskja í tárum, því dauðinn til lífsins oss leiðir, sjá, lausnarinn brautina greiðir. (Þýð. Sigurbjörn Einarsson) Góða nótt, elsku mamma, þangað til næst. Ástarkveðja frá dóttur, Ester Gísladóttir. Elsku mamma mín. Það er mjög erfitt að sitja hér og skrifa minningargrein um þig og vita til þess að ég mun ekki sjá þig hér á jörðu meir. Ég á svo margar góðar minningar um þig en vonandi hjálpa þær mér næstu vikur, mánuði og ár að muna eftir þér sem bestu mömmu. Það var yndislegt þegar við systkinin vor- um í okkar skólagöngu að vita af þér heima þegar við komum heim og ef að þú svaraðir okkur ekki, þá hugsaði maður: hvar er mamma eiginlega, en þá varst þú kannski bara í símanum eða í heimsókn hjá vinkonu þinni í næsta húsi. En núna eru breyttir tímar, flestar mæður úti að vinna og börnin á leikskóla eða í skól- anum og svo er farið í vistun á eftir skóla. Þegar ég bjó í Eyjum og ég kom í bæinn með börnin þá var alltaf tekið vel á móti okkur og oft, ef ég var lengur, þá áttum við góðar stundir saman og töl- uðum mikið um þína æsku, sem ekki er hægt að lýsa í orðum hér, en þú áttir mjög erfiða æsku. Eftir að pabbi dó 2008 urðu kaflaskipti í þínu lífi en þið voruð mjög góðir vinir og voruð dugleg að fara í sund og spila félagsvist alla daga, en við systkinin reynd- um að hafa það þannig áfram hjá þér eftir að hann dó. Svo voru ógleymanlegar stundirnar sem við mæðgur, þ.e. þú, ég og Est- er, hittumst alltaf á miðvikudög- um og prjónuðum og fórum í kaffihús saman og höfðum þenn- an dag fyrir okkur. Síðustu átta mánuðir hafa verið okkur fjöl- skyldunni erfiðir vegna veikinda hjá þér og Viðari bróður sem lést fyrir aldur fram í nóvember úr krabbameini og svo veikist þú um svipað leyti, líka með krabbamein, og lést 24. febrúar sl. Þú vildir alltaf vera fín og varst mjög ánægð ef að maður sagði við þig voðalega ert þú fín, þá ljómaðir þú öll. Svo varst þú mjög myndarleg í höndunum, saumaðir allt á okkur systkinin og prjónaðir og vildir alltaf hafa eitthvað að gera. En það verður skrýtið að heyra ekki í þér eða sjá þig daglega eins og við reynd- um að gera. Ég vil að lokum þakka starfsfólki Líknardeildar- innar í Kópavogi og heimaþjón- ustu Karitas fyrir frábæra um- mönnun í veikindum þínum. Guð geymi þig. Þín elskandi dóttir, Svanbjörg Gísladóttir. Þegar ég horfi hér á gler- klukkuna sem afi gerði velti ég fyrir mér öllum góðu minning- unum sem ég á um Dæju ömmu eins og við kölluðum hana alltaf. Frá því ég man eftir mér hefur saumaskapur alltaf verið í há- vegum hafður, það voru saum- aðir pelsar á okkur stelpurnar og apaskinnsgallar í öllum regn- bogans litum runnu út úr bíl- skúrnum eins og heitar lummur þegar ég var krakki. Fjölskyldu- boðin þegar við komum saman í sunnudagssteik voru alltaf skemmtileg og lífleg. Ég gleymi því aldrei þegar Dæja amma sat í sæta sófanum og var að segja frá einhverju mjög mikilvægu og stóð upp og var að lýsa einhverju með hönd- unum, þá tók Gísli afi sig til og færði sófann því hann sá að það var of þröngt þarna og auðvitað kippti hann því í lag svo það færi betur um ömmu, svo settist hún og datt beint á gólfið, mikið var hlegið þá. Þegar ég var krakki földum við okkur inni í skápum og út um allt og alltaf var sama góða lyktin heima hjá ömmu og afa. Nú kalla börnin mín þessa lykt ömmu Dæju lykt og svo fylgir á eftir „hún er svo góð“, auðvitað er þetta lyktin af ilm- vatninu sem hún bar allt frá því ég var barn. Amma og afi voru alltaf dug- leg að ferðast og höfðu sérstakt dálæti á Spáni og ósjaldan komu þau með glaðning handa okkur krökkunum. Á jólunum bakaði Dæja amma alltaf margar sortir og kenndi mér að þegar maður fer í boð þá á maður að smakka eina af öllum sortum, það er kurteisi. Já, svona var Dæja amma og ég og fjölskylda mín munum sakna hennar mikið en erum á sama tíma þakklát fyrir þann tíma sem við höfum haft saman. Fósturlandsins Freyja, fagra vanadís, móðir, kona, meyja, meðtak lof og prís. Blessað sé þitt blíða bros og gullið tár. Þú ert lands og lýða ljós í þúsund ár. (Matt. Joch.) Við viljum senda mömmu, Svönu, Þóri, ættingjum og vinum okkar innilegustu samúðarkveðj- ur. Ásdís, Ingi, Petra María og Viktor Ingi. Minning þín er mér ei gleymd; mína sál þú gladdir; innst í hjarta hún er geymd, þú heilsaðir mér og kvaddir. (Káinn) Ég vil skrifa nokkur orð um Dæju ömmu mína sem er fallin frá. Þrátt fyrir að ég vissi að hún myndi kveðja á næstu dögum var það samt sem áður áfall þeg- ar mamma hringdi og sagði mér að hún væri dáin. Ég fann fyrir svo miklum tómleika. Það er erf- itt að kveðja svona góða og ör- láta manneskju sem hefur verið í lífi mínu í 27 ár. Ég ólst upp í Vestmannaeyj- um, en amma og afi bjuggu í Reykjavík. Þrátt fyrir fjarlægð- ina hittumst við reglulega, ann- aðhvort þegar þau heimsóttu Eyjarnar eða þegar við fjöl- skyldan ferðuðumst upp á fasta- landið. Þau voru alltaf svo gest- risin og það var algjörlega stjanað við okkur. Mér fannst ég alltaf velkomin hjá þeim, og þau voru svo hjálpsöm. Ég man eftir hversu gaman mér fannst að að fá ömmu og afa í heimsókn til Eyja, og sömuleiðis var það allt- af svo huggulegt að vera hjá þeim í Reykjavík. Ég verð ævinlega þakklát fyr- ir allar góðu stundirnar sem við áttum saman. Elsku amma, minning þín mun lifa um ókomin ár. Ég kveð þig með miklum söknuði og virð- ingu. En ég trúi því að þú sért komin á góðan og friðsælan stað með Gísla afa. Hvíl í friði, elsku amma mín. Kristín Stefánsdóttir. Dæja amma er látin eftir stutt en erfið veikindi. Það var alltaf gaman að koma til Dæju ömmu og Gísla afa. Ég ólst upp í Vest- mannaeyjum og þau bjuggu í Reykjavík þannig að við hitt- umst ekki eins oft og við hefð- um viljað en við gistum alltaf hjá þeim þegar við komum til Reykjavíkur. Alltaf var vel tek- ið á móti okkur og ekki vantaði bakkelsið og gestrisnina. Haustið 1998 varð ég þeirrar gæfu aðnjótandi að búa hjá ömmu og afa á meðan ég sótti námskeið í Reykjavík. Á með- an ég var hjá þeim prjónaði ég peysu á mig og þar sem amma var mikil prjóna- og hannyrða- kona þá gat ég leitað til hennar þegar mig vantaði hjálp. Sum- arið 2008 lést Gísli afi og varð það ömmu Dæju mikill missir. Mér er minnisstætt þegar hún tók slátur með mér og mömmu. Það var í fyrsta sinn sem ég tók sjálf slátur og var það mjög fróðlegt. Dæja amma, Sigrún systir, Rebekka Rut og Róbert Elí voru hjá okkur á aðfangadagskvöld 2011 og var það mjög dýrmæt og skemmtileg stund. Í fyrra fór heilsu hennar hrakandi og í fyrstu fannst ekki hvað amaði að henni en hún varð oft veik, hún sem hafði alltaf verið mjög heilsu- hraust. Í haust greindist hún svo með krabbamein í brisi. Hún varð síðan fyrir miklu áfalli þegar sonur hennar lést úr krabbameini í lok nóvem- ber. Í kringum jólin hrakaði heilsu hennar mikið. Í byrjun janúar fór hún á Líknardeild Landspítalans í Kópavogi þar sem hún dvaldi þar til hún lést. Dæju ömmu er sárt saknað. Ég sendi mömmu, Ester og Þóri og fjölskyldum mínar dýpstu samúðarkveðjur og þakka Dæju ömmu fyrir allt. Hvíl í friði. Dagbjört Stefánsdóttir. Dagbjört Ólafsdóttir Sumir eru svo samofnir lífi manns og tilfinningum, að erfitt er að setja það í orð. Þannig var samband okkar við Lilju frænku, systur hans Guðna afa. Tilfinningar, myndir, hlutir og lykt koma í hugann en færri orð. Heimili hennar var að mati okk- ar systra heilt ævintýraland. Geymslan geymdi fjársjóði, búr- ið fullt af góðgæti, baðherbergið ilmaði af baðsalti. Jólaboð með ilmandi súkkulaði og kökum. Þar komu fullorðnir og börn saman við stofuborðið og spiluðu stopp. Margs er að minnast og ekki hægt annað en að nefna erfiða tíma þegar Lilja missti Óla sinn í snjóflóðinu 1974. Það var mikill harmur og aðdáunarvert hvernig hún og fjölskyldan hélt áfram. Lilja var í vinkvennahópi sem allar konur ættu að eiga, þær ferðuðust, innanlands sem erlendis, héldu Lilja Sumarrós Þorleifsdóttir ✝ Lilja SumarrósÞorleifsdóttir fæddist 30. október 1923. Hún lést 26. febrúar 2014. Útför Lilju fór 7. mars 2014. Eurovisionpartí og gerðu sér glaðan dag. Samband okk- ar breyttist þegar barnæskunni sleppti og þá í sam- veru deildi hún dýrmætu lífi sínu, gleði, sorgum og innileika með okk- ur. Fyrir hönd systkina og for- eldra þökkum við Lilju frænku, sem var okkur svo kær, samfylgdina. Ég sendi þér kæra kveðju nú komin er lífsins nótt, þig umvefji blessun og bænir ég bið að þú sofir rótt. Þó svíði sorg mitt hjarta þá sælt er að vita af því, þú laus ert úr veikinda viðjum þín veröld er björt á ný. Ég þakka þau ár sem ég átti þá auðnu að hafa þig hér, og það er svo margs að minnast svo margt sem um hug minn fer, þó þú sért horfinn úr heimi ég hitti þig ekki um hríð, þín minning er ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sigurðardóttir) Ólína Freysteinsdóttir. Blómaverkstæði Binna | Skólavörðustíg 12 | Sími: 5613030 ALLAR SKREYTINGAR UNNAR AF FAGMÖNNUM

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.