Morgunblaðið - 06.05.2014, Side 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. MAÍ 2014
✝ Hildur Jóns-dóttir fæddist á
Raufarhöfn 4. des-
ember 1947. Hún
lést á Landspít-
alanum Háskóla-
sjúkrahúsi við
Hringbraut 18. apr-
íl 2014.
Foreldrar henn-
ar voru Jón Þ.
Árnason, f. 22.
október 1915, d. 3.
apríl 1981, og Borg-
hildur G. Guðmundsdóttir, f. 22.
september 1915, d. 1. mars 2009.
Hildur var elst af fimm systk-
inum en hin eru Margret, f. 7.
október 1949, hennar börn eru
bundinni skólagöngu á Rauf-
arhöfn en fór svo á Héraðsskól-
ann á Laugum og lauk þar
gagnfræðaprófi 1964. Hildur
vann við síldarsöltun og af-
greiðslu í Kaupfélaginu á Rauf-
arhöfn á sínum unglingsárum.
Árið 1966 fór hún til London og
starfaði á ensku heimili í eitt ár
og fljótlega eftir heimkomuna
hóf Hildur störf hjá Sölumiðstöð
hraðfrystihúsanna og starfaði
þar og hjá dótturfélögum þess í
um 30 ár. Síðustu 14 árin starfaði
Hildur sem bókari og launa-
fulltrúi hjá Fjárstoð ehf. Hildur
var mikil félagsvera og starfaði
innan ITC í rúmlega 20 ár og
gegndi þar ýmsum trún-
aðarstörfum.
Útför Hildar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 6. maí
2014, og hefst athöfnin kl. 13.
Borghildur, Eðvarð
Arnór og Davíð Jón.
Árni Stefán, f. 19.
desember 1951,
maki Helga Ingi-
bergsdóttir, f. 4.
september 1953,
þeirra dætur eru
Sunna og Sandra.
Jakobína, f. 11.
ágúst 1960. Jón Þór,
f. 11. ágúst 1960, d.
7. september 2000,
maki Maria Hedin,
f. 24. janúar 1961, þeirra synir
David Alexander og Jokob Árni.
Hildur ólst upp á Raufarhöfn
til 1963 er fjölskyldan fluttist til
Reykjavíkur. Hún lauk hefð-
Elskuleg mágkona mín, hún
Hildur, er látin langt fyrir aldur
fram, við sem ætluðum að eiga
mörg ár til viðbótar með henni.
Veikindi þín tóku sig því miður
upp aftur síðastliðið haust og eft-
ir erfiða meðferð og baráttu við
krabbamein hafði dauðinn betur.
Þú varst hrókur alls fagnaðar
hvar sem þú komst, með góða
nærveru og sterka rödd, alltaf
svo glæsileg til fara, skartaðir
hinum fegurstu litum sem fóru
þér svo vel, en sá svarti var ekki
þinn uppáhaldslitur. Aldrei var
það mikið mál hjá þér að reiða
fram dýrindis kræsingar, alltaf
nýir og framandi réttir á borðum
sem þú sagðir okkur að ekkert
mál væri að búa til og uppskriftir
– það er bara sitt lítið af hverju í
þessum réttum. Þú prófar þig
bara áfram og ef það gengur ekki
kem ég og hjálpa þér, voru svörin
ef ég bað um uppskrift að ein-
hverjum réttinum. Við ættingjar
þínir eigum eftir að sakna þess að
hafa þig ekki með þegar skipu-
leggja þarf veislu, en þar hefur
þú verið aðalmanneskjan, alltaf
tilbúin að hjálpa og oftast búin að
kaupa það sem til þarf og koma
með sýnishorn til að smakka.
Þær eru ófáar veislurnar sem þú
hefur haft umsjón með í minni
fjölskyldu og vil ég þakka þér það
af heilum hug. Dætrum mínum
varstu afar góð frænka, alltaf
gátu þær hringt í Hillu frænku
og fengið góð ráð og reglulega
hringdir þú til að heyra hvort
ekki gengi vel hjá fallegu stelp-
unum þínum. Síðastliðið haust
komuð þið systur galvaskar og
vöktuð mig snemma að morgni
með kampavín, kransaköku og
smá hávaða eins og fylgir ykkur
oftast. Afmælisgjöfin átti að
koma á óvart seinna sem hún svo
sannarlega gerði, í pakkanum
var partí hjá Bínsu, síðan tón-
leikar og út að borða að þeim
loknum. Því miður gast þú ekki
tekið fullan þátt í þessu, en þú
varst með í upphafi og það er ég
svo þakklát fyrir.
Við Sunna heimsóttum þig
daginn eftir á sjúkrahúsið, en þá
varst þú byrjuð í erfiðasta og síð-
asta hluta meðferðarinnar. Þú
varst svo hress, páskarnir fram-
undan og mikið að gerast. Það er
ótrúlegt og erfitt að þú skulir
ekki vera með okkur framar í
öllu því sem fjölskyldan er vön að
gera saman. Með söknuð í hjarta
kveð ég þig, elsku Hildur, og veit
að ættingjar og vinir sem farnir
eru taka vel á móti þér.
Meðan veðrið er stætt
berðu höfuðið hátt
og hræðstu eigi skugga á leið.
Bak við dimmasta él
glitrar lævirkjans ljóð
upp við ljóshvolfin björt og heið
þó steypist í gegn
þér stormur og regn
og þó byrðin sé þung sem þú berð
þá stattu fast og vit fyrir víst
þú ert aldrei einn á ferð.
(Ísl. höf. óþekktur)
Þú munt alltaf eiga stóran
stað í hjarta mínu. Guð geymi
þig.
Þín mágkona,
Helga.
Hildur Jónsdóttir frænka mín
var skeleggur merkisberi þeirr-
ar samheldni sem löngum hefur
einkennt frændgarðinn sem rek-
ur sameiginlegt upphaf til afa
okkar og ömmu á Harðbak á
Melrakkasléttu, nyrsta bónda-
býli á Íslandi. Framganga henn-
ar og svipmót minnti þó ekki síð-
ur á föður hennar, Jón Árnason.
Glaðværð, sérstakur hressileiki
og jákvæðni, talsverð stríðni í
bland, frásagnargleði og dugnað-
ur. Hilla ólst upp á Raufarhöfn
og gekk síðan í Laugaskóla.
Hennar kynslóð upplifði í æsku
Raufarhöfn sem umsvifapláss og
eina mikilvægustu útflutnings-
höfn landsins. Þangað streymdi í
sumarbyrjun fjöldi fólks, ekki
síst æsku- og skólafólk, til að
leggja gjörva hönd á vinnslu síld-
ar á síldarplönum og í síldar-
verksmiðju, og Rauða myllan
varð í nokkra mánuði nafli
heimsins. Hilla tók fullan þátt í
fjölþættu atvinnulífi þessa ólg-
andi síldarpláss og drakk í sig
spennuna og gleðina sem fylgdi
síldinni þegar mikill afli barst á
land og allir sem vettlingi gátu
valdið lögðust á eitt um að bjarga
verðmætum sem voru þjóðar-
búinu svo mikilvæg. Við eldhús-
borðið heima fékk hún síðan
beint í æð upplýsingar um horf-
urnar á síldarmiðunum, stundum
frá síldarskipstjórum í stuttu
stoppi í landi sem komu í mat til
foreldra hennar, Jóns og Lontu.
Eftir ársdvöl í London urðu
viðskipta- og bókhaldsstörf í
Reykjavík aðalstarfsvettvangur
hennar en ég hygg að síldar-
plássið hafi samt alltaf verið
veislan í hennar farangri. Hilla
giftist ekki og eignaðist ekki börn
en innan nánustu fjölskyldunnar
sem og stórfjölskyldunnar var
hún mikilvægur klettur, óeigin-
gjörn og fórnfús, áhugasöm og
ræktarleg við allt sitt fólk. Hún
var gleðigjafi og börnin í fjöl-
skyldunni, og ekki síður ungling-
arnir, áttu í henni hauk í horni
eins og þau væru hennar eigin
börn. Og söm var reyndin þegar
aldurinn færðist yfir móður
hennar og móðursystur. Ásu
móður minni, sinnti hún ekki síð-
ur en afkomendur hennar. Hún
heimsótti hana reglulega á hjúkr-
unarheimili og flutti þá að sjálf-
sögðu með sér glaðværð og
hressileika en einnig þyt úr
mannlífinu utan stofnunar og
fréttir af fjölskyldu og vinum
sem hún vissi að gaf lífi frænku
hennar innihald og tilefni til líf-
legra samræðna sem báðar nutu.
Þar bar að sjálfsögðu á góma
ættfræði og gamansögur gamlar
og nýjar en einnig umræður um
yngstu kynslóðina í fjölskyldunni
sem báðar höfðu brennandi
áhuga á. Þessi umhyggja var
Hillu eðlislæg og sjálfsögð en
móður minni var hún ómetanleg,
ekki síst síðustu árin.
Á kveðjustund kveð ég því
Hildi frænku mína með miklu
þakklæti, ekki bara fyrir okkar
gamla vinskap og frændskap,
heldur fyrir það hve dýrmætur
vinur hún var Ásu móðursystur
sinni þegar hún þurfti mest á því
að halda.
Guðmundur Þorgeirsson.
Elsku Hilla okkar.
Hún Hilla okkar var einstök
kona. Allt frá því við munum eftir
okkur hefur hún verið til staðar
fyrir okkur í einu og öllu. Hvað
sem það var gátum við farið til
Hillu vitandi að hún myndi alltaf
hugsa um okkur eins og hennar
eigin börn. Fátt gátum við hugs-
að okkur betra en þegar við vor-
um sendir „suður“ í pössun til
hennar og ömmu Borghildar. Það
var gjörsamlega allt gert fyrir
okkur og réðum við ferðinni.
Henni fannst nefnilega alltaf svo
mikilvægt að við myndum njóta
okkar og hafa gaman. Það hafa
eflaust fáar manneskjur farið
eins oft í bíó eða leigt spólu án
þess að hafa hugmynd um hvaða
mynd væri farið að sjá. En þetta
gerði hún fyrir okkur.
Margoft fór Davíð „suður“ í
keppnisferðir og þá stóð ekki á
því að hún vaknaði eldsnemma og
keyrði hann á staðinn og passaði
að hann hefði allt sem hann þyrfti
yfir daginn og horfði á þá leiki
sem hún gat.
Mér (Arnóri) er sérstaklega
minnisstæð ferð sem ég og Hilla
fórum í til Frakklands í tvær vik-
ur. Ég var um tólf ára og þetta
var alveg ótrúleg ferð fyrir ung-
an man. Ég og Hilla vorum sam-
an alla ferðina og upplifðum sam-
an allt sem París hafði upp á á
bjóða, þetta er mín fyrsta minn-
ing um útlönd og er mér sérstak-
lega hugljúft að Hilla hafi verið
stór partur af henni.
Engin minningargrein um
hana Hillu er fullkláruð nema
minnst sé á mat. Hún Hilla elsk-
aði mat, að elda hann, borða hann
og sérstaklega að bera á borð
fyrir aðra. Aldrei fórum við í mat
til Hillu þar sem allt var ekki
undirlagt af kræsingum sem
voru hver annarri betri. Hún var
Íslandsmeistari í grjónagrautar-
gerð. Mikil sorg ríkti meðal litlu
barnanna í fjölskyldunni vegna
þess að nú fengju þau aldrei aftur
Hillugraut.
Við tengjum allar okkar helstu
minningar við Hillu því að við
vorum alltaf saman á stórhátíð-
um og uppákomum. Og veislur og
samkomur voru einfaldlega ekki
eins án hennar Hillu. Hlátur
hennar var bráðnauðsynlegt bak-
grunnshljóð. Alltaf brosandi og
að passa að allt væri í lagi. Allir
brandarar sem komu frá okkur
bræðrum fengu hlátur og hrós,
hvort sem þeir voru fyndnir eða
ekki, skiljanlegir eða ekki, eða
hún hafði jafnvel ekki heyrt hvað
við sögðum. Þessa kátínu hennar
notaði hún óspart á öll börn í fjöl-
skyldunni. Börnin okkar eiga
ekki eftir að sakna Hillu minna
en við. Því í augum þeirra var
hún önnur amma.
Við viljum þakka þér kærlega
fyrir allt sem þú hefur kennt okk-
ur í gegnum tíðina. Bæði að það
þýðir ekki að gefast upp né að
væla eða kvarta yfir hlutum sem
maður getur ekki stjórnað.
Mannasiðir og hlýhugur voru líka
kostir sem þú minntir okkur
óspart á.
Elsku Hilla okkar, við eigum
eftir að sakna þín ofboðslega en
munum geyma minningu þína að
eilífu.
Eðvarð Arnór Sigurðsson
og fjölskylda,
Davíð Jón Sigurðsson
og fjölskylda.
Elsku Hilla mín, hér sit ég og
er að reyna að skrifa kveðju til
þín en á erfitt með að koma því
frá mér sem mig langar til að
segja því ég trúi ekki enn að þú
sért farin. Ég fór til mömmu og
pabba í kvöld og þar var Bínsa,
við vorum að reyna að ákveða lög
fyrir jarðarförina þína. Hvernig
er hægt að velja nema stuðlög
fyrir konu sem var alltaf í góðu
skapi og hress, meira að segja
þegar þú lást á spítalanum í einni
meðferðinni og ég kom til að
leyfa þér að hlusta á Sætabrauðs-
drengina sem ég hafði tekið upp
á tónleikum fyrir þig, þú hlóst og
söngst en hélst samt áfram að
tala og tala. Það er eitt sem mér
fannst svo skemmtilegt við þig;
hvað þér þótti gaman að tala og
segja sögur.
Ég trúi ekki ennþá að ég geti
ekki komið lengur til þín í heim-
sókn og hlustað á sögur um
gamla tímann og hvað pabbi var
mikill prins og hvað þið systurn-
ar þurftuð að stjana í kringum
hann. Þú elskaðir að segja þær
sögur.
Við Sandra systir erum búnar
að hringjast á núna eftir að þú
kvaddir og gráta saman og tala
um þig. Henni þykir sárt að hafa
ekki verið hjá þér og getað kvatt
þig. Ég sagði henni að það hefði
verið ró yfir þér og þú hefðir
meira að segja brosað og grett
þig rétt áður en þú sofnaðir
svefninum langa. Þegar við
minnumst þín reynum við að
brosa í gegnum tárin. Þú varst
alltaf svo hress og kát og vildir
allt fyrir okkur gera. Það var allt-
af svo gott að koma í heimsókn og
fá risaknús og koss beint á munn-
inn. Stóra brosið og skemmtilegi
hláturinn þinn heyrðist út um allt
og smitaði út frá sér til þeirra
sem voru nærstaddir. Fjöl-
skylduboðin verða ekki söm án
þín, þú fórst alltaf á kostum og
var stutt í grínið hjá þér. Fyndn-
ast fannst okkur þó að segja að
matarboðið væri ekki byrjað fyrr
en þú værir búin að sulla aðeins
niður.
Við veltum því stundum fyrir
okkur hvort þessi ótrúlega um-
hyggja þín hefði eitthvað með
það að gera að þú varst barnlaus
sjálf. Okkar niðurstaða var að svo
væri ekki heldur var þetta bara
hluti af þér sem manneskju.
Ég veit að amma, afi og Jónki
munu taka vel á móti þér elsku
Hilla mín. Þú munt alltaf eiga
stóran stað í hjarta okkar systra.
Guð geymi þig elsku frænka.
Sunna og Sandra.
Nú er hún Hilla mín farin. Eft-
ir að hún kvaddi hef ég verið að
spá í líf okkar saman. Hún var jú
móðursystir mín en við tengd-
umst mun sterkari böndum en
það. Hilla fékk mig í afmælisgjöf
á 23 ára afmælinu sínu og ég hét
nafninu hennar. Ég var fyrsta
barnabarnið í fjölskyldunni og
því prinsessa allra en sérstaklega
hennar. Hún hafði endalaust
gaman af því að fara með mig í
leikhúsferðir, leyfa mér að gista,
og í raun að gera allt það sem
hugur lítillar stúlku girntist. Og
alltaf var gaman hjá okkur. Þeg-
ar ég fór að hugsa til baka sé ég
að nú er sennilega einn minn
helsti aðdáandi farinn. Hildur
þreyttist aldrei á því að segja
sögur af „litlu stjórnsömu“ í
hverju einasta fjölskylduboði og
alltaf kom ég vel út. Það er gott
að hafa svona fólk í lífi sínu. Hild-
ur hafði afskaplega gaman af
mannfögnuðum og að halda veisl-
ur. Þegar ég var yngri hafði ég
einkarétt á afmælisdeginum okk-
ar en þótti gott í seinni tíð að hún
nennti alltaf að bjóða öllum heim
á þessum degi okkar og var bara
nóg fyrir mig að mæta á svæðið.
Hilla var börnunum mínum góð
og voru þær ófáar næturnar sem
þau gistu hjá henni. Bæði þeim
og henni þóttu þær stundir frá-
bærar. Hilla var óþreytandi að
mæta á skólaskemmtanir, tón-
leika eða hvaðeina sem börnin
voru í. Hún Hilla mín var kona
sem var full af lífi, hress og
skemmtileg og hrókur alls fagn-
aðar. Hún átti það líka til að
nöldra og vera með allt á hornum
sér en því var aldrei tekið alvar-
lega. Við vorum meira en bara
frænkur. Í 12 ár höfum við líka
unnið saman. Í hópi samstarfs-
félaga hefur hún verið stór part-
ur. Hún tók sig ekki hátíðlega,
hló mikið og hafði gaman af því
að stríða. Eitt sinn var veðmál í
gangi í vinnunni og sá sem tapaði
átti að hlaupa á sundfötum í
kringum turninn. Engin þorði að
standa við veðmálið nema Hilla. Í
næstu skemmtun mætti hún í
bikiníi utan yfir fötin. Algjör
snillingur. Þetta hefðu fáir aðrir
en hún gert og verður hennar
sárt saknað hjá okkur í vinnunni.
Í mars í fyrra hafði hún verið laus
við krabbamein í fimm ár en það
kom aftur. Hún var ekki viss um
að hún vildi fara í þessa stóru
miklu meðferð en fátt annað var í
boði. Eftir að hún tók ákvörðun
um að taka slaginn hellti hún sér
út í hann á fullu og meðferðin
gekk vel. Eftir að Hilla lagðist
inn höfðum við þann háttinn á að
heyrast á morgnana og á kvöldin.
Síðasta símtalið mitt við hana var
ákaflega skemmtilegt. Þá var
hún komin upp á gjörgæsludeild
og ég hringdi til að bjóða henni
góða nótt. Hún var afskaplega
hress, hló og gerði að gamni sínu
og skildi ekkert í því hvað hún
væri að gera þarna. Ég hélt að
gamla væri á einhverju því stuðið
á henni var það mikið. Daginn
eftir sögðu læknar mér að hún
hefði í raun blekkt alla með því
hvað hún var hress og menn ekki
áttað sig á því hversu alvarlega
veik hún í raun var. Það voru for-
réttindi fyrir mig og mína að fá
að hafa þig í okkar lífi, elsku Hilla
mín. Ég veit að þú átt eftir að
halda uppi stuðinu á þeim stað
þar sem þú ert núna og ég bið að
heilsa öllum sem ég þekki þar.
Saknaðarkveðja, þín
Borghildur.
Hildur Jónsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Hildi Jónsdóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blað-
inu næstu daga.
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
✝
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug vegna
fráfalls
GUÐRÍÐAR GUÐJÓNSDÓTTUR
frá Rifshalakoti.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki
hjúkrunarheimilisins Ljósheima fyrir góða
umönnun.
Auður Þorsteinsdóttir, Þórður Kristinn Karlsson,
Grétar Halldórsson,
Páll Sævar Halldórsson,
Halldór Guðmundur Halldórsson, Svava Einarsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn.
✝
Okkar yndislega systir, mágkona og frænka,
HILDUR JÓNSDÓTTIR
frá Raufarhöfn,
Engihjalla 19,
Kópavogi,
sem lést á Landspítalanum við Hringbraut
föstudaginn 18. apríl, verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju í dag, þriðjudaginn 6. maí,
kl. 13.00.
Margrét Jónsdóttir,
Árni Stefán Jónsson, Helga Ingibergsdóttir,
Jakobína Jónsdóttir,
Maria Hedin Jónsson
og systkinabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
HELGI DANÍELSSON,
lést á Sjúkrahúsinu á Akranesi fimmtudaginn
1. maí.
Útför hans verður gerð frá Akraneskirkju
þriðjudaginn 13. maí kl. 14.00.
Steindóra Sigríður Steinsdóttir,
Friðþjófur Helgason, Guðfinna Steinunn Svavarsdóttir,
Steinn Helgason, Elín Klara Svavarsdóttir,
Helgi Valur Helgason, Erla Skarphéðinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.