Morgunblaðið - 09.05.2014, Blaðsíða 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. MAÍ 2014
✝ Kristín Páls-dóttir frá Þing-
holti fæddist í Vest-
mannaeyjum 5. maí
1933. Hún lést á
Sjúkrahúsinu í
Vestmannaeyjum
2. maí 2014.
Foreldrar henn-
ar voru Páll Sig-
urgeir Jónasson,
skipstjóri og út-
gerðarmaður, f.
8.10. 1900, d. 31.1. 1951 og Þór-
steina Jóhannsdóttir frá Þing-
holti, f. 22.1. 1904, d. 23.11.
1991. Systkini Kristínar eru:
Emil, f. 1923, d. 1983, Jóhann, f.
1924, d. 1925, Kristinn, f. 1926,
d. 2000, Þórunn, f. 1928, Guðni,
f. 1929, d. 2005, Jón, f. 1930, d.
2004, Margrét, f. 1932, d. 2014,
Hulda, f. 1934, d. 2000, Sævald,
f. 1936, Hlöðver, f. 1938, Birgir,
f. 1939, Þórsteina, f. 1942 og
Emma, f. 1944. Eiginmaður
Kristínar var Guðmundur Ingi
Guðmundsson, skipstjóri og út-
gerðarmaður, f. 22.10. 1932,
d.14.6. 2006. Þau gengu í hjóna-
band 17. maí 1959. Foreldrar
hans voru Guðmundur Þórarinn
f. 1998. 3) Páll Þór, f. 29.1. 1963,
kvæntur Rut Haraldsdóttur,
börn þeirra eru: a) Haraldur, f.
1989, í sambúð með Írisi Þórs-
dóttur, b) Kristinn, f. 1992. 4)
Gylfi Viðar, f. 31.8. 1964, í sam-
búð með Sólrúnu Erlu Gunn-
arsdóttur. Börn þeirra eru: a)
Sigrún Bryndís, f. 1992, í sam-
búð með Elvari Aroni Björns-
syni, b) Sóldís Eva, f. 1999, c)
Ingi Gunnar f. 2008.
Kristín ólst upp í stórum syst-
kinahópi og bjó alla sína ævi í
Vestmannaeyjum ef frá er talið
þegar hún bjó í Keflavík í gos-
inu 1973. Hún starfaði við ýmis
afgreiðslustörf sem ung kona
og síðar starfaði hún við fisk-
vinnslu. Kristín átti ásamt eig-
inmanni sínum, Guðmundi Inga,
farsæla útgerð, Hugin VE 55 og
eignuðust þau fyrsta bátinn,
Hugin VE 65, árið 1959. Það
sama ár hafði hún starfað með
eiginmanni sínum sem kokkur á
Erlingi IV VE 45. Eftir að börn-
in fæddust sinnti Kristín, eða
Stína eins og hún var alltaf köll-
uð, húsmóðurhlutverkinu.
Kristín starfaði í kvenfélaginu
Líkn í Vestmannaeyjum um ára-
bil.
Útför Kristínar verður gerð
frá Landakirkju í dag, 9. maí
2014, kl. 14.
Tómasson, f. 1903,
d. 1945 og Stein-
unn Anna Sæ-
mundsdóttir, f.
1901, d. 1980. Guð-
mundur Ingi átti 3
systkini og er eitt á
lífi. Kristín og Guð-
mundur Ingi eiga
fjögur börn, þau
eru: 1) Guðmundur
Huginn, f. 29.5.
1960, kvæntur Þór-
unni Gísladóttur, börn þeirra
eru: a) Guðmundur Ingi, f. 1980,
í sambúð með Anítu Óðins-
dóttur, synir þeirra eru Guð-
mundur Huginn, f. 2008 og
Gabríel Gauti, f. 2013. b) Arn-
þrúður Dís, f. 1993, í sambúð
með Hjörleifi Davíðssyni. c)
Guðlaugur Gísli, f. 2000. 2)
Bryndís Anna, f. 26.5. 1960.
Börn hennar og Gríms Gísla-
sonar eru: a) Kristín Inga, f.
1978, í sambúð með Borgþóri
Ágústssyni, dætur þeirra eru
Þórdís Perla, f. 2000 og Bryndís
Anna, f. 2008. b) Erna Ósk, f.
1984. c) Gísli, f. 1992, í sam-
bandi með Heiðrúnu Maríu
Magnúsdóttur, d) Huginn Sær,
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Elsku besta mamma mín,
takk fyrir allar okkar dýrmætu
stundir sem við áttum saman.
Minningin um þig mun ylja mér
um hjartarætur um ókomna tíð.
Þín
Bryndís.
Nú þegar vorið er vaknað og
sumarið að koma hefur Stína
systir og mágkona kvatt þennan
heim. Stórt skarð hefur mynd-
ast í stóra systkinahópinn frá
Þingholti í ár. Við höfum þá trú
að hún sé komin í sumarlandið
þar sem fjöldi ástvina tekur á
móti henni.
Stína hafði góða nærveru og
gaman að vera með henni og
alltaf stuð þegar hún kom í
heimsókn, hún var alla tíð boðin
og búin að taka á móti okkur og
fjölskyldunni þegar beðið var
um gistingu í Eyjum eða sjá um
unga fólkið okkar sem kom í
heimsókn á þjóðhátíð, þá var
maður alltaf öruggur um þau og
þakklátur fyrir þessa velvild hjá
Stínu.
Kristín Pálsdóttir var glæsi-
leg kona, alltaf vel tilhöfð og
sama með heimilið sem var allt-
af glæsilegt. Margs er að minn-
ast um hana Stínu, allar okkar
frábæru samverustundirnar og
ógleymanleg ættarmót sem eng-
inn vill missa af. Við munum
sakna hennar Stínu mikið, hvíl í
friði og hafðu þakkir fyrir allt.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Vald. Briem.)
Við sendum fjölskyldu henn-
ar innilegar samúðarkveðjur.
Birgir, Eygló & fjölskylda.
Amma mín og ég áttum mjög
sérstakt samband. Hún hlustaði
alltaf á mig og hló. Hún gerði
allt fyrir mig en tuðaði samt í
mér að ég þyrfti að léttast og
fussaði svo bara. Hún var ein
fyndnasta manneskja í heimi,
t.d. gat hún ekki horft á sjón-
varpið þegar það kom köttur í
því, því hún þoldi ekki ketti, en
þá lokaði hún bara augunum á
meðan. Ég fékk oft að gramsa í
snyrtidótinu hennar og skart-
gripunum og hún gaf mér
stundum skartgripi sem mér
þykir vænt um. Ég fékk oft að
gista uppi í rúminu hjá henni
sem mér fannst svo gott. Hún
lýsti öllu svo skemmtilega og á
fyndinn hátt. Hún var uppá-
haldsmanneskjan mín og ég
mun aldrei gleyma henni. Ég
elska hana út af lífinu.
Þórdís Perla.
Elsku amma Stína, þetta er
ótrúlega óraunverulegt. Það er
eitthvað svo stutt síðan þú lán-
aðir mér og Kidda skæri til að
klippa grasþúfur í hrauninu
þegar við vorum litlir. Svo stutt
síðan við vorum í pössun hjá
þér og afa að stelast í nammið
inni í svefnherberginu ykkar.
Ég á þér svo svakalega margt
að þakka að ég get ekki gert
það í stuttri málsgrein.
Skopskynið þitt var ótrúlega
skemmtilegt og ég veit ekki
hversu oft ég hef hlegið að
bröndurunum þínum og þinni
einstöku kaldhæðni. Ég er svo
innilega ánægður með að hafa
fengið að búa hjá þér síðustu
tvö sumur. Sambúð okkar var
mjög þægileg þar sem ég sá yf-
irleitt um að gera morgunmat
fyrir okkur og þú varst alltaf
jafn hissa að ég hefði líka gert
hann „handa gömlu geitinni,“
sagðir þú glottandi. Á kvöldin
sátum við svo yfir sjónvarpinu
og náði ég stundum að láta þig
segja mér frá æskuárunum þín-
um þó svo að þú þættist ekki
muna eftir neinu. Þú hafðir svo
mikinn áhuga á ferðalagi mínu í
kringum heiminn og spurðir
manna oftast hvað hefði á daga
mína drifið og það þykir mér
mjög vænt um. Þú varst mér
ótrúlega góð vinkona og við gát-
um alltaf verið að grínast eitt-
hvað. Ég elska þig, elsku amma
mín, og guð geymi þig. Ég á
eftir að sakna þín rosalega mik-
ið. Við verðum víst að fresta
þessu partíi sem við vorum allt-
af að tala um til seinni tíma en
eitt er víst að það verður eitt
gott partí.
Þinn
Gísli.
Það er þyngra en orð fá lýst
að skrifa minningarorð um
ömmu Stínu. Efst í huga mér er
þó þakklæti fyrir allt sem við
höfum gert saman, allt sem hún
hefur gert fyrir mig og fyrir að
hafa fengið að hafa hana sem
stóran hluta af mínu lífi.
Amma Stína er hetjan mín og
fyrirmynd í svo mörgu. Hún var
einstök kona, það fór ekki mikið
fyrir henni en hún var með mik-
inn persónuleika. Hún elskaði
að vera í góðum félagsskap, var
með einstakan húmor, skemmti-
leg, lífsglöð, þolinmóð, örlát,
góð, myndarleg, hógvær, með
skemmtilega vana og mjög
vanaföst. Frá því að ég man eft-
ir mér hefur hún alltaf borðað
sama morgunmatinn, hálfa app-
elsínu og ristaða brauðsneið
með osti og marmelaði.
Það var alltaf gott að vera
hjá ömmu, bæði sem barn og
fullorðin. Hún dekraði mikið við
mig alla tíð. Þegar ég var lítil
fékk ég að leika mér með
snyrtidótið hennar, skartgripina
og brasa ýmislegt með henni í
Hrauntúninu. Hún var ekkert
að æsa sig yfir þessu, enda
mjög þolinmóð yfir brasinu í
mér. Þegar hún kom frá útlönd-
um beið ég spennt eftir því hvað
kom upp úr töskunum en þær
voru yfirleitt fullar af gjöfum.
Amma var myndarleg húsmóðir
og eldaði góðan mat, m.a. bestu
blómkálssúpu í heimi.
Amma hugsaði vel um sig og
var alltaf sæt og fín. Hún elsk-
aði að fara í búðir og kaupa fal-
leg föt og við áttum margar
góðar stundir saman á búðar-
ölti.
Oft bað hún mig að setja
strik á augun ef við vorum að
fara eitthvað og ég sagði þá við
hana að ég vildi að ég yrði jafn
sæt og hún þegar ég yrði full-
orðin kona. Þá setti amma upp
ákveðinn svip eins og hún tryði
þessu ekki og sagði: „Já, segj-
um það!“
Amma kenndi mér margt
sem ég mun alltaf njóta góðs af,
hún hafði alltaf áhuga á því sem
ég var að gera og var stolt af
mér. Ég gat leitað til ömmu
með allt og vorum við alla tíð
mjög góðar vinkonur. Heimili
hennar og afa hefur alltaf verið
eins og mitt annað heimili. Hún
var yndisleg við stelpurnar mín-
ar enda elskuðu þær að vera í
kringum ömmu Stínu.
Amma barðist eins og hetja í
veikindunum síðastliðna mánuði
og kvartaði aldrei. Hún ætlaði
að sigra þau, annað var „ekki til
að tala um“ eins og hún myndi
orða það. En því miður sigruðu
þau að lokum eftir hetjulega
baráttu ömmu.
Það er svo margt sem ég á
eftir að sakna. Faðmlagsins og
umhyggjunnar. Samtalanna og
samverustundanna. Að geta
ekki hringt í hana og spjallað
um allt og ekkert eða setið og
horft á sjónvarpið með henni.
En eftir sitja allar minningar
um yndislegu stundirnar sem
við áttum saman og þær eiga
eftir að ylja mér um ókomna
tíð. Þegar söknuðurinn verður
mikill get ég lokað augunum og
hugsað um ömmu Stínu, séð
brosið hennar, hugsað um
skemmtilega fasið hennar og
húmorinn eða góðu stundirnar
okkar og það mun hjálpa mér.
Ég er heppin að hafa átt hana
sem ömmu og er svo stolt af því
að heita í höfuðið á henni. En
eins og ég sagði henni svo oft
þá vann ég í ömmulottóinu.
Ég bið góðan guð að geyma
elsku ömmu Stínu og gefa okk-
ur hinum styrk í sorginni. Ég
elska þig, elsku amma mín, takk
fyrir allt. Þín
Kristín Inga.
Elsku besta amma Stína.
Fyrst af öllu verð ég að segja
að það eru forréttindi að hafa
fengið að kynnast þér. Allir
frasarnir þínir og allir brand-
ararnir þínir eru æðislegir og
verða það alltaf. Það er engin
önnur manneskja eins og þú og
ég veit ekki alveg hvernig ég á
að lýsa þér í einni lítilli grein,
en ég reyni mitt besta. Það er
nefnilega svo ótrúlega margt
sem er hægt að segja um þig,
hvað þú varst mikill húmoristi
eða hvað þú varst gjafmild. Ég
man sérstaklega vel eftir því
þegar ég og Guðlaugur Gísli
vorum 7 ára og báðum þig um
einn bláan pening. Þér leist nú
ekkert á það og sagðir að við
hefðum ekkert að gera við það,
en gafst okkur samt 500 krónur.
Eða þegar ég kom til Eyja og
þú sast fyrir framan sjónvarpið
og varst að horfa á Glæstar
vonir. Síðan spurði ég hvort það
væri eitthvað gaman að þessu
og þá kom alltaf sama svarið:
„Nei, þetta er nú meiri djöfuls-
ins vitleysan.“ Eða á hverjum
morgni þegar þú fékkst þér
hálft ristað brauð með osti og
marmelaði og hálfa appelsínu.
Amma Stína mín, ég mun alltaf
elska þig til tunglsins og til
baka og ég mun sakna þín alla
ævi.
Þinn
Huginn Sær.
Það eru sko forréttindi að
hafa átt eina ömmu Stínu. Hún
var virkilega einstök mann-
eskja. Þegar ég lýsti henni fyrir
öðrum var ég stundum spurð að
því hvort ég væri örugglega að
tala um ömmu mína, hún var
nefnilega pínu kúl.
Amma var lífsglöð, skemmti-
leg og hrikalega fyndin. Hún
bar það ekki utan á sér með
neinum fíflalátum, en hún hafði
einstaklega skemmtilegan og
hnyttinn húmor. Einnig var hún
mjög hrein og bein, lét mann al-
veg vita ef henni mislíkaði eitt-
hvað, en var jafnframt fyrst til
að hrósa manni ef maður átti
innistæðu fyrir því og þá vissi
maður líka að hrósið var ein-
lægt. Hún var virkilega traust
og góð vinkona, það var auðvelt
að leita til hennar og gott að
tala við hana, enda enginn sem
gat geymt leyndarmál betur en
hún.
Amma vildi allt fyrir mann
gera, hún var gjafmild og örlát.
Eftir að mamma og við systk-
inin fluttum frá Eyjum þá var
alltaf opið hús hjá henni fyrir
allan skarann þegar við komum
heim. Það að sofa undir sama
þaki fær fólk til að kynnast nýj-
um hliðum og guð minn góður,
hún amma átti sko fullt af
skemmtilegum hliðum. Hún var
ekki þekkt fyrir að vera mikil
morgunmanneskja, hún skreið
samt á fætur í seinasta lagi kl.
10 og dró frá í herberginu sínu
svo að nágrannarnir héldu nú
ekki að hún væri ennþá sof-
andi … og svo skreið hún aftur
upp í. Þegar hún svo loksins
kom fram úr þá leit hún á úrið,
hnussaði og sagði svo: „Djöfuls-
ins andskotans leti er þetta ha!
Best að drulluhakkast á fætur
og fara að klæða sig.“ Já, ég
gleymdi að segja ykkur að
amma kunni líka að blóta eins
og sjóræningi. En jafnframt var
hún ein fallegasta, myndarleg-
asta og glæsilegasta kona sem
ég hef kynnst. Hún var alltaf
vel tilhöfð, kom vel fyrir og
hafði einstaklega góðan smekk.
Þegar ég var í Eyjum þá do-
blaði hún mig reglulega til „að
setja strik á augun“ sem þýddi
eiginlega að farða hana og að-
eins að laga hárið, og kannski
að lakka neglurnar líka … já,
amma var nefnilega líka heims-
fræg fyrir smá bras og vesen,
og já, hún mætti alltaf „fashio-
nably late“ eins og allar alvöru
drottningar.
Amma Stína var frábær fyr-
irmynd. Hún var góð, falleg,
fyndin, örlát og skemmtileg
kona sem fannst gaman að lifa
og njóta þess sem lífið hefur
upp á að bjóða. Ég vona að það
sé eitthvað sem við hin getum
lært af henni og tileinkað okk-
ur.
Það er ótrúlega skrýtið að
eiga ekki eftir að spjalla við
hana aftur, hlæja með henni,
knúsa hana eða skála við hana í
Irish.
Ömmu Stínu verður sko sárt
saknað, en maður lifandi hvað
ég er þakklát fyrir allar dásam-
legu stundirnar og minningarn-
ar sem við eigum saman.
Takk fyrir allt, elsku amma
Stína, ég elska þig.
Þín
Erna Ósk.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég
átti þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast.
Svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðard.)
Elsku amma Stína, ég tel for-
réttindi að hafa fengið að kynn-
ast þér, flottari konu en þig er
erfitt að finna. Ég vona að Ingi
hafi tekið á móti þér með hálfri
appelsínu og ristabrauði.
Takk fyrir allt og guð geymi
þig.
Þín vinkona,
Aníta Óðinsdóttir.
Hjartkær amma, far í friði,
föðurlandið himneskt á,
þúsundfaldar þakkir hljóttu
þínum litlu vinum frá.
Vertu sæl um allar aldir,
alvaldshendi falin ver,
inn á landið unaðsbjarta,
englar Drottins fylgi þér.
(Berglind Árnadóttir)
Elsku amma, takk fyrir allar
góðu stundirnar, frábæru minn-
ingarnar, gómsætu kræsingarn-
ar og yndislegu veislurnar sem
við bræður nutum með ykkur
afa, meðal annars þegar við
fengum að gista. Sælkeramatur,
heimabakað bakkelsi og hafsjór
af sætindum. Sleikjóarnir sem
faldir voru í fataskápnum og
fílakaramellurnar úr fríhöfninni.
Þín verður sárt saknað og við
bræðurnir lofum að vera um
alla tíð litlu labbakútarnir þínir.
Haraldur Pálsson
og Kristinn Pálsson.
Minningarnar hrannast upp
er ég kveð Stínu, elskulegu vin-
konu mína, þar sem vinátta
okkar hefur varað í meira en 50
ár. Varla hefur sá dagur liðið að
við höfum ekki hist eða talast
við. Stína var félagsvera sem
vildi hafa líf og fjör í kringum
sig, hún var góður gestgjafi og
oft var mannmargt í Bessa-
hrauninu en það líkaði vinkonu
minni vel. Við fórum saman í
skemmtilegar ferðir til sólar-
landa og einnig innanlands.
Stína var mikil þjóðhátíðar-
manneskja og hápunkturinn var
brekkusöngurinn, blysin og
flugeldarnir. Oft höfum við setið
í brekkunni og horft á þetta
stórkostlega sjónarspil. Svo hélt
fjörið áfram, ósjaldan var orðið
bjart af degi þegar haldið var
heim.
Stína var heppin, hún var
umvafin yndislegum börnum og
fjölskyldum þeirra eins og kom
svo vel fram í veikindum henn-
ar.
Ég kveð góða vinkonu. Vin-
átta okkar er mér mikils virði.
Takk fyrir allt og allt.
Sandra.
Nú þegar vorið blakar vængj-
um sínum, dagurinn er orðinn
langur og manni finnst líf vera
að kvikna allt um kring slokkn-
ar lífsneisti Stínu í Þingholti og
hún tekur flugið úr okkar heimi
til annarra vídda í tilverunni.
Það kom svo sem ekki á óvart
að það myndi gerast, þar sem
maðurinn með ljáinn var kom-
inn með hana í sigtið og þá eru
undankomuleiðir fáar.
Ég man eftir Stínu frá unga
aldri, konunni hans Inga á Hug-
in og íbúa á Kirkjubæjarbraut-
inni, mömmu Bryndísar og
Hugins og dóttur hennar Þór-
steinu í Þingholti, sem heimsótti
ömmu í Ólafshúsum og eyddi
oft dagstund í kaffispjalli hjá
henni. Stínu þekkti ég ekki nán-
ar, þar til að ég var allt í einu
kominn inn á heimili hennar,
rétt rúmlega krakki, og orðinn
ábyrgur fyrir því að barn var að
koma á heimili hennar og hún
að verða amma, mun fyrr en
hún hafði ef til vill átt von á.
Það voru ekkert auðveld spor
að standa í, fyrir hálfgerða
krakka, en Stína auðveldaði
málið talsvert, strax frá fyrstu
stundu. „Það er bara svona,“
sagði hún með dálítið sérstökum
svip þegar hún fékk fréttirnar
en síðan var það mál afgreitt.
Þó að stundum fyndist manni
að sá gállinn gæti verið á Stínu
að rangan snéri aðeins meira út
þá átti það alls ekki við þegar á
reyndi og það auðveldaði oft
hlutina þegar á móti blés.
Stína í Þingholti var raungóð
og vildi öllum vel. Hún hugsaði
vel um sitt fólk og vildi því allt
hið besta. Hún og Ingi á Hug-
inn voru gott teymi. Ólík á
margan hátt en áttu vel saman
og lögðu í sameiningu góðan
lífsgrunn fyrir fjölskyldu sína.
Stína hafði sinn stíl og hélt
honum nokkuð vel gegnum tíð-
ina. Sumt varð að vera í föstum
skorðum þó að annað mætti
Kristín Pálsdóttir HINSTA KVEÐJA
Elsku amma Stína, þú
varst alltaf svo góð við mig
og mér fannst alltaf svo
gott að koma til þín. Ég á
eftir að sakna þín. Takk
fyrir allt sem þú hefur gert
fyrir mig. Guð geymi þig
elsku amma mín, ég elska
þig. Þín
Bryndís Anna
Elsku yndislega amma
okkar.
Núna ert þú búin að
kveðja okkur, rosalega er
það sárt en vonandi líður
þér betur núna. Það var
alltaf svo gott að vera hjá
þér og eigum við yndislegar
minningar um þig. Þú varst
alltaf hress og kát, meira að
segja síðustu vikur þínar
kvartaðirðu ekki mikið og
sagðist alltaf vera í stuði og
dillaðir þér með hendurnar
á lofti. Elsku amma, þú ert
best, við söknum þín rosa-
lega mikið.
Sigrún Bryndís, Sóldís
Eva og Ingi Gunnar.