Frúin - 01.10.1963, Side 18

Kristín Sigfúsdóttir.
Heiniisókii
til ikáldkonu
KRISTÍN SIGFÚSDÓTTIR FRÁ
SYÐRI-VÖLLUM RÆÐIR VIÐ „FRÚNA"
Skáldkonan Kristín Sigfúsdóttir frá
Syðri-Völlum í Vestur-Húnavatns-
sýslu býr á Framnesvegi 54 í Reykja-
vík. Tíðindamaður „Frúarinnar“ hef-
ur átt því láni að fagna að kynnast
þessari konu dálítið. Hann gerir sér
því ferð á fund hennar til að fá efni
og ræða lítilsháttar við hana.
Sólin er að hníga í sæ og hið fræga
Reykjavíkursólarlag er í algleymi
sínu. Snæfellsjökullinn logar í lita-
skrúði kvöldsólarinnar og maður
skilur, að Kristín hefur' valið sér
bústað, þar sem hún á auðvelt með
að njóta hinna dýrðlegu lita, því að
hún ann öllu, sem fagurt er, hvort
það er sjáanlegt eða hún finnur það
í sál náungans. Það þarf ekki lengi
að knýja dyra, unz Kristín opnar og
býður mann velkominn með sínu
hlýja handtaki og fölskvalausa brosi.
Þegar maður horfir á þessa fullorðnu,
en þó síungu konu, þar sem hún
stendur brosandi, fer maður betur
að skilja að hún hefur hlýjað svo
mörgum um hjartarætur með sögum
sínum og ljóðum.
Það þarf ekki langt samtal við
Kristínu til að finna einlægni henn-
ar og hjartahlýju, og þó dregur hún
ekki fjöður yfir skoðanir sínar, hvort
sem þær líka gestinum betur eða
verr. Trú hennar er sterk og gengur
sem rauður þráður í gegnum tal
hennar og skoðanir. Heimili hennar
er fallegt og hlýlegt og þar hlýtur
manni að líða vel. Hér er friður og
ró og þótt Kristín segist una sér bezt
ein, þá er þó víst, að oft er gest-
kvæmt hjá henni. Mennta- og gáfu-
menn ganga á vit hennar, venjulegt
fólk, eins og sá sem nú er í heimsókn,
eru einnig tíðir gestir. Hún hefur af
miklu að miðla, og þaðan fara menn
léttari í spori. Ekki mun Kristín
heldur telja eftir sér að fara að
heiman, ef hún veit að einhver er
hjálpar þurfi.
Það afl, sem kom íslenzku þjóðinni
í gegnum svartnættiskúgun miðalda
og var henni leiðarljós, trúin á guð
18
FRÚIN