Frúin - 01.10.1963, Blaðsíða 42

Frúin - 01.10.1963, Blaðsíða 42
Skygna konan í JVoreffi Inga Tamiies í Rrekken, ser lilnií, «em ern í margra ínilna fjarlœgð. I*eir birtast Iienni líkast ljósmynd, segir lnin. Inge Tamnes er þekkt sem skyggna konan í Brekken: Það var mikið skrifað um hana í norsk blöð, eftir hörmulegt slys, er varð í Þrándheimi fyrir nokkru, þegar tvö börn drukkn- uðu í ánni Nið. Margra daga leit að öðru líkinu, litlum dreng, reyndist árangsurslaus. Þá hugkvæmdist ein- um vini foreldranna að hringja í Inge Tamnes, sem býr við Aursunden, 3—4 mílur frá Röros. Hann spurði hana, hvort hún gæti séð hvar dreng- urinn lægi í ánni. „Um það bil fimm metrum frá staðnum þar sem hann fór í ána, við bugðu, rétt hjá kirkj- unni,“ svaraði Inge Tamnes strax í símanum. Að kvöldi næsta dags var kafar- inn, sem hafði verið að leita langt frá slysstaðnum, fenginn til að leita á staðnum, sem Inge Tamnes hafði bent á, Og þar fann hann drenginn. Þegar skrifað var í blöðin um þetta, var á það minnt að í desember 1957, hurfu tvö börn í Kesjaskog. Þá hafði það líka verið Inge Tamnes, sem benti á staðinn, þar sem börnin fund- ust. Hún sýndi meira að segja stað- inn á landabréfi. Og þar fundust börnin frosin í hel. Það fólk, sem trúir á yfirnáttúr- leg öfl, furðar sig ekkert á svona lög- uðu. En þeir. sem neita að trúa, að til sé nokkuð, sem heitir hugsana- flutningur, skyggnigáfa, eða svipir framiiðinna, eiga bágt með að kyngja því. að til sé fólk, sem sér hluti í margra mílna fjarlægð. Inge Tamnes býr í Röros, sem er þéttbýlasti staðurinn í byggðarlaginu milli Femunden og Aursunden. Hún nýtur mikils álits þarna í byggðar- laginu. Þær kindur eru ótaldar, sem hafa verið týndar en fundist aftur með hennar hjálp. Bændurnir hringja í hana til að spyrja hvar þeir eigi að leita, og hún svarar þeim í símann. Dóttir skáldsins Johan Falkbergets bað hana eitt sinn að segja sér hvar hringur, sem hún hafði týnt, væri niðurkominn. „Hringurinn hefur ver- ið uppi í rúmi, hefur borizt út með rúmfötum og liggur einhvers staðar úti, hann er nærri troðinn niður í jörðina. Þú finnur hann tæplega,“ sagði Inge, og það kom heim, hring- urinn hefur aldrei fundizt. Inge Tamnes er hraustleg kona á miðjum aldri, með björt, grá, falleg augu. Gæðaiegri manneskju er varla hægt að hugsa sér. Henni berast ósköpin öll af bréfum með ýmis kon- ar fyrirspurnum. Fólk spyr, hvort það eigi að kaupa þennan eða hinn happdrættismiðann, hvort það eigi að velja sér þennan eða hinn makann. Við þessu segist Inge engin svör kunna. „Ég sé ekki fyrir óorðna hluti,“ segir hún. Hún segist ekki vera spákona, né heldur geti hún læknað fólk, eins og hún er líka beð- in um. Inge Tamnes lifir að öllu leyti mjög venjulegu lífi. Hún er gift og tveggja barna móðir, og segist ekki hafa orðið vör við neina undarlega eiginleika í fari sínu, að því undan- teknu, að hún getur séð hluti í fjar- lægð. Einn frændi hennar hafði líka þennan hæfileika. Hún tók aldrei eftir þessu í æsku, en minnist þess samt að hún var sérstaklega dugleg, þegar börnin léku sér að því að fela hluti og láta hana leita að honum með bundið fyrir augun. Þar telur hún, að um hugsanaflutning hafi ver- ið að ræða. En hinsvegar álítur hún ekki að hugsanaflutningur geti átt nokkurn þátt í því, hvernig hún get- ur séð hluti í fjarlægð. Hún er ein- læg trúkona og hún heldur að guð hjálpi sér til þess arna. Hún man ekki nákvæmlega, hvernig á því stóð að hún uppgötvaði þennan hæfileika sinn. Eitt fyrsta atvikið sem hún minnist, var þegar nágranni hennar hafði týnt skrúfu úr sláttuvél, og hún gat óðara séð hvar skrúfan var. Upp frá því fóru margir að leita til henn- ar, þegar eitthvað týndist. Inge Tam- nes væri víst orðin auðug kona, ef hún hefði fengið þóknun fyrir allt sem hún hefur fundið fyrir fólk, en hún hefur aldrei kært sig um að hagnast á þessu. Oft veit hún ekki, hvort þau ráð sem hún gefur bera tilætlaðan árangur, því hún leiðbein- ir fólki bréflega, eða í símann og heyrir kannske ekki frá því aftur. Inge vill vita eins mikið og hún getur um svæði. þar sem hinn týndi hlutur getur verið niðurkominn. Hún sér hlutina fyrir sér líkt og ljósmynd. Þannig var það, þegar hún fann börn- 42 FRÚIN
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Frúin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Frúin
https://timarit.is/publication/1084

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.