Frúin - 01.10.1963, Síða 32

Frúin - 01.10.1963, Síða 32
inn var komið, reyndust þar fyrir um 200 manns, rússneskir aðalsmenn, prestar og nunnur. — Þetta var áhrifarík stund, segir ungfrú Mitchell-Hedges, og augu hennar ljóma, er hún rifjar þetta upp fyrir sér. — Ég mun aldrei gleyma henni. Tárin streymdu niður vanga furstafrúarinnar, þegar hún sá mynd- ina, er rifjaði upp fyrir henni svo margt frá æsku hennar heima í Rúss- landi. Það var dásamlegt, að það skyldi falla mér í skaut að veita henn- ar hátign þessa gleði! Samkvæmt einni af þeim aragrúa sagna, sem sagðar eru um „svörtu jómfrúna“, fannst hún með einhverj- um yfirnáttúrulegum hætti 1579, en spurningin er aðeins þessi: Skyldi það hafa verið hin sama helgimynd, sem hrærði furstafrúna svo næstum 400 árum síðar? Sagan er á þessa leið: Hermaður, sem búsettur var í Kazan (á Volgubökkum mitt á milli Moskvu og Sverdlovsk), átti unga dóttur, sem fékk opinberun. Hún sá helgimynd af Guðsmóður liggja í snjónum úti fyrir húsi föður síns. Frá myndinni stafaði geislum, sem voru að styrkleika á við sólina, og jafnframt heyrði stúlkan rödd segja, að hún ætti að skýra munkum í klaustri einu í grenndinni frá sýn sinni. Og munkarnir fundu, að því er sagan hermir, hina dýrmætu helgi- mynd, sem varð rússnesku kirkjunni svo mikilvæg. Fyrir rúmum fimm árum skráði Cyril G. E. Bundt, sem starfað hefur í fulla hálfa öld við Viktoríu- og Alberts-safnið í London, allar upp- lýsingar, sem unnt var að afla um myndina. Endanlegur úrskurður hans var á þá leið, að mynd ungfrú Mit- chell-Hedges sé dýrmæt eftirmynd af upprunalegu helgimyndinni, sem or- sakað gat kraftaverk, — en enginn veit með óyggjandi sanni, hvort Cyril Bundt hefur á réttu að standa. Helgimyndin gætir sjálf leyndar- máls síns. —x— En hún er ekki eini sjaldgæfi grip- ursinn i eigu ungfrúarinnar, því að í sama herbergi er geymdur kassi með kiistalshauskúpu — svonefndri örlagahauskúpu! Hjátrúarfullir menn halda, að hver sá, seni dirfist að brosa að hauskúpu þessari, deyi skömmu síðar, og menn segja . hálfum hljóðum, að margir hafi þegar dáið af hennar völdum en aðrir orðið alvarlega veikir. Haiskúpa þessi fannst við Maya- musteri eitt í Mið-Ameríku. Það var faðir ungfrú Mitchell-Hedges, sem' fann hana, og hauskúpan er talin vera um 3600 ára gömul. Þegar litið er á hana frá hlið, virðist í henni star- andi, blátt auga, en augnatóttirnar eru samt tómar. Og maður finnur sannarlega ekki fyrir neinni löngun til að hlæja, þegar maður virðir hana fyrir sér. En ef einhver skyldi hafa löngun til að eignast þenna grip, þá ætti það ekki að vera miklum vandkvæðum bundið, því að hann er einnig til sölu. Ástæðan fyrir því, að ungfrú Mitohell-Hedges hefur svo mikinn hug á að breyta hinum sérkennilegu grip- um sínum í reiðufé, er þessi: Hún er að undirbúa leiðangur, sem ætlað er að finna fjársjóð, er nemur 150 milljónum punda, og var að sögn grafinn í jörð á 17. öld af engum öðrum en hinum fræga, brezka sjó- ræningja Sir Henry Morgan, — og ungfrú Anna Mitchell-Hedges telur sig vita, hvar fjársjóðurinn er fólg- inn. Skömmu áður en faðir hennar andaðist, fann hann eina af kistum þeim, sem fjársjóðurinn hafði verið grafinn í. í kistu þessari voru meðal annars gamlar whiskyflöskur, en í henni var einnig gimsteinum settur meðalkafli sverðs og sitthvað annað góðra gripa. Ungfrú Mitchell-Hedges á þó ekki annað eftir af þessum fundi en tvo rúbína, sem faðir hennar lét greypa í eyrnalokka og gaf henni — allt annað er hún búin að selja til að afla fjár til leiðangursins. Nú bíð- ur hún aðeins eftir því, að stjórn í landi því í S.-Ameríku, er ræður staðnum, þar sem fjársjóðurinn er fólginn, gefi heimild sína til þess að leiðangurinn komi og hefji leitina. En það er nú önnur saga, eins og Kipling kvað .... Michel Angelo og Vittoria Colonna Framhald af bls. 30. Það er aðeins eftirlíking fullkomn- unar hans, skuggi af bursta hans, hljómlist hans, sönglagi hans. .. . Þess vegna er málara það ekki nóg, að vera mikill og leikinn meistari. Ég hygg að líferni hans verði einnig að vera eins hreint og heilagt og mögulegt er, til þess að andinn helgi fái að stjórna hugsunum hans.“ Þessar látlausu viðræður áttu sér stað innan og utan veggja San Sil- vestro kirkjunnar, nærri gosbrunn- inum, í skugga lárviðarrunnanna, með Róm að fótum sér. Francesco d’Ollanda, sem seinna málaði mynd af snillingnum, ritaði niður aðal- atriði samtalsins, og nokkrum öldum seinna var það prentað undir fyrir- sögninni „Samtal um málaralist". Um Vittoriu Colonna skrifaði hann: „Hún er ein göfugasta og frægasta konan í öllum heiminum ... prýdd öllum þeim yndisleik, sem hægt er að telja konu til lofs.“ Trúaróttinn skelfdi Vittoriu svo mikið, að hún hélt sig að mestu inn- an klaustursdyranna og reyndi að friða sig með meinlætum og bæn- rækni. Þó kom hún alloft til Róm að sjá vin sinn, og skrifaði honum bréf úr klaustrinnu, innileg en á- stríðulaus. Eitt bréfið byrjar svo: „Óviðjafnanlegi meistari, Michel Angelo, og ágætasti vinur minn“, og er um frábæra teiknimynd af róðu- krossi, er hann hafði gert fyrir hana. Hún gleymdi aldrei að nota vald það, sem hún hafði yfir honum, til að uppörva hann og gleðja og mýkja skap hans. Hún sendi honum sína „andlegu sónhætti“, sem komu hon- um sjálfum af stað að fara að yrkja í frístundum sínum, sem alla hans ævi voru heldur fáar. Árum saman geymdi hann lítið bókfell, sem sjá- aldur auga síns. Stóðu á því yfir 100 sónhættir, sem Vittoria hafði skrifað, og sem gefnir voru út tveimur árum eftir að fundum þeirra bar fyrst saman. Einstöku myndir hans, mál- aðar og höggnar, i|rðu til vegna þess að Vittoria valdi efni þeirra. Þannig er álitið, að hún hafi haft áhrif á hann með að teikna tvær af- bragðs myndir af upprisunni, sem geymdar eru í Louvre og brezka safninu. Árið 1544 gekk hún í róm- verskt klaustur, og þar dvaldi hún unz hún dó, 1547. Michel Angelo var hinn sanni vin- ur til hins síðasta, og var hjá henni þegar hún andaðist. Að henni látinni sagði hann „að hann mundi ávallt harma það, að hafa ekki þorað á hinu alvöruþrungna augnabliki, að þrýsta vörum sínum í fyrsta sinni að enni hinnar burt sofnuðu.“ Eftir lát Vittoriu, vann hann í þarf- ir kirkjunnar og trúarbragðanna, unz hann lézt, 1564. 32 FRÚIN

x

Frúin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Frúin
https://timarit.is/publication/1084

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.