Stígandi - 01.07.1945, Qupperneq 7

STÍGANDI „ÞAÐ ER SVO MARGT, EF AÐ ER GÁÐ —‘
181
andi ríki í hvorum ílokki eru Bretland og Rússland, sem bæði
virðast reka heimsveldisstefnu, Bretar til að verja fengna hags-
muni, Rússar til að ná hagsmunum, sem þeir telja sér nauðsynleg
vaxtarskilyrði. Þeir heimta aukið „Lebensraum" ríki sínu. Enginn
minnist nú á Eystrasaltsríkin litlu, sem Rússar liafa innlimað,
sennilega heyrist ekki framar um þau getið, enda ekki um það
blöðum að fletta, að hvaða ríki, sem væri, í sporum Rússa, þætti
þau illa fyrir sér eins og lega þeirra er. En hinu verður heldur
ekki neitað, að þetta eru sérstakar jrjóðir.
Þrátt fyrir Jrau átök, sem leynt og ljóst fara fram milli Rússa og
Breta og munu eiga eftir að verða, \ irðast báðar Jrjóðirnar hafa
vilja á að komast að góðu samkomulagi, og sanngjarnt er að við-
urkenna, að sumt Jrað, sem Vestur-Evrópubúar eiga illt með að
sætta sig við í framkomu rússnesku stjórnarinnar, kann að stafa
af tortryggni meir en ráðnum yfirgangi. Það þarf ekki að lýsa
Jdví, hvílíka geysiþýðingu það hefði fyrir farsæld álfunnar allrar,
ef Jæssar tvær miklu þjóðir geta komizt að góðu og varanlegu
samkomulagi um ágreiningsmál sín, og að því ber liverjum vel-
viljuðum hug að vinna með óskum sínum og starfi.
_ , , En Jx>tt margt sé óráðið hér í álfu, er þó enn fleira
Gatan 1 austri , , , . , . , T , ... 1
oraðið 1 Asiu, jxitt Japamr haii verið sigraðir.
Kína lilýtur að vera mjög lamað eftir 9 ára styrjöld, og er auk þess
sjálfu sér sundurþykkt. Bandaríkin liafa lagt nrest til, að sigurinn
ynnist. Rússland sýnist hafa hug á að bæta aðstöðu sína austur
Jiar. Bretland, Holland og Frakkland munu engu fús að sleppa,
sem Jrau áttu fyrir Jiar austur frá. Asíumálin munu því áreiðan-
lega verða vandkljáð, svo að sem árekstraminnst verði. Svo virðist
sem Rússar og kínverska stjórnin í Chungking liafi þegar samið
eitthvað um mál sín að norðan, og að sennilega hafi Rússar
tryggt sér Jiar ýmis fríðindi gegn Jrví að draga úr stuðningi sínum
við kínverska kommúnista, a. m. k. í bráð.1)
Ýmsir óttast, að fyrr eða síðar muni draga til átaka með Banda-
ríkjunum og Sovét-Rússlandi, hagsmunir þeirra rnuni rekast svo
harkalega á. Verði svo, mun ægilegra stríð geisa en nokkru sinni
hefir Jrekkzt, svo gífurlegur er styrjaldarmáttur þessara þjóða
beggja. En er þetta annað en svartsýni? Hafa þjóðirnar ekki
fengið svo rækilega heim sanninn um bölvun ófriðarins, að þær
forði Jrví að láta tortryggnina vaxa, unz djöfull styrjalda hleypir
öllu í bál? Það mun von alls almennings í öllum löndum.
1) Nú hafa borizt fréttir þessu til staðfestingar. — ISr. S.