Stígandi - 01.07.1945, Blaðsíða 10

184
,ÞAÐ ER SVO MARGT, EF AÐ ER GÁÐ
STÍGANDI
eiga greind og manndóm til. Þeir hafa sem sé steytt á sama sker-
inn og stjórnarliðar: sérhagsmununum. Þeir hafa rekið andróður
sinn eins og þeir álitu sér hagfelldast til kjósendaöflunar, en ekki
með hagsmuni alþjóðar fyrir augum. Þeir hafa aðeins séð ávirð-
ingarnar, en ekki a. m. k. viljað viðurkenna það, sem vel hefir
verið um stjórnina. Slíkur andróður er ekki menningarlegur, þar
með er ekki sagt, að blaðamennska Framsóknarflokksins sé nokkru
lélegri en annarra flokka hér.
„Það er hægt að ljúga oft
að kjósendum, en það er
ekki hægt að ljúga öllu
að þeim alltaf"
íslenzkur almenningur þráir öryggi,
menningarleg lífsskilyrði, frjálsræði,
menntun. Þessu hefir honum í raun-
inni alltaf verið lofað af öllurn flokk-
úm, en enn þá er langt frá, að allir
hafi öðlazt slíkt. Hvar er efnalegt öryggi fjölmargra íslenzkra al-
þýðumanna? Hvar eru menningarleg lífsskilyrði fjölmargra þegna
þjóðfélagsins? Hvar er lrjálsræði margra fátækra? Hvar er mennt-
un margra efnasnauðra?
Einmitt á slíkum tímurn og m'i ganga yfir \erður eðlish\öt sú
skörpust meðal einstaklinga, sem \ísar þeim rétta veginn frant.
Vér getum Jrví búizt við ýmsum óvæntum viðburðum í íslenzku
Jrjóðlífi á næstunni. Kannske eiga íslenzkir kjósendur eftir að
taka rögg á sig og segja skýrt og skorinort við stjórnmálaflokkana:
Burt með hrossakaupin!
Niður mcð sérhagsmunaklíkurnar!
Ekkert baktjaldamakk lengur!
Svikalaus framkvæmd kosningaloforða!
Mikil blessuð loftslagsbreyting yrði þá hér á landi!
20. ágúst 1945.
Br. S.