Stígandi - 01.07.1945, Blaðsíða 12

186
ÞORSTEINN M. JÓNSSON SEXTUGUR STÍGANDI
árstímum, og frjálsræði með
takmörkunum skynsamlegra og
hollra heimilishátta í vernd og
skjóli foreldraumhyggj unnar,
varð hrifnæmum barnshuganum
áhrifaríkt til mótunar skapgerð
og líkamlegum þroska og beindi
sporum hans inn á heillabrautir.
Snemma kom í ljós, að Þor-
steinn var góðunr og fjölþættum
gáfum gæddur.
Ekki átti Iiann um allt samleið
nreð jafnöldrum sínum að lrátt-
um og hneigðum og var þó félags-
lyndur.
Hann var þegar í bernsku stór-
huga, fullur kapps, orku og áræð-
is og hafði yndi af örðugum við-
fangsefnum í leik og starfi.
Það felst spakleg hugsun og lýsandi í málvenjunni að segja, að
menn öðlist góða eiginleika, gáfur, mannkosti og giftu í vöggu-
gjöf. En vöggugjafirnar góðu má á einn eða annan hátt eyðileggja,
glata þeim eða misnota þær. — Góðir uppeldishættir vernda og
fegra þær gjafir. Þorsteinn hlaut hvort tveggja í ríkum mæli.
Beztu hæfileikar hans fengu að dafna og njóta sín í föðurhúsum.
Þannig leið æska Þorsteins.
En Snæfell í höfuðátt hásólar og Þingmúli fyrir miðjum Skrið-
dal ýttu við blundandi útþránni. Og æskustöðvarnar hlutu að
verða honum of lítið athafnasvið. Hann fór að heiman til að
leita sér fræðslu og kynningar við aðra menn áður en hafin væri
leit að nýju starfssviði.
Gagnfræðaskólinn á Möðruvöllum var þá nýfluttur lil Akur-
eyrar. Mikið orð fór af skólastjórn og kennslu Hjaltalíns skóla-
stjóra, og gagnmerkum kennurum hafði hann á að skipa. Náms-
tími skólans var miðaður við greiðslugetu efnalítilla nemenda.
Til þessa skóla stefndi Þorsteinn för sinni. Eltir tveggja vetra
nám þar lauk hann burtfararprófi vorið 1905.
Marga vini eignaðist Þorsteinn í skólanum, því að mannkostir
hans og gervileiki leyndust ekki. Þótti hann aðsópsmikill og
hreystimannlegur í leikjum og átökum við skólasamvistarmenn
l’orsteinn M. Jónsson