Fréttablaðið - 14.09.2013, Side 36

14. september 2013 LAUGARDAGUR| HELGIN | 36
KUNSTMUSEUM RAVENSBURG Stóru verðlaunin voru veitt fyrir þessa byggingu og lífsstarfið. Ekki þarf að kynda húsið því
fólkið inni í því sér um upphitunina.
íslensku á heimilinu að staðaldri.
Þegar ég var með strákana litla
var ég samt alltaf með íslenskar au
pair stúlkur. Það var alveg frábært.
Því tala allir strákarnir íslensku
þótt ekki sé hún fullkomin. Tveir
þeir eldri tala hana betur en hinir
því þeir nutu lengri samvista við
íslensku stúlkurnar.“
Hundurinn eins og íþróttaþjálfari
Um tíma var Jórunn prófessor í
listaakademíunni í Düsseldorf en
segir það hreinlega hafa verið of
mikið álag. „Þegar ég var að kenna
var ég tvo daga í burtu og náði
varla andanum, ég hafði svo mikið
að gera. Maðurinn minn hefur verið
prófessor í háskólanum í Stuttgart í
28 ár, þrjá daga í viku, og það gekk
ekki að ég væri líka í burtu, enda er
teiknistofan svo stór hluti af tilveru
minni. Ég hafði samt mjög gaman af
að kenna en ég er líka alltaf að því á
teiknistofunni því þar erum við allt-
af með ungt fólk í námi og tengjum
það inn í það sem við erum að gera.“
Hún segir mikinn jöfnuð í fyrirtæk-
inu og telur skúringakonuna alveg
jafn mikilvæga og aðra starfsmenn
því hún vinni sitt starf vel. „Lykill-
inn á bak við það að fólk sé tilbúið að
vinna með manni er að umgangast
það af virðingu,“ segir hún.
Nú er Jórunn nýbúin að fá sér
hund og þegar haft er orð á að
umhirða hans hljóti að taka tíma
segir hún hlæjandi: „Ég fékk mér
hundinn til þess að hafa tíma. Mað-
urinn minn las fyrir mig sögu eftir
Thomas Mann sem heitir Herr und
Hund, stutt saga um samband höf-
undarins við hundinn sinn. Ég varð
svo heilluð að ég hugsaði: Oh, þetta
langar mig að upplifa áður en yfir
lýkur – en ég hef aldrei verið fyrir
hunda. Gekk með þessa hugmynd
í eitt og hálft ár og nú er ég búin
að fá Bruno, svartan púðluhund.
Ég fer með hann út á morgnana
að hlaupa milli sex og sjö, í hádeg-
inu förum við í klukkutíma út og
áður en við förum að sofa förum
við hjónin bæði með hann í göngu-
túr. Hann er bara eins og minn
íþróttaþjálfari því ég er ekkert í
líkamsræktarstöðvum. „Ég lifi
öðruvísi lífi en margar kynsystur
mínar. Er ekki í neinu félagi, eða
hóp. Þegar ég heyri í vinkonum
mínum hér eru þær í gönguhópum,
sauma klúbbnum, danstímum og
úti um allt með hinum hópnum eða
þessum. Þetta bara þekki ég ekki og
er sjálfsagt að missa af einhverju.“
Henni finnst Ísland vera mikið
neysluþjóðfélag. „Fólk þarf alltaf að
vera að kaupa eitthvað hér,“ segir
hún. „Það er mér algerlega fram-
andi. Eða hvað þarf maður til að
vera hamingjusamur? Góða heilsu,
gott skap og húmor!“
Arkitektúr er eins og boðhlaup. Maður tekur við kefli eldri kynslóðar, er
með það í hendinni í ákveðinn tíma og réttir það síðan til næstu kyn-
slóðar. Ein kynslóð tekur við af annarri og það er alltaf visst samspil milli
þess hvað við mótum mikið umhverfið og hversu mikið það mótar okkur.
En manneskjan hefur ekki aðrar grunnþarfir en hún hafði áður fyrr. Við
þurfum skjól, birtu, hlýju og öryggi.
Í raun geta arkitektar byggt hvar sem er. Maður verður að sjálfsögðu að
setja sig inn í sögu og menningu og rannsaka umhverfið. Hver er bygg-
ingarhefðin í þessu landi og af hverju er hún eins og hún er?
Ljós, náttúrulegt ljós og nýting þess, er stór hluti af okkar starfi. Við
notum mikið lokaða fleti
og stýrum frekar opum
þannig að lýsingin verði
markviss í stað þess að
setja alls staðar gler. Það
er líka hluti af umhverfis-
stefnu því veggurinn
stendur, ef hann er vel
gerður, í hundrað ár en
það þarf að skipta um
gler eftir 20-25 ár og
glerið kostar áttfalt meira
en veggurinn. Það þarf
ekkert að hirða góða
veggi en það þarf stöðugt
að þrífa gler. Það er ekki
bara stofnkostnaðurinn
heldur rekstarkostnaður-
inn líka sem þarf að taka
inn í dæmið þegar verið
er að byggja. Náttúrulegt
yfirborð og vandað hand-
verk tryggja ævilanga
fegurð bygginga.
Iðnaðurinn er alltaf
að koma með ný efni á
markaðinn og sumir eru
sólgnir í að prufa eitthvað nýtt en við treystum frekar á það sem er búið
að nýtast mannkyninu í mörg hundruð ár, notum gamaldags byggingarefni
en á nýjan hátt. Það er ekki hægt að komast hjá að nota steinsteypu
í burðarvirki en við klæðum húsin gjarnan með múrsteini, með skífu-
steinum og gerum mikið af því að vera með tvöfalda veggi. Tökum sem
dæmi safnið í Ravensburg. Þar er steyptur veggur, kannski 25 cm þykkur,
svo kemur 40 cm einangrun og þar fyrir framan 11 cm múrsteinar, sem
þýðir að það þarf ekki að kynda húsið því fólkið sem er inni í því kyndir.
Það er algert rennsli gegnum þetta hús. Því er ætlað að rúma 200 manns
en nú er safnið svo vinsælt að sá fjöldi sem áætlað var að kæmi þangað á
tíu árum er búinn að koma þangað á hálfu ári.
HUGMYNDAFRÆÐI JÓRUNNAR
Í ARKI TEKTÚR OG SKIPULAGI
INNAN ÚR DIÖZESE IN ROTTENBURG Aðalskrif-
stofur kaþólsku kirkjunnar.
FYRIRTÆKI
ARION BANKI
SÆKIR UM
TRYGGINGARÁLIT
SENDIR GÖGNIN UM
FYRIRTÆKIÐ
EULER HERMES
GEFUR ÚT TRYGGINGAR-
ÁLIT Á FYRIRTÆKI
TRYGGINGARÁLIT
AUÐVELDAR INNFLUTNING
Arion banki býður fyrstur á Íslandi tryggingarálit
(e. credit opinion) í samstarfi við Euler Hermes.

Tryggingarálit Arion banka er yfirlýsing um að viðkomandi
innflutningsfyrirtæki sé viðurkennt af tryggingarfyrirtækinu
Euler Hermes og geti fengið greiðslufallstryggingu. Tryggingar-
álit getur leitt til hagkvæmari greiðslukjara og liðkað til fyrir
nýjum viðskiptum.

Kynntu þér málið á arionbanki.is eða komdu við í næsta
útibúi Arion banka.
H
V
ÍT
A
H
Ú
S
IÐ
/S
ÍA
–
1
3
-1
6
3
2