Fréttablaðið - 16.11.2013, Qupperneq 28

16. nóvember 2013 LAUGARDAGUR| HELGIN | 28
Þetta eru orðin ansi mörg ár sem ég hef verið á leið-inni með þessa plötu. Ég hef í raun unnið örlítið í henni á hverju ári en ekki „trukkað“ henni í
gegn fyrr en núna. Í byrjun árs
fékk ég styrk frá Menningarsjóði
Hlaðvarpans og menningarmála-
ráðuneytinu gegn því að platan
kæmi út á ákveðnum tíma og síðan
þá hef ég nýtt hverja sekúndu í að
vinna í henni. Það er auðvitað heil-
mikil vinna að vera í fullri vinnu og
með fjölskyldu að gera sólóplötu, en
þetta er líka rosalega gaman. Ann-
ars væri ég nú ekki að þessu,“ segir
Ragna Kjartansdóttir sem er ef til
vill betur þekkt undir listamanns-
nafninu Cell 7.
Ragna er ein af stofnmeðlimum
hipphopp-sveitarinnar Subterran-
ean sem sendi frá sér eina af fyrstu
íslensku rappplötunum, Central
Magnetizm, árið 1997, en sendir nú
frá sér sína fyrstu sólóplötu sem
heitir CELLF.
Vorkenndi upptökustjóranum
Ragna starfar sem hljóðmaður í
Stúdíó Sýrlandi og rekur meðal
annars ástæðuna fyrir biðinni löngu
eftir sólóplötu til námsins í þeim
fræðum, en hún nam til hljóðmanns
í New York, fæðingarborg hipphopp-
tónlistarinnar.
„Eftir að Subterranean lagði upp
laupana rétt fyrir aldamótin flutti
ég til New York til að mennta mig
og var þar í fjögur ár. Þegar ég kom
aftur til Íslands þurfti ég strax að
einbeita mér að ferlinum sem hljóð-
maður. Svo stofnaði ég til fjölskyldu
og þar fram eftir götunum, en upp-
götvaði svo eftir nokkur ár að ég
var orðin svo upptekin af hvers-
dagsleikanum að mig var farið að
þyrsta í að svala sköpunarþörfinni.
Maður getur alltaf unnið, ef maður
er heppinn, en ég var búin að vera
með plötuna í maganum svo lengi
og hún var byrjuð að kalla ansi hátt
til mín,“ segir Ragna og bætir við
að vissulega geti verið erfitt fyrir
skapandi einstaklinga, sem hafa
eitthvað fram að færa í forgrunni,
að starfa lengi bak við tjöldin, eða
bak við upptökuborðið í hennar til-
felli.
„Ég hef aðeins verið að taka upp
tónlist en hjá Latabæ, þar sem ég
vann í mörg ár, vann ég aðallega
við hljóðbrellur og svo með frétta-
teyminu hjá Ríkisútvarpinu. Í Sýr-
landi sé ég mikið til um hljóðupp-
tökur á barnaefni og starfið er mjög
fjölbreytt og skemmtilegt.“
Atvinnan getur líka skapað
ákveðin vandamál, eins og Ragna
komst að þegar hún hóf vinnu við
lokahnykk plötunnar ásamt upp-
tökustjóranum Gnúsa Yones, en
þau störfuðu einmitt saman í Sub-
terranean forðum daga. Ragna lýsir
samstarfi þeirra sem afar góðu og
náttúrulegu, en viðurkennir að hún
hafi á köflum kennt í brjósti um
hann við gerð plötunnar. „Gnúsi
var ekki bara að fá rappara held-
ur líka hljóðmann og afskiptasama
manneskju sem vill helst hafa putt-
ana í öllu,“ segir hún og hlær. „Sem
betur fer gerði ég mér fljótlega
grein fyrir því að ég þurfti að færa
mig yfir í baksætið þegar kom að
upptökustjórninni. Ef maður ætlar
að gera eitthvað vel þarf maður að
einbeita sér algjörlega að því og ég
vildi vera hundrað prósent rappari
á þessari plötu.“
Upptökustjórn flestra laga plöt-
unnar er í höndum Gnúsa Yones
sem hefur á síðustu árum snúið sér
í ríkara mæli að reggítónlist, meðal
annars með sveitinni Amaba Dama,
en Ragna segir ekki hafa verið erf-
itt að draga upp úr honum gömlu
rapptaktana. Gnúsi og Ragna starfa
náið saman, en aðrir sem koma
mikið að plötunni eru upptökustjór-
inn Introbeats úr Forgotten Lores,
Andri Ólafsson, bassaleikari Moses
Hightower, og söngkonurnar Sunna
Ingólfsdóttir, Drífa Sigurðardótt-
ir og Lori Wieper, en þeirri síðast-
nefndu kynntist Ragna í náminu úti
í Bandaríkjunum.
Partígírinn eðlislægur
Á CELLF kennir ýmissa grasa, enda
leggur Ragna mikla áherslu á að
hún hafi ólm viljað gera fjölbreytta
plötu sem nái til margra, óháð því
hvort sérstakur smekkur fyrir rapp-
tónlist er fyrir hendi hjá hlustend-
um eður ei. Ragna hafði þegar lagt
grunninn að þorra laganna þegar
hún hóf lokakeyrsluna í byrjun árs
en tvö þeirra, upphafslagið Gal Pon
Di Scene og I Endorse, sem skartar
indversk-ættuðu „sampli“ og texta
sem deilir á þörf ungs nútímafólks
fyrir skjót- og auðfengna frægð, eru
glæný. Þessum tveimur nýju lögum
mætti einnig lýsa sem partílögum,
hröðum og hressum, en slíkt er ekki
upp á teningnum í öllum lögum plöt-
unnar.
„Ég þurfti markvisst að reyna
að færa mig úr stuðgírnum og „frí-
stæl“-textagerðinni í sumum lög-
unum. Það eru nokkur róleg lög
á plötunni, til dæmis Feel Somet-
hing og Close to Me, sem eru öðru-
vísi en ég hef áður gert. Þar tala
Kjartan
Guðmundsson
kjartan@frettabladid.is
Vildi brjótast út úr kassanum
Ragna Kjartansdóttir, sem gengur undir listamannsnafninu Cell 7, sló í gegn með Subterranean, einni fyrstu rappsveitinni
á Íslandi á tíunda áratugnum. Hún hefur lengi gengið með sólóplötu í maganum og eftir að hafa lært til hljóðmanns í New
York, stofnað til fjölskyldu og orðið Íslandsmeistari í karate er stóra stundin loks runnin upp.
CELL 7 „Það kom fyrir að ég heyrði um skotbardaga í hverfinu, en í þannig aðstæðum verður maður að beita almennri skynsemi og passa sig að vera ekki að þvælast á hættulegum stöðum eftir að skyggja tekur,“
segir Ragna um dvöl sína í New York þar sem hún lærði til hljóðmanns. FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI
ég um ástina á persónulegan hátt
og þykir fyrir vikið mjög vænt um
þessi lög. Partí gírinn er mér eðlis-
lægur og mér finnst auðvelt að
koma mér í hann, en ég vildi hafa
eitthvað fyrir alla á plötunni og
freista þess að brjótast út úr þess-
um kassa sem rapparar eru alltaf
settir í,“ útskýrir Ragna, en í text-
unum á CELLF verður henni einnig
tíðrætt um síðari hluta tíunda ára-
tugarins, tímabilið þegar hún byrj-
aði sjálf að rappa, Subter ranean hóf
starfsemi og eins konar hipphopp-
sprenging varð á Íslandi.
Barnalegar deilur
Í texta lagsins I Spit 90ies virðist
Ragna horfa saknaðaraugum til
þessa tíma, þegar hún var í raun
eina stelpan á íslensku rappsenunni,
smávaxin en risastór um leið, fylgin
sér og staðráðin í frekari landvinn-
ingum.
Ragna kynntist Gnúsa Yones, sem rappaði með henni í Subterranean og
sér að mestu leyti um upptökustjórn á nýju sólóplötunni hennar, í kringum
fimmtán ára aldurinn. „Það voru svo fáir að rappa á þessum tíma en ég
frétti af honum og fór ásamt liðinu mínu úr Vesturbænum á rappkvöld
í Hólabrekkuskóla til að sjá hann stíga á svið. Vinir mínir vissu að ég var
eitthvað að rappa og hentu mér inn í hringinn, þar sem ég fór með nokkrar
rímur eftir þá í Mobb Deep, sem voru átrúnaðargoðin mín á þeim tíma. Þá
sá hann mig fyrst, en svo hittumst við aftur nokkrum dögum síðar á McDo-
nald‘s niðri á Lækjartorgi. Hann sagði mér að ég þyrfti að byrja að semja
texta og svo urðum við eiginlega bara strax vinir og stofnuðum hljómsveit.“
TILDRÖGIN AÐ STOFNUN SUBTERRANEAN