Fréttablaðið - 05.07.2014, Blaðsíða 18

5. júlí 2014 LAUGARDAGUR| HELGIN | 18
ÚTI Í NÁTTÚRUNNI
Eiríkur Ingi Jóhanns son
og börnin hans, Selka
Sólbjört, Adam Valgeir,
Vigdís Sól Jónatan Jón.
FRÉTTABLAÐIÐ/GVA
Þetta tók á. Ég vissi samt alltaf að ég gæti klárað hringinn innan þeirra 84 stunda sem hámarkið var. Það var aldrei neitt stress í mér, ég hélt mínum
hraða og var ekkert að rembast
upp brekkurnar,“ segir Eiríkur
Ingi Jóhannsson um hjólatúr sinn
umhverfis landið á vegum WOW
Cyclothon. Meðan flestir þátttak-
endur í því ævintýri dreifðu álag-
inu með því að skiptast á að hjóla og
kljúfa vindinn var hann einn á ferð
og steig pedalana svo til látlaust í
76 klukkustundir og 40 mínútur. Þó
ekki alveg. Hann svaf í 20 mínútur á
Akureyri og eftir það tók hann þrjá
50 mínútna dúra og tvær smá kríur.
„Tíu mínútna dúr kostaði mig samt
klukkutíma töf,“ útskýrir hann.
Honum fannst landslagið á leiðinni
frá Djúpavogi til Víkur langfalleg-
ast en hvað var erfiðast við ferðina?
„Bleytan og kuldinn. Ég lenti í
úrhelli og brjáluðum mótvindi frá
mynni Hvalfjarðar í Borgarnes og
var orðið verulega kalt því regnföt-
in voru í bílnum mínum. Mamma
og vinkona mín voru á honum, þær
voru mitt stuðningslið og fóru á
undan í Borgarnes að kaupa kost.
Það var kalsarigning alveg norður
í Húnavatnssýslu og ég náði ekki
í mig hita fyrr en í sundlauginni á
Akureyri, ég gaf mér hálftíma til að
fara í hana áður en ég lagði mig.“
Þótt veðrið hefði snarlagast og
væri jafnvel of mollulegt á köflum
að mati hjólreiðamannsins voru
vandræði hans ekki öll úr sögunni.
Hann var að komast að Goðafossi
í góðum gír þegar bíllinn hans bil-
aði í Fnjóskadalnum svo hann varð
að húkka far til baka og vinda sér í
viðgerð. „Þá missti ég tvo og hálf-
an tíma úr á hjólinu,“ segir hann
og telur það vera áfall númer tvö
í ferðinni. Hann reiknar byltuna í
einu hringtorgi Mosfellsbæjar ekki
með. „Ég skransaði í bleytunni,“
segir hann. „Er svo óvanur sléttum
dekkjum eins og eru á reiserhjólinu
að ég fór á hliðina, skemmdi jakk-
ann minn aðeins, stýrið og annan
pedalann. Þannig að þetta byrjaði
ekki alveg nógu vel en fall er farar-
heill.“
Spurður um þjálfunina fyrir
þessa þrekraun kveðst hann hafa
hjólað frá Ísafirði til Reykjavíkur
tveimur vikum áður en legið í tvo
daga í rúminu með streptókokka-
sýkingu og hita eftir það og enn
verið á meðulum þegar hann lagði
upp í hringferðina.
„Ég hef ekki þjálfað mikið en
greinilega nógu mikið til að hafa
þetta. Keypti hjólið bara í byrjun
júní og er búinn að hjóla á því 2.091
kílómetra á einum mánuði í fjórum
túrum. Miðað við allt sem ég hef
lent í þá telst þetta góður árangur
og ég veit að ég get meira.“
Fær tíu hjá sérfræðingum
„Miðað við allt sem ég hef lent í …“
segir Eiríkur. Það leiðir hugann að
hinu hörmulega sjóslysi 2012 sem
hann komst einn lífs úr þegar tog-
arinn Hallgrímur fórst við Noregs-
strendur. Heimkominn lýsti hann
aðstæðunum svo ljóslega að fólk
sá þær fyrir sér. En nú kýs hann
að tala um eitthvað annað. „Ég vil
ekki vera bara sá sem datt í sjó-
inn,“ segir hann einlægur. „Þetta
fylgir mér auðvitað en mig langar
ekki að ræða það. Mér hefur gengið
ágætlega að vinna mig frá því með
hjálp sérfræðinga og fæ tíu hjá þeim
öllum. Svona reynsla hefur ýmislegt
í för með sér sem breytir lífinu, ég
er ekki sáttur við það allt en maður
velur sér ekki að lenda í slysi, reynir
bara að gera það besta úr því og það
gengur bara vel.“
Eiríkur Ingi kveðst ekki hafa
farið á sjó eftir atburðinn við Noreg.
„Sá kafli er búinn. Ég er í skóla
núna, Fjölbraut í Breiðholti, í raf-
virkjanámi að reyna að koma hausn-
um í gang og finna mér eitthvað að
gera. Á eina önn eftir sem ég ætla
að ljúka í haust. Þá fer ég vonandi
á samning.“
Hann kveðst hafa byrjað á sjón-
um 2009 en lengst hafi hann starf-
að við viðgerðir þungavinnuvéla.
Nánast alist upp á verkstæði. „Ég
er vanur að vera undir álagi, vaka
mikið og skila erfiðisvinnu í törn-
um. Ég held að það sé hluti af þeim
árangri sem ég næ þegar mikið ligg-
ur við.“
Eiríkur Ingi á líka fjölbreytt nám
að baki. „Ég lærði fyrst vélvirkjun
og tók rennismíðina með því. Síðan
fór ég gegnum köfunarnám erlend-
is og flutti líka inn kennara í þeim
fræðum. Einnig tók ég stýrimann-
inn og síðan vélstjórann en á eftir
sex einingar sem ég tek í haust í
stærðfræði og efnafræði. Svo er ég
hálflærður pípari líka.“
Þegar Eiríki er bent á að fólk
vanti í iðngreinar svarar hann að
bragði: „Já, það vantar alltaf fólk í
einhver störf. Það er enn vöntun á
góðum pólitíkusum. Ekki erum við
að finna þá. Sá skortur hefur verið
lengi.“
Eiríkur Ingi er titlaður tækni-
köfunarkennari í símaskránni. „Ég
held ég sé einn best menntaði köf-
unarkennarinn hér á landi og hélt fá
en góð námskeið. En það hefur dreg-
ið úr áhuganum hjá mér. Sjóslysið
hafði áhrif á það líka. Reynslan úr
köfuninni hjálpaði mér samt heil-
mikið þegar ég lenti í því, það er
enginn vafi. Við erum enn að tala
um slysið. Slysið er fortíðin.“
Skemmtilegast með krökkunum
Eiríkur Ingi er einstæður fjög-
urra barna faðir. „Lífið snýst um
að sinna börnunum, við móðir
þeirra skiptumst á að vera með
þau, viku og viku. Mér finnst tóm-
legt þegar þau eru ekki heima,“
segir hann. Börnin eru fjórtán,
átta, sex og fjögurra ára. „Stelpa,
strákur, stelpa, strákur – öll fædd
á jafnri tölu,“ segir Eiríkur glað-
lega og ryður úr sér nöfnunum svo
hratt að ég verð að biðja hann að
fara með þau aftur – hægar. „Selka
Sólbjört, Adam Valgeir, Vigdís Sól
og Jónatan Jón. Ég held að ekkert
þeirra eigi alnafna eða alnöfnu.“
Selka Sólbjört er nýfermd. „Hún
var hjartaveik sem ungabarn og
við þurftum að hendast með hana í
skyndi til Boston en aðgerðin bless-
aðist og hún er hraust í dag.“
Frábærast af öllu finnst Eiríki
að vera úti í náttúrunni í blönduðu
veðri með fjölskyldunni. „Það verð-
ur ekki skemmtilegra,“ segir hann
og kveðst vilja hafa sem minnsta
reglu á hlutunum, frekar gera eitt-
hvað óvænt. „Við verðum eitthvað
á flakki í sumar þegar leikskólafrí-
ið brestur á.“ Í tjaldi? „Nei, ég hef
prófað að tjalda með stóra fjöl-
skyldu. Það þarfnast meiri skipu-
lagningar en ég bý yfir. Ég dáist að
fólki sem hefur slíka hæfileika. Er
bara með dýnu aftur í bílnum, það
er þægilegra. Bíllinn minn er eins
og legó. Ég get tekið allt úr honum
og raðað í hann eftir því hvernig ég
ætla að nota hann.“
Í lokin: Býst hann við að stunda
hjólreiðarnar stíft, nú þegar hann
er kominn í svona góða æfingu?
„Ég veit ekki hvort ég verð í svona
langtúrum. Það á bara eftir að
koma í ljós. Mér finnst skemmti-
legra á fjallahjólum og langar að
taka nokkra slíka túra í sumar,
hversu mikið sem verður úr því.
Vonandi verð ég í betra formi fer-
tugur en ég var tvítugur.“
Gunnþóra
Gunnarsdóttir
gun@frettabladid.is
Núna snýst lífið um börnin
Eiríkur Ingi Jóhannsson afrekaði í liðinni viku að hjóla hringinn einn á rúmum þremur sólarhringum. Hann fann ekki
fyrir stressi í ferðinni enda vanur álagi. Lenti í háska og heljarþrekraun þegar togarinn Hallgrímur fórst við strendur
Noregs árið 2012. Þar komst hann einn af. Nú ver hann tímanum í að sinna börnunum sínum fjórum og læra rafvirkjun.
Hjólaði hringinn
Keypti hjólið
bara í byrjun júní
og er búinn að
hjóla á því 2.091
kílómetra á einum
mánuði í fjórum
túrum. Miðað við
allt sem ég hef lent
í þá telst þetta
góður árangur og
ég veit að ég get
meira.
Vanur álagi
Ég er vanur
að vera undir álagi,
vaka mikið og skila
erfiðisvinnu í
törnum. Ég held að
það sé hluti af
þeim árangri sem
ég næ þegar mikið
liggur við.
Pabbavikur
Við móðir
þeirra skiptumst
á að vera með
börnin, viku og
viku. Mér finnst
tómlegt þegar þau
eru ekki heima.
Börnin eru fjórtán,
átta, sex og
fjögurra ára.