Skessuhorn - 02.06.2010, Blaðsíða 34

34 MIÐVIKUDAGUR 2. JÚNÍ
Að smíða úr efni svo í stuðl um
standi
ei stór er list þó marg ur dá ist að
en smíða efni er öllu meiri vandi
og eng ir nema skáld in geta það.
Svo kvað Þorska bít ur á sinni tíð
og er sá sann leik ur í fullu gildi enn
í dag að það er mun ur á hug mynd
og hand verki og hvern ig tek ið er á
hvoru fyr ir sig. Sum ir virð ast halda
að rím að bull sé meira bull en ó rím­
að bull en ég er reynd ar ekki á þeirri
skoð un og fylli lega sam mála Jóni úr
Vör sem sagði:
Ekki þarf að gylla gull,
gullið verð ur ætíð bjart
og alltaf verð ur bullið bull
þótt búið sé í rím að skart.
Steinn Stein arr sá reynd ar ekki
frem ur en endranær á stæðu til að
vera á sama máli og aðr ir og orti í
fram haldi af vísu Jóns:
Gull er gull og bull er bull,
bil ið alltaf nokk urt var.
Jón er Jón og flón er flón
­ en fjar lægð in er minni þar.
Það má segja að það að gera vísu í
hinu hefð bundna fer skeytlu formi sé
líkt og að ráða kross gátu. Það þarf
að raða orð um inn í á kveð ið form
eft ir á kveðn um regl um og koma
þannig fyr ir því sem mað ur ætl ar að
segja, helst með sæmi lega hnyttn um
hætti. Það er líka vandi að setja fram
gagn rýni þannig að hún leið rétti en
brjóti ekki nið ur, hvetji til fram­
haldstil rauna en segi ekki að það sé
gott sem kannske er ekki í lagi. Svo
er líka spurn ing in hvað ætl aði höf­
und ur inn að gera? Er hann vilj andi
að fara á snið við brag regl ur eða
hef ur hann ekki gert sér grein fyr ir
þeim? Her mann Guð munds son frá
Bæ á Sel strönd orti um þessa af þr­
ey ingu að raða sam an orð um í vísu:
Má sá grunda er mæl ir ljóð,
margt orð fund ið vega,
þú hef ur stund ir stak an góð
stytt mér und ar lega.
Sum ir yrkja bæði mik ið og allt
kór rétt en þó kem ur naum ast frá
þeim nokk ur vísa sem er skemmti­
leg og gott að læra. Um einn slík an
kvað Hilm ar Páls son:
Æði mik ið yrk ir Sveinn,
er það góð ur sið ur,
hérna finnst þó naum ast neinn
neisti ­ því er mið ur.
Af svip uðu til efni kvað Vig fús
Pét urs son:
Það er af mönn um sér stök sort,
en sjálf sagt vitni um greind og
dug,
þeir sem að geta ort og ort
án þess að detta neitt í hug.
Al þekkt er þessi vísa Andr és ar
Björns son ar:
Fer skeytl an er frón bú ans
fyrsta barnagling ur
en verð ur seinna í hönd um hans
hvöss sem byssu sting ur.

Ég hygg að það hafi ver ið Stef án
Jóns son frétta mað ur sem sneri þess­
ari vísu lít il lega:
Fer skeytl an er frón bú ans
fyrsta barna dund ur
en verð ur seinna í hönd um hans
hrær ing ur og glund ur.
Þó margt hafi ver ið ort og skraf­
að á Ís landi sem ekki var ætl að til
birt ing ar held ur að eins sál inni til
heilsu bót ar hef ur sem bet ur fer
margt geymst enda væri að öðr um
kosti erfitt að halda úti vísna þætti.
Aft an á ljóða kver sitt skrif aði Benja­
mín Sig valda son:
Mér til gam ans yrki óð
aura­ og vina snauð ur
en það kann eng inn þessi ljóð
þeg ar ég er dauð ur.
Teit ur Hart mann var af burða­
snjall hag yrð ing ur og hef ur vafa lít­
ið haft gam an af góð um vís um eins
og títt er um slíka menn enda bend­
ir þessi vísa ein dreg ið í þá átt:
Göm ul vísa verð ur ný
við að haf´ana yfir,
mað ur finn ur and ann í
öllu sem að lif ir.
Mað ur að nafni Sveinn átti kær­
ustu sem vann í banka og fékk sú
eft ir far andi kveðju frá Birgi Hart­
manns syni:
Um Sveinka það nú segja má,
sum ir telja hann blank ann.
Vegna þess hve oft hann á
er indi við bank ann.
Stúlk an svar aði því til að þó Birg­
ir kæmi að eins í bank ann til að slá
lán þá gætu menn nú átt önn ur er­
indi en því svar aði Birg ir:
Þeg ar mig í bank ann bar
bros hýr snót sem vinn ur þar
og af greið ir hann Sveinka sinn
seg ir ; ,,Hann vill leggja inn“.
Ekki veit ég hverj um Birg ir lýsti
með eft ir far andi hætti en þó ber
þrennt að hafa í huga; Að vís an er
þó nokk urra ára, stjórn mála mönn­
um er hollt að gæta tungu sinn ar og
að Birg ir Hart manns son hef ur ekki
ver ið tal inn krati hing að til:
Einatt burtu yndi flæm ir,
ollu verk hans mörg um tjóni.
Eitt er víst að ekki sæm ir
orð vör um að hæla Jóni.
Langt er síð an ég lærði eft ir far­
andi vísu og það með að hún væri
eft ir Bjarna Gísla son og alla vega
minn ist ég þess ekki að hafa séð það
hrak ið:
Illt er að finna eðl is ræt ur,
allt er nag að van ans tönn um.
Eitt er víst að fjór ir fæt ur
færu bet ur sum um mönn um.
Sveinn frá Eli vog um var ein stak­
ur hag yrð ing ur og orti bæði ljótt og
fag urt eft ir því sem við átti og ó trú­
lega hratt og snjallt. Eitt af því sem
Sveinn brá stund um fyr ir sig var of­
lof ið sem var illt að hafa á en í raun
hverju níði verra. Ekki er ég nógu
kunn ug ur til að gera grein fyr ir að­
stæð um þeim sem urðu kveikj an að
þess ari vísu hans en hver verð ur að
giska fyr ir sig:
Aldrei þrotn ar ást in hjá
yf ir skotn um muna.
Hann með lotn ing horf ir á
hjarta drottn ing una.
Um til tek inn Skag firð ing, lík lega
frem ur við skota ill an, kvað Sig urð ur
Han sen:
Hann á ekki sam leið með sauð um
því sauð irn ir iðka ekki prett.
Hann gengi af djöfl in um dauð um
drægjust þeir sam an í rétt.
Það er hjá fleir um en stjórn mála­
mönn um þekkt að þeir sem hafa
mest gam an af því að tala eru ekki
endi lega þeir sem mest hafa til mál­
anna að leggja og um einn málglað­
an mann en hóf lega greind an kvað
Ul rich Richt er:
Illa bít ur and ans fleinn
orð in lítt þó spari,
sér í flokki og al veg einn
er að gáfna fari.
Ætli það sé svo ekki við hæfi að
enda þenn an þátt á eft ir far andi
vor morg un svísu eft ir Valdi mar
Kamillus Ben ón ýs son:
Sól in hlær á him in boga
hlýn ar blær við ár dag skinn.
Allt sem hrær ist lífs af loga
lag ið slær á streng inn sinn.
Með þökk fyr ir lest ur inn,
Dag bjart ur Dag bjarts son
Hrís um, 320 Reyk holt
S 435 1189 og 849 2715
dd@simnet.is
Vísnahorn
Illt er að finna eðl is ræt ur - allt er nag að van ans tönn um
Þurrk ar hafa ein kennt veð ur­
far ið á Vest ur landi síð ustu vik urn­
ar og án efa er gróð ur víða far inn
að vanta vætu. Þor steinn Helga son
ung ur Ak ur nes ing ur var að vökva
trjá gróð ur inn á Grund ar tanga þeg­
ar blaða mað ur Skessu horns var þar
á ferð í lok síð ustu viku þeg ar sól­
in skein glatt. Þor steinn var einmitt
að vökva trjá beð skammt frá Járn­
blendi verk smiðj unni. Tals verð um
trjá gróðri hef ur ver ið plant að í ná­
grenni stór iðj unn ar á Tang an um
sem vænt an lega verð ur fylgst vel
með á næstu árum með an hann er
að skjóta rót um og dafna.
þá
Vorferð skáta úr Döl um
Það voru 42 ferða fé lag ar; skát­
ar í Döl um, for eldr ar og aðr ir gest­
ir sem tóku þátt í vorferð inni okk­
ar, sem hófst klukk an 10 ann an dag
Hvíta sunnu. Á kveð ið var að skoða
sig um í heima byggð, finna leynda
staði og njóta þess að vera sam an.
Eins og í öðr um ferð um okk ar nut­
um við góð vild ar Sveins á Stað ar­
felli með rút urn ar og stýrði hann
annarri þeirra núna en Binni var
bíl stjóri á hinni rút unni. Fyrsta
stopp var við Skugga foss, sem ligg­
ur fal inn spotta korn frá veg in um.
Flott ur foss sem gam an var að sjá.
Þá ókum við leið sem heit ir Efri­
byggð ar veg ur, við stopp uð um þar
og nut um út sýn is ins yfir á Snæ­
fells ness þar sem jök ull inn skart aði
sínu feg ursta. Við tók um nest ispásu
í Ytra fells skógi, þar var mik il blíða.
Dreka skát ar stjórn uðu leikj um.
Þá lá leið in að Dag verð ar nesi.
Veg slóði ligg ur út á nes ið og þar
er kirkja sem heit ir Dag verð ar nes­
kirkja. Selma Kjart ans dótt ir sem er
for mað ur sókn ar nefnd ar tók á móti
okk ur og sagði okk ur sög ur frá því
að hún var barn og ólst upp í Lang­
ey. Stað ur inn hef ur ver ið í eyði síð­
an 1980. Í kirkj unni er mess að einu
sinn á ári. Selma kom einu sinni
á sumri til messu sem barn. Þetta
voru há tíð is stund ir og mik il til­
breyt ing fyr ir eyja skeggja.
Að lok inni dvöl á Dag verð ar­
nesi stopp uð um við hjá Klofn­
ingi og skoð uð um út sýn is skíf una.
Trausti Bjarna son á Á beið okk­
ar á Skarðs strönd inni og fór með
okk ur í kola námurn ar á Tind um
sem hann vann í árið 1954. Þær
voru að mestu starf rækt ar það eina
ár. Þar liggja enn minj ar um starf­
semi kola ná manna í fjöru borð inu
og hluti af bryggj unni stend ur enn.
Síð asta stopp ið okk ar var Laug­
ar. Þar fengu all ir að fara í sund í
góða veðr inu og að lok um grill­
aði Binni pyls ur ofan í mann skap­
inn. Helga og Anna kvöddu skát ana
og þökk uðu þeim fyr ir góð an vet ur.
Um klukk an 18:00 voru all ir á leið
heim eft ir vel heppn aða vorferð um
Strand ir. Skáta fé lag ið þakk ar öll um
þeim sem lögðu okk ur lið við þessa
ferð kær lega fyr ir.
Stjórn og for ingj ar skáta fé lags ins
Stíg anda í Dala byggð
Við upp haf ferð ar inn ar.
Gömlu minjarn ar á strönd inni við Tinda.
Gróð ur inn
vökv að ur á
Grund ar­
tanga