Læknablaðið - 15.07.2002, Page 55

UMRÆÐA & FRÉTTIR / MÁLEFNI BUGL
Hver má segja hvað við hvern um hvað?
Deilur innan yfirstjórnar Landspítala snerta tjáningarfrelsi starfsmanna
Yfirlýsing sú sem stjórn Læknafélags íslands sendi
frá sér í byrjun júnímánaðar og birtist hér að neðan á
sér nokkra forsögu. Hún er á þá leið að í lok maí rann
út þjónustusamningur Barna- og unglingageðdeildar
Landspítalans (BUGL) við Barnaverndarstofu og
SAA sem verið hafði í gildi í tvö ár en endurnýjun
samningsins hefur enn ekki tekist. Sama dag og hann
rann út var boðað til fundar af sviðsstjórum geðsviðs
með yfirlækni og hjúkrunardeildarstjóra til að undir-
búa nauðsynlegar ráðstafanir í ljósi þessarar stöðu,
ráðstafanir sem beindust að fækkun og tilfærslu
starfsfólks BUGL og þar með samdrátt í þjónustu.
Um þetta varð nokkur fjölmiðlaumræða sem lykt-
aði með því að ráðherra heilbrigðismála kvað upp úr
með það að þjónusta BUGL yrði ekki skert og að
gerður yrði nýr samningur afturvirkur til 1. júní. Par
með ætti málið að vera úr sögunni en í umræðunni
féllu orð sem margir áttu erfitt með að kyngja. Þeirra
á meðal var stjórn LI. Málið skipti um farveg eins og
títt er í íslenskri þjóðfélagsumræðu og breyttist úr því
að fjalla um starfsemi einu barna- og unglingageð-
deildar landsins í valdabaráttu stjórnenda spítalans.
Hvaö varö um fjárveitinguna?
Ólafur Ó. Guðmundsson yfirlæknir á BUGL rakti
forsögu málsins í grein í Morgunblaðinu 4. júní þar
sem hann greinir frá því að framkvæmd þjónustu-
samningsins hafi í öllum aðalatriðum gengið mjög
vel. Samningurinn gerði ráð fyrir talsverðri aukningu
á fjárveitingum til BUGL og samstarfi við Barna-
vemdarstofu og SAA með það markmið að gera
þjónustu við börn og unglinga sem eiga við geðræn
vandamál að stríða betri og samhæfðari.
Þrátt fyrir það að menn væru ánægðir með samn-
inginn varð það niðurstaða Barnavemdarstofu að
segja honum upp með þriggja mánaða fyrirvara.
Ástæður uppsagnar höfðu verið tilteknar en sú veiga-
mesta verið sú að viðbótarfjármagn sem renna átti til
BUGL samkvæmt samningnum virtist ekki skila sér.
Þröstur
Haraldsson
Yfirlýsing stjórnar Læknafélags íslands
vegna frétta af barna- og unglíngageðdeíld
Landspítala háskólasjúkrahúss
Margvísleg starfsemi á Landspítala háskólasjúkrahúsi er sú eina
sinnar tegundar í landinu. Sameining stóru sjúkrahúsanna
tveggja í Reykjavík í þessu eina sjúkrahúsi hefur leitt til þess, að
landsmenn eiga ekki aðra kosti varðandi ýmsa sérhæfða með-
ferð, en að njóta þeirrar þjónustu, sem þar er boðin. Því eru
málefni sjúkrahússins viðkvæm þjóðinni allri og brýn nauðsyn að
umræður um vöxt þess og viðgang séu opnar og byggðar bestu
fáanlegu upplýsingum á hveijum tíma.
Mikilvægi þess að læknar sjúkrahússins taki þátt í þessari um-
ræðu, miðli af reynslu sinni og veiti tafarlaust upplýsingar um
þjónustu, sem á undir högg að sækja, hlýtur að liggja í augum
uppi. Þar standa almannahagsmunir sérsjónarmiðum fram-
kvæmdastjórnar spítalans langtum framar. Þau sjónarmið, sem
sett eru fram af yfirlækni barna- og unglingageðdeildarinnar í
Morgunblaðsgrein í dag, styðja það svo ekki verður um villst.
ítrekað hefur það gerst, að læknar eru snupraðir fyrir að tjá
sig um málefni sjúkrahússins og raunar heilbrigðisþjónustunnar
undir því yfirskyni, að það sé annarra hlutverk. Virðast þær
snuprur byggjast á þeim djúpa og hættulega misskilningi, að að-
finnslur lækna, meðal annars í yfirlæknisstöðum, séu fram-
kvæmdastjórn sjúkrahússins til óþurftar og trufli störf hennar.
Þessu mótmælir stjórn Læknafélags íslands af ástæðum sem
að ofan eru tilgreindar.
Framkvæmdastjórn Landspítala og yfirlæknar sjúkrahússins
eiga miklu fremur samleið, þegar til almannahagsmuna er litið.
Mikilvægt er, að framkvæmdastjórnin og læknar sjúkrahússins
sýni háttvísi og varúð í öllum ummælum sínum og skapi ekki
óþarfa efasemdir um góða stjórnsýslu á sjúkrahúsinu.
Stjórn Læknafélag íslands ítrekar þá skoðun sína, sem áður
hefur komið fram, að réttur Iækna til að tjá sig um þróun heil-
brigðisþjónustunnar og brotalamir á henni, hvort sem er á eigin
vinnustað eða annars staðar, eigi að vera óheftur. Skiptir þá ekki
máli hvort læknar eru í stöðum yfirmanna eður ei. Það er farsælt
þegar til lengri tíma er litið.
Um þetta sjónarmið mun stjórn Læknafélag íslands standa
dyggan vörð.
Kópavogi 4. júní, 2002
F.h. stjórnar Læknafélags íslands,
Sigurbjörn Sveinsson
formaður
L
Læknablaðið 2002/88 591